Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II KK 356/13
POSTANOWIENIE
Dnia 30 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Ryński
w sprawie D. G.
skazanego z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 k.k i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 30 stycznia 2014 r.,
wniosku obrońcy skazanego
o wstrzymanie wykonania zaskarżonego kasacją wyroku Sądu Apelacyjnego w [...]
z dnia 25 września 2012 r., zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 21 stycznia 2011 r.,
na podstawie art. 532 § 2 kpk
p o s t a n o w i ł:
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
Obrońca skazanego D. G. w wywiedzionej kasacji złożył wniosek o
wstrzymanie wykonania zaskarżonego wyroku Sądu Apelacyjnego i utrzymanego
nim w mocy wyroku Sądu Okręgowego.
W uzasadnieniu wniosku obrońca podniósł, że potrzeba uwzględnienia tego
wniosku wynika z podniesionego zarzutu opartego o bezwzględną przyczynę
odwoławczą, który o ile zostanie uwzględniony będzie przesłanką uchylenia
wyroków Sądów obu instancji w tej sytuacji dalsze odbywanie kary pozbawienia
wolności spowoduje dla skazanego niepowetowaną szkodę
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie. Obrońca skazanego nie wskazał
dostatecznie ważkich przyczyn, które mogłyby przemawiać za wstrzymaniem
wykonania objętego kasacją orzeczenia. Należy podkreślić, że uwzględnienie
takiego wniosku może nastąpić wyjątkowo, w razie zaistnienia szczególnych
okoliczności, a to z tego względu, że kontrola kasacyjna dotyczy prawomocnego
wyroku sądu odwoławczego, a więc wyroku objętego domniemaniem trafności
zawartych w nim rozstrzygnięć. Do takich okoliczności należy zaliczyć rangę
zarzutów podniesionych w kasacji i ich widoczną zasadność, a w związku z tym
istnienie już na tym wstępnym etapie postępowania wysokiego
prawdopodobieństwa uwzględnienia kasacji. (zob. np. post. SN z 30 września
1997 r., II KKN 329/97, OSNPP 5/1998, poz. 12; z 25 marca 1998 r., II KKN 461/97,
OSNPP 9/1998, poz. 14; z 4 września 1998 r., II KKN 178/98, OSNPP 3/1999, poz.
20 i z 7 września 1998 r., II KKN 262/98, OSNPP 3/1999, poz. 19).
W rozpatrywanej sprawie sytuacja taka nie zachodzi. Wprawdzie skarżący
podniósł zarzut oparty o art. 439 § 1 pkt. 2 k.p.k. twierdząc, że Sąd I instancji był
nienależycie obsadzony, jednak w świetle informacji zawartej w piśmie Prezesa
Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 15 stycznia 2014 r. jego zasadność wydaje się być
wątpliwa.
W związku z tym nie przesądzając, jakie orzeczenie zapadnie w wyniku
rozpoznania kasacji, nie sposób jest się wypowiedzieć co do skuteczności
wszystkich podniesionych zarzutów kasacyjnych bez przeprowadzenia pogłębionej
analizy sprawy, ta zaś nastąpi na rozprawie.
Z tych względów, nie podzielając stanowiska wnioskodawcy, które
wskazywałoby na nieodwracalne dla skazanego skutki dalszego wykonywania
prawomocnie orzeczonej kary, Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.