IV KK 308/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 308/13
POSTANOWIENIE
Dnia 27 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz
na posiedzeniu
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 27 września 2013 r.,
sprawy K. K.
skazanego z art. 158 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 64
§ 2 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 9 maja 2013 r
zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w P.
z dnia 22 stycznia 2013 r.,
oddala kasację jako oczywiście bezzasadną, a kosztami
sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża skazanego.
UZASADNIENIE
W kasacji podniesiono zarzut rażącego naruszenia prawa procesowego,
które to naruszenie miało istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a
mianowicie, cyt. „art. 457 § 3 k.p.k., art. 433 § 3 k.p.k., art. 452 § 2 k.p.k. w zw. z
art. 167 k.p.k., przez nierozważenie wszystkich elementów składających się na
zarzut obrazy prawa materialnego, tj. przepisu art. 158 § 3 k.k. – który był zawarty
w uzasadnieniu apelacji obrońcy oskarżonego wniesionej od wyroku Sądu
Okręgowego w P. z dnia 22 stycznia 2013 r”. Jako drugi zarzut wskazano rażące
naruszenie prawa materialnego, tj. art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k.
2
Sąd Najwyższy z związku z treścią w/w zarzutów kasacyjnych stwierdza co
następuje.
Kasacja jest oczywiście bezzasadna.
Podzielić należy stanowisko Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej, zajęte w
pisemnej odpowiedzi na kasację, iż zarzut obrazy prawa procesowego oraz jego
uzasadnienie, to w istocie, cyt. „powielenie zarzutów apelacji do których sąd
odwoławczy ustosunkował się szczegółowo, w żaden sposób nie uchybiając treści
art. 457 k.p.k.” Lektura obszernego uzasadnienia zaskarżonego wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 9 maja 2013 r., nie pozostawia jakichkolwiek wątpliwości, co
do tego, iż w realiach przedmiotowej sprawy, tenże Sąd nie naruszył przepisów
wymienionych w kasacyjnym zarzucie obrazy prawa procesowego.
Brak jest też podstaw do podzielenia wywodu skarżącego co do rażącej
obrazy przepisów prawa materialnego. Za przypisane K. K. przestępstwo określone
w art. 158 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. wymierzono karę 9 lat pozbawienia
wolności, zaś za przestępstwo określone w art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.
karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, a jako karę łączną orzeczono 9 lat i 4
miesiące pozbawienia wolności. Kara łączna pozbawienia wolności została zatem
wymierzona w granicach wynikających z prawidłowo zastosowanych w niniejszej
sprawie przepisów art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k.
Przedstawione wyżej względy zdecydowały, że Sąd Najwyższy z mocy art.
535 § 3 k.p.k. rozstrzygnął jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 27 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz
na posiedzeniu
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 27 września 2013 r.,
sprawy K. K.
skazanego z art. 158 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 64
§ 2 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 9 maja 2013 r
zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w P.
z dnia 22 stycznia 2013 r.,
oddala kasację jako oczywiście bezzasadną, a kosztami
sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża skazanego.
UZASADNIENIE
W kasacji podniesiono zarzut rażącego naruszenia prawa procesowego,
które to naruszenie miało istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a
mianowicie, cyt. „art. 457 § 3 k.p.k., art. 433 § 3 k.p.k., art. 452 § 2 k.p.k. w zw. z
art. 167 k.p.k., przez nierozważenie wszystkich elementów składających się na
zarzut obrazy prawa materialnego, tj. przepisu art. 158 § 3 k.k. – który był zawarty
w uzasadnieniu apelacji obrońcy oskarżonego wniesionej od wyroku Sądu
Okręgowego w P. z dnia 22 stycznia 2013 r”. Jako drugi zarzut wskazano rażące
naruszenie prawa materialnego, tj. art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k.
2
Sąd Najwyższy z związku z treścią w/w zarzutów kasacyjnych stwierdza co
następuje.
Kasacja jest oczywiście bezzasadna.
Podzielić należy stanowisko Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej, zajęte w
pisemnej odpowiedzi na kasację, iż zarzut obrazy prawa procesowego oraz jego
uzasadnienie, to w istocie, cyt. „powielenie zarzutów apelacji do których sąd
odwoławczy ustosunkował się szczegółowo, w żaden sposób nie uchybiając treści
art. 457 k.p.k.” Lektura obszernego uzasadnienia zaskarżonego wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 9 maja 2013 r., nie pozostawia jakichkolwiek wątpliwości, co
do tego, iż w realiach przedmiotowej sprawy, tenże Sąd nie naruszył przepisów
wymienionych w kasacyjnym zarzucie obrazy prawa procesowego.
Brak jest też podstaw do podzielenia wywodu skarżącego co do rażącej
obrazy przepisów prawa materialnego. Za przypisane K. K. przestępstwo określone
w art. 158 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. wymierzono karę 9 lat pozbawienia
wolności, zaś za przestępstwo określone w art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.
karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, a jako karę łączną orzeczono 9 lat i 4
miesiące pozbawienia wolności. Kara łączna pozbawienia wolności została zatem
wymierzona w granicach wynikających z prawidłowo zastosowanych w niniejszej
sprawie przepisów art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k.
Przedstawione wyżej względy zdecydowały, że Sąd Najwyższy z mocy art.
535 § 3 k.p.k. rozstrzygnął jak w postanowieniu.