V KK 399/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-02-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 399/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący)
SSN Dorota Rysińska (sprawozdawca)
SSN Andrzej Stępka
Protokolant Anna Kowal
w sprawie P. R.
skazanego z art. 292 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, w trybie art. 535 § 5 kpk.,
w dniu 12 lutego 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w P.
z dnia 28 marca 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu w P.
UZASADNIENIE
Prokurator oskarżył P. R. o to, że w bliżej nieustalonym okresie między 16
sierpnia 2011 r. a 2 września 2011 r. w B. przyjął od nieustalonej osoby za kwotę
200 zł laptop marki Acer o wartości 2.000 zł, będący własnością P. D., pochodzący
z kradzieży z samochodu marki Mercedes, do której doszło z 16 na 17 sierpnia
2011 r., o którym na odstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł
2
przypuszczać, że rzecz ta została uzyskana za pomocą czynu zabronionego, tj. o
przestępstwo z art. 292 § 1 k.k.
Wyrokiem z dnia 28 marca 2013 r. Sąd Rejonowy uznał P. R. za winnego
popełnienia zarzucanego mu czynu, „z tą zmianą, iż przyjął, że oskarżony przyjął
przedmiotowy laptop od nieustalonej osoby oraz wartość laptopa wynosiła 900 zł,
nadto czynu tego dopuścił się w okresie 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności
orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 26.05.2010 r. w sprawie II K
…/10 w wymiarze 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne
przestępstwa podobne, którą to karę odbywał w okresie od 10.03.2010 r. do
26.05.2010 r. i od 6.08.2010 r. do 22.12.2010r., tj. uznał go za winnego
przestępstwa z art. 292 § 1 k.k. w zw. art. 64 § 1 k.k.” Za przestępstwo to P. R.
został skazany, na podstawie art. 292 § 1 k.k., na karę 3 miesięcy pozbawienia
wolności, a na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeczono wobec niego przepadek na
rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z
przestępstwa w kwocie 200 zł.
Na wniosek oskarżonego zostało sporządzone uzasadnienie powyższego
wyroku, jednakże wyrok ten uprawomocnił się bez jego zaskarżenia.
Obecnie Prokurator Generalny zaskarżył ten wyrok kasacją wniesioną na
korzyść P. R. W skardze tej zarzucił rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku
naruszenie przepisu prawa karnego materialnego, tj. art. 64 § 1 k.k., poprzez
błędne przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się występku z art. 292 § 1 k.k. w
warunkach powrotu do przestępstwa określonych w tym przepisie. Na podstawie
powyższego Prokurator Generalny wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna w stopniu oczywistym.
Z brzmienia art. 64 § 1 k.k. w jednoznaczny wprost sposób wynika, że
jednym z kilku warunków odpowiedzialności sprawcy czynu zabronionego na
podstawie tego unormowania jest (ponowne) dopuszczenie się przestępstwa
umyślnego. Tymczasem przytaczany powyżej opis czynu przypisanego
zaskarżonym wyrokiem P. R. wskazuje, że został on uznany za winnego
popełnienia przestępstwa paserstwa nieumyślnego, o odpowiadającej temu opisowi
3
kwalifikacji prawnej art. 292 § 1 k.k. Nie ulega zatem wątpliwości, że wymieniona
przesłanka powrotności do przestępstwa, o której mowa w art. 64 § 1 k.k., nie
została przez oskarżonego spełniona i z tego już tylko powodu – co przyznał Sąd
Rejonowy w motywach zaskarżonego wyroku – przyjęcie w podstawie prawnej
skazania P. R. za przypisane mu przestępstwo przepisu art. 64 § 1 k.k., w sposób
rażący naruszało ten przepis prawa materialnego.
Stwierdzone uchybienie miało istotny, niekorzystny wpływ na treść
zaskarżonego wyroku. Jak trafnie podnosi Prokurator Generalny, skazanie sprawcy
na podstawie art. 64 § 1 k.k., niesie ze sobą konsekwencje dla możliwości
ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie (art. 78 § 2 k.k.), a nie
można też wykluczyć, że wadliwe stwierdzenie tej okoliczności mogło mieć również
wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary.
