Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 331/13
POSTANOWIENIE
Dnia 17 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Lech Paprzycki
w sprawie K. K.
skazanego z art. 158 § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
w dniu 17 stycznia 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w O.
z dnia 28 marca 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w O.
z dnia 17 grudnia 2012 r.,
1. oddala kasację obrońcy skazanego K. K. jako oczywiście
bezzasadną;
2. zwalnia skazanego K. K. od kosztów sądowych
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w O., wyrokiem z dnia 28 marca 2013 r. w sprawie II
Ka …/13, utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego w O., którym także Kamil
Kotowski skazany został za przestępstwo zakwalifikowane z art. 158 § 1 kk w zw. z
art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na podstawie art. 158 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3
kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Od powyższego wyroku Sądu Okręgowego, kasację na korzyść skazanego
K. K. wniósł jego obrońca i, zarzucając „rażące naruszenie przepisów prawa, które
miało wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie: - art. 433 § 2 kpk poprzez
rozpoznanie wniesionej apelacji oraz podniesionych w niej zarzutów: obrazy prawa
2
procesowego i błędnych ustaleń w sposób nienależyty, nie poddający się
weryfikacji, odbiegający przy tym od rzetelnej oceny, ale także poprzez brak
odniesienia do części zarzutów, - art. 457 § 3 kpk poprzez nie przedstawienie
jakiejkolwiek analizy istotnych okoliczności sprawy, kwestionowanych przez
obrońcę i skazanego, a dotyczących uczestnictwa tegoż ostatniego w popełnieniu
przypisanego mu czynu, jak również nie poddanie ocenie i analizie w pisemnych
motywach przyczyn pominięcia istotnego dowodu – nagrania rozmowy,
zarejestrowanej na pycie CD i nie odniesienie do zgłoszonego w tym zakresie
wniosku i zarzutu”, wniósł o uchylenie wyroków Sądów obu instancji i przekazanie
sprawy Sądowi Rejonowemu w O. do ponownego rozpoznania.
Prokurator Prokuratury Okręgowej w O., w odpowiedzi na kasację, wniósł o
jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy skazanego K. K. jest oczywiście bezzasadna, w rozumieniu
art. 535 § 3 kpk, i jako taka została oddalona, natomiast skazany K. K. został
zwolniony od ponoszenia kosztów sądowych postępowania kasacyjnego na
podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 518 kpk, wobec jego sytuacji majątkowej i
skrajnie ograniczonych obecnie możliwości uzyskiwania dochodów.
Oczywista bezzasadność wniesionej w tej sprawie wynika przede wszystkim
z tego, że skarżący, wskazując jako naruszone orzeczeniem Sądu Okręgowego, w
tej sprawie, przepisów art. 433 § 2 kpk i art. 457 § 3 kpk, w istocie, zarzuty kieruje
wobec wyroku Sądu Rejonowego, kwestionując ustalenia faktyczne dokonane
przez ten ostatni Sąd i zaaprobowane przez Sąd odwoławczy. To czyniłoby tę
kasacją wręcz niedopuszczalną. Natomiast odnosząc się do kwestii naruszenia
przepisów art. 433 § 2 kpk oraz art. 457 § 3 kpk, zwrócić należy uwagę na to, że
choć uzasadnienie Sądu Okręgowego sporządzone w tej sprawie odznacza się
daleko posuniętą syntetycznością, to jednak znajdują się w nim wystarczające i
przekonujące odniesienia do wszystkich zarzutów apelacji obrońcy.
W kasacji i jej uzasadnieniu, powtórzone zostały zarzuty i argumentacja
sformułowane uprzednio w apelacji i to odnoszące się do błędu w ustaleniach
faktycznych dotyczących sprawstwa po stronie K. K. Z kolei, przyznać trzeba, że
oddalenie wniosku dowodowego dotyczącego „odsłuchania płyty CD”, odznacza się
3
procesową nieporadnością, to jednak nie ulega wątpliwości, że oddalenie tego
wniosku nastąpiło wobec uznania go za niedopuszczalny w świetle art. 170 § 1 pkt
1 kpk. Zwrócić przy tym należało uwagę na to, że świadek K. G., której wypowiedzi
zapis na płycie CD dotyczył, została przesłuchana i złożyła korzystne dla K. K.
zeznania, co następnie Sąd Rejonowy rozważył w uzasadnieniu swego orzeczenia.
Co decydujące dla oceny zasadności tej kasacji, Sąd odwoławczy, w uzasadnieniu
swego orzeczenia, choć krótko, ale wystarczająco i przekonująco odniósł się do
zarzutów apelacji obrońcy, skupiając uwagę na kwestii rozpoznania K. K. i jego
udziału w pobiciu W. M., wywodząc, że Sąd Rejonowy w tej sprawie nie dopuścił
się obrazy przepisów 424 § 1 kpk i art. 7 kpk, w zw. z art. 4 kpk. Ponowna
apelacyjna a nie kasacyjna ocena powtórzonych za apelacją zarzutów naruszenia
przez Sąd pierwszej instancji przepisów postępowania nie może być udziałem
Sądu Najwyższego.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.