Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSO Izabela Głowacka-Damaszko

Protokolant:Anna Delestowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2013 r. w J.

odwołania Z. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

z dnia 27.06.2011r. , znak: (...)

w sprawie Z. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I.  odwołanie oddala,

II.  nie obciąża wnioskodawcy kosztami zastępstwa procesowego na rzecz strony pozwanej.

Sygn. akt VII U 928/11

UZASADNIENIE

Wnioskodawca Z. W.złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W.z dnia 27.06.2011 r. (znak: (...)) odmawiającej przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu podniósł, że przedmiotowa decyzja jest błędna, ponieważ stan zdrowia czyni go niezdolnym do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami i doświadczeniem zawodowym.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego podnosząc, iż zgodnie z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 14.06.2011 r. wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, tym samym nie spełnia warunku określonego w art.57 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., nr 153, poz.1227).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. W.urodzony (...)r. posiada wykształcenie podstawowe, 2 lata uczył się zawodu murarza. Pracował jako murarz, nawijacz papieru, aparatowy oczyszczalni ścieków, pomocnik produkcji drzewnej, pomoc stolarza, stolarz-pilarz, operator wtryskarki, pomocnik ślusarza, konserwator, betoniarz, operator HF-30, robotnik do pracy ciężkiej, pracownik ochrony mienia, pracownik dozoru. W latach 1992-1994 i 2004-2007 uprawniony był do świadczenia rentowego.

/bezsporne/

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 15.04.2011 r. uznano, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

Także komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 14.06.2011 r. uznała, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. U wnioskodawcy rozpoznano przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego obecnie bez ostrych objawów podrażnienia korzeni nerwowych, zespół bólowy kręgosłupa w wywiadzie, przewlekłą niewydolność żylną C-1/2 wg CEAP, przebyte w przeszłości zapalenie żył podudzia lewego, zespół zależności alkoholowej, zaburzenia osobowości, przepuklinę pępkową wolną oraz chorobę wrzodową w wywiadzie.

Decyzją z dnia 27.06.2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy opierając się na treści orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 14.06.2011 r.

/dowód: orzeczenie z dnia 15.04.2011 r. – k.26 akt rentowych, t.II;

orzeczenie z dnia 14.06.2011 r. – k.41 akt rentowych, t.II;

opinia lekarska z dnia 14.06.2011 r. – k.168 akt orzeczniczych ZUS;

decyzja z dnia 27.06.2011 r. – k.42 akt rentowych, t.II/

Biegły sądowy psychiatra rozpoznał u wnioskodawcy zespół zależności alkoholowej, zaburzenia depresyjne w wywiadzie oraz osobowość niedojrzałą. Wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy z przyczyn psychiatrycznych.

/dowód: opinia z dnia 24.08.2011 r. – k.14-16/

Biegły sądowy neurolog rozpoznał u wnioskodawcy przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego bez cech zespołu korzeniowego, z podmiotowym zespołem bólowym w wywiadzie oraz zespół zależności alkoholowej. Wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/dowód: opinia z dnia 16.04.2012 r. – k.56/

Biegła sądowa z zakresu chorób płuc i alergologii rozpoznała u wnioskodawcy przewlekłą obturacyjną chorobę płuc bez utrwalonych zaburzeń wentylacji, astmę oskrzelową przewlekłą lekką/umiarkowaną, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, zespół zależności alkoholowej oraz zaburzenia depresyjne w wywiadzie. Wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/dowód: opinia z dnia 02.07.2012 r. – k.59/

Biegła sądowa z zakresu medycyny pracy rozpoznała u wnioskodawcy przewlekłą chorobę obturacyjną płuc z zaburzeniami wentylacji stopnia lekkiego/umiarkowanego w badaniu spirometrycznym, hypertrójglicerydemię, przewlekły proces zapalny błony śluzowej żołądka i dwunastnicy, chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy w dokumentacji, żylaki kończyn dolnych bez zmian troficznych, stan po przebyciu zapalenia zakrzepowego żył głębokich kończyny dolnej lewej, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z nawracającym zespołem bólowym korzeniowym, przerost gruczołu krokowego, ZZA z zaburzeniami osobowości, zaburzenia depresyjno-lękowe w wywiadzie, przepuklinę pępkową, stan po leczeniu operacyjnym polipa fałdu głosowego lewego oraz stan po leczeniu operacyjnym ropnia okołoodbytniczego w 04.2012 r. Wnioskodawca nie może zostać uznany za niezdolnego do pracy.

