V KK 211/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-09-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 211/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący)
SSN Eugeniusz Wildowicz
SSA del. do SN Dariusz Czajkowski (sprawozdawca)
Protokolant Joanna Sałachewicz
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Mieczysława Tabora
w sprawie M. K.
skazanego z art. 58 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 12 września 2013 r.
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w M. z dnia 18 stycznia 2013 r.
1) uchyla wyrok w zaskarżonej części i sprawę przekazuje
Sądowi Rejonowemu w M. w tym zakresie do ponownego
rozpoznania;
2) kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża
Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 18 stycznia 2013 r. M. K. został uznany
za winnego dwóch czynów popełnionych w warunkach ciągu przestępstw, za które
na podstawie art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1
2
k.k. Sąd ten wymierzył mu karę 150 stawek dziennych grzywny, przyjmując jedną
stawkę za równoważną kwocie 10 złotych.
Wyrok ten nie został zaskarżony przez żadną ze stron i uprawomocnił się w
dniu 26 stycznia 2013 roku.
Kasację od tego wyroku na niekorzyść skazanego M. K. wniósł Prokurator
Generalny, zarzucając rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie
przepisu prawa karnego materialnego, a mianowicie art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29
lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, polegające na wymierzeniu M. K.
kary nieprzewidzianej za ten czyn, to jest kary grzywny w wysokości 150 stawek
dziennych, przyjmując jedną stawkę za równoważną kwocie 10 złotych, podczas
gdy przestępstwo udzielania środka odurzającego zagrożone jest karą pozbawienia
wolności do lat 3.
W konkluzji Prokurator wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w M.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja Prokuratora Generalnego, wniesiona na niekorzyść skazanego M.
K. w części orzeczonej wobec niego kary jest oczywiście zasadna. Ponad wszelką
wątpliwość orzeczenie kary, która nie jest przewidziana w ustawie jako sankcja za
dany występek, stanowi oczywistą i rażącą obrazę prawa materialnego. Przepis art.
58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, penalizujący udzielanie środka
odurzającego innej osobie, za przestępstwo to przewiduje karę pozbawienia
wolności, a nie grzywnę. Z treści wyroku Sądu Rejonowego w M. w żadnym razie
nie wynika natomiast, by Sąd ten stosując karę wolnościową kierował się normą art.
58 § 3 k.k., zezwalającą na odstąpienie od kary izolacyjnej na warunkach w tym
przepisie opisanych.
Z tych względów, kasacja Prokuratora Generalnego, żądająca uchylenia
prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w M. z dnia 18 stycznia 2013 r. w
zaskarżonym zakresie, w pełni zasługuje na uwzględnienie.
O wydatkach związanych z rozpoznaniem kasacji Prokuratora Generalnego
Sąd Najwyższy orzekł zgodnie z treścią przepisu art. 638 k.p.k.
3
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący)
SSN Eugeniusz Wildowicz
SSA del. do SN Dariusz Czajkowski (sprawozdawca)
Protokolant Joanna Sałachewicz
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Mieczysława Tabora
w sprawie M. K.
skazanego z art. 58 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 12 września 2013 r.
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w M. z dnia 18 stycznia 2013 r.
1) uchyla wyrok w zaskarżonej części i sprawę przekazuje
Sądowi Rejonowemu w M. w tym zakresie do ponownego
rozpoznania;
2) kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża
Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 18 stycznia 2013 r. M. K. został uznany
za winnego dwóch czynów popełnionych w warunkach ciągu przestępstw, za które
na podstawie art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1
2
k.k. Sąd ten wymierzył mu karę 150 stawek dziennych grzywny, przyjmując jedną
stawkę za równoważną kwocie 10 złotych.
Wyrok ten nie został zaskarżony przez żadną ze stron i uprawomocnił się w
dniu 26 stycznia 2013 roku.
Kasację od tego wyroku na niekorzyść skazanego M. K. wniósł Prokurator
Generalny, zarzucając rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie
przepisu prawa karnego materialnego, a mianowicie art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29
lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, polegające na wymierzeniu M. K.
kary nieprzewidzianej za ten czyn, to jest kary grzywny w wysokości 150 stawek
dziennych, przyjmując jedną stawkę za równoważną kwocie 10 złotych, podczas
gdy przestępstwo udzielania środka odurzającego zagrożone jest karą pozbawienia
wolności do lat 3.
W konkluzji Prokurator wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w M.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja Prokuratora Generalnego, wniesiona na niekorzyść skazanego M.
K. w części orzeczonej wobec niego kary jest oczywiście zasadna. Ponad wszelką
wątpliwość orzeczenie kary, która nie jest przewidziana w ustawie jako sankcja za
dany występek, stanowi oczywistą i rażącą obrazę prawa materialnego. Przepis art.
58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, penalizujący udzielanie środka
odurzającego innej osobie, za przestępstwo to przewiduje karę pozbawienia
wolności, a nie grzywnę. Z treści wyroku Sądu Rejonowego w M. w żadnym razie
nie wynika natomiast, by Sąd ten stosując karę wolnościową kierował się normą art.
58 § 3 k.k., zezwalającą na odstąpienie od kary izolacyjnej na warunkach w tym
przepisie opisanych.
Z tych względów, kasacja Prokuratora Generalnego, żądająca uchylenia
prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w M. z dnia 18 stycznia 2013 r. w
zaskarżonym zakresie, w pełni zasługuje na uwzględnienie.
O wydatkach związanych z rozpoznaniem kasacji Prokuratora Generalnego
Sąd Najwyższy orzekł zgodnie z treścią przepisu art. 638 k.p.k.
3