III KO 2/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:06-03-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KO 2/14
POSTANOWIENIE
Dnia 26 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska (przewodniczący)
SSN Dariusz Świecki
SSN Andrzej Ryński (sprawozdawca)
w sprawie J. C.
skazanego z art. 197 § 1 i in k.k.
po rozpoznaniu w Izbie karnej na posiedzeniu
w dniu 26 lutego 2014 r.,
kwestii rozważenia możliwości wznowienia z urzędu postępowania w sprawie
zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 26 kwietnia
2012 r.
p o s t a n o w i ł:
odstąpić od zbadania z urzędu podstaw do wznowienia
postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 26 kwietnia 2012 r., sygn. akt II
AKa …/12, utrzymującym w mocy wyrok Sądu Okręgowego w G.
z dnia 15 lipca 2011 r.
UZASADNIENIE
Skazany J. C. w piśmie z dnia 2 lutego 2014 r. stanowiącym złożony w
oparciu o art. 9 § 2 k.p.k. wniosek o dokonanie czynności, które Sąd ma obowiązek
podejmować ex officio (art. 9 § 2 k.p.k.), po raz kolejny podniósł, iż w jego sprawie
zachodzą podstawy do wznowienia postępowania z urzędu wskazane w art. 542 §
3 k.p.k., ponieważ ujawniła się bezwzględna przyczyna odwoławcza określona w
art. 439 § 1 pkt. 9 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt. 10 k.p.k., w postaci braku wniosku o
2
ściganie, którym to uchybieniem objęte są wymienione wyżej wyroki Sądów obu
instancji. Jednocześnie we wniosku tym wyraził pogląd, iż Sąd Apelacyjny nie mógł
konwalidować tego braku na etapie postępowania odwoławczego. Powołując się na
powyższe, skarżący żądał wznowienia postępowania i uchylenia wskazanych w nim
wyroków.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje
Na wstępie należy podnieść, że wznowienie postępowania z powodu
uchybień określonych w art. 439 k.p.k. jest możliwe tylko z urzędu, nie zaś na
wniosek strony. Zatem, nie dysponuje ona w tym zakresie własnym wnioskiem o
wznowienie postępowania ( zob. uchwała SN 7 sędziów dnia 24 maja 2005 r., I
KZP 5/05, OSNKW 2005/6/48, postanowienie SN z dnia 4 listopada 2008 r., II KO
66/08, OSNwSK 2008/1/2200), jednak w oparciu o przepis art. 9 § 2 k.p.k. może
złożyć wniosek sygnalizujący sądowi istnienie takiego uchybienia (zob.
postanowienie SN z dnia z dnia 18 grudnia 2007 r., V KO 68/07, OSNwSK
2007/1/2880). Wniosek ten nie jest wiążący dla sądu i nie wszczyna postępowania
o wznowienie.
W sprawie niniejszej skazany sprecyzował obszar zagadnień, które jego
zdaniem pozwalały na wznowienie postępowania z urzędu. Rzecz jednak w tym, że
poruszany przez skazanego problem procesowy był już rozważany z urzędu przez
Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 8 sierpnia 2013 r., sygn. III KO 53/13 , w
którym stwierdzono brak podstaw do wznowienia postępowania w oparciu o
bezwzględną przyczynę odwoławczą określoną w art. 439 § 1 pkt. 9 k.p.k. W
konsekwencji nie ma potrzeby ponownego analizowania w tym zakresie orzeczeń
objętych wnioskiem sygnalizacyjnym, tym bardziej, że argumentacja zawarta w
przywołanym judykacie SN jest skazanemu znana.
Trzeba stwierdzić, że skoro wniosek złożony w trybie art. 9 § 2 k.p.k. może
skutkować wznowieniem postępowania z urzędu lub stwierdzeniem braku podstaw
do takiego wznowienia, a zatem stanowi impuls do merytorycznej kontroli orzeczeń
objętych wnioskiem, to przeszkoda uniemożliwiająca dokonanie takiej kontroli, która
ujawniła się w sprawie niniejszej, powinna również skutkować wydaniem decyzji
procesowej. Dlatego też w analizowanej sytuacji należało odstąpić od badania z
urzędu postaw do wznowienia postępowania, skoro wniosek sygnalizacyjny
3
skazanego nie spowodował on merytorycznej kontroli wyroku Sądu Apelacyjnego z
dnia 26 kwietnia 2012 r., sygn. akt II AKa …/12, utrzymującego w mocy wyrok Sądu
Okręgowego z dnia 15 lipca 2011 r., sygn. akt XIV K .../10, pod kątem podstaw
wznowieniowych wskazanych w art. 542 § 3 k.p.k.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w dyspozytywnej części
postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska (przewodniczący)
SSN Dariusz Świecki
SSN Andrzej Ryński (sprawozdawca)
w sprawie J. C.
