IV KK 373/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 373/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 27 listopada 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Dariusz Świecki
Protokolant Jolanta Grabowska
w sprawie M. D.
skazanego z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz art. 11 § 1
k.w. w zw. z art. 119 § 1 k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 27 listopada 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Okręgowego w R.
z dnia 28 lutego 2012r.
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w R.
z dnia 5 października 2011r.
1/ uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do
ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym Sądowi
Okręgowemu w R.,
2/ kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża
Skarb Państwa.
2
UZASADNIENIE
M. D. stanął pod zarzutem tego, że:
I - w dniu 30 października 2010r. w R. posiadał wbrew przepisom ustawy
dwa woreczki strunowe wraz z zawartością środków odurzających w postaci
marihuany o wadze 0,059g oraz 0,027 co stanowi łącznie 0,086g,
tj. popełnienia czynu z art. 62 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii;
II – w dni 30 października 2010r. w R. działając wspólnie i w porozumieniu z
ustalonymi osobami usiłował dokonać kradzieży znaku informującego, który miał
wartość 300 zł. stanowiącego własność Zespołu Szkół Spożywczych w R., lecz
zamierzonego skutku nie osiągnął z powodu zatrzymania
tj. popełnienia czynu z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 278§1 k.k.
Sąd Rejonowy w R. wyrokiem z dnia 5 października 2011r. uznał
oskarżonego za winnego obu zarzuconych mu czynów i przyjmując, że drugi z nich
stanowi wykroczenie z art. 11§1k.w. w zw. z art 119§1 k.w. skazał oskarżonego na
grzywnę w kwocie 300 zł., natomiast postępowanie o pierwszy z zarzuconych
czynów jako stanowiący wypadek mniejszej wagi z art. 62 ust.3 ustawy o
przeciwdziałaniu narkomanii, warunkowo umorzył.
Wyrok powyższy zaskarżony został apelacją prokuratora w części dotyczącej
wymiaru kary za czyn zarzucony w pkt I, w której zarzucono:
– obrazę prawa materialnego tj. art. 66§1 k.k. polegającą na warunkowym
umorzeniu postępowania wobec oskarżonego, który był już karany za przestępstwo
umyślne.
Podnosząc powyższe, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i
wymierzenie oskarżonemu kary 4 miesięcy ograniczenia wolności.
Sąd Okręgowy w R. po rozpoznaniu apelacji wyrokiem z dnia 28 lutego
2012r. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchylił orzeczenie o
warunkowym umorzeniu postępowania karnego wobec M. D. i uznając go winnym
popełnienia pierwszego z zarzuconych mu czynów skazał go na karę 4 miesięcy
ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej
pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.
Kasację od tego orzeczenia, na korzyść skazanego, wywiódł Prokurator
Generalny. W skardze podniesiono zarzut rażącego i mającego wpływ na treść
3
wyroku naruszenia przepisów procesowych, a mianowicie art. 454§1 k.p.k.
polegający na zmianie wyroku sądu I instancji poprzez uchylenie orzeczenia o
warunkowym umorzeniu postępowania karnego i skazaniu oskarżonego za ten
czyn na karę 4 miesięcy ograniczenia wolności, wbrew zakazowi określonemu w
powyższym przepisie.
Podnosząc powyższe Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku i o
przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania w
postępowaniu odwoławczym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja Prokuratora Generalnego jest zasadna w stopniu oczywistym, tak
jak wymaga tego art. 535§5 k.p.k.
Nie ulega wątpliwości, że Sąd Odwoławczy rozpoznając niniejszą sprawę
dokonał zmiany zaskarżonego wyroku wbrew jednoznacznemu zakazowi
wyrażonemu w art. 454§1 k.p.k. Zgodnie z dyspozycją tego przepisu –
formułującego jedną z reguł ne peius – sąd odwoławczy nie może skazać
oskarżonego, co do którego w pierwszej instancji warunkowo umorzono
postępowanie. Taka sytuacja zaś niewątpliwie miała miejsce w niniejszej sprawie.
Bezsprzecznie uchybienie Sądu Okręgowego miało też charakter rażącego
naruszenia prawa o bezdyskusyjnym wpływie na treść zapadłego w sprawie
wyroku.
W tej sytuacji, zarzut podniesiony w kasacji ocenić należy jako oczywiście
zasadny, a skutkiem jego uwzględnienia musiało być uchylenie wyroku i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.
Kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążono Skarb Państwa.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 27 listopada 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Dariusz Świecki
Protokolant Jolanta Grabowska
w sprawie M. D.
skazanego z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz art. 11 § 1
k.w. w zw. z art. 119 § 1 k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 27 listopada 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Okręgowego w R.
z dnia 28 lutego 2012r.
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w R.
z dnia 5 października 2011r.
1/ uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do
ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym Sądowi
Okręgowemu w R.,
2/ kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża
Skarb Państwa.
2
UZASADNIENIE
M. D. stanął pod zarzutem tego, że:
I - w dniu 30 października 2010r. w R. posiadał wbrew przepisom ustawy
dwa woreczki strunowe wraz z zawartością środków odurzających w postaci
marihuany o wadze 0,059g oraz 0,027 co stanowi łącznie 0,086g,
tj. popełnienia czynu z art. 62 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii;
II – w dni 30 października 2010r. w R. działając wspólnie i w porozumieniu z
ustalonymi osobami usiłował dokonać kradzieży znaku informującego, który miał
wartość 300 zł. stanowiącego własność Zespołu Szkół Spożywczych w R., lecz
zamierzonego skutku nie osiągnął z powodu zatrzymania
tj. popełnienia czynu z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 278§1 k.k.
Sąd Rejonowy w R. wyrokiem z dnia 5 października 2011r. uznał
oskarżonego za winnego obu zarzuconych mu czynów i przyjmując, że drugi z nich
stanowi wykroczenie z art. 11§1k.w. w zw. z art 119§1 k.w. skazał oskarżonego na
grzywnę w kwocie 300 zł., natomiast postępowanie o pierwszy z zarzuconych
czynów jako stanowiący wypadek mniejszej wagi z art. 62 ust.3 ustawy o
przeciwdziałaniu narkomanii, warunkowo umorzył.
Wyrok powyższy zaskarżony został apelacją prokuratora w części dotyczącej
wymiaru kary za czyn zarzucony w pkt I, w której zarzucono:
– obrazę prawa materialnego tj. art. 66§1 k.k. polegającą na warunkowym
umorzeniu postępowania wobec oskarżonego, który był już karany za przestępstwo
umyślne.
Podnosząc powyższe, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i
wymierzenie oskarżonemu kary 4 miesięcy ograniczenia wolności.
Sąd Okręgowy w R. po rozpoznaniu apelacji wyrokiem z dnia 28 lutego
2012r. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchylił orzeczenie o
warunkowym umorzeniu postępowania karnego wobec M. D. i uznając go winnym
popełnienia pierwszego z zarzuconych mu czynów skazał go na karę 4 miesięcy
ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej
pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.
Kasację od tego orzeczenia, na korzyść skazanego, wywiódł Prokurator
Generalny. W skardze podniesiono zarzut rażącego i mającego wpływ na treść
3
wyroku naruszenia przepisów procesowych, a mianowicie art. 454§1 k.p.k.
polegający na zmianie wyroku sądu I instancji poprzez uchylenie orzeczenia o
warunkowym umorzeniu postępowania karnego i skazaniu oskarżonego za ten
czyn na karę 4 miesięcy ograniczenia wolności, wbrew zakazowi określonemu w
powyższym przepisie.
Podnosząc powyższe Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku i o
przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania w
postępowaniu odwoławczym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja Prokuratora Generalnego jest zasadna w stopniu oczywistym, tak
jak wymaga tego art. 535§5 k.p.k.
Nie ulega wątpliwości, że Sąd Odwoławczy rozpoznając niniejszą sprawę
dokonał zmiany zaskarżonego wyroku wbrew jednoznacznemu zakazowi
wyrażonemu w art. 454§1 k.p.k. Zgodnie z dyspozycją tego przepisu –
formułującego jedną z reguł ne peius – sąd odwoławczy nie może skazać
oskarżonego, co do którego w pierwszej instancji warunkowo umorzono
postępowanie. Taka sytuacja zaś niewątpliwie miała miejsce w niniejszej sprawie.
Bezsprzecznie uchybienie Sądu Okręgowego miało też charakter rażącego
naruszenia prawa o bezdyskusyjnym wpływie na treść zapadłego w sprawie
wyroku.
W tej sytuacji, zarzut podniesiony w kasacji ocenić należy jako oczywiście
zasadny, a skutkiem jego uwzględnienia musiało być uchylenie wyroku i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.
Kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążono Skarb Państwa.