Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SK 35/12
POSTANOWIENIE
Dnia 20 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z powództwa Polskiej Telefonii Cyfrowej Spółki Akcyjnej w Warszawie
przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej
z udziałem zainteresowanej: e – T. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością o
zmianę umowy,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 20 marca 2013 r.,
na skutek skarg kasacyjnych strony zainteresowanej i strony pozwanej od wyroku
Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 lutego 2012 r.,
1. odmawia przyjęcia obu skarg kasacyjnych do rozpoznania,
2. zasądza od pozwanego Prezesa Urzędu Komunikacji
Elektronicznej oraz od zainteresowanej e-T. Spółki z o.o. na
rzecz powoda Polskiej Telefonii Cyfrowej S.A. w Warszawie
kwoty po 270 (dwieście siedemdziesiąt) złotych tytułem kosztów
pomocy prawnej w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 14 lutego 2012 r. oddalił apelacje wniesione
przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej oraz e-T. Sp. z o.o.
(zainteresowany) od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 28 stycznia 2011 r. w
2
sprawie z odwołania Polskiej Telefonii Cyfrowej S.A. w Warszawie (powód) od
decyzji Prezesa Urzędu z dnia 12 lutego 2009 r.
Prezes Urzędu i zainteresowany zaskarżyli wyrok Sądu Apelacyjnego
skargami kasacyjnymi w całości.
Prezes Urzędu zarzucił zaskarżonemu wyrokowi naruszenie art. 316 § 1
k.p.c., art. 233 § 1 k.p.c. oraz art. 328 § 2 k.p.c. Wnosząc o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania, Prezes Urzędu powołał się na występowanie w sprawie
dwóch zagadnień prawnych.
Jako pierwsze zagadnienie prawne wskazał problem potrzeby wykładni
art. 316 § 1 k.p.c. jako przepisu wywołującego poważne wątpliwości lub
wywołującego rozbieżności w orzecznictwie polegające na potrzebie wyjaśnienia,
czy w sprawach z odwołań od decyzji Prezesa Urzędu sąd za podstawę orzekania
powinien uznać stan faktyczny i prawny z chwili orzekania, czy też z chwili wydania
skarżonej decyzji.
Jako drugi problem prawny Prezes Urzędu wskazał potrzebę wyjaśnienia,
czy wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji administracyjnej wydanej przez
Prezesa Urzędu na skutek prawomocnego wyroku sądu następuje ze skutkiem ex
tunc, czy ze skutkiem ex nunc.
Zainteresowany zarzucił z kolei w skardze kasacyjnej zaskarżonemu
wyrokowi naruszenie art. 316 § 1 k.p.c., przez nieuwzględnienie faktu wygaśnięcia
decyzji Prezesa Urzędu z dnia 12 lutego 2009 r. oraz art. 355 § 1 k.p.c., przez
zaniechanie umorzenia postępowania, a także błędną wykładnię art. 28 ust. 1 pkt 2
i pkt 5 lit c. Prawa telekomunikacyjnego, przez przyjęcie, że przesłanka wzięcia pod
uwagę obowiązków nałożonych na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego nie
zachodzi w przypadku uchylenia decyzji wprowadzającej obowiązek regulacyjny po
dacie wydania zaskarżonej w postępowaniu sądowym decyzji.
Wnosząc o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, zainteresowany
powołał się na występowanie w sprawie dwóch istotnych zagadnień prawnych.
Pierwsze zagadnienie prawne zawarł w pytaniu, czy w sytuacji wydania przez
organ decyzji mających charakter terminowy (wydanych na czas określony) sądy
rozpoznające sprawę winny procedować dalej, mimo upływu terminu, na jaki
decyzje zostały wydane (wygasły), czy też - biorąc pod uwagę art. 316 § 1 k.p.c. - z
3
uwagi na bezprzedmiotowość dalszego procedowania wydać postanowienie o
umorzeniu postępowania. Jako drugi problem prawny zainteresowany postawił
pytanie, czy uchylenie decyzji administracyjnej statuującej obowiązek regulacyjny
następuje ze skutkiem ex nunc czy też ex tunc. Ponadto zainteresowany podniósł,
że jego skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, albowiem w przypadku
gdyby nie doszło do opisanych w skardze naruszeń prawa, zapadłoby odmienne
orzeczenie, w pełni uznające stanowisko prezentowane przez zainteresowanego.
