WO 5/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-03-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WO 5/13
POSTANOWIENIE
Dnia 14 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Janusz Godyń (przewodniczący)
SSN Wiesław Błuś (sprawozdawca)
SSN Andrzej Tomczyk
w sprawie mjr. O. C. prawomocnie uniewinnionego od czynu z art. 18 § 1 k.k. w zw.
z art. 123 § 4 k.k. w zb. z art. 123 § 2 k.k. w zb. z art. 122 § 1 k.k., po rozpoznaniu
w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 14 marca 2013 r., wniosku Wojskowego
Sądu Okręgowego w P. o przekazanie z właściwości Wojskowego Sądu
Okręgowego w P. do rozpoznania równorzędnemu Wojskowemu Sądowi
Okręgowemu w W. sprawy w przedmiocie odszkodowania za niesłuszne
tymczasowe aresztowanie,
na podstawie art. 36 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
sprawę mjr. O. C. w przedmiocie odszkodowania za
niesłuszne tymczasowe aresztowanie przekazać z właściwości
Wojskowego Sądu Okręgowego w P. do rozpoznania
równorzędnemu Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w W.
UZASADNIENIE
Pismem z dnia 7 lutego 2013 r. pełnomocnik prawomocnie uniewinnionego od
popełnienia czynu z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 123 § 4 k.k. w zb. z art. 123 § 2 k.k. w zb. z
art. 122 § 1 k.k. mjr. O. C. wystąpił do Wojskowego Sądu Okręgowego w P. o zasądzenie
na rzecz swojego mandanta odszkodowania za niesłuszne tymczasowe aresztowanie w
okresie od dnia 13 listopada 2007 r. do dnia 10 czerwca 2008 r. Jednocześnie we wniosku
2
zawarł sugestię wystąpienia przez Wojskowy Sąd Okręgowy w P. do Sądu Najwyższego –
Izby Wojskowej, o przekazanie tej sprawy Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w W., a to
ze względu na zasadę ekonomii procesowej (art. 36 k.p.k.).
W dniu 12 lutego 2013 r. Wojskowy Sąd Okręgowy w P. postanowił wystąpić do
Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy mjr. O. C.,
z właściwości Wojskowego Sądu Okręgowego w P. do merytorycznego rozpoznania przez
równorzędny Wojskowy Sąd Okręgowy w W.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Jak wynika z akt sprawy świadkowie zawnioskowani do przesłuchania mieszkają w
miejscowościach, z których dojazd do siedziby Wojskowego Sądu Okręgowego w W. jest
dogodniejszy niż do siedziby sądu właściwego. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt,
że akta sprawy karnej niezbędne do rozpoznania sprawy o odszkodowanie za niesłuszne
tymczasowe aresztowanie mjr. O. C., aktualnie znajdują się w Wojskowym Sądzie
Okręgowym w W., w związku z toczącym się postępowaniem sądowym wobec /…/, w
stosunku do których Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 14 marca 2012 r. uchylił wyrok
Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 1 czerwca 2011 r. i sprawę w tym zakresie
przekazał Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania.
W tej sytuacji, w pełni zasadne jest przekazanie sprawy mjr. O. C.
z Wojskowego Sądu Okręgowego w . do rozpoznania przez równorzędny Wojskowy Sąd
Okręgowy w W. Decyzja ta nie tylko zmniejszy koszty procesu, ale również pozwoli na
realizację jednego z celów postępowania karnego, a mianowicie rozstrzygnięcia sprawy w
rozsądnym terminie.
Z tych powodów, Sąd Najwyższy postanowił jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 14 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Janusz Godyń (przewodniczący)
SSN Wiesław Błuś (sprawozdawca)
SSN Andrzej Tomczyk
w sprawie mjr. O. C. prawomocnie uniewinnionego od czynu z art. 18 § 1 k.k. w zw.
z art. 123 § 4 k.k. w zb. z art. 123 § 2 k.k. w zb. z art. 122 § 1 k.k., po rozpoznaniu
w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 14 marca 2013 r., wniosku Wojskowego
Sądu Okręgowego w P. o przekazanie z właściwości Wojskowego Sądu
Okręgowego w P. do rozpoznania równorzędnemu Wojskowemu Sądowi
Okręgowemu w W. sprawy w przedmiocie odszkodowania za niesłuszne
tymczasowe aresztowanie,
na podstawie art. 36 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
sprawę mjr. O. C. w przedmiocie odszkodowania za
niesłuszne tymczasowe aresztowanie przekazać z właściwości
Wojskowego Sądu Okręgowego w P. do rozpoznania
równorzędnemu Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w W.
UZASADNIENIE
Pismem z dnia 7 lutego 2013 r. pełnomocnik prawomocnie uniewinnionego od
popełnienia czynu z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 123 § 4 k.k. w zb. z art. 123 § 2 k.k. w zb. z
art. 122 § 1 k.k. mjr. O. C. wystąpił do Wojskowego Sądu Okręgowego w P. o zasądzenie
na rzecz swojego mandanta odszkodowania za niesłuszne tymczasowe aresztowanie w
okresie od dnia 13 listopada 2007 r. do dnia 10 czerwca 2008 r. Jednocześnie we wniosku
2
zawarł sugestię wystąpienia przez Wojskowy Sąd Okręgowy w P. do Sądu Najwyższego –
Izby Wojskowej, o przekazanie tej sprawy Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w W., a to
ze względu na zasadę ekonomii procesowej (art. 36 k.p.k.).
W dniu 12 lutego 2013 r. Wojskowy Sąd Okręgowy w P. postanowił wystąpić do
Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy mjr. O. C.,
z właściwości Wojskowego Sądu Okręgowego w P. do merytorycznego rozpoznania przez
równorzędny Wojskowy Sąd Okręgowy w W.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Jak wynika z akt sprawy świadkowie zawnioskowani do przesłuchania mieszkają w
miejscowościach, z których dojazd do siedziby Wojskowego Sądu Okręgowego w W. jest
dogodniejszy niż do siedziby sądu właściwego. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt,
że akta sprawy karnej niezbędne do rozpoznania sprawy o odszkodowanie za niesłuszne
tymczasowe aresztowanie mjr. O. C., aktualnie znajdują się w Wojskowym Sądzie
Okręgowym w W., w związku z toczącym się postępowaniem sądowym wobec /…/, w
stosunku do których Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 14 marca 2012 r. uchylił wyrok
Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 1 czerwca 2011 r. i sprawę w tym zakresie
przekazał Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania.
W tej sytuacji, w pełni zasadne jest przekazanie sprawy mjr. O. C.
z Wojskowego Sądu Okręgowego w . do rozpoznania przez równorzędny Wojskowy Sąd
Okręgowy w W. Decyzja ta nie tylko zmniejszy koszty procesu, ale również pozwoli na
realizację jednego z celów postępowania karnego, a mianowicie rozstrzygnięcia sprawy w
rozsądnym terminie.
Z tych powodów, Sąd Najwyższy postanowił jak na wstępie.