V CZ 76/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II PZP 7/2010 IV CSK 384/2011 V CZ 38/2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 76/13
POSTANOWIENIE
Dnia 9 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z wniosku B. R. i C. R.
przy uczestnictwie Gminy W.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 stycznia 2014 r.,
zażalenia wnioskodawców na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 7 marca 2013 r.
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 7 marca 2013 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił
wniosek wnioskodawców B. R. i C. R. o sporządzenie uzasadnienia postanowienia
z dnia 25 stycznia 2013 r. w sprawie z wniosku B. R. i C. R. przy uczestnictwie
Gminy W. o zasiedzenie.
Sąd Okręgowy uznał, że wniosek złożony przez profesjonalnego
pełnomocnika zawarty w piśmie z dnia 25 stycznia 2013 r. dotyczył wyłącznie
doręczenia odpisu postanowienia. Kolejny wniosek o doręczenie odpisu
postanowienia wraz z uzasadnieniem z dnia 19 lutego 2013 r., który wpłynął w dniu
20 lutego 2013 r. był spóźniony, jako złożony po upływie ustawowego terminu z art.
328 § 1 k.p.c. i jako taki podlegał odrzuceniu na zasadzie art. 328 § 1 k.p.c. zdanie
ostatnie.
Powyższe postanowienie wnioskodawcy B. R. i C. R. zaskarżyli zażaleniem,
zarzucając naruszenie art. 130 § 1 oraz art. 9 k.p.c. w zw. z art. 394 1
§ 1 k.p.c.
oraz wnosząc o jego uchylenie i o zasądzenie kosztów postępowania
zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 328 § 1 k.p.c., uzasadnienie wyroku sporządza się na żądanie
strony, zgłoszone w terminie tygodniowym od dnia ogłoszenia sentencji wyroku,
a w wypadku, o którym mowa w art. 327 § 2 k.p.c. - od dnia doręczenia sentencji
wyroku.
Wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienie wydanego w sprawie
postanowienia powinien być sporządzony przez pełnomocnika skarżących
z zachowaniem należytej zawodowej staranności. Podzielić należy stanowisko
Sądu Najwyższego wyrażone w postanowieniu z dnia 6 września 2013 r. (V CZ
38/2013, LEX nr 1375248) oraz wyroku z dnia 19 kwietnia 2012 r. (IV CSK
384/2011, LEX nr 1215060), że brak jest dostatecznych podstaw do przypisywania
czynnościom procesowym podejmowanym w formie pisemnej przez
profesjonalnych pełnomocników innego znaczenia niż wynikające z ich
3
jednoznacznej treści. Stąd też złożony przez pełnomocnika skarżących, będącego
adwokatem, wniosek, którego treścią jest żądanie sporządzenia „wypisu orzeczenia
Sądu z dnia 25.01.2013 r. w sprawie … 1280/12” nie może być utożsamiany
z żądaniem doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem na podstawie art. 387
§ 3 w związku z art. 328 § 1 k.p.c.
Wniosek o wydanie odpisu orzeczenia w trybie art. 9 § 1 k.p.c. stanowi
całkowicie odrębną czynność procesową od tej przewidzianej w art. 387 § 3
w związku z art. 328 § 1 k.p.c. Stanowisko to nie pozostaje w sprzeczności
z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 18 sierpnia 2010 r., II PZP 7/2010 (OSP 2011,
nr 7 – 8, poz. 98 z krytyczną glosą K. Markiewicza, PS 2011, 10, s. 126), w której
wyrażono pogląd, że wniosek o doręczenie wyroku sądu pierwszej instancji
z uzasadnieniem, wniesiony w terminie określonym w art. 328 § 1 zdanie pierwsze
k.p.c. z reguły stanowi równocześnie żądanie sporządzenia uzasadnienia.
W uzasadnieniu tej uchwały podkreślono, że wykładnia oświadczeń składanych
przez fachowego pełnomocnika może, a wręcz powinna być dokonywana według
surowszych mierników; istnieją powody, aby takie oświadczenia były wykładane
przez sąd raczej z uwzględnieniem dyrektyw językowych niż celowościowych.
W wypadku czynności procesowych dokonywanych w formie piśmiennej przez
profesjonalnych pełnomocników, wykładnia językowa w zasadzie zawsze
przesądza o treści czynności. Wynika to z założenia znajomości przez te osoby
prawa, poszczególnych jego instytucji, znajomości języka prawnego i prawniczego,
oraz rozróżniania podstawowych czynności procesowych.
Brak zatem podstaw, aby wniosek zawarty w piśmie z dnia 25 stycznia
2013 r. traktować jako wniosek o sporządzenie uzasadnienia tylko dlatego,
że został złożony w terminie tygodniowym od dnia ogłoszenia wyroku.
Wniesienie przez fachowego pełnomocnika wniosku w trybie art. 9 § 1 k.p.c.
zamiast wniosku z art. 328 § 1 k.p.c., wyłącza także zastosowanie art. 130 § 1
zd. 2 k.p.c. .