W powyższej sytuacji, także przy zważeniu na kierunek wniesionej kasacji,
uznać należało, że skarga ta podlega uwzględnieniu w trybie określonym w art. 535
§ 5 k.p.k., a sprawa powinna zostać rozpoznana ponownie w celu wyeliminowania
stwierdzonego uchybienia.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący)
SSN Dorota Rysińska (sprawozdawca)
SSN Andrzej Stępka
Protokolant Anna Kowal
w sprawie P. R.
skazanego z art. 292 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, w trybie art. 535 § 5 kpk.,
w dniu 12 lutego 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w P.
z dnia 28 marca 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu w P.
UZASADNIENIE
Prokurator oskarżył P. R. o to, że w bliżej nieustalonym okresie między 16
sierpnia 2011 r. a 2 września 2011 r. w B. przyjął od nieustalonej osoby za kwotę
200 zł laptop marki Acer o wartości 2.000 zł, będący własnością P. D., pochodzący
z kradzieży z samochodu marki Mercedes, do której doszło z 16 na 17 sierpnia
2011 r., o którym na odstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł
2
przypuszczać, że rzecz ta została uzyskana za pomocą czynu zabronionego, tj. o
przestępstwo z art. 292 § 1 k.k.
Wyrokiem z dnia 28 marca 2013 r. Sąd Rejonowy uznał P. R. za winnego
popełnienia zarzucanego mu czynu, „z tą zmianą, iż przyjął, że oskarżony przyjął
przedmiotowy laptop od nieustalonej osoby oraz wartość laptopa wynosiła 900 zł,
nadto czynu tego dopuścił się w okresie 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności
orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 26.05.2010 r. w sprawie II K
…/10 w wymiarze 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne
przestępstwa podobne, którą to karę odbywał w okresie od 10.03.2010 r. do
26.05.2010 r. i od 6.08.2010 r. do 22.12.2010r., tj. uznał go za winnego
przestępstwa z art. 292 § 1 k.k. w zw. art. 64 § 1 k.k.” Za przestępstwo to P. R.
został skazany, na podstawie art. 292 § 1 k.k., na karę 3 miesięcy pozbawienia
wolności, a na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeczono wobec niego przepadek na
rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z
przestępstwa w kwocie 200 zł.
Na wniosek oskarżonego zostało sporządzone uzasadnienie powyższego
wyroku, jednakże wyrok ten uprawomocnił się bez jego zaskarżenia.
Obecnie Prokurator Generalny zaskarżył ten wyrok kasacją wniesioną na
korzyść P. R. W skardze tej zarzucił rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku
naruszenie przepisu prawa karnego materialnego, tj. art. 64 § 1 k.k., poprzez
błędne przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się występku z art. 292 § 1 k.k. w
warunkach powrotu do przestępstwa określonych w tym przepisie. Na podstawie
powyższego Prokurator Generalny wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna w stopniu oczywistym.
Z brzmienia art. 64 § 1 k.k. w jednoznaczny wprost sposób wynika, że
jednym z kilku warunków odpowiedzialności sprawcy czynu zabronionego na
podstawie tego unormowania jest (ponowne) dopuszczenie się przestępstwa
umyślnego. Tymczasem przytaczany powyżej opis czynu przypisanego
zaskarżonym wyrokiem P. R. wskazuje, że został on uznany za winnego
popełnienia przestępstwa paserstwa nieumyślnego, o odpowiadającej temu opisowi
3
kwalifikacji prawnej art. 292 § 1 k.k. Nie ulega zatem wątpliwości, że wymieniona
przesłanka powrotności do przestępstwa, o której mowa w art. 64 § 1 k.k., nie
została przez oskarżonego spełniona i z tego już tylko powodu – co przyznał Sąd
Rejonowy w motywach zaskarżonego wyroku – przyjęcie w podstawie prawnej
skazania P. R. za przypisane mu przestępstwo przepisu art. 64 § 1 k.k., w sposób
rażący naruszało ten przepis prawa materialnego.
Stwierdzone uchybienie miało istotny, niekorzystny wpływ na treść
zaskarżonego wyroku. Jak trafnie podnosi Prokurator Generalny, skazanie sprawcy
na podstawie art. 64 § 1 k.k., niesie ze sobą konsekwencje dla możliwości
ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie (art. 78 § 2 k.k.), a nie
można też wykluczyć, że wadliwe stwierdzenie tej okoliczności mogło mieć również
wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary.
W powyższej sytuacji, także przy zważeniu na kierunek wniesionej kasacji,
uznać należało, że skarga ta podlega uwzględnieniu w trybie określonym w art. 535
§ 5 k.p.k., a sprawa powinna zostać rozpoznana ponownie w celu wyeliminowania
stwierdzonego uchybienia.