Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 278/12
POSTANOWIENIE
Dnia 23 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Lech Paprzycki
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 23 kwietnia 2013 r.,
sprawy L. B. M.
skazanego z art. 156 § 1 pkt 2 i inne k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 28 marca 2012 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w L.
z dnia 25 czerwca 2009 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddala kasację obrońcy L. B. M. jako oczywiście
bezzasadną;
2. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. Z. W. Kancelaria
Adwokacka 738,00 zł (siedemset trzydzieści osiem złotych), w
tym 23 % podatku VAT, za sporządzenie i wniesienie kasacji;
3. zwalnia skazanego L.B. M. od kosztów sądowych
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny, wyrokiem z dnia 28 marca 2012 r., zmienił wyrok Sądu
Okręgowego w L. z dnia 25 czerwca 2009 r., wydany w sprawie IV K …)09, w ten
sposób, że L. B. M. uznał za winnego przestępstwa zakwalifikowanego z art. 13 § 1
kk w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk oraz
art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 kk w zw.
z art. 11 § 3 kk wymierzył mu karę 6 lat pozbawienia wolności, utrzymując w mocy
zaskarżony apelacją wyrok w pozostałej części.
2
Od powyższego wyroku Sądu Apelacyjnego, kasację na korzyść skazanego
L.B. M. wniósł jego obrońca i zarzucając: „1) rażące naruszenie prawa
procesowego mające istotny wpływ na treść orzeczenia, a to art. 455 kpk w zw. z
art. 6 kpk przez poprawienie błędnej kwalifikacji prawnej czynu przypisanego L. B.
M. w wyniku dokonania odmiennych ustaleń faktycznych, a tym samym
uniemożliwienie skorzystania przez obronę z prawa do wniesienia zwyczajnego
środka odwoławczego opartego na zarzucie błędu w ustaleniach faktycznych o
istotnym wpływie na treść orzeczenia, ze względu na przyjętą w polskim systemie
prawa konstrukcję podstaw kasacyjnych, co w konsekwencji spowodowało
naruszenie prawa do obrony; 2) rażące naruszenie prawa procesowego mające
istotny wpływ na treść orzeczenia, a to art. 458 kpk w zw. z arat. 424 kpk, przez
ogólnikowe, szablonowe i nie zawierające w zasadzie własnych spostrzeżeń
uzasadnienie wyroku, brak należytego wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz
okoliczności, które Sąd miał w powyższym zakresie na względzie, jak również brak
wyjaśnienia dlaczego te same przecież okoliczności wykluczają zamiar bezpośredni
zabójstwa a dowodzą istnienia zamiaru bezpośredniego spowodowania ciężkiego
uszczerbku na zdrowiu, co w konsekwencji doprowadziło do błędnej i nie
znajdującej potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, konstatacji
jakoby L. B. M. dopuścił się usiłowania występku spowodowania ciężkiego
uszczerbku na zdrowiu”, wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu.
Prokurator Prokuratury Apelacyjnej, w odpowiedzi na kasację, wniósł o jej
oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy skazanego L. B. M. jest oczywiście bezzasadna, w
rozumieniu art. 535 § 3 kpk, i jako taka została oddalona, natomiast skazany L.B.
M. został zwolniony od ponoszenia kosztów sądowych postępowania kasacyjnego
na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 518 kpk. Sporządzenie i wniesienie w tej
sprawie kasacji przez obrońcę z urzędu uzasadniało zasądzenie na jego rzecz od
Skarbu Państwa należnego wynagrodzenia.
Oczywista bezzasadność pierwszego zarzutu kasacji obrońcy, naruszenia
przepisu art. 455 kpk w zw. z art. 6 kpk, wynika już tego, że Sąd odwoławczy, w tej
sprawie, nie korzystał z instytucji określonej w art. 455 kpk, a więc nie mógł go
naruszyć, gdy autor kasacji nie formułuje zarzutu niezastosowania tego przepisu
3
przez Sąd Apelacyjny w wydanym wyroku. Jeżeli jednak zarzut pierwszy odczytać,
w uwzględnieniu treści uzasadnienia tej kasacji, na podstawie art. 118 § 1 kpk, jako
zarzut naruszenia art. 437 § 2 kpk poprzez przekroczenie granic dopuszczalności
wydania przez sąd odwoławczy wyroku reformatoryjnego, to okaże się on również
oczywiście bezzasadny. Z uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego w sposób
jednoznaczny wynika, że zebrane w sprawie dowody, co zostało przekonująco
wykazane (s. 3-6 uzasadnienia), pozwalały na zmianę wyroku Sądu pierwszej
instancji. Taką możliwość zmiany, choć w innym zakresie, widział także obrońca
skazanego, który w apelacji wnosił, alternatywnie, o ustalenie zamiaru sprawcy na
podstawie dowodów przeprowadzonych przez Sąd pierwszej instancji i
zakwalifikowanie zachowania oskarżonego z art. 157 § 2 kk. Właśnie odwołując się
do tych dowodów, Sąd Apelacyjny przedstawił pełną i przekonującą argumentację
na rzecz ustalenia zamiaru oskarżonego L.B. M. – spowodowania ciężkiego
uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonej. Z tego powodu należało uznać za
oczywiście bezzasadny drugi zarzut kasacji, naruszenia art. 424 kpk w zw. z art.
458 kpk, ale przede wszystkim w zw. z art. 457 § 3 kpk. Sąd odwoławczy, na
stronach 3 do 5 uzasadnienia swego orzeczenia, przeanalizował wszystkie istotne
okoliczności, wynikające z dowodów przeprowadzonych przez Sąd pierwszej
instancji, co pozwoliło ustalić rzeczywisty zamiar sprawcy i zakwalifikować
przypisany mu czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 kk, a nie z art. 157 § 2
kk, jak o to wnosił obrońca.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.