Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 328/13
POSTANOWIENIE
Dnia 17 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Lech Paprzycki
w sprawie W. J.
skazanego z art. 148 § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
w dniu 17 stycznia 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 4 kwietnia 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w T.
z dnia 27 września 2012 r.,
1. oddala kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. zwalnia skazanego W. J. od ponoszenia kosztów sądowych
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny, wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2013 r. utrzymał w mocy wyrok
Sądu Okręgowego w T. z dnia 27 września 2012 r. , wydany w sprawie II K …/11,
którym W. J. za przestępstwa zakwalifikowane z art. 148 § 2 kk i z art. 283 kk w zw.
z art. 279 kk skazany został na karę łączną 9 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności.
Od powyższego wyroku Sądu Apelacyjnego, kasację na korzyść skazanego
W. J. wniósł jego obrońca i, zarzucając „obrazę następujących przepisów prawa
procesowego i materialnego: - art. 5 § 2 kpk przez zaabsorbowanie do
prawnomocnego wyroku rozstrzygnięcia – dokonanego przez sąd I instancji,
dotyczącego nie dającej się usunąć wątpliwości co do tego, kto jest sprawcą
pobicia pokrzywdzonego, który po kilku dniach od zdarzenia zmarł oraz wskutek
2
czego u pokrzywdzonego wystąpiły obrażenia, które ostatecznie doprowadziły do
śmierci – na niekorzyść skazanego zamiast na jego korzyść; - art. 7 i art. 410 kpk
przez zaakceptowanie w toku kontroli instancyjnej naruszenia zasady swobodnej
oceny dowodów, wyrażającego się w stwierdzeniu, iż „… Sąd meriti dokonał oceny
całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego we wzajemnym ich
powiązaniu, zgodnie z dyrektywami wynikającymi z treści art. 7 kpk”, gdy
tymczasem przy ustalaniu podstawy faktycznej wyroku wielokrotnie doszło do
dowolnej oceny dowodów, w tym zeznań świadków: […]; - art. 148 § 1 kk przez
jego niewłaściwe zastosowanie i art. 157 § 1 kk przez jego niezastosowanie, a to
wskutek zaakceptowania w toku kontroli instancyjnej niewłaściwej kwalifikacji
prawnej czynu, tj. art. 148 § 1 kk zamiast art. 157 § 1 kk”, wniósł o uchylenie
wyroków Sądów obu instancji i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w T. do
ponownego rozpoznania.
Prokurator Prokuratury Apelacyjnej, w odpowiedzi na kasację obrońcy,
wniósł o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy skazanego W. J. jest oczywiście bezzasadna, w rozumieniu
art. 535 § 3 kpk, i jako taka została oddalona, natomiast W. J. został zwolniony od
ponoszenia kosztów sądowych postępowania kasacyjnego na podstawie art. 624 §
1 kpk w zw. z art. 518 kpk, wobec jego aktualnej sytuacji majątkowej i skrajnie
ograniczonych możliwości uzyskiwania dochodów.
Rozważając zarzuty kasacji obrońcy, przede wszystkim zauważyć należy, że
w sytuacji procesowej, gdy Sąd odwoławczy nie przeprowadzał dowodów i nie
dokonał zmiany ustaleń będących udziałem Sądu pierwszej instancji oraz nie
dokonał nowych ustaleń, to tak sformułowane zarzuty są, w istocie, zwrócone
przeciw orzeczeniu Sądu Okręgowego a nie Sądu Apelacyjnego. To czyni tę
kasację wręcz niedopuszczalną. Jeżeli jednak weźmie się pod uwagę nie wskazane
jako naruszone, zdaniem obrońcy, przepisy art. 5 § 2 kpk, art. 7 kpk, art. 410 kpk
oraz art. 148 § 1 kk i art. 157 § 1 kk, lecz treść zarzutów i wywody uzasadnienia
kasacji, to możliwe jest, mając na uwadze art. 118 § 1 kk, takie jej odczytanie, choć
autor kasacji nie wskazuje tych przepisów jako naruszone, że obrońca formułuje
zarzut naruszenia w tej sprawie przez Sąd Apelacyjny przepisów art. 433 § 2 kpk i
3
art. 457 § 3 kpk. Jednakże, nawet tak rozumiana kasacja okazuje się, w realiach
procesowych tej sprawy oczywiście bezzasadna.
Zapoznanie się z treścią uzasadnienia Sądu Apelacyjnego prowadzi do
ustalenia, że Sąd ten przede wszystkim zidentyfikował w całości zarzuty apelacji,
dotyczące błędu w ustaleniach faktycznych co do osoby sprawcy, oceny zeznań
świadków i kwalifikacji prawnej czynu z pkt. I a) wyroku Sądu Okręgowego (s. 4-5
uzasadnienia SA). Najistotniejsze jest jednak to, że Sąd odwoławczy nie tylko
podzielił stanowisko Sądu pierwszej instancji, ale przedstawił pełną i przekonującą
argumentację za tym stanowiskiem przemawiającą.
Sąd Apelacyjny, w obszernych wywodach, nie podzielając stanowiska autora
apelacji, natomiast aprobując stanowisko Sądu Okręgowego, ponownie przestawił
pełną argumentację, z odwołaniem się do ponownie ocenionych dowodów, przede
wszystkim zeznań świadków, ale także wyjaśnień ówczesnego podejrzanego a
następnie oskarżonego, na rzecz ustalenia, że to W. J. był sprawcą dotkliwego
pobicia pokrzywdzonego J. Ż. (s. 6 i nast. uzasadnienia SA), co do sposobu i
skutków tego pobicia (s. 12-14 uzasadnienia SA), również w oparciu o opinie
biegłych, a także w zakresie przyjętej przez Sąd Okręgowy kwalifikacji z art. 148 §
1 kk (s. 14-22 uzasadnienia SA). W uzasadnieniu kasacji obrońca, w istocie, nawet
nie podejmuje próby podważenia stanowiska Sądu odwoławczego, ograniczając się
do powtórzenia zarzutów apelacji i tam prezentowanej argumentacji, z odwołaniem
się do niektórych tylko dowodów, w tym tylko do wybranych przez siebie części
zeznań części świadków i tak samo jeżeli chodzi o wyjaśnienia W. J. Skoro
uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego spełnia wymogi określone w art. 424 § 1
kpk, natomiast uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego wymogi art. 457 § 3 kpk,
to kasację obrońcy należało oddalić i to jako oczywiście bezzasadną.