Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KZ 64/13
POSTANOWIENIE
Dnia 18 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
w sprawie M. S.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 18 września 2013 r.,
zażalenia M. S. na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego w […] z dnia 22 lipca 2013 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
zakończonego wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z dnia 30 czerwca 2010 r.,
utrzymującym w mocy wyrok Sądu Rejonowego w P. z dnia 13 stycznia 2010r.,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 22 lipca 2013 r. Przewodniczący II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego w […] odmówił przyjęcia wniosku M. S. o
wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z dnia
30 czerwca 2010 r., utrzymującym w mocy wyrok Sądu Rejonowego w P. z dnia 13
stycznia 2010 r. Przewodniczący II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego
argumentując treść rozstrzygnięcia w ramach formalnej kontroli wniosku stwierdził
braki formalne, których wnioskodawczyni pomimo wezwania nie usunęła, co
skutkować musiało w oparciu o treść art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art. 545 § 1 k.p.k.
odmową jego przyjęcia.
Na to zarządzenie zażalenie złożyła M. S., która podała, iż jako osoba
pozbawiona wolności nie miała dość czasu na usunięcie braku formalnego wniosku
2
o wznowienie i ustanowienie obrońcy z wyboru. Nadto, nie posiada
wystarczających środków finansowych na pokrycie kosztów ustanowienia obrońcy.
Skazana podniosła także, że występowała do Sądu z prośba o prolongatę terminu
do usunięcia braków formalnych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie wnioskodawcy nie zasługiwało na uwzględnienie. Skazana nie
przedstawiła wystarczających i racjonalnych argumentów, które skutkowałby
podważeniem decyzji-zarządzenia Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania.
Wskazać bowiem należy, że zgodnie z art. 545 § 2 k.p.k.: wniosek o
wznowienie postępowania, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, powinien być
sporządzony i podpisany przez adwokata albo radcę prawnego.
Z treści tego przepisu jednoznacznie wynika bezwzględny obowiązek,
powszechnie określony jako przymus adwokacki, podpisania i złożenia wniosku o
wznowienie przez adwokata lub radcę prawnego.
Skazana wezwana w wyznaczonym terminie do uzupełnienia braku
formalnego wniosku (k. 557 i k. 564, t. III) nie uzupełniła go, co słusznie zostało
potraktowane przez Sąd jako okoliczność skutkująca odmową przyjęcia wniosku o
wznowienie postępowania.
Nadto, warto zaznaczyć, że M.S. zarządzeniem z dnia 28 stycznia 2013 r. (k.
485, t. III) został wyznaczony w postępowaniu wznowieniowym obrońca z urzędu w
osobie adw. L. B.-M., która po analizie akt sprawy - na podstawie art. 84 § 3 k.p.k. -
poinformowała Sąd o braku podstaw do złożenia wniosku o wznowienie
postępowania (k. 551, t. III). Podnoszone argumenty o trudnej sytuacji finansowej
zostały zatem przez Sąd odpowiednio dostrzeżone i potraktowane stając się już na
obecnym etapie postępowania bezskutecznymi. Skazana po złożeniu pisma, w
którym wnosiła o przedłużenie terminu do usunięcia braku formalnego, została
prawidłowo poinformowana przez Sąd Apelacyjny, że ewentualnie ustanowiony w
przyszłości przez M. S. obrońca z wyboru może w każdym czasie złożyć wniosek o
wznowienie postępowania w jej sprawie (k. 575, t. III).
W tej sytuacji argumenty skazanej podniesione w zażaleniu uznać należało
za nietrafne.
3
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w dyspozytywnej części
postanowienia.