skazanego z art. 197 § 1 i in k.k.
po rozpoznaniu w Izbie karnej na posiedzeniu
w dniu 26 lutego 2014 r.,
kwestii rozważenia możliwości wznowienia z urzędu postępowania w sprawie
zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 26 kwietnia
2012 r.
p o s t a n o w i ł:
odstąpić od zbadania z urzędu podstaw do wznowienia
postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 26 kwietnia 2012 r., sygn. akt II
AKa …/12, utrzymującym w mocy wyrok Sądu Okręgowego w G.
z dnia 15 lipca 2011 r.
UZASADNIENIE
Skazany J. C. w piśmie z dnia 2 lutego 2014 r. stanowiącym złożony w
oparciu o art. 9 § 2 k.p.k. wniosek o dokonanie czynności, które Sąd ma obowiązek
podejmować ex officio (art. 9 § 2 k.p.k.), po raz kolejny podniósł, iż w jego sprawie
zachodzą podstawy do wznowienia postępowania z urzędu wskazane w art. 542 §
3 k.p.k., ponieważ ujawniła się bezwzględna przyczyna odwoławcza określona w
art. 439 § 1 pkt. 9 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt. 10 k.p.k., w postaci braku wniosku o
2
ściganie, którym to uchybieniem objęte są wymienione wyżej wyroki Sądów obu
instancji. Jednocześnie we wniosku tym wyraził pogląd, iż Sąd Apelacyjny nie mógł
konwalidować tego braku na etapie postępowania odwoławczego. Powołując się na
powyższe, skarżący żądał wznowienia postępowania i uchylenia wskazanych w nim
wyroków.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje
Na wstępie należy podnieść, że wznowienie postępowania z powodu
uchybień określonych w art. 439 k.p.k. jest możliwe tylko z urzędu, nie zaś na
wniosek strony. Zatem, nie dysponuje ona w tym zakresie własnym wnioskiem o
wznowienie postępowania ( zob. uchwała SN 7 sędziów dnia 24 maja 2005 r., I
KZP 5/05, OSNKW 2005/6/48, postanowienie SN z dnia 4 listopada 2008 r., II KO
66/08, OSNwSK 2008/1/2200), jednak w oparciu o przepis art. 9 § 2 k.p.k. może
złożyć wniosek sygnalizujący sądowi istnienie takiego uchybienia (zob.
postanowienie SN z dnia z dnia 18 grudnia 2007 r., V KO 68/07, OSNwSK
2007/1/2880). Wniosek ten nie jest wiążący dla sądu i nie wszczyna postępowania
o wznowienie.
W sprawie niniejszej skazany sprecyzował obszar zagadnień, które jego
zdaniem pozwalały na wznowienie postępowania z urzędu. Rzecz jednak w tym, że
poruszany przez skazanego problem procesowy był już rozważany z urzędu przez
Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 8 sierpnia 2013 r., sygn. III KO 53/13 , w
którym stwierdzono brak podstaw do wznowienia postępowania w oparciu o
bezwzględną przyczynę odwoławczą określoną w art. 439 § 1 pkt. 9 k.p.k. W
konsekwencji nie ma potrzeby ponownego analizowania w tym zakresie orzeczeń
objętych wnioskiem sygnalizacyjnym, tym bardziej, że argumentacja zawarta w
przywołanym judykacie SN jest skazanemu znana.
Trzeba stwierdzić, że skoro wniosek złożony w trybie art. 9 § 2 k.p.k. może
skutkować wznowieniem postępowania z urzędu lub stwierdzeniem braku podstaw
do takiego wznowienia, a zatem stanowi impuls do merytorycznej kontroli orzeczeń
objętych wnioskiem, to przeszkoda uniemożliwiająca dokonanie takiej kontroli, która
ujawniła się w sprawie niniejszej, powinna również skutkować wydaniem decyzji
procesowej. Dlatego też w analizowanej sytuacji należało odstąpić od badania z
urzędu postaw do wznowienia postępowania, skoro wniosek sygnalizacyjny
3
skazanego nie spowodował on merytorycznej kontroli wyroku Sądu Apelacyjnego z
dnia 26 kwietnia 2012 r., sygn. akt II AKa …/12, utrzymującego w mocy wyrok Sądu
Okręgowego z dnia 15 lipca 2011 r., sygn. akt XIV K .../10, pod kątem podstaw
wznowieniowych wskazanych w art. 542 § 3 k.p.k.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w dyspozytywnej części
postanowienia.