Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 129/13
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Cesarz
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 28 października 2013 r.,
sprawy S. G.
skazanego z art. 286 § 1 kk
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w L.
z dnia 15 stycznia 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w L.
z dnia 10 września 2012 r.,
p o s t a n o w i ł
1/ oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2/ zwolnić skazanego od kosztów sądowych postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 10 września 2012 r., uznał S. G. winnym
ciągu 11 przestępstw, popełnionych od dnia 22 maja 2010 r. do 31 sierpnia 2011 r.
w L., wypełniających dyspozycję art. 286 § 1 k.k. i na podstawie art. 286 § 1 k.k. w
zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył karę 3 lat pozbawienia wolności, na podstawie art.
415 § 4 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz poszkodowanych stosowne
odszkodowania oraz zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych.
Apelację od tego wyroku złożył obrońca oskarżonego, który zarzucił obrazę
art. 4, 7 i 5 § 2 k.p.k., skutkującą błędem w ustaleniach faktycznych przez przyjęcie,
2
że oskarżony już w chwili pobierania zaliczek od pokrzywdzonych nie miał zamiaru
wykonania zobowiązań. W konkluzji skarżący wniósł o zmianę wyroku przez
uniewinnienie oskarżonego albo przez przyjęcie, że przypisane czyny wypełniły
inne aniżeli wymienione w art. 286 k.k. znamiona i wymierzenie kary z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania.
Wyrokiem z dnia 15 stycznia 2013 r., Sąd Okręgowy w L. utrzymał w mocy
zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną.
W kasacji od wyroku Sądu odwoławczego obrońca skazanego zarzucił
„rażące naruszenie prawa materialnego, a to art. 286 § 3 k.k. w zakresie czynów
popełnionych przez oskarżonego na szkodę M. S. (czyn II sentencji wyroku Sądu
Rejonowego) i P. J. (czyn VII sentencji wyroku Sądu Rejonowego) przez jego
niezasadne niezastosowanie i bezpodstawne uznanie, iż:
a. czyn polegający na wprowadzeniu w błąd M. S. co do zamiaru wywiązania się
z umowy sprowadzenia dla niego z P. i sprzedaży części do samochodu
osobowego Renault Thalia i doprowadzeniu go do niekorzystnego
rozporządzenia mieniem w wysokości 600 zł wyczerpuje znamiona
przestępstwa stypizowanego w art. 286 § 1 k.k. w sytuacji gdy ten czyn
wyczerpuje jedynie znamiona opisane w treści art. 286 § 3 k.k.,
b. czyn polegający na wprowadzeniu w błąd P. J. co do zamiaru wywiązania się
z umowy sprowadzenia dla niego z terytorium Francji i sprzedaży podnośnika
kolumnowego i doprowadzeniu go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem
w wysokości 300 zł wyczerpuje znamiona przestępstwa stypizowanego w art.
286 § 1 k.k. w sytuacji gdy ten czyn wyczerpuje jedynie znamiona opisane w
treści art. 286 § 3 k.k.
- wobec bezspornego ustalenia okoliczności związanych z będącym przedmiotem
oszustwa mieniem tj. wartości, wysokości i rodzaju spowodowanej czynem szkody,
która wynosiła odpowiednio 600 i 300 zł.”
Obrońca wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy
Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.
Prokurator w pisemnej odpowiedzi na kasację wniósł o jej oddalenie jako
oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Skarga kasacyjna może być uwzględniona, jeżeli wykaże, że sąd
odwoławczy dopuścił się rażącego naruszenia prawa oraz, iż naruszenie to mogło
mieć istotny wpływ na treść wyroku (zob. art. 519 k.p.k. i 523 § 1 k.p.k.). Kasacja
nie spełniła tych wymagań. Pomijając fakt, że w apelacji nie podnoszono zarzutu
obrazy prawa materialnego, w kasacji nie wspomniano nawet, iż zarzucane obecnie
uchybienie mogło mieć istotny wpływ na treść wyroku Sądu odwoławczego. Stało
się tak zapewne dlatego, że kwestionowanie kwalifikacji prawnej dotyczy dwóch z
jedenastu przypisanych czynów, za które wymierzono jedną karę. Nawet więc
przyjęcie (do czego nie było podstaw), że dwa czyny stanowią wypadki mniejszej
wagi, nie mogłoby mieć żadnego wpływu na końcowe rozstrzygnięcie. Kasacja
nadto pomija, że zakwalifikowanie określonego zachowania jako wypadku
mniejszej wagi jest rezultatem ustalenia, iż zachodzi zespół okoliczności
przedmiotowo-podmiotowych, wśród których wysokość szkody jest tylko jednym z
elementów uzasadniających przyjęcie takiego wypadku. W skardze w pierwszej
kolejności atakuje się zatem ustalenia faktyczne i to poczynione przez Sąd I
instancji. Tymczasem wspomniano już, że kasacja przysługuje od orzeczenia sądu
odwoławczego i może być oparta jedynie na zarzucie rażącego naruszenia prawa,
co wyklucza podnoszenie zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych, jak to się stało
w niniejszej sprawie.
Dlatego kasacja podlegała oddaleniu jako oczywiście bezzasadna.