Powód w odpowiedziach na skargi kasacyjne Prezesa Urzędu i
zainteresowanego wniósł o wydanie postanowienia odmawiającego przyjęcie ich do
rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skargi kasacyjne Prezesa Urzędu i zainteresowanego nie kwalifikowały się
do przyjęcia ich celem merytorycznego rozpoznania, ponieważ nie wykazano w
tych skargach występowania, w okolicznościach niniejszej sprawy, istotnych
zagadnień prawnych.
W odniesieniu do pierwszego z zagadnień prawnych Sąd Najwyższy
wypowiadał się już wielokrotnie w przedmiocie dopuszczalności oraz ograniczeń w
stosowaniu art. 316 § 1 k.p.c. w sprawach z zakresu regulacji telekomunikacji (por.
w szczególności wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2011 r., III SK 55/10,
a także postanowienia Sądu Najwyższego: z 18 dnia października 2011 r., III SK
25/11 i z dnia 11 kwietnia 2012 r., III SK 41/11). Zagadnienie prawne dotyczące
wymienionego przepisu i jego zastosowania w tego rodzaju sprawach pozbawione
jest więc w takiej cechy nowości, która jest konieczna, aby można było mówić o
występowaniu istotnego zagadnienia prawnego, którego rozstrzygnięcie przez Sąd
Najwyższy byłoby uzasadnione publicznoprawnymi celami postępowania
kasacyjnego. Dodatkowo Sąd Najwyższy zauważa, że zagadnienie to zostało
wadliwie skonstruowane. Istotne zagadnienie prawne to konkretny problem prawny
ujawniający się na tle wykładni konkretnego przepisu lub zespołu przepisów. Nie
jest zaś istotnym zagadnieniem prawnym potrzeba rozstrzygnięcia rozbieżności w
4
orzecznictwie sądowym, czy też wątpliwości interpretacyjnych wskazanych w
piśmiennictwie.
Z kolei drugie zagadnienie prawne sformułowane przez Prezesa Urzędu nie
zawiera w swej treści przepisu prawa, na tle wykładni którego mógłby ujawnić się
problem interpretacyjny odpowiadający treściowo problemowi prawnemu
podniesionemu we wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Tymczasem z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, że
zagadnienie prawne w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. powinno zostać
sformułowane z przytoczeniem przepisów prawa, na tle których powstało (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 2012 r., III SK 41/11).
Analogicznie należy ocenić postawiony w skardze kasacyjnej
zainteresowanego problem prawny, czy uchylenie decyzji administracyjnej
statuującej obowiązek regulacyjny następuje ze skutkiem ex nunc. Problem ten nie
zawiera w swej treści, wbrew utrwalonemu stanowisku Sądu Najwyższego,
przepisu prawa, w którym zagadnienie to byłoby zakotwiczone.
Nie zachodzi również potrzeba rozpoznania skargi kasacyjnej
zainteresowanego z uwagi na zagadnienie prawne odwołujące się do art. 316 § 1
k.p.c. Problem, na który powołuje się zainteresowany w odniesieniu do
postępowania sądowego i stosowania art. 316 § 1 k.p.c. w sprawach z odwołań od
tak zwanych decyzji terminowych (okresowych), został już rozstrzygnięty w
utrwalonym orzecznictwie Sądu Najwyższego w sposób zgodny z zapatrywaniami
wyrażonymi w zaskarżonym wyroku (por. między innymi postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 13 maja 2008 r., III SK 39/07). Zainteresowany nie przedstawił
zaś żadnych argumentów, które przemawiałyby za zmianą dotychczasowej linii
orzeczniczej Sądu Najwyższego w tym zakresie.
Uznając zatem, iż zarówno Prezes Urzędu, jak i zainteresowany, nie zdołali
wykazać, że zachodzi potrzeba rozpoznania ich skarg kasacyjnych przez Sąd
Najwyższy, z mocy art. 3989
§ 2 k.p.c. orzeczono jak w sentencji. Rozstrzygnięcie o
kosztach postępowania kasacyjnego zapadło na podstawie art. 98 § 3 k.p.c. w
związku z art. 99 k.p.c. oraz § 12 ust. 4 w związku z § 14 ust. 3 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
5
radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.