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 3941
§ 3
w związku z art. 39814
k.p.c.
4
POSTANOWIENIE
Dnia 9 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z wniosku B. R. i C. R.
przy uczestnictwie Gminy W.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 stycznia 2014 r.,
zażalenia wnioskodawców na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 7 marca 2013 r.
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 7 marca 2013 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił
wniosek wnioskodawców B. R. i C. R. o sporządzenie uzasadnienia postanowienia
z dnia 25 stycznia 2013 r. w sprawie z wniosku B. R. i C. R. przy uczestnictwie
Gminy W. o zasiedzenie.
Sąd Okręgowy uznał, że wniosek złożony przez profesjonalnego
pełnomocnika zawarty w piśmie z dnia 25 stycznia 2013 r. dotyczył wyłącznie
doręczenia odpisu postanowienia. Kolejny wniosek o doręczenie odpisu
postanowienia wraz z uzasadnieniem z dnia 19 lutego 2013 r., który wpłynął w dniu
20 lutego 2013 r. był spóźniony, jako złożony po upływie ustawowego terminu z art.
328 § 1 k.p.c. i jako taki podlegał odrzuceniu na zasadzie art. 328 § 1 k.p.c. zdanie
ostatnie.
Powyższe postanowienie wnioskodawcy B. R. i C. R. zaskarżyli zażaleniem,
zarzucając naruszenie art. 130 § 1 oraz art. 9 k.p.c. w zw. z art. 394 1
§ 1 k.p.c.
oraz wnosząc o jego uchylenie i o zasądzenie kosztów postępowania
zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 328 § 1 k.p.c., uzasadnienie wyroku sporządza się na żądanie
strony, zgłoszone w terminie tygodniowym od dnia ogłoszenia sentencji wyroku,
a w wypadku, o którym mowa w art. 327 § 2 k.p.c. - od dnia doręczenia sentencji
wyroku.
Wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienie wydanego w sprawie
postanowienia powinien być sporządzony przez pełnomocnika skarżących
z zachowaniem należytej zawodowej staranności. Podzielić należy stanowisko
Sądu Najwyższego wyrażone w postanowieniu z dnia 6 września 2013 r. (V CZ
38/2013, LEX nr 1375248) oraz wyroku z dnia 19 kwietnia 2012 r. (IV CSK
384/2011, LEX nr 1215060), że brak jest dostatecznych podstaw do przypisywania
czynnościom procesowym podejmowanym w formie pisemnej przez
profesjonalnych pełnomocników innego znaczenia niż wynikające z ich
3
jednoznacznej treści. Stąd też złożony przez pełnomocnika skarżących, będącego
adwokatem, wniosek, którego treścią jest żądanie sporządzenia „wypisu orzeczenia
Sądu z dnia 25.01.2013 r. w sprawie … 1280/12” nie może być utożsamiany
z żądaniem doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem na podstawie art. 387
§ 3 w związku z art. 328 § 1 k.p.c.
Wniosek o wydanie odpisu orzeczenia w trybie art. 9 § 1 k.p.c. stanowi
całkowicie odrębną czynność procesową od tej przewidzianej w art. 387 § 3
w związku z art. 328 § 1 k.p.c. Stanowisko to nie pozostaje w sprzeczności
z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 18 sierpnia 2010 r., II PZP 7/2010 (OSP 2011,
nr 7 – 8, poz. 98 z krytyczną glosą K. Markiewicza, PS 2011, 10, s. 126), w której
wyrażono pogląd, że wniosek o doręczenie wyroku sądu pierwszej instancji
z uzasadnieniem, wniesiony w terminie określonym w art. 328 § 1 zdanie pierwsze
k.p.c. z reguły stanowi równocześnie żądanie sporządzenia uzasadnienia.
W uzasadnieniu tej uchwały podkreślono, że wykładnia oświadczeń składanych
przez fachowego pełnomocnika może, a wręcz powinna być dokonywana według
surowszych mierników; istnieją powody, aby takie oświadczenia były wykładane
przez sąd raczej z uwzględnieniem dyrektyw językowych niż celowościowych.
W wypadku czynności procesowych dokonywanych w formie piśmiennej przez
profesjonalnych pełnomocników, wykładnia językowa w zasadzie zawsze
przesądza o treści czynności. Wynika to z założenia znajomości przez te osoby
prawa, poszczególnych jego instytucji, znajomości języka prawnego i prawniczego,
oraz rozróżniania podstawowych czynności procesowych.
Brak zatem podstaw, aby wniosek zawarty w piśmie z dnia 25 stycznia
2013 r. traktować jako wniosek o sporządzenie uzasadnienia tylko dlatego,
że został złożony w terminie tygodniowym od dnia ogłoszenia wyroku.
Wniesienie przez fachowego pełnomocnika wniosku w trybie art. 9 § 1 k.p.c.
zamiast wniosku z art. 328 § 1 k.p.c., wyłącza także zastosowanie art. 130 § 1
zd. 2 k.p.c. .
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 3941
§ 3
w związku z art. 39814
k.p.c.
4