V KO 68/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-09-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III KO 20/03
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KO 68/13
POSTANOWIENIE
Dnia 18 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Rafał Malarski
SSN Jacek Sobczak
w sprawie A. M. i M. J.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 18 września 2013 r.
wniosku Sądu Rejonowego J./…/ w P.
w przedmiocie przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 k.p.k.
postanawia
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w K.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w P. postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2013 r. wystąpił do
Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu. W
uzasadnieniu wskazał, że subsydiarny akt oskarżenia dotyczy byłych (M. J.) i
obecnych (A. M.) pracowników sądu właściwego do rozpoznania sprawy, przy czym
A. M. pełni funkcję […] tego sądu i jest małżonką K. M. orzekającego w Wydziale
[…] właściwym do rozpoznania sprawy. W tych okolicznościach, zdaniem Sądu,
dobro wymiaru sprawiedliwości rozumiane przede wszystkim jako potrzeba
uniknięcia sugestii braku obiektywizmu wymaga przekazania niniejszej sprawy do
rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Wniosek Sądu Rejonowego jest zasadny. Rzeczywiście w sytuacji, gdy w
stosunku do sędziego Sądu Rejonowego wniesiono subsydiarny akt oskarżenia, to
niezależnie od sposobu jego rozpoznania, sędziowie tego Sądu z racji kontaktów
zawodowych, a także wskazanych w wystąpieniu powiązań rodzinnych, nie powinni
orzekać w tej sprawie. W odbiorze społecznym może bowiem powstać
nieuzasadnione przekonanie, że sprawa zostanie rozstrzygnięta w sposób
nieobiektywny. To z kolei może prowadzić do niezasadnych komentarzy i ocen
podważających bezstronność tych sędziów. Dlatego też w orzecznictwie Sądu
Najwyższego wskazuje się, że dobrem wymiaru sprawiedliwości, stanowiącym
przesłankę skorzystania z instytucji określonej w art. 37 k.p.k. jest również, a może
nawet przede wszystkim, potrzeba uniknięcia jakichkolwiek sugestii, że proces w
danej sprawie mógłby być prowadzony w sposób nieobiektywny (por.
postanowienie SN z dnia 2 lipca 2003 r., sygn. akt III KO 20/03, LEX nr 78821).
Z tych też względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 18 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Rafał Malarski
SSN Jacek Sobczak
w sprawie A. M. i M. J.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 18 września 2013 r.
wniosku Sądu Rejonowego J./…/ w P.
w przedmiocie przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 k.p.k.
postanawia
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w K.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w P. postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2013 r. wystąpił do
Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu. W
uzasadnieniu wskazał, że subsydiarny akt oskarżenia dotyczy byłych (M. J.) i
obecnych (A. M.) pracowników sądu właściwego do rozpoznania sprawy, przy czym
A. M. pełni funkcję […] tego sądu i jest małżonką K. M. orzekającego w Wydziale
[…] właściwym do rozpoznania sprawy. W tych okolicznościach, zdaniem Sądu,
dobro wymiaru sprawiedliwości rozumiane przede wszystkim jako potrzeba
uniknięcia sugestii braku obiektywizmu wymaga przekazania niniejszej sprawy do
rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Wniosek Sądu Rejonowego jest zasadny. Rzeczywiście w sytuacji, gdy w
stosunku do sędziego Sądu Rejonowego wniesiono subsydiarny akt oskarżenia, to
niezależnie od sposobu jego rozpoznania, sędziowie tego Sądu z racji kontaktów
zawodowych, a także wskazanych w wystąpieniu powiązań rodzinnych, nie powinni
orzekać w tej sprawie. W odbiorze społecznym może bowiem powstać
nieuzasadnione przekonanie, że sprawa zostanie rozstrzygnięta w sposób
nieobiektywny. To z kolei może prowadzić do niezasadnych komentarzy i ocen
podważających bezstronność tych sędziów. Dlatego też w orzecznictwie Sądu
Najwyższego wskazuje się, że dobrem wymiaru sprawiedliwości, stanowiącym
przesłankę skorzystania z instytucji określonej w art. 37 k.p.k. jest również, a może
nawet przede wszystkim, potrzeba uniknięcia jakichkolwiek sugestii, że proces w
danej sprawie mógłby być prowadzony w sposób nieobiektywny (por.
postanowienie SN z dnia 2 lipca 2003 r., sygn. akt III KO 20/03, LEX nr 78821).
Z tych też względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu.