III KK 128/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:02-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 128/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący)
SSN Marian Buliński (sprawozdawca)
SSN Piotr Hofmański
Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Bogumiły Drozdowskiej
w sprawie W. S.
skazanego z art.59 ust. 1 ustawy z 20.03.2009 r. o bezpieczeństwie imprez
masowych
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 10 września 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w B.
z dnia 17 października 2012 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu w L.
UZASADNIENIE
2
Sąd Rejonowy w B., uwzględniając wniosek Prokuratora Rejonowego w B.
złożony w trybie art. 335 § 1 k.p.k., wyrokiem z dnia 17 października 2012 r. skazał
W. S. za popełnienie przestępstwa określonego w art. 59 ust. 1 i art. 60 ust. 2
ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych w zw. z art.
11 § 2 k.k. na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania
nieodpłatnej, kontrolowanej pracy w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym
na cel społeczny, oraz orzekł środek karny zakaz wstępu na imprezy masowe na
okres 6 miesięcy.
Wyrok ten nie został zaskarżony przez strony i uprawomocnił się dnia 25
października 2012 r. Kasację od tego wyroku złożył w dniu 12 kwietnia 2013 r.
Prokurator Generalny na niekorzyść skazanego zarzucając temuż orzeczeniu:
„- rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisów prawa
procesowego, a mianowicie art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k.,
polegające na uwzględnieniu zawierającego propozycje niezgodnych z prawem
rozstrzygnięć wniosku o wydanie wobec oskarżonego wyroku skazującego bez
przeprowadzenia rozprawy, w części dotyczącej orzeczenia środka karnego,
podczas gdy powinnością sądu było rozpoznanie sprawy na zasadach ogólnych
albo doprowadzenie do stawiennictwa na posiedzenie prokuratora i oskarżonego
oraz spowodowanie uzgodnienia przez nich wniosku we wszystkich elementach
zgodnie z prawem,
- rażące i mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie przepisów prawa
materialnego, a mianowicie art. 43 § 1 k.k. w zw. z art. 66 ustawy z dnia 20 marca
2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr 62, poz. 504 z dnia 21
kwietnia 2009 r.), poprzez to, że środek karny zakazu wstępu na imprezę masową
został orzeczony na okres 6 (sześciu) miesięcy, podczas gdy zakaz wymieniony w
art. 39 pkt 2c orzeka się w latach, od 2 do 6”. W oparciu o to, skarżący wniósł o
uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do
ponownego rozpoznania.
Na rozprawie przed Sądem Najwyższym prokurator Prokuratury Generalnej
poparła złożoną kasację.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy zważył co następuje.
3
Kasacja Prokuratora Generalnego na niekorzyść skazanego wniesiona
została z zachowaniem terminu określonego w art. 524 § 3 k.p.k.
Bezsporne jest zarówno to, że Sąd Rejonowy wydał wyrok zgodny z
wnioskiem prokuratora złożonym w trybie art. 335 § 1 k.p.k., oraz to, że uwzględnił
propozycję niezgodnych z prawem rozstrzygnięć dotyczących orzeczenia środka
karnego zakazu wstępu na imprezy masowe na okres 6 miesięcy (w oparciu o art.
41 § 1 i § 9 k.k.). Zgodnie z art. 43 § 1 k.k. środek karny w postaci zakazu wstępu
na imprezy masowe orzeka się w latach od lat 2 do 6. Wymieniony przez sąd
orzekający § 9 art. 41 b k.k. określa czas trwania dodatkowych obowiązków
określonych w § 3,5,7 art. 41 b k.k. orzekanych obok zakazu wstępu na imprezę
masową.
W zaistniałej sytuacji, tj. przedłożenia przez prokuratora w trybie art. 335 § 1
k.p.k. wniosku niezgodnego z prawem sąd powinien rozpoznać sprawę na
zasadach ogólnych, lub doprowadzić do stawiennictwa na posiedzeniu stron i
spowodować by uzgodniony przez nich wniosek był zgodny z prawem.
Wobec powyższego należało uwzględnić kasację Prokuratora Generalnego,
uchylić zaskarżony wyrok i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w L. Zamiejscowy Wydział Karny w B., gdyż w chwili obecnej Sąd
Rejonowy w B. nie istnieje.