/dowód: opinia z dnia 06.12.2012 r. – k.107-109/

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., Nr 153, poz.1227) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w art.57 ust.1 pkt.3 cytowanej ustawy albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Pojęcie niezdolności do pracy definiuje art.12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z tym przepisem, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W związku z wnioskiem o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wnioskodawca poddany został przez organ rentowy badaniom lekarskim. W ich wyniku, orzeczeniem komisji lekarskiej uznano wnioskodawcę za zdolnego do pracy i zaskarżoną decyzją odmówiono mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Ponieważ sporna decyzja ZUS odmawiająca prawa do renty oparta została na orzeczeniu komisji lekarskiej, w toku postępowania sądowego niezbędne stało się przebadanie wnioskodawcy przez biegłych sądowych z zakresu psychiatrii, neurologii, pulmonologii oraz medycyny pracy, a zatem lekarzy o specjalnościach adekwatnych do stwierdzonych u niego schorzeń.

Biegły sądowy psychiatra rozpoznał u wnioskodawcy zespół zależności alkoholowej, zaburzenia depresyjne w wywiadzie oraz osobowość niedojrzałą. Zdaniem biegłego wnioskodawca nie jest jednak niezdolny do pracy z przyczyn psychiatrycznych. Biegły wskazał, że wnioskodawca w razie potrzeby może korzystać z pomocy specjalistycznej w trybie ambulatoryjnym, a aktywizacja zawodowa powinna stanowić element terapeutyczny – ergoterapii.

Biegły sądowy neurolog rozpoznał u wnioskodawcy przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego bez cech zespołu korzeniowego, z podmiotowym zespołem bólowym w wywiadzie oraz zespół zależności alkoholowej. W ocenie biegłego wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Biegły podał, że wyniki badań obrazowych potwierdzają wprawdzie obecność zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych, lecz w badaniu przedmiotowym nie stwierdzono żadnych cech podrażnienia bądź uszkodzenia korzeni rdzeniowych szyjnych lub lędźwiowych. Wykazano dobrą gibkość kręgosłupa. Wnioskodawca w przypadku nasilenia dolegliwości bólowych może być leczony w ramach czasowej niezdolności do pracy.

Biegła sądowa z zakresu chorób płuc i alergologii rozpoznała u wnioskodawcy przewlekłą obturacyjną chorobę płuc bez utrwalonych zaburzeń wentylacji, astmę oskrzelową przewlekłą lekką/umiarkowaną, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, zespół zależności alkoholowej oraz zaburzenia depresyjne w wywiadzie. Biegła uznała, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy wyjaśniając, że rozpoznane u niego schorzenia układu oddechowego mają łagodny przebieg i nie powodują utrwalonych istotnych zaburzeń wentylacji ani gazometrii.

Z uwagi na wniesione przez wnioskodawcę zastrzeżenia do opinii biegłych Sąd postanowił dopuścić dowód z opinii biegłej z zakresu medycyny pracy celem dokonania ostatecznej oceny wpływu rozpoznawanych u wnioskodawcy schorzeń na jego zdolność do podjęcia pracy zarobkowej.

