V KZ 73/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:07-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 73/13
POSTANOWIENIE
Dnia 22 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras
w sprawie skazanego R. G.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, w dniu 22 października 2013 r.
zażalenia obrońcy skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego w S. z dnia 5
września 2013 r. o odmowie przywrócenie terminu do złożenia wniosku o
sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 4
marca 2013 r.,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k. i w zw. z art. 528 § 1 pkt 3 a
contrario k.p.k.
p o s t a n o w i ł
zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w S. odmówił przywrócenia
terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku
Sądu Okręgowego w S. z dnia 4 marca 2013 r., wskazując – w obszernym
uzasadnieniu – po pierwsze, że skazany był obecny w czasie ogłoszenia wyroku
sądu odwoławczego i został pouczony o sposobie i trybie skorzystania z kasacji, a
pomimo tego, w zakreślonym terminie nie złożył wniosku o sporządzenie
uzasadnienia wyroku, a po drugie, iż obecny również wówczas obrońca z urzędu
nie miał obowiązku podejmowania dalszych działań z uwagi na dyspozycję art. 84 §
2 k.p.k.
W zażaleniu obrońca skazanego zarzucił postanowieniu obrazę art. 126 § 1
k.p.k. polegającą na błędnym przyjęciu, że skazany z własnej winy uchybił
2
terminowi i wniósł o zmianę postanowienia poprzez przywrócenie skazanemu
terminu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Nie można zgodzić się z autorem zażalenia, że
Sąd Okręgowy naruszył normę zawarta w art. 126 § 1 k.p.k., jak też, na co
wskazuje się z kolei w uzasadnieniu zażalenia, by niewłaściwie zinterpretował
relację pomiędzy przepisami art. 84 § 1 i 2 k.p.k. W okolicznościach sprawy należy
przyznać rację sądowi odwoławczemu co do tego, iż nie sposób twierdzić, aby
uchybienie terminowi było niezależne od skazanego, skoro był on obecny w czasie
ogłoszenia wyroku oraz został pouczony o trybie i sposobie wniesienia kasacji (k.
351). Przyczyną niezależną od skazanego w takim układzie procesowym byłaby
tylko sytuacja, w której obrońca z urzędu złożyłby oświadczenie skazanemu, iż
będzie w dalszym ciągu, pomimo braku obowiązku, podejmował na jego rzecz
czynności procesowe zmierzające do wniesienia kasacji, co byłoby równoznaczne
z wywołaniem przeświadczenia skazanego, iż zostanie złożony przez obrońcę
wniosek o sporządzenie uzasadnienia. Tylko w takim stanie rzeczy można byłoby
twierdzić, że skazany został niejako wprowadzony w błąd co do tego, iż będą na
jego rzecz podejmowane czynności procesowe, a wówczas niezłożenie wniosku o
sporządzenie uzasadnienia wyroku przez skazanego byłoby niezależne od niego
(niewątpliwie też groziło by odpowiedzialnością dyscyplinarna dla takiego
adwokata). Analiza akt sprawy takich danych nie dostarcza, a zatem nie może być
mowy o naruszeniu art. 126 § 1 k.p.k., jak też o wadliwym odczytaniu norm
zawartych w art. 84 § 1 i 2 k.p.k. Konkludując, w sytuacji gdy skazany został
pouczony o trybie i sposobie wniesienia kasacji i mając pełne uprawnienia do
złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, tego nie uczynił, to nie
sposób przyjąć, aby to zaniechanie mogło stanowić „przyczynę od strony
niezależną” w rozumieniu art. 126 § 1 k.p.k.
Z tych powodów orzeczono jak w postanowieniu.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 22 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras
w sprawie skazanego R. G.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, w dniu 22 października 2013 r.
zażalenia obrońcy skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego w S. z dnia 5
września 2013 r. o odmowie przywrócenie terminu do złożenia wniosku o
sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 4
marca 2013 r.,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k. i w zw. z art. 528 § 1 pkt 3 a
contrario k.p.k.
p o s t a n o w i ł
zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w S. odmówił przywrócenia
terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku
Sądu Okręgowego w S. z dnia 4 marca 2013 r., wskazując – w obszernym
uzasadnieniu – po pierwsze, że skazany był obecny w czasie ogłoszenia wyroku
sądu odwoławczego i został pouczony o sposobie i trybie skorzystania z kasacji, a
pomimo tego, w zakreślonym terminie nie złożył wniosku o sporządzenie
uzasadnienia wyroku, a po drugie, iż obecny również wówczas obrońca z urzędu
nie miał obowiązku podejmowania dalszych działań z uwagi na dyspozycję art. 84 §
2 k.p.k.
W zażaleniu obrońca skazanego zarzucił postanowieniu obrazę art. 126 § 1
k.p.k. polegającą na błędnym przyjęciu, że skazany z własnej winy uchybił
2
terminowi i wniósł o zmianę postanowienia poprzez przywrócenie skazanemu
terminu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Nie można zgodzić się z autorem zażalenia, że
Sąd Okręgowy naruszył normę zawarta w art. 126 § 1 k.p.k., jak też, na co
wskazuje się z kolei w uzasadnieniu zażalenia, by niewłaściwie zinterpretował
relację pomiędzy przepisami art. 84 § 1 i 2 k.p.k. W okolicznościach sprawy należy
przyznać rację sądowi odwoławczemu co do tego, iż nie sposób twierdzić, aby
uchybienie terminowi było niezależne od skazanego, skoro był on obecny w czasie
ogłoszenia wyroku oraz został pouczony o trybie i sposobie wniesienia kasacji (k.
351). Przyczyną niezależną od skazanego w takim układzie procesowym byłaby
tylko sytuacja, w której obrońca z urzędu złożyłby oświadczenie skazanemu, iż
będzie w dalszym ciągu, pomimo braku obowiązku, podejmował na jego rzecz
czynności procesowe zmierzające do wniesienia kasacji, co byłoby równoznaczne
z wywołaniem przeświadczenia skazanego, iż zostanie złożony przez obrońcę
wniosek o sporządzenie uzasadnienia. Tylko w takim stanie rzeczy można byłoby
twierdzić, że skazany został niejako wprowadzony w błąd co do tego, iż będą na
jego rzecz podejmowane czynności procesowe, a wówczas niezłożenie wniosku o
sporządzenie uzasadnienia wyroku przez skazanego byłoby niezależne od niego
(niewątpliwie też groziło by odpowiedzialnością dyscyplinarna dla takiego
adwokata). Analiza akt sprawy takich danych nie dostarcza, a zatem nie może być
mowy o naruszeniu art. 126 § 1 k.p.k., jak też o wadliwym odczytaniu norm
zawartych w art. 84 § 1 i 2 k.p.k. Konkludując, w sytuacji gdy skazany został
pouczony o trybie i sposobie wniesienia kasacji i mając pełne uprawnienia do
złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, tego nie uczynił, to nie
sposób przyjąć, aby to zaniechanie mogło stanowić „przyczynę od strony
niezależną” w rozumieniu art. 126 § 1 k.p.k.
Z tych powodów orzeczono jak w postanowieniu.
3