I tak też Sąd Najwyższy orzekł.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący)
SSN Marian Buliński (sprawozdawca)
SSN Piotr Hofmański
Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Bogumiły Drozdowskiej
w sprawie W. S.
skazanego z art.59 ust. 1 ustawy z 20.03.2009 r. o bezpieczeństwie imprez
masowych
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 10 września 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w B.
z dnia 17 października 2012 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu w L.
UZASADNIENIE
2
Sąd Rejonowy w B., uwzględniając wniosek Prokuratora Rejonowego w B.
złożony w trybie art. 335 § 1 k.p.k., wyrokiem z dnia 17 października 2012 r. skazał
W. S. za popełnienie przestępstwa określonego w art. 59 ust. 1 i art. 60 ust. 2
ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych w zw. z art.
11 § 2 k.k. na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania
nieodpłatnej, kontrolowanej pracy w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym
na cel społeczny, oraz orzekł środek karny zakaz wstępu na imprezy masowe na
okres 6 miesięcy.
Wyrok ten nie został zaskarżony przez strony i uprawomocnił się dnia 25
października 2012 r. Kasację od tego wyroku złożył w dniu 12 kwietnia 2013 r.
Prokurator Generalny na niekorzyść skazanego zarzucając temuż orzeczeniu:
„- rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisów prawa
procesowego, a mianowicie art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k.,
polegające na uwzględnieniu zawierającego propozycje niezgodnych z prawem
rozstrzygnięć wniosku o wydanie wobec oskarżonego wyroku skazującego bez
przeprowadzenia rozprawy, w części dotyczącej orzeczenia środka karnego,
podczas gdy powinnością sądu było rozpoznanie sprawy na zasadach ogólnych
albo doprowadzenie do stawiennictwa na posiedzenie prokuratora i oskarżonego
oraz spowodowanie uzgodnienia przez nich wniosku we wszystkich elementach
zgodnie z prawem,
- rażące i mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie przepisów prawa
materialnego, a mianowicie art. 43 § 1 k.k. w zw. z art. 66 ustawy z dnia 20 marca
2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr 62, poz. 504 z dnia 21
kwietnia 2009 r.), poprzez to, że środek karny zakazu wstępu na imprezę masową
został orzeczony na okres 6 (sześciu) miesięcy, podczas gdy zakaz wymieniony w
art. 39 pkt 2c orzeka się w latach, od 2 do 6”. W oparciu o to, skarżący wniósł o
uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do
ponownego rozpoznania.
Na rozprawie przed Sądem Najwyższym prokurator Prokuratury Generalnej
poparła złożoną kasację.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy zważył co następuje.
3
Kasacja Prokuratora Generalnego na niekorzyść skazanego wniesiona
została z zachowaniem terminu określonego w art. 524 § 3 k.p.k.
Bezsporne jest zarówno to, że Sąd Rejonowy wydał wyrok zgodny z
wnioskiem prokuratora złożonym w trybie art. 335 § 1 k.p.k., oraz to, że uwzględnił
propozycję niezgodnych z prawem rozstrzygnięć dotyczących orzeczenia środka
karnego zakazu wstępu na imprezy masowe na okres 6 miesięcy (w oparciu o art.
41 § 1 i § 9 k.k.). Zgodnie z art. 43 § 1 k.k. środek karny w postaci zakazu wstępu
na imprezy masowe orzeka się w latach od lat 2 do 6. Wymieniony przez sąd
orzekający § 9 art. 41 b k.k. określa czas trwania dodatkowych obowiązków
określonych w § 3,5,7 art. 41 b k.k. orzekanych obok zakazu wstępu na imprezę
masową.
W zaistniałej sytuacji, tj. przedłożenia przez prokuratora w trybie art. 335 § 1
k.p.k. wniosku niezgodnego z prawem sąd powinien rozpoznać sprawę na
zasadach ogólnych, lub doprowadzić do stawiennictwa na posiedzeniu stron i
spowodować by uzgodniony przez nich wniosek był zgodny z prawem.
Wobec powyższego należało uwzględnić kasację Prokuratora Generalnego,
uchylić zaskarżony wyrok i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w L. Zamiejscowy Wydział Karny w B., gdyż w chwili obecnej Sąd
Rejonowy w B. nie istnieje.
I tak też Sąd Najwyższy orzekł.