II KK 36/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-04-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 36/14
POSTANOWIENIE
Dnia 12 marca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 12 marca 2014 r.,
sprawy M. S.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 30 sierpnia 2013 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