Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 48/13
POSTANOWIENIE
Dnia 26 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Maria Szulc
SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ulicy M.1, 2, 2a w S.
o uchylenie uchwały nr 5/2010,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 września 2013 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 29 maja 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 8 lutego 2012 r. uchylił, zgodnie z żądaniem
powódki, M. K., uchwały nr 5/2010 i nr 8/2010 pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej
przy ul. M. 1, 2, 2a. Pozwana pismem z dnia 4 kwietnia 2012 r. wniosła apelację od
tego wyroku. Zarządzeniem z dnia 10 kwietnia 2012 r. pełnomocnik pozwanej
został wezwany do usunięcia w terminie tygodniowym braków apelacji, pod
rygorem jej odrzucenia, przez opłacenie jej i podpisanie, złożenie jej odpisu,
wskazanie zakresu zaskarżenia i wniosków apelacyjnych. Pismem z dnia 23
kwietnia 2012 r. pełnomocnik pozwanej wskazał w zakreślonym terminie, że
zaskarża wyrok Sądu Okręgowego w całości, sprecyzował wnioski apelacyjne oraz
przedłożył dowód uiszczenia opłaty od apelacji. Niedoszło natomiast w tym terminie
do podpisania apelacji, ani do złożenia jej odpisu.
Sąd Apelacyjny po otrzymaniu akt sprawy postanowieniem z dnia 29 maja
2012 r. odrzucił apelację pozwanej ze względu na nieuzupełnienie w terminie
wszystkich jej braków wskazanych w zarządzeniu z dnia 10 kwietnia 2012 r.
Pozwana w skierowanym do Sądu Najwyższego zażaleniu na to
postanowienie zakwestionowała zasadność odrzucenia apelacji. Zarzuciła, że
wezwanie do podpisania apelacji i do złożenia odpisu apelacji powinno być
skierowane nie do pełnomocnika, lecz do członków zarządu pozwanej, którzy
wnieśli pismo zawierające apelację. Niezależnie od tego, w ocenie pozwanej, pismo
pełnomocnika z dnia 23 kwietnia 2012 r., wniesione w wykonaniu doręczonego mu
wezwania do usunięcia braków apelacji, zawierało wszystkie niezbędne elementy
apelacji.
Sąd Apelacyjny prawomocnym postanowieniem z dnia 9 maja 2013 r.
odrzucił to zażalenie w części dotyczącej uchwały nr 8/2010 jako niedopuszczalne
w tym zakresie ze względu na wynoszącą tu jedynie 120 zł wartość przedmiotu
zaskarżenia (art. 3941
§ 2 w związku z art. 3982
§ 1 k.p.c.).
Sąd Najwyższy, rozpoznając zażalenie pozwanej w części dotyczącej
uchylenia uchwały nr 5/2010, zważył, co następuje:
3
Wezwanie pełnomocnika pozwanej do usunięcia braków formalnych apelacji
- także odnoszących się do jej podpisania i przedłożenia odpisu, było prawidłowe.
Pozwaną reprezentował pełnomocnik procesowy, którego zakres umocowania,
wynikający z art. 91 k.p.c., nie został ograniczony. W związku z tym, w myśl art.
133 § 3 k.p.c., Sąd Okręgowy obowiązany był doręczyć wezwanie do usunięcia
braków apelacji pozwanej jej pełnomocnikowi procesowemu (por. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia: 8 września 1993 r., III CRN 30/93; 15 listopada 2000 r.,
IV CKN 1373/00; 15 listopada 2006 r., V CZ 77/06; 23 listopada 2007 r., IV CZ
79/07). Nie było przy tym przeszkód, aby pełnomocnik pozwanej podpisał pismo
z dnia 4 kwietnia 2012 r. zawierające apelację i złożył jego odpis. Ewentualny,
ustalony przez pozwaną i jej pełnomocnika podział czynności procesowych
w sprawie na czynności dokonywane przez stronę osobiście oraz czynności
dokonywane przez pełnomocnika, mógłby być skuteczny wobec sądu tylko wtedy,
gdyby znalazł odzwierciedlenie w treści pełnomocnictwa procesowego udzielonego
przez pozwaną.
Wobec bezskutecznego upływu terminu wyznaczonego pozwanej do
podpisania i złożenia odpisu apelacji, postanowienie z dnia 29 maja 2012 r., którym
Sąd Apelacyjny odrzucił apelację pozwanej także w zakresie dotyczącym uchylenia
uchwały nr 5/2010, było w pełni uzasadnione w świetle art. 373 z związku z art. 370
i 130 § 1 k.p.c. Pisma z dnia 23 kwietnia 2012 r., wniesionego przez pełnomocnika
pozwanej wraz z odpisem, nie można było uznać za prawidłowo złożoną apelację,
ponieważ w chwili wniesienia tego pisma upłynął już termin do zaskarżenia wyroku
Sądu Okręgowego.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. postanowił jak w sentencji.
es
4