Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV KZ 74/13
POSTANOWIENIE
Dnia 30 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz
po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2013 r.
zażalenia wnioskodawcy B. R.
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego
z dnia 25 listopada 2013 r.,
o odmowie przyjęcia własnoręcznie sporządzonej przez wnioskodawcę B. R.
kasacji od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 4 lipca 2013 r.,
p o s t a n o w i ł:
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w C. wyrokiem z dnia 4 marca 2013 r., zasądził od Skarbu
Państwa na rzecz wnioskodawcy B. R. kwotę 12.000 zł tytułem zadośćuczynienia
za internowanie w okresie od dnia 19 grudnia 1981 r. do dnia 9 marca 1982 r. w
związku wprowadzeniem w Polsce stanu wojennego w dniu 13 grudnia 1981 r.,
przy czym uznał, że na poczet wyżej wymienionej kwoty składa się wypłacone
zadośćuczynienie w wysokości 10.000 zł zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego
w C. z dnia 2 grudnia 2009 r. w sprawie … 245/08 oraz oddalił wniosek w
pozostałej części.
Sąd Apelacyjny po rozpoznaniu apelacji pełnomocnika wnioskodawcy
wyrokiem z dnia 4 lipca 2013 r., utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, uznając
apelację za oczywiście bezzasadną.
2
Przewodniczący II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego zarządzeniem z
dnia 8 sierpnia 2013 r., po rozpoznaniu wniosku wnioskodawcy B. R. na podstawie
art. 78 § 1 k.p.k. wyznaczył mu pełnomocnika z urzędu adwokata M. K, do
sporządzenia i podpisania kasacji od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 4 lipca
2013 r., sygn. akt … 187/13.
Ustanowiony w toku postępowania przedkasacyjnego pełnomocnik z urzędu,
po zapoznaniu się z aktami sprawy i wydanymi w trakcie postępowania sądowego
wyrokami nie stwierdził podstaw prawnych do wniesienia tego nadzwyczajnego
środka zaskarżenia i swoje stanowisko uzasadnił w opinii sporządzonej w oparciu o
przepis art. 84 § 3 k.p.k.
Pismem z dnia 9 września 2013 r. wnioskodawca B. R. został poinformowany
o treści opinii wydanej przez pełnomocnika z urzędu i o tym, że nie zostanie
wyznaczony inny pełnomocnik z urzędu, ponieważ miał zagwarantowaną pomoc
prawną oraz pouczony, iż w terminie 30 dni od otrzymania tego pisma może wnieść
kasację sporządzoną przez pełnomocnika z wyboru. Ponadto poinformowano go,
że w oparciu o przepis art. 521 k.p.k. może zwrócić się do Prokuratora
Generalnego lub Rzecznika Praw Obywatelskich z prośbą o złożenie kasacji.
Pismo to otrzymał w dniu 16 września 2013 r.
Wnioskodawca B. R. w dniu 9 października 2013 r. wniósł własnoręcznie
sporządzoną kasację.
Zarządzeniem z dnia 29 października 2013 r. wezwano wnioskodawcę B. R.
do usunięcia w terminie 7 dni braku formalnego osobistej kasacji poprzez jej
sporządzenie i podpisanie przez adwokata lub radcę prawnego, pod rygorem
odmowy jej przyjęcia. Wnioskodawca wezwanie to otrzymał w dniu 4 listopada
2013 r.
Z uwagi ma to, że w/w braki formalne kasacji, mimo wezwania, nie zostały w
terminie uzupełnione zarządzeniem z dnia 25 listopada 2013 r. Zastępca
Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego, wydanym w oparciu o
art. 120 § 2 k.p.k. w zw. z art. 530 § 2 k.p.k., odmówił przyjęcia kasacji sporządzonej
osobiście przez wnioskodawcę B. R.
Z złożonym zażaleniu wnioskodawca B. R. podnosi, że jest emerytem, zaś
orzeczenia w których przyznano mu zadośćuczynienie nieprawidłowo ustalono
3
okres pozbawienia go wolności, co uniemożliwiało mu uzyskanie należytego
zadośćuczynienia (pisał też o tym do Sądu Najwyższego).
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Skarżący nie dostrzega, lub nie chce dostrzec, że odmowa przyjęcia jego
kasacji nastąpiła w uwagi na to, że wbrew wymogowi płynącemu z art. 526 § 2
k.p.k. nie została ona sporządzona i podpisana przez adwokata albo radcę
prawnego. W świetle prawa polskiego nie podlegają rozpoznaniu kasacje
sporządzone osobiście przez zainteresowanych ponieważ – ze względu na
szczególne i ograniczone podstawy kasacji – wymaga się sporządzenia kasacji
przez adwokata lub radcę prawnego. Wnioskodawcy ustanowiono pełnomocnika z
urzędu dla rozważania możliwości sporządzenia kasacji lub złożenia sądowi
oświadczenia o braku podstaw do jej wniesienia. Adwokat M. K. – ustanowiony
wnioskodawcy pełnomocnik z urzędu, po zapoznaniu się z aktami sprawy, złożył na
piśmie oświadczenie o nieistnieniu powodów do wniesienia kasacji, o czym
skarżącego powiadomiono. Pouczono go także wówczas, że może w terminie 30
dni od daty otrzymania tego pisma złożyć kasację sporządzoną i podpisaną przez
ustanowionego przez siebie pełnomocnika z wyboru, jako że pełnomocnik z urzędu
nie dostrzegł powodów do wniesienia kasacji. Skarżący w miejsce tego złożył
kasację którą sam sporządził i jej braku formalnego nie uzupełnił w terminie.
Spowodowało to prawidłową reakcję o odmowie przyjęcia tej kasacji, gdyż nie
podlegała ona rozpoznaniu z uwagi na niedopełnienie wskazanego wymogu tzw.
przymusu adwokackiego – radcowskiego.
W zażaleniu na tę decyzję wnioskodawca w ogóle pomija wskazany mu
powód odmowy przyjęcia jego kasacji i wysuwa jedynie zarzuty pod adresem
sądów poprzednio orzekających merytorycznie w jego sprawie.
Kierując się przedstawionymi względami Sąd Najwyższy rozstrzygnął jak na
wstępie.