Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: WD 1/13
POSTANOWIENIE
Dnia 27 sierpnia 2013 r .
Sąd Najwyższy Izba Wojskowa - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Jan Bogdan Rychlicki (przewodniczący)
SSN Wiesław Błuś (sprawozdawca)
SSN Andrzej Tomczyk
Protokolant : Marcin Szlaga
w sprawie dyscyplinarnej sędziego w stanie spoczynku ppłk. rez. M. L. po
rozpoznaniu na posiedzeniu bez udziału stron w dniu 27 sierpnia 2013 r., wniosków
o wyłączenie sędziów Sądu Najwyższego: E. M., M. P. i J. S.
p o s t a n o w i ł
wniosków nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
WD 1/13
U Z A S A D N I E N I E
Sędzia w stanie spoczynku ppłk. rez. M. L. został uznany przez Wojskowy Sąd
Okręgowy - Sąd Dyscyplinarny wyrokiem z dnia 17 października 2012 r., za
winnego popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art.37 § 2 ustawy
z dnia 21 sierpnia 1997 r. -Prawo o ustroju sądów wojskowych ( t. j.: Dz. U. 2012 r.,
poz.952 ).
2
W czasie rozprawy odwoławczej przed Sądem Najwyższym Izbą Wojskową –
Sądem Dyscyplinarnym obrońca obwinionego złożył wniosek o wyłączenie od
udziału w sprawie sędziów Sądu Najwyższego: E. M., J. S. i M. P. Wniósł też „o
wyłączenie od udziału w sprawie, w tym rozpoznania niniejszego wniosku sędziów:
A. T., W. B., J. R., J. G., K. M., M. B., Z. K.(…)”. Sędzia Sądu Najwyższego E. M.
złożył oświadczenie , w którym , negując podane przez obrońcę obwinionego
powody wyłączenia , wniósł o wyłączenie go od udziału w tym postępowaniu. Taki
sam wniosek złożył sędzia Sądu Najwyższego J. S. i nie zgadzając się z poglądem
wyrażonym we wniosku obrońcy, przywołał argumenty zawarte w postanowieniu
Sądu Najwyższego- Sądu Dyscyplinarnego z dnia 28 października 2011 r., sygn.akt
SNO 43/11.
Postanowieniem z dnia 15 maja 2013 r. Sąd Najwyższy Izba Wojskowa- Sąd
Dyscyplinarny, na podstawie art.39a § 4 ustawy- Prawo o ustroju sądów
wojskowych, wniosek o wyłączenie sędziów SN J. R., W. B. i A. T. przekazał do
rozpoznania Sądowi Najwyższemu- Sądowi Dyscyplinarnemu. Sąd ten
orzeczeniem z dnia 7 sierpnia 2013 r. nie uwzględnił wniosku obrońcy obwinionego
L. o wyłączenie wskazanych sędziów Sądu Najwyższego.
Sąd Najwyższy Izba Wojskowa- Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
Wnioski sędziów Sądu Najwyższego, aczkolwiek podnoszące ważkie
argumenty, jak również wniosek obrońcy obwinionego nie mogły zostać
uwzględnione. Zważywszy na to, że przyczyną złożenia przez sędziów SN
oświadczeń złożonych w trybie art.42 § 3 k.p.k., był wniosek o ich wyłączenie,
należało w pierwszej kolejności odnieść się do argumentów podniesionych w tym
piśmie procesowym.
Obrońca obwinionego L. wywodzi, że sędziowie E. M. i J. S., orzekając w sprawie
WD …/10 ujawnili swoje negatywne stanowisko wobec obrońcy, co może
powodować też ich negatywne nastawienie do obwinionego. Z takim stanowiskiem
składającego wniosek nie sposób się zgodzić. Lektura uzasadnienia orzeczenia
zapadłego w sprawie WD …/10 wskazuje bez cienia wątpliwości na brak
negatywnych emocji członków składu orzekającego wobec, wówczas obwinionego,
3
K. Przecież doszło w tym orzeczeniu do bardzo daleko idącej zmiany zaskarżonego
wyroku na korzyć obecnego obrońcy M. L. Faktu tego nie zmieniają zawarte w
uzasadnieniu orzeczenia krytyczne uwagi dotyczące sposobu prowadzenia obrony
przez obwinionego. Wszak każde orzeczenie sądu, jeżeli nie aprobuje wszystkich
wniosków i zarzutów zawartych w środku odwoławczym, musi być krytycznym,
bowiem sąd odwoławczy jest obowiązany rozważyć wszystkie te wnioski i zarzuty
( art.433 § 2 k.p.k. ) a w uzasadnieniu podać czym kierował się wydając wyrok oraz
dlaczego zarzuty i wnioski środka odwoławczego uznał za zasadne albo
niezasadne (art. 457 § 3
k.p.k. ).
Z kolei za wyłączeniem od udziału w sprawie sędziego SN M. P. ma przemawiać,
zdaniem obrońcy obwinionego L., branie przez niego udziału w wydaniu
zaskarżonego wyroku i ujawnienie przez niego swojego stanowiska w sprawie.
