Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KZ 16/13
POSTANOWIENIE
Dnia 25 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Ryński
w sprawie M. T.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 25 kwietnia 2013 r.,
zażalenia skazanego na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału
Karnego Sądu Apelacyjnego w B.
z dnia 17 stycznia 2013 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania w sprawie
zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w S.
z dnia 22 października 2008 r., utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu
Okręgowego w B.
z dnia 9 kwietnia 2009 r.,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 2 i 3 k.p.k. w zw. z art.
545 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem Przewodniczący Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego odmówił przyjęcia – na podstawie art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art.
545 § 1 k.p.k. – własnoręcznie sporządzonego przez skazanego M. T.
wniosku o wznowienie postępowania w sprawie, zakończonej prawomocnym
wyrokiem Sądu Rejonowego w S. - sygn. akt […], utrzymanym w mocy
2
wyrokiem Sądu Okręgowego w B. wydanym w sprawie […]. W uzasadnieniu
podniósł, że wobec opinii ustanowionego dla skazanego obrońcy z urzędu, o
braku podstaw do sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie
postępowania w tej sprawie, zarządzeniem z dnia 2 stycznia 2013 r. w oparciu
o przepis art. 120 § 1 k.p.k. skazany został wezwany – pod rygorem odmowy
przyjęcia wniosku – do usunięcia w terminie 7 dni braku formalnego wniosku o
wznowienie postępowania, przez jego sporządzenie i podpisanie przez
adwokata, jednak we wskazanym terminie tego nie uczynił
Na powyższe zarządzenie zażalenie wniósł skazany, kwestionując w
nim .zasadność, wyrażonej przez wyznaczonego mu z urzędu obrońcę, opinii
co do braku podstaw do sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie
postępowania oraz zarzucając brak rzetelności adwokata przy wykonaniu,
kwestionowanej przez skarżącego czynności procesowej, a także formułując
zastrzeżenia do wymienionych w zażaleniu sędziów oraz wskazując na
uchybienia jakich się dopuścili w związku z jego sprawą.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie jest bezzasadne.
Podniesione w nim okoliczności nie mają znaczenia dla dokonania
kontroli instancyjnej zaskarżonego zarządzenia. Natomiast trafnie uznano w
uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia, że skazany – mimo skutecznego
wezwania – nie usunął braków formalnych sporządzonego przez siebie
wniosku o wznowienie postępowania i nie dopełnił tym samym, określonego w
art. 545 § 2 k.p.k., wymogu sporządzenia i podpisania takiego wniosku przez
adwokata albo radcę prawnego. Tymczasem uczynienie zadość temu
ustawowemu rygorowi skutkuje dopiero możliwością przyjęcia do rozpoznania
takiego wniosku i – w konsekwencji – dokonania merytorycznej jego oceny.
Dodać należy, że skazany w dotychczasowym postępowaniu
wznowieniowym, miał już wyznaczonego z urzędu obrońcę dla ewentualnego
sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie, który nie znalazł ku temu
podstaw, ani faktycznych, ani prawnych, akcentując, że również skazany nie
wskazał nowych faktów lub dowodów, które mogłyby stanowić dla obrońcy
podstawę do opracowania wniosku o wznowienie postępowania.
3
Próba podważenie przez skazanego zasadność tej oceny, nie ma dla
rozpoznania jego zażalenia żadnego znaczenia. Analizując ocenę materiału
dowodowego zebranego w sprawie dokonaną przez obrońcę w kontekście
przesłanek wznowieniowych, brak jest podstaw do stwierdzenia, by podjęte
przez niego czynności były wykonane w sposób nierzetelny. W związku z tym
odmienne przekonanie skarżącego, nie mogło doprowadzić do podważenia
trafności zaskarżonego zarządzenia, która znajduje oparcie w powołanych
przepisach procesowych, wskazanych jako podstawa prawna
kwestionowanego rozstrzygnięcia.
Z tych też względów zaskarżone zarządzenie należało utrzymać w
mocy.