Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 417/12
POSTANOWIENIE
Dnia 23 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Lech Paprzycki
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 23 kwietnia 2013 r.,
sprawy C. S.
skazanego z art. 280 § 2 i inne kk
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 sierpnia 2012 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w G.
z dnia 26 kwietnia 2012 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddala kasację obrońcy C. S. jako oczywiście bezzasadną;
2. zwalnia skazanego C. S. od kosztów sądowych
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny, wyrokiem z dnia 22 sierpnia 2012 r., w sprawie II AKa […],
utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia 26 kwietnia 2012 r., którym
C. S. został skazany za czyn zakwalifikowany z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 280 § 2
kk, na podstawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 280 § 2 kk, na karę 3 lat pozbawienia
wolności.
Od powyższego wyroku Sądu Apelacyjnego, kasację na korzyść skazanego
C. S. wniósł jego obrońca i zarzucając „rażące naruszenie przepisów postępowania
mające wpływ na treść orzeczenia tj. art. 433 § 1 i 2 w związku z art. 7 kpk,
polegające na tym, iż Sąd odwoławczy nie rozważył w pełnym zakresie zarzutu
wskazanego w apelacji obrońcy skazanego C. S. od wyroku Sądu Okręgowego w
G. z dnia 26 kwietnia 2012 r., co w ramach kontroli instancyjnej doprowadziło do
bezzasadnego przyjęcia, iż Sąd pierwszej instancji prawidłowo ocenił i przyjął brak
2
występowania w sprawie przesłanek warunkujących zastosowanie w stosunku do
skazanego nadzwyczajnego złagodzenia kary, o których mowa w art. 54 § 1 kk w
związku z art. 60 § 1 kk”, wniósł o „uchylenie zaskarżonego wyroku oraz wyroku
Sądu pierwszej instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
pierwszej instancji, ewentualnie, o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie
sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi drugiej instancji.”
Prokurator Prokuratury Apelacyjnej, w odpowiedzi na kasację, wniósł o jej
oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy skazanego C. S. jest oczywiście bezzasadna, w rozumieniu
art. 535 § 3 kpk, i jako taka została oddalona, natomiast skazany C. S. został
zwolniony od kosztów sądowych postępowania kasacyjnego.
W apelacji w niniejszej sprawie, obrońca oskarżonego zaskarżył orzeczenie
w części dotyczącej kary, zarzucając rażącą niewspółmierność – surowość kary, a
podnosząc taki zarzut obrońca wnosił o zmianę wyroku poprzez zastosowanie
nadzwyczajnego złagodzenia kary pozbawienia wolności. Z treści zarzutu kasacji i
jej uzasadnienia zdaje się wynikać, że obrońca, w rzeczywistości, kwestionuje
ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd pierwszej instancji, które powinny,
zdaniem autora kasacji, zdecydować o nadzwyczajnym złagodzeniu kary
pozbawienia wolności. Taki zarzut w kasacji, w świetle unormowań art. 523 kpk,
byłby wręcz niedopuszczalny. Zatem, należało rozumieć tak nieprecyzyjnie
sformułowany zarzut kasacji w ten sposób, że obrońca zarzuca Sądowi
Apelacyjnemu, iż nie odniósł się w ogóle albo uczynił to w sposób nieprzekonujący
do zarzutów apelacji, a więc zarzut naruszenia przepisu art. 433 § 1 kpk i art. 457 §
3 kpk. Jednakże tak rozumiany zarzut tej kasacji okazuje się być oczywiście
bezzasadny. Staranna lektura uzasadnień orzeczeń Sądów obu instancji wskazuje,
że Sąd Okręgowy, nie naruszając przepisów postępowania, ustalił wszystkie istotne
okoliczności mające znaczenie dla wymiaru kary, w tym także te, które mogły
zdecydować o nadzwyczajnym zgłodzeniu kary pozbawienia wolności. Sąd
Apelacyjny, z kolei, ustosunkowując się do zarzutów apelacji, trafnie stwierdził, że
Sąd Okręgowy, orzekając w tej sprawie, nie dopuścił się obrazy przepisów prawa
zarówno procesowego, jak i materialnego, a następnie rozważył w pełnym zakresie
znaczenie ustalonych w tej sprawie okoliczności dla wymiaru kary, w tym także co
do zasadności nadzwyczajnego złagodzenia kary pozbawienia wolności. W takiej
3
sytuacji, brak jest podstaw do ustalenia, że orzekające w tej sprawie Sądy, a więc
również Sąd Apelacyjny, dopuściły się naruszenia wskazanych w kasacji przepisów
art. 433 kpk, art. 7 kpk, jak i art. 54 § 1 kk w zw. z art. 60 § 1 kk.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.