WZ 11/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:07-06-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WZ 11/13
POSTANOWIENIE
Dnia 4 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Tomczyk (przewodniczący)
SSN Jan Bogdan Rychlicki (sprawozdawca)
SSN Jerzy Steckiewicz
bez udziału stron w sprawie z pozwu J. A. B. o wznowienie postępowania
zakończonego orzeczeniem Terenowej Komisji Odwoławczej ds. Pracy w R. z dnia
10 kwietnia 1982 r., , po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 4
czerwca 2013 r., jego zażalenia na postanowienie Wojskowego Sądu Okręgowego
w W. z dnia 12 kwietnia 2013 r., w kwestii właściwości
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
J. A. B. w dniu 21 grudnia 2012 r. skierował do Wojskowego Sądu
Okręgowego w W. pozew o wznowienie przez ten Sąd postępowania w
przedmiocie wypowiedzenia, w okresie obowiązywania stanu wojennego, umowy o
pracę, zakończonego orzeczeniem Terenowej Komisji Odwoławczej ds. Pracy w R.
z dnia 10 kwietnia 1982 r.
Wojskowy Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2013 r.,
na podstawie art. 35 § 1 k.p.k., uznał się niewłaściwym i sprawę z pozwu J. A. B.
przekazał do rozpoznania według właściwości – Sądowi Rejonowemu w R. IV
Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.
2
Zażalenie na to postanowienie złożył J. A. B. W obszernym uzasadnieniu
środka odwoławczego jego autor wskazując na okoliczności zdarzenia (zwolnienie
z zakładu pracy), wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie
sprawy do merytorycznego rozpoznania Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w W.
Sąd Najwyższy rozważył.
Zażalenie nie jest zasadne. Wbrew temu, co podnosi skarżący decyzja
procesowa sądu pierwszej instancji jest prawidłowa. Przepisy dekretu z dnia 12
grudnia 1981 r. o stanie wojennym (Dz.U. Nr 29, poz. 154 i z 1982 r. Nr 3, poz. 18)
oraz przepisy dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. (Dz.U. Nr 29, poz. 157) nie
określały właściwości sądów wojskowych w zakresie orzekania w sprawach ze
stosunku prawa pracy. Właściwość sądów wojskowych była określona przez
wskazane akty prawne jak również przez przepisy obowiązującego kodeksu
karnego z 1969 r. i de facto dotyczyła spraw o określone tam przestępstwa.
Odnosząc się do argumentacji podniesionej w zażaleniu wskazać należało, że
zgodnie z treścią art. 13 ust. 6 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. (Dz.U. Nr 20, poz.
85 ze zm.), o rozpoznawaniu przez sądy spraw z zakresu prawa pracy i
ubezpieczeń społecznych wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
orzeczeniem, m.in. komisji odwoławczej ds. pracy następuje według przepisów
dotychczasowych, przy czym do wznowienia tego postępowania właściwy jest z
zakresu prawa pracy sąd, który według tej ustawy byłby właściwy do rozpoznania
sprawy w pierwszej instancji.
W niniejszej sprawie sądem właściwym do rozpoznania „pozwu o
wznowienie” jest Sąd Rejonowy w R. IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.
Pouczenie: Na niniejsze postanowienie zażalenie nie przysługuje.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Tomczyk (przewodniczący)
SSN Jan Bogdan Rychlicki (sprawozdawca)
SSN Jerzy Steckiewicz
bez udziału stron w sprawie z pozwu J. A. B. o wznowienie postępowania
zakończonego orzeczeniem Terenowej Komisji Odwoławczej ds. Pracy w R. z dnia
10 kwietnia 1982 r., , po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 4
czerwca 2013 r., jego zażalenia na postanowienie Wojskowego Sądu Okręgowego
w W. z dnia 12 kwietnia 2013 r., w kwestii właściwości
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
J. A. B. w dniu 21 grudnia 2012 r. skierował do Wojskowego Sądu
Okręgowego w W. pozew o wznowienie przez ten Sąd postępowania w
przedmiocie wypowiedzenia, w okresie obowiązywania stanu wojennego, umowy o
pracę, zakończonego orzeczeniem Terenowej Komisji Odwoławczej ds. Pracy w R.
z dnia 10 kwietnia 1982 r.
Wojskowy Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2013 r.,
na podstawie art. 35 § 1 k.p.k., uznał się niewłaściwym i sprawę z pozwu J. A. B.
przekazał do rozpoznania według właściwości – Sądowi Rejonowemu w R. IV
Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.
2
Zażalenie na to postanowienie złożył J. A. B. W obszernym uzasadnieniu
środka odwoławczego jego autor wskazując na okoliczności zdarzenia (zwolnienie
z zakładu pracy), wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie
sprawy do merytorycznego rozpoznania Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w W.
Sąd Najwyższy rozważył.
Zażalenie nie jest zasadne. Wbrew temu, co podnosi skarżący decyzja
procesowa sądu pierwszej instancji jest prawidłowa. Przepisy dekretu z dnia 12
grudnia 1981 r. o stanie wojennym (Dz.U. Nr 29, poz. 154 i z 1982 r. Nr 3, poz. 18)
oraz przepisy dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. (Dz.U. Nr 29, poz. 157) nie
określały właściwości sądów wojskowych w zakresie orzekania w sprawach ze
stosunku prawa pracy. Właściwość sądów wojskowych była określona przez
wskazane akty prawne jak również przez przepisy obowiązującego kodeksu
karnego z 1969 r. i de facto dotyczyła spraw o określone tam przestępstwa.
Odnosząc się do argumentacji podniesionej w zażaleniu wskazać należało, że
zgodnie z treścią art. 13 ust. 6 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. (Dz.U. Nr 20, poz.
85 ze zm.), o rozpoznawaniu przez sądy spraw z zakresu prawa pracy i
ubezpieczeń społecznych wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
orzeczeniem, m.in. komisji odwoławczej ds. pracy następuje według przepisów
dotychczasowych, przy czym do wznowienia tego postępowania właściwy jest z
zakresu prawa pracy sąd, który według tej ustawy byłby właściwy do rozpoznania
sprawy w pierwszej instancji.
W niniejszej sprawie sądem właściwym do rozpoznania „pozwu o
wznowienie” jest Sąd Rejonowy w R. IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.
Pouczenie: Na niniejsze postanowienie zażalenie nie przysługuje.