V KZ 70/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 70/13
POSTANOWIENIE
Dnia 22 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Gierszon
w sprawie z wniosku A. P. o wznowienie postępowania
w sprawie II K …/09 Sądu Rejonowego w B., zakończonego wyrokiem Sądu
Okręgowego w K. z dnia 31 stycznia 2011 r.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 22 października 2013 r.,
zażalenia wnioskodawcy - skazanego A. P. na zarządzenie Przewodniczącego II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 26 sierpnia 2013 r.
o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 26 sierpnia 2013 r. Przewodniczący II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego odmówił przyjęcia sporządzonego przez
skazanego A. P. wniosku o wznowienie postępowania - w powyżej wskazanej
sprawie - z uwagi na to, iż wniosek ten nie spełnia warunków formalnych jego
dopuszczalności.
Zażalenie na to zarządzenie wniósł A. P.
Podniósł w nim, iż „ma świadków i niezbite dowody” na to, iż Sąd Rejonowy
w B. niesłusznie go skazał, a teraz „nie chce się przyznać do winy”. Nadto dodał, iż
nie mógł skontaktować się z adwokatem, który to adwokat także nie „podbił”
sporządzonego przez niego osobiście wniosku o wznowienie postępowania.
2
W dniu 27 września 2013 r. do Sądu Najwyższego wpłynęło pismo A. P. z
dnia 18 września 2013 r. w którym domagał się on „ponownego przeanalizowania
jego sprawy i przyjęcia jego wniosku”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie jest bezzasadne, i to w stopniu oczywistym.
Przede wszystkim odnotować należy, że przedmiotem kontroli w niniejszym
postępowaniu odwoławczym nie jest dokonanie oceny rzetelności i prawidłowości
przeprowadzonego w sprawie II K …/09 przez Sąd Rejonowy w B. przeciwko
skazanemu procesu, ale sprawdzenie zasadności zaskarżonego przez tegoż
skazanego zarządzenia.
Dokonując więc – w takim zakresie – kontroli instancyjnej stwierdzić należy,
że brak jest jakichkolwiek podstaw, do zakwestionowania poprawności tego
zarządzenia. Zapadło ono bowiem w oparciu o obowiązujące przepisy karnej
ustawy procesowej, których przestrzeganie było obowiązkiem organu
procesowego, który to zarządzenie wydał.
Jeden z tych przepisów, to jest art. 545 § 2 k.p.k., wprowadza tzw. przymus
adwokacko-radcowski dla sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie
postępowania.
Oznacza to, że tylko wniosek respektujący ten wymóg (a więc sporządzony i
podpisany przez adwokata lub radcę prawnego) może być przyjęty do
merytorycznego rozpoznania.
W tej sytuacji, skoro sporządzony przez A. P. wniosek o wznowienie
postępowania wymogu tego nie spełnia, to należało – w oparciu o przywołane w
zaskarżonym zarządzeniu przepisy prawa procesowego – odmówić jego przyjęcia,
co też tymże zarządzeniem uczyniono.
Tym bardziej było to konieczne w sytuacji w której skazany był wezwany do
usunięcia wspomnianego braku formalnego wniosku pod rygorem odmowy
przyjęcia wniosku (k. 8 – 10), ale w zakreślonym terminie braku tego nie usunął i
nie przedłożył wniosku o wznowienie postępowania sporządzonego i podpisanego
przez adwokata lub radcę prawnego.
3
Zawarte w zażaleniu uwagi dotyczące wyznaczonego skazanemu obrońcy z
urzędu są bezprzedmiotowe, bowiem w niniejszej sprawie taki obrońca nie był mu
wyznaczony, i on sam o jego wyznaczenie nie wnosił.
Z tych względów nie znajdując żadnych powodów do zakwestionowania
zasadności zaskarżonego zarządzenia – postanowiono jak wyżej.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Gierszon
w sprawie z wniosku A. P. o wznowienie postępowania
w sprawie II K …/09 Sądu Rejonowego w B., zakończonego wyrokiem Sądu
Okręgowego w K. z dnia 31 stycznia 2011 r.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 22 października 2013 r.,
zażalenia wnioskodawcy - skazanego A. P. na zarządzenie Przewodniczącego II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 26 sierpnia 2013 r.
o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 26 sierpnia 2013 r. Przewodniczący II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego odmówił przyjęcia sporządzonego przez
skazanego A. P. wniosku o wznowienie postępowania - w powyżej wskazanej
sprawie - z uwagi na to, iż wniosek ten nie spełnia warunków formalnych jego
dopuszczalności.
Zażalenie na to zarządzenie wniósł A. P.
Podniósł w nim, iż „ma świadków i niezbite dowody” na to, iż Sąd Rejonowy
w B. niesłusznie go skazał, a teraz „nie chce się przyznać do winy”. Nadto dodał, iż
nie mógł skontaktować się z adwokatem, który to adwokat także nie „podbił”
sporządzonego przez niego osobiście wniosku o wznowienie postępowania.
2
W dniu 27 września 2013 r. do Sądu Najwyższego wpłynęło pismo A. P. z
dnia 18 września 2013 r. w którym domagał się on „ponownego przeanalizowania
jego sprawy i przyjęcia jego wniosku”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie jest bezzasadne, i to w stopniu oczywistym.
Przede wszystkim odnotować należy, że przedmiotem kontroli w niniejszym
postępowaniu odwoławczym nie jest dokonanie oceny rzetelności i prawidłowości
przeprowadzonego w sprawie II K …/09 przez Sąd Rejonowy w B. przeciwko
skazanemu procesu, ale sprawdzenie zasadności zaskarżonego przez tegoż
skazanego zarządzenia.
Dokonując więc – w takim zakresie – kontroli instancyjnej stwierdzić należy,
że brak jest jakichkolwiek podstaw, do zakwestionowania poprawności tego
zarządzenia. Zapadło ono bowiem w oparciu o obowiązujące przepisy karnej
ustawy procesowej, których przestrzeganie było obowiązkiem organu
procesowego, który to zarządzenie wydał.
Jeden z tych przepisów, to jest art. 545 § 2 k.p.k., wprowadza tzw. przymus
adwokacko-radcowski dla sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie
postępowania.
Oznacza to, że tylko wniosek respektujący ten wymóg (a więc sporządzony i
podpisany przez adwokata lub radcę prawnego) może być przyjęty do
merytorycznego rozpoznania.
W tej sytuacji, skoro sporządzony przez A. P. wniosek o wznowienie
postępowania wymogu tego nie spełnia, to należało – w oparciu o przywołane w
zaskarżonym zarządzeniu przepisy prawa procesowego – odmówić jego przyjęcia,
co też tymże zarządzeniem uczyniono.
Tym bardziej było to konieczne w sytuacji w której skazany był wezwany do
usunięcia wspomnianego braku formalnego wniosku pod rygorem odmowy
przyjęcia wniosku (k. 8 – 10), ale w zakreślonym terminie braku tego nie usunął i
nie przedłożył wniosku o wznowienie postępowania sporządzonego i podpisanego
przez adwokata lub radcę prawnego.
3
Zawarte w zażaleniu uwagi dotyczące wyznaczonego skazanemu obrońcy z
urzędu są bezprzedmiotowe, bowiem w niniejszej sprawie taki obrońca nie był mu
wyznaczony, i on sam o jego wyznaczenie nie wnosił.
Z tych względów nie znajdując żadnych powodów do zakwestionowania
zasadności zaskarżonego zarządzenia – postanowiono jak wyżej.