II KO 16/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KO 16/13
POSTANOWIENIE
Dnia 9 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Ryński
w sprawie D. K.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 9 lipca 2013 r.,
zażalenia D. K. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Karnego Sądu
Najwyższego z dnia 27 maja 2013r., sygn. akt II KO 16/13, o odmowie przyjęcia
wniosku o wznowienie postępowania
zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 5 października 2010 r.,
zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w W.
z dnia 15 kwietnia 2010 r.,
na podstawie art. 437 § 1 kpk
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Skazany D. K. pismem z dnia 25 stycznia 2013 r., skierowanym do
Ministerstwa Sprawiedliwości złożył wniosek o wznowienie postępowania
zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 5 października 2010 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 15 kwietnia 2010 r.
Ostatecznie wniosek ten wraz z aktami sprawy został przesłany do Sądu
Najwyższego jako właściwego do jego rozpoznania w dniu 15 marca 2013 r. (art.
544 § 2 k.p.k.). Następnie skazany skierował do Sądu Najwyższego wniosek o
2
wyznaczenie mu w postępowaniu wznowieniowym pełnomocnika z urzędu ze
względu na niemożność pokrycia kosztów zastępstwa adwokackiego z wyboru.
Zarządzeniem z dnia 8 kwietnia 2013 r., sygn. akt II KO 16/13,
Przewodniczący Wydziału II Karnego Sądu Najwyższego, na podstawie art. 78
§ 1 k.p.k., odmówił D. K. wyznaczenia adwokata z urzędu w celu
sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania i na podstawie art. 120 § 1 k.p.k.
wezwał go do usunięcia w terminie 7 dni od daty doręczenia pisma braków
formalnych wniosku o wznowienie postępowania, poprzez sporządzenie i
podpisanie wniosku przez obrońcę ustanowionego z wyboru, pod rygorem odmowy
przyjęcia wniosku, albowiem skazany nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść
kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny. Odpis
tego zarządzenia skazany otrzymał w dniu 16 kwietnia 2013 r., (k.19), lecz w
zakreślonym terminie nie usunął wskazanego braku formalnego. W tej sytuacji,
Przewodniczący Wydziału II Karnego Sądu Najwyższego, zarządzeniem z dnia 27
maja 2013 r., na podstawie art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art. 545 § 1 k.p.k., odmówił
przyjęcia wniosku skazanego o wznowienie postępowania. W wywiedzionym
zażaleniu D. K. wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia, podnosząc, że jest
pozbawiony wolności od 12 lipca 2002 r. i w związku z tym nie wykonuje pracy
zarobkowej, a tym samym nie ma możliwości finansowych wynajęcia adwokata lub
radcy prawnego do sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie skazanego nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 545 § 2 k.p.k jeśli wniosek o wznowienie
postępowania nie pochodzi od prokuratora, powinien być sporządzony i podpisany
przez adwokata albo radcę prawnego. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 13
września 2012 r., sygn. akt III KZ 67/12, LEX nr 1220908, wyraził pogląd, że
obowiązek wynikający z art. 545 § 2 k.p.k. określany jest powszechnie jako
przymus adwokacki. Słowo "powinien" jest równoznaczne z bezwzględną
koniecznością realizacji nakazu zawartego w tym przepisie. Takiej interpretacji art.
545 § 2 k.p.k. autor zażalenia nie kwestionuje, podnosząc jedynie, że nie jest w
stanie wyłożyć kosztów związanych z wynajęciem pełnomocnika, do sporządzenia
wniosku o wznowienie postępowania. D. K. wydaje się jednak nie dostrzegać, że w
3
zarządzeniu z dnia 8 kwietnia 2013 r. odmówiono mu wyznaczenia obrońcy z
urzędu trafnie zauważając, że z treści pisma administracji Aresztu Śledczego w R.,
w którym aktualnie skazany przebywa, wynika, iż na dzień 2 kwietnia 2013 r.
posiadał on na koncie 4035,39 zł, z czego do dyspozycji 345,09 zł (k.15), a zatem
dysponuje środkami, które umożliwiają mu realizację przymusu adwokackiego w
postępowaniu wznowieniowym. W tej sytuacji, wskazany w zaskarżonym
zarządzeniu brak mógł być usunięty tylko poprzez ustanowienie przez D. K.
pełnomocnika w osobie adwokata lub radcy prawnego, tym bardziej, że
prawidłowość wezwania skazanego do usunięcia braków formalnych , w trybie art.
120 § 1 k.p.k., nie budzi zastrzeżeń.
Z tych względów zaskarżone zarządzenie należało utrzymać w mocy.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Ryński
w sprawie D. K.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 9 lipca 2013 r.,
zażalenia D. K. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Karnego Sądu
Najwyższego z dnia 27 maja 2013r., sygn. akt II KO 16/13, o odmowie przyjęcia
wniosku o wznowienie postępowania
zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 5 października 2010 r.,
zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w W.
z dnia 15 kwietnia 2010 r.,
na podstawie art. 437 § 1 kpk
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Skazany D. K. pismem z dnia 25 stycznia 2013 r., skierowanym do
Ministerstwa Sprawiedliwości złożył wniosek o wznowienie postępowania
zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 5 października 2010 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 15 kwietnia 2010 r.
Ostatecznie wniosek ten wraz z aktami sprawy został przesłany do Sądu
Najwyższego jako właściwego do jego rozpoznania w dniu 15 marca 2013 r. (art.
544 § 2 k.p.k.). Następnie skazany skierował do Sądu Najwyższego wniosek o
2
wyznaczenie mu w postępowaniu wznowieniowym pełnomocnika z urzędu ze
względu na niemożność pokrycia kosztów zastępstwa adwokackiego z wyboru.
Zarządzeniem z dnia 8 kwietnia 2013 r., sygn. akt II KO 16/13,
Przewodniczący Wydziału II Karnego Sądu Najwyższego, na podstawie art. 78
§ 1 k.p.k., odmówił D. K. wyznaczenia adwokata z urzędu w celu
sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania i na podstawie art. 120 § 1 k.p.k.
wezwał go do usunięcia w terminie 7 dni od daty doręczenia pisma braków
formalnych wniosku o wznowienie postępowania, poprzez sporządzenie i
podpisanie wniosku przez obrońcę ustanowionego z wyboru, pod rygorem odmowy
przyjęcia wniosku, albowiem skazany nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść
kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny. Odpis
tego zarządzenia skazany otrzymał w dniu 16 kwietnia 2013 r., (k.19), lecz w
zakreślonym terminie nie usunął wskazanego braku formalnego. W tej sytuacji,
Przewodniczący Wydziału II Karnego Sądu Najwyższego, zarządzeniem z dnia 27
maja 2013 r., na podstawie art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art. 545 § 1 k.p.k., odmówił
przyjęcia wniosku skazanego o wznowienie postępowania. W wywiedzionym
zażaleniu D. K. wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia, podnosząc, że jest
pozbawiony wolności od 12 lipca 2002 r. i w związku z tym nie wykonuje pracy
zarobkowej, a tym samym nie ma możliwości finansowych wynajęcia adwokata lub
radcy prawnego do sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie skazanego nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 545 § 2 k.p.k jeśli wniosek o wznowienie
postępowania nie pochodzi od prokuratora, powinien być sporządzony i podpisany
przez adwokata albo radcę prawnego. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 13
września 2012 r., sygn. akt III KZ 67/12, LEX nr 1220908, wyraził pogląd, że
obowiązek wynikający z art. 545 § 2 k.p.k. określany jest powszechnie jako
przymus adwokacki. Słowo "powinien" jest równoznaczne z bezwzględną
koniecznością realizacji nakazu zawartego w tym przepisie. Takiej interpretacji art.
545 § 2 k.p.k. autor zażalenia nie kwestionuje, podnosząc jedynie, że nie jest w
stanie wyłożyć kosztów związanych z wynajęciem pełnomocnika, do sporządzenia
wniosku o wznowienie postępowania. D. K. wydaje się jednak nie dostrzegać, że w
3
zarządzeniu z dnia 8 kwietnia 2013 r. odmówiono mu wyznaczenia obrońcy z
urzędu trafnie zauważając, że z treści pisma administracji Aresztu Śledczego w R.,
w którym aktualnie skazany przebywa, wynika, iż na dzień 2 kwietnia 2013 r.
posiadał on na koncie 4035,39 zł, z czego do dyspozycji 345,09 zł (k.15), a zatem
dysponuje środkami, które umożliwiają mu realizację przymusu adwokackiego w
postępowaniu wznowieniowym. W tej sytuacji, wskazany w zaskarżonym
zarządzeniu brak mógł być usunięty tylko poprzez ustanowienie przez D. K.
pełnomocnika w osobie adwokata lub radcy prawnego, tym bardziej, że
prawidłowość wezwania skazanego do usunięcia braków formalnych , w trybie art.
120 § 1 k.p.k., nie budzi zastrzeżeń.
Z tych względów zaskarżone zarządzenie należało utrzymać w mocy.