Miałoby się tak stać wskutek wydania przez sędziego Sądu Najwyższego
orzeczenia o nie wyłączeniu sędziów sądu pierwszej instancji. Ponadto obrońca
twierdzi, ze pozostaje w sporze sądowym z tym sędzią. Ten ostatni argument
przywołał również jako powód wyłączenia sędziego SN E. M. W przekonaniu Sądu
Najwyższego Izba Wojskowa- Sądu Dyscyplinarnego także te argumenty są
chybione. Sędzia SN M. P. nie brał przecież udziału w wydaniu zaskarżonego
wyroku. Orzeczenie to wydał Wojskowy Sąd Okręgowy –Sąd Dyscyplinarny w […]
w składzie, którego nie sposób dostrzec nazwiska tego sędziego. Nie jest przecież
wyrokowaniem w danej sprawie rozpoznawanie wniosku w przedmiocie wyłączenia
sędziów. Również w samym postanowieniu wydanym w tym przedmiocie nie
można dopatrzeć się jakiegokolwiek stanowiska składu orzekającego w sprawie
głównego nurtu postępowania. Sam wnioskujący też nie przytacza na tą
okoliczność jakichkolwiek argumentów. Nie można też mówić, że sędzia SN M. P.
musiałby się odnosić do prawidłowości wydanej przez siebie decyzji, bowiem
postępowanie w przedmiocie wyłączenia sędziego jest postępowaniem
wpadkowym, jednoinstancyjnym, zakończonym z momentem wydania decyzji
procesowej w tym przedmiocie, niepodlegającym zaskarżeniu w żadnym trybie.
Odnośnie pozostawania sędziów SN M. P. i E. M. w sporze sądowym z obrońcą
4
obwinionego to należy stwierdzić, że nie toczy się żadne postępowanie, w którym
sędziowie ci byliby stroną, a spekulacje o możliwości utraty przez nich posiadanego
statusu są bez znaczenia ( por. postanowienie SN-SD z dnia 7 sierpnia 2013 r.,
SNO 12/13, niepubl.).
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy Izba Wojskowa- Sąd
Dyscyplinarny nie uwzględnił wniosku obrońcy obwinionego.
Skoro podniesione przez obrońcę obwinionego L. powody wyłączenia sędziów
Sądu Najwyższego okazały się chybione, to uwzględnienie wniosków sędziów
Sądu Najwyższego o wyłączenie ich od rozpoznawania sprawy mogłoby zrodzić
przypuszczenie, że poprzez pisma procesowe o określonej treści strony
postępowań karnych mogłyby wpływać na wyznaczanie składów sądu
rozpoznających sprawy, eliminować od orzekania sędziów wyłonionych do tych
składów zgodnie z obowiązującymi przepisami, chociażby w celu przewlekania
postępowania i w konsekwencji doprowadzenia do jego przedawnienia.
Orzekającego w tej sprawie składu Sądu Najwyższego nie przekonują, w realiach
rozstrzyganych wniosków, argumenty przedstawione w uzasadnieniu
postanowienia SN-SD z dnia 28 października 2011 r., sygn. SNO 43/11, ponieważ
ścisłe przestrzeganie wskazanych tam powodów wyłączenia sędziego, mogłoby
doprowadzić do paraliżu wymiaru sprawiedliwości. Wystarczyłoby bowiem złożenie
przez oskarżonego zawiadomienia o popełnieniu przez sędziego jakiegokolwiek
przestępstwa, co powinno powodować wyłączenie takiego sędziego od orzekania w
sprawie.
Z tych powodów nie uwzględniono wniosków sędziów Sądu Najwyższego.
Wniosek obrońcy obwinionego o wyłączenie sędziów Sądu Najwyższego J.
G., M. B., Z. K. i K. M. razi brakiem prawnych argumentów. Wystarczy zaznaczyć,
że zgodnie z treścią art.39a § 3 in fine ustawy- Prawo o ustroju sądów wojskowych
Prezes Sądu Najwyższego Izba Wojskowa – Sądu Dyscyplinarnego nie może
orzekać w sądzie dyscyplinarnym. Sędzia SN M. B. nie został wylosowany do
składu sądu orzekającego w tej sprawie. Żądanie wyłączenia sędziego Z. K. jest
niezrozumiałe. W Sądzie Najwyższym nie ma i nie było sędziego o takim imieniu i
5
nazwisku. Sędzią Sądu Najwyższego był Z. S. Zmarł on jednak w dniu 22 kwietnia
2010 r. Z kolei sędzia Sądu Najwyższego A. K. pozostaje w stanie spoczynku od
dnia 15 marca 2012 r. Sędzia K. M. nie jest sędzią sądu dyscyplinarnego II instancji.
Z tych wszystkich powodów orzeczono jak na wstępie.
Pouczenie: na postanowienie zażalenie nie przysługuje.