IV KK 247/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-12-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 247/13
POSTANOWIENIE
Dnia 27 listopada 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba
na posiedzeniu w trybie art. 535§3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 27 listopada 2013r.
sprawy M. K.
skazanego z art.177§2 k.k. i art. 178§1 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 28 lutego 2013 r., zmieniającego wyrok
Sądu Rejonowego w J. z dnia 26 września 2012 r. postanowił:
1. oddalić kasację, uznając ją za oczywiście bezzasadną,
2. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążyć
skazanego.
UZASADNIENIE
Kasacja wniesiona w imieniu skazanego jest bezzasadna i to w stopniu
oczywistym.
Skarżący tylko pozornie podnosi w niej zarzut związany z naruszeniem
prawa procesowego, którego miałby dopuścić się Sąd Odwoławczy, gdy w istocie
skierowana jest ona przeciwko ustaleniom faktycznym dokonanym przez Sąd I
instancji. Kasacja została zatem wywiedziona wbrew treści art. 519 k.p.k., który
zezwala na wnoszenie tego nadzwyczajnego środka odwoławczego jedynie od
wyroków sądów odwoławczych oraz art. 523§1 k.p.k. i który nie dopuszcza
skarżenia w tym postępowaniu ustaleń faktycznych.
Odnośnie pierwszych czterech zarzutów postawionych w kasacji, stwierdzić
jedynie wypada, że Sąd Odwoławczy nie mógł dopuścić się wskazanych w nich
2
naruszeń ponieważ to nie ten Sąd dopuszczał wskazywane przez obronę dowody z
opinii biegłych. Brak jest natomiast w kasacji zarzutów, które wskazywałyby na
naruszenie art. 433§2 k.p.k., czy też 457§3 k.p.k. Przypomnieć też wypada, że w
postępowaniu kasacyjnym, poza stwierdzeniem zachodzenia jednej z
bezwzględnych przyczyn odwoławczych – art. 439 k.p.k., Sąd Najwyższy nie ma
możliwości orzekania poza granicami zaskarżenia i podniesionych zarzutów
kasacyjnych – art. 536 k.p.k.
Stąd zarzuty te należy ocenić jako oczywiście bezzasadne.
Tak samo ocenić trzeba ostatni ze wskazanych w skardze zarzutów. Sąd
Odwoławczy nie mógł bowiem naruszyć art. 440 k.p.k. w sytuacji, gdy wskazywane
obecnie w kasacji zastrzeżenie do opinii sporządzonej przez biegłego A. M. były
przedmiotem zarzutów apelacyjnych (art. 433§2 k.p.k.).
W tej sytuacji brak jest podstaw do uwzględnienia podniesionych przez
skarżącego zarzutów.
Powyższe skutkowało uznaniem skargi kasacyjnej za bezzasadną w stopniu
oczywistym.
Skazanego obciążono kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego, nie
znajdując podstaw do zwolnienia od ich ponoszenia.
POSTANOWIENIE
Dnia 27 listopada 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba
na posiedzeniu w trybie art. 535§3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 27 listopada 2013r.
sprawy M. K.
skazanego z art.177§2 k.k. i art. 178§1 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 28 lutego 2013 r., zmieniającego wyrok
Sądu Rejonowego w J. z dnia 26 września 2012 r. postanowił:
1. oddalić kasację, uznając ją za oczywiście bezzasadną,
2. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążyć
skazanego.
UZASADNIENIE
Kasacja wniesiona w imieniu skazanego jest bezzasadna i to w stopniu
oczywistym.
Skarżący tylko pozornie podnosi w niej zarzut związany z naruszeniem
prawa procesowego, którego miałby dopuścić się Sąd Odwoławczy, gdy w istocie
skierowana jest ona przeciwko ustaleniom faktycznym dokonanym przez Sąd I
instancji. Kasacja została zatem wywiedziona wbrew treści art. 519 k.p.k., który
zezwala na wnoszenie tego nadzwyczajnego środka odwoławczego jedynie od
wyroków sądów odwoławczych oraz art. 523§1 k.p.k. i który nie dopuszcza
skarżenia w tym postępowaniu ustaleń faktycznych.
Odnośnie pierwszych czterech zarzutów postawionych w kasacji, stwierdzić
jedynie wypada, że Sąd Odwoławczy nie mógł dopuścić się wskazanych w nich
2
naruszeń ponieważ to nie ten Sąd dopuszczał wskazywane przez obronę dowody z
opinii biegłych. Brak jest natomiast w kasacji zarzutów, które wskazywałyby na
naruszenie art. 433§2 k.p.k., czy też 457§3 k.p.k. Przypomnieć też wypada, że w
postępowaniu kasacyjnym, poza stwierdzeniem zachodzenia jednej z
bezwzględnych przyczyn odwoławczych – art. 439 k.p.k., Sąd Najwyższy nie ma
możliwości orzekania poza granicami zaskarżenia i podniesionych zarzutów
kasacyjnych – art. 536 k.p.k.
Stąd zarzuty te należy ocenić jako oczywiście bezzasadne.
Tak samo ocenić trzeba ostatni ze wskazanych w skardze zarzutów. Sąd
Odwoławczy nie mógł bowiem naruszyć art. 440 k.p.k. w sytuacji, gdy wskazywane
obecnie w kasacji zastrzeżenie do opinii sporządzonej przez biegłego A. M. były
przedmiotem zarzutów apelacyjnych (art. 433§2 k.p.k.).
W tej sytuacji brak jest podstaw do uwzględnienia podniesionych przez
skarżącego zarzutów.
Powyższe skutkowało uznaniem skargi kasacyjnej za bezzasadną w stopniu
oczywistym.
Skazanego obciążono kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego, nie
znajdując podstaw do zwolnienia od ich ponoszenia.