IV KK 248/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-03-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 248/13
POSTANOWIENIE
Dnia 27 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz
na posiedzeniu
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 27 września 2013 r.,
sprawy T. S.
skazanego z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 18 lutego 2013 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego z dnia 9
sierpnia 2012 r.,postanowił:
I. na podstawie art. 531 § 1 k.p.k. kasację pozostawić bez
rozpoznania;
II. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążyć
skazanego.
UZASADNIENIE
Kasacją niniejszą zaskarżono wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia 18
lutego 2013 r., którym utrzymano w mocy wyrok sądu pierwszej instancji skazujący
T. S. za przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., na karę
jednego roku i dziesięciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania na okres trzech lat próby oraz karę 100 stawek
dziennych grzywny z ustaleniem wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 150
złotych.
2
W kasacji obrońca skazanego adw. D. B. zarzucił rażące naruszenie prawa
karnego procesowego, a to przepisów art. 399 k.p.k., art. 6 k.p.k. oraz obrazę
przepisów prawa karnego materialnego – art. 286 k.k.
Prokurator Prokuratury Okręgowej w pisemnej odpowiedzi na kasację wniósł
o uznanie kasacji za oczywiście bezzasadną i jej oddalenie.
Z kolei pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego wniósł o pozostawienie
kasacji bez rozpoznania, jako że jest niedopuszczalna z mocy ustawy, ewentualnie
jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
W sytuacji, gdy w wyroku skazującym orzeczono karę pozbawienia wolności
z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, kasację na korzyść oskarżonego
wnieść można jedynie z powodu uchybień wskazanych art. 439 k.p.k. (art. 523 § 4
pkt 1 w zw. z § 2 k.p.k.). Ograniczenie to obowiązuje już od 1 września 2000 r. i
powinno być znane podmiotowi fachowemu, jakim jest adwokat. Tymczasem
niniejsza kasacja powyższego wymogu nie spełnia. Powołuje się ona jedynie na
takie uchybienia, które w rozumieniu art. 523 § 1 k.p.k. są tzw. innym rażącym
naruszeniem prawa, tzn. innym niż obraza art. 439 k.p.k. Jest to tym samym
kasacja niedopuszczalna, jako że inne zarzuty niż uchybienia z art. 439 k.p.k. nie
mogą być podstawą skargi kasacyjnej w omawianej sytuacji. Kasacja ta powinna
zatem spotkać się z odmową przyjęcia w sądzie odwoławczym (art. 530 § 2 k.p.k.).
Skoro mimo to została przyjęta i przekazana Sądowi Najwyższemu, należy –
stosownie do art. 531 § 1 zdanie pierwsze k.p.k. – pozostawić ją bez rozpoznania.
POSTANOWIENIE
Dnia 27 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz
na posiedzeniu
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 27 września 2013 r.,
sprawy T. S.
skazanego z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 18 lutego 2013 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego z dnia 9
sierpnia 2012 r.,postanowił:
I. na podstawie art. 531 § 1 k.p.k. kasację pozostawić bez
rozpoznania;
II. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążyć
skazanego.
UZASADNIENIE
Kasacją niniejszą zaskarżono wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia 18
lutego 2013 r., którym utrzymano w mocy wyrok sądu pierwszej instancji skazujący
T. S. za przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., na karę
jednego roku i dziesięciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania na okres trzech lat próby oraz karę 100 stawek
dziennych grzywny z ustaleniem wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 150
złotych.
2
W kasacji obrońca skazanego adw. D. B. zarzucił rażące naruszenie prawa
karnego procesowego, a to przepisów art. 399 k.p.k., art. 6 k.p.k. oraz obrazę
przepisów prawa karnego materialnego – art. 286 k.k.
Prokurator Prokuratury Okręgowej w pisemnej odpowiedzi na kasację wniósł
o uznanie kasacji za oczywiście bezzasadną i jej oddalenie.
Z kolei pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego wniósł o pozostawienie
kasacji bez rozpoznania, jako że jest niedopuszczalna z mocy ustawy, ewentualnie
jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
W sytuacji, gdy w wyroku skazującym orzeczono karę pozbawienia wolności
z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, kasację na korzyść oskarżonego
wnieść można jedynie z powodu uchybień wskazanych art. 439 k.p.k. (art. 523 § 4
pkt 1 w zw. z § 2 k.p.k.). Ograniczenie to obowiązuje już od 1 września 2000 r. i
powinno być znane podmiotowi fachowemu, jakim jest adwokat. Tymczasem
niniejsza kasacja powyższego wymogu nie spełnia. Powołuje się ona jedynie na
takie uchybienia, które w rozumieniu art. 523 § 1 k.p.k. są tzw. innym rażącym
naruszeniem prawa, tzn. innym niż obraza art. 439 k.p.k. Jest to tym samym
kasacja niedopuszczalna, jako że inne zarzuty niż uchybienia z art. 439 k.p.k. nie
mogą być podstawą skargi kasacyjnej w omawianej sytuacji. Kasacja ta powinna
zatem spotkać się z odmową przyjęcia w sądzie odwoławczym (art. 530 § 2 k.p.k.).
Skoro mimo to została przyjęta i przekazana Sądowi Najwyższemu, należy –
stosownie do art. 531 § 1 zdanie pierwsze k.p.k. – pozostawić ją bez rozpoznania.