Biegła sądowa z zakresu medycyny pracy rozpoznała u wnioskodawcy przewlekłą chorobę obturacyjną płuc z zaburzeniami wentylacji stopnia lekkiego/umiarkowanego w badaniu spirometrycznym, hypertrójglicerydemię, przewlekły proces zapalny błony śluzowej żołądka i dwunastnicy, chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy w dokumentacji, żylaki kończyn dolnych bez zmian troficznych, stan po przebyciu zapalenia zakrzepowego żył głębokich kończyny dolnej lewej, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z nawracającym zespołem bólowym korzeniowym, przerost gruczołu krokowego, ZZA z zaburzeniami osobowości, zaburzenia depresyjno-lękowe w wywiadzie, przepuklinę pępkową, stan po leczeniu operacyjnym polipa fałdu głosowego lewego oraz stan po leczeniu operacyjnym ropnia okołoodbytniczego w 04.2012 r. Zdaniem biegłej wnioskodawca nie może zostać uznany za niezdolnego do pracy. Biegła wskazała, że powód jest sprawny ruchowo, w badaniach nie stwierdzono ostrego podrażnienia korzeni rdzeniowych oraz objawów ubytkowych. Obturacyjna choroba płuc przebiega z zaburzeniami wentylacji na pograniczu lekkiego i umiarkowanego w badaniu spirometrycznym. Badania nie wykazują cech niewydolności oddechowej, co potwierdzają karty leczenia szpitalnego, w tym także z pobytu z dnia 06.09.2012 r. Natomiast zaburzenia depresyjno-lękowe nie mają znacznego nasilenia. Dla wnioskodawcy przeciwwskazana jest jedynie ciężka praca fizyczna, w narażeniu na zmienny mikroklimat, zapylenie, środki drażniące, a także praca na wysokości i przy maszynach w ruchu.

Sąd przyjął za własne wnioski zawarte w opiniach biegłych. Opinie sporządzone zostały przez lekarzy posiadających stosowną wiedzę i doświadczenie w zakresie posiadanych specjalizacji, w oparciu o analizę dostępnej dokumentacji lekarskiej. Wszyscy biegli w pełny i jasny sposób uzasadnili swoje stanowisko, iż wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy. Sąd nie mógł zatem poczynić ustaleń sprzecznych z opiniami biegłych, skoro uznał, że są one prawidłowe i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym. Opinie biegłych potwierdziły wnioski zawarte w orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS.

Należy podkreślić, że subiektywne przekonanie wnioskodawcy o istnieniu niezdolności do pracy ze względu na stan zdrowia nie może mieć decydującego znaczenia dla ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem miarodajny jest jedynie obiektywnie istniejący stan zdrowia stwierdzony w toku postępowania w kontekście zachowanej zdolności do pracy, do której to oceny uprawnieni są biegli lekarze o specjalności odpowiadającej schorzeniom osoby badanej. Można również zauważyć, że według cytowanego powyżej art.12 ustawy emerytalnej, o niezdolności do pracy nie decyduje biologiczny stan kalectwa lub choroby, niemający wpływu na zdolność do pracy, lecz połączenie niezdolności do pracy z niezdolnością do przekwalifikowania się do innego zawodu. Chodzi tu o potencjalną możliwość wykonywania zatrudnienia przy uwzględnieniu stopnia naruszenia sprawności organizmu, możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia oraz celowości przekwalifikowania zawodowego z uwagi na rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Nie każde zatem schorzenie, nawet przy bezspornym fakcie stwierdzenia jego istnienia, powoduje niezdolność do podjęcia zatrudnienia. W pewnych sytuacjach, ocenianych przez biegłych lekarzy indywidualnie w odniesieniu do każdego badanego, istniejący stan chorobowy - tak jak ma to miejsce w przypadku wnioskodawcy - nie dyskwalifikuje osoby jako potencjalnego pracownika. Zdaniem Sądu, z opinii biegłych (potwierdzających stanowisko komisji lekarskiej ZUS) wynika, że wnioskodawca jest osobą, która pomimo swoich schorzeń zachowała zdolność do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji. Trudności na rynku pracy nie stanowią przy tym przesłanki do uzyskania prawa do świadczenia rentowego i jako takie nie mogą być brane pod uwagę przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Reasumując, skoro wnioskodawca nie mógł zostać uznany za niezdolnego do pracy chociażby w stopniu częściowym, brak było podstaw do przyznania prawa do renty zgodnie z przepisem art.57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał odwołanie za bezzasadne i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, orzekł o jego oddaleniu.