V CNP 54/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-06-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 54/12
POSTANOWIENIE
Dnia 26 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Maria Szulc
w sprawie ze skargi Wspólnoty Nieruchomości Użytkowych "P. "
w K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K. z dnia 22 marca 2011 r.,
w sprawie z powództwa Wspólnoty Nieruchomości Użytkowych "P."
w K.
przeciwko T.B. i J. B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 marca 2013 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skarżąca domagała się stwierdzenia, na podstawie art. 4241
§ 2 k.p.c.,
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 22
marca 2011 r., którym wskutek apelacji pozwanych został zmieniony wyrok Sądu
Rejonowego w B. w ten sposób, że powództwo zostało oddalone.
W skardze powódka zarzuciła naruszenie art. 12 ust. 2, art. 15 i art. 25
ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r., Nr. 80, poz.
903 z późn. zm.) oraz art. 98, 100 k.p.c. i § 6 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr. 163, poz. 1349) i wskazała, że skutkiem naruszenia
wyżej wymienionych przepisów prawa jest niezgodność zaskarżonego wyroku z art.
64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, z art. 15 i 25 ust. 1 ustawy
o własności lokali oraz z art. 98 i 100 k.p.c. w zw. z § 6 rozporządzenia.
Sąd Najwyższy zważył:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna odpowiadać szczególnym wymogom określonym w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Są to wymagania konstrukcyjne skargi nie podlegające sanowaniu, ich zachowanie
podlega badaniu przez Sąd Najwyższy przy wniesieniu skargi, zaś brak
któregokolwiek z elementów skutkuje jej odrzuceniem (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Powołany przez skarżącą, jako podstawa skargi, art. 4241
§ 2 k.p.c. uzależnia
dopuszczalność skargi od kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek: istnienia
wyjątkowego przypadku oraz występowania niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela.
Z brzmienia art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. wynika, że w wypadku powołania tej podstawy
skargi skarżący powinien wykazać, że istnieje wyjątkowy wypadek uzasadniający
jej wniesienie. Wymóg ten dotyczy zarówno przyczyn niezgodności z prawem
zaskarżonego orzeczenia jak i przyczyn, dla których strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych umożliwiających zaskarżenie orzeczenia.
3
Skarżąca nie podjęła próby wykazania okoliczności, które świadczyłyby
o zaistnieniu „wyjątkowego wypadku”, bowiem za takie nie może być uważane
wskazanie przepisów prawa, które w jej ocenie zostały naruszone oraz przepisów,
z którymi zaskarżony wyrok jest sprzeczny. Powołanie omawianej podstawy skargi
nie eliminuje nadto obowiązku konieczności uprawdopodobnienia wyrządzenia
szkody spowodowanej zaskarżonym orzeczeniem (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Niezbędne jest zatem dokonanie wyodrębnionego wywodu i uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody ze wskazaniem, że już nastąpiła oraz określeniem jej zakresu
i rozmiaru. Skarżący powinien nadto wykazać w skardze istnienie związku
przyczynowego pomiędzy szkodą a zaskarżonym wyrokiem. Zawarte w skardze na
str. 2 wyliczenie elementów szkody i wskazanie ich wartości nie spełnia tych
wymagań. Zaznaczyć też należy, że fakt poniesienia kosztów sądowych, nie może
być traktowany jako szkoda w rozumieniu art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Brak spełnienia w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 4 i 5 k.p.c.
powoduje odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej (art. 4248
§ 1 k.p.c.), wobec
czego orzeczono jak w sentencji.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 26 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Maria Szulc
w sprawie ze skargi Wspólnoty Nieruchomości Użytkowych "P. "
w K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K. z dnia 22 marca 2011 r.,
w sprawie z powództwa Wspólnoty Nieruchomości Użytkowych "P."
w K.
przeciwko T.B. i J. B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 marca 2013 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skarżąca domagała się stwierdzenia, na podstawie art. 4241
§ 2 k.p.c.,
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 22
marca 2011 r., którym wskutek apelacji pozwanych został zmieniony wyrok Sądu
Rejonowego w B. w ten sposób, że powództwo zostało oddalone.
W skardze powódka zarzuciła naruszenie art. 12 ust. 2, art. 15 i art. 25
ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r., Nr. 80, poz.
903 z późn. zm.) oraz art. 98, 100 k.p.c. i § 6 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr. 163, poz. 1349) i wskazała, że skutkiem naruszenia
wyżej wymienionych przepisów prawa jest niezgodność zaskarżonego wyroku z art.
64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, z art. 15 i 25 ust. 1 ustawy
o własności lokali oraz z art. 98 i 100 k.p.c. w zw. z § 6 rozporządzenia.
Sąd Najwyższy zważył:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna odpowiadać szczególnym wymogom określonym w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Są to wymagania konstrukcyjne skargi nie podlegające sanowaniu, ich zachowanie
podlega badaniu przez Sąd Najwyższy przy wniesieniu skargi, zaś brak
któregokolwiek z elementów skutkuje jej odrzuceniem (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Powołany przez skarżącą, jako podstawa skargi, art. 4241
§ 2 k.p.c. uzależnia
dopuszczalność skargi od kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek: istnienia
wyjątkowego przypadku oraz występowania niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela.
Z brzmienia art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. wynika, że w wypadku powołania tej podstawy
skargi skarżący powinien wykazać, że istnieje wyjątkowy wypadek uzasadniający
jej wniesienie. Wymóg ten dotyczy zarówno przyczyn niezgodności z prawem
zaskarżonego orzeczenia jak i przyczyn, dla których strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych umożliwiających zaskarżenie orzeczenia.
3
Skarżąca nie podjęła próby wykazania okoliczności, które świadczyłyby
o zaistnieniu „wyjątkowego wypadku”, bowiem za takie nie może być uważane
wskazanie przepisów prawa, które w jej ocenie zostały naruszone oraz przepisów,
z którymi zaskarżony wyrok jest sprzeczny. Powołanie omawianej podstawy skargi
nie eliminuje nadto obowiązku konieczności uprawdopodobnienia wyrządzenia
szkody spowodowanej zaskarżonym orzeczeniem (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Niezbędne jest zatem dokonanie wyodrębnionego wywodu i uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody ze wskazaniem, że już nastąpiła oraz określeniem jej zakresu
i rozmiaru. Skarżący powinien nadto wykazać w skardze istnienie związku
przyczynowego pomiędzy szkodą a zaskarżonym wyrokiem. Zawarte w skardze na
str. 2 wyliczenie elementów szkody i wskazanie ich wartości nie spełnia tych
wymagań. Zaznaczyć też należy, że fakt poniesienia kosztów sądowych, nie może
być traktowany jako szkoda w rozumieniu art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Brak spełnienia w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 4 i 5 k.p.c.
powoduje odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej (art. 4248
§ 1 k.p.c.), wobec
czego orzeczono jak w sentencji.
jw