II CNP 31/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-08-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II CNP 74/07 II CNP 76/07 II CNP 84/07 V CNP 81/07
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 31/13
POSTANOWIENIE
Dnia 1 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 1 sierpnia 2013 r.
skargi E. P.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty
w postępowaniu upominawczym
Sądu Rejonowego w P.
z dnia 24 listopada 2010 r.,
wydanego w sprawie z powództwa Miasta P.
przeciwko E. P.
o zapłatę,
odmawia przyjęcia skargi do rozpoznania oraz zasądza od
pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 2700 (dwa tysiące
siedemset) zł z tytułu kosztów postępowania skargowego.
2
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 4249
k.p.c., Sąd Najwyższy odmawia przyjęcia do
rozpoznania skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, jeżeli skarga jest oczywiście bezzasadna. Oceny, czy skarga jest
„oczywiście bezzasadna" należy dokonywać w powiązaniu z pojęciem
„niezgodności orzeczenia z prawem”, skoro jest ono elementem konstrukcyjnym
skargi (art. 4245
§ 1 pkt 3 i 6 k.p.c.). Orzeczenie niezgodne z prawem –
w rozumieniu art. 4241
k.p.c. w zw. z art. 4171
§ 2 k.c. - to orzeczenie, które jest
sprzeczne z zasadniczymi i niepodlegającymi różnej wykładni przepisami
i z ogólnie przyjętymi standardami rozstrzygnięć albo zostało wydane w wyniku
nieuzasadnionej wykładni lub niewłaściwego zastosowania prawa, które jest
oczywiste i nie wymaga głębszej analizy prawniczej. Takie definiowanie pojęcia
„orzeczenie niezgodne z prawem” wynika ze specyfiki władzy sądowniczej oraz jej
ustroju i w konsekwencji konieczności formułowania autonomicznej, swoistej
definicji bezprawności, jako przesłanki odpowiedzialności państwa za szkodę
wyrządzona orzeczeniem sądowym.
W związku z powyższym należy zatem przyjąć, że bezzasadność skargi jest
oczywista, gdy już z jej treści, bez głębszej analizy i jurydycznych dociekań, wynika,
że nie może być uwzględniona (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
20 czerwca 2007 r., II CNP 74/07, z dnia 22 czerwca 2007 r., V CNP 81/07, z dnia
25 czerwca 2007 r., II CNP 76/07, z dnia 28 czerwca 2007 r., II CNP 84/07,
nie publ.).
Przedstawiony w skardze wywód prawny nie zawiera argumentów
przekonujących o tym, że zaskarżone orzeczenie jest niewątpliwie sprzeczne
z zasadniczymi i niepodlegającymi różnej wykładni przepisami, z ogólnie
przyjętymi standardami rozstrzygnięć (dyskrecjonalności) albo, że zostało wydane
w wyniku błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania prawa.
3
Warunkiem uwzględnienia skargi nie jest jakakolwiek sprzeczność orzeczenia
z prawem, lecz tylko sprzeczność wynikająca z nieuzasadnionej wykładni lub
niewłaściwego zastosowania przepisów i prowadząca do wyrządzenia stronie
szkody.
Z przytoczonych względów należało odmówić przyjęcia skargi do
rozpoznania (art. 4249
k.p.c.). O kosztach postępowania Sąd Najwyższy orzekł na
podstawie art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1, art. 39820
i art. 42412
k.p.c.
es
POSTANOWIENIE
Dnia 1 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 1 sierpnia 2013 r.
skargi E. P.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty
w postępowaniu upominawczym
Sądu Rejonowego w P.
z dnia 24 listopada 2010 r.,
wydanego w sprawie z powództwa Miasta P.
przeciwko E. P.
o zapłatę,
odmawia przyjęcia skargi do rozpoznania oraz zasądza od
pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 2700 (dwa tysiące
siedemset) zł z tytułu kosztów postępowania skargowego.
2
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 4249
k.p.c., Sąd Najwyższy odmawia przyjęcia do
rozpoznania skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, jeżeli skarga jest oczywiście bezzasadna. Oceny, czy skarga jest
„oczywiście bezzasadna" należy dokonywać w powiązaniu z pojęciem
„niezgodności orzeczenia z prawem”, skoro jest ono elementem konstrukcyjnym
skargi (art. 4245
§ 1 pkt 3 i 6 k.p.c.). Orzeczenie niezgodne z prawem –
w rozumieniu art. 4241
k.p.c. w zw. z art. 4171
§ 2 k.c. - to orzeczenie, które jest
sprzeczne z zasadniczymi i niepodlegającymi różnej wykładni przepisami
i z ogólnie przyjętymi standardami rozstrzygnięć albo zostało wydane w wyniku
nieuzasadnionej wykładni lub niewłaściwego zastosowania prawa, które jest
oczywiste i nie wymaga głębszej analizy prawniczej. Takie definiowanie pojęcia
„orzeczenie niezgodne z prawem” wynika ze specyfiki władzy sądowniczej oraz jej
ustroju i w konsekwencji konieczności formułowania autonomicznej, swoistej
definicji bezprawności, jako przesłanki odpowiedzialności państwa za szkodę
wyrządzona orzeczeniem sądowym.
W związku z powyższym należy zatem przyjąć, że bezzasadność skargi jest
oczywista, gdy już z jej treści, bez głębszej analizy i jurydycznych dociekań, wynika,
że nie może być uwzględniona (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
20 czerwca 2007 r., II CNP 74/07, z dnia 22 czerwca 2007 r., V CNP 81/07, z dnia
25 czerwca 2007 r., II CNP 76/07, z dnia 28 czerwca 2007 r., II CNP 84/07,
nie publ.).
Przedstawiony w skardze wywód prawny nie zawiera argumentów
przekonujących o tym, że zaskarżone orzeczenie jest niewątpliwie sprzeczne
z zasadniczymi i niepodlegającymi różnej wykładni przepisami, z ogólnie
przyjętymi standardami rozstrzygnięć (dyskrecjonalności) albo, że zostało wydane
w wyniku błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania prawa.
3
Warunkiem uwzględnienia skargi nie jest jakakolwiek sprzeczność orzeczenia
z prawem, lecz tylko sprzeczność wynikająca z nieuzasadnionej wykładni lub
niewłaściwego zastosowania przepisów i prowadząca do wyrządzenia stronie
szkody.
Z przytoczonych względów należało odmówić przyjęcia skargi do
rozpoznania (art. 4249
k.p.c.). O kosztach postępowania Sąd Najwyższy orzekł na
podstawie art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1, art. 39820
i art. 42412
k.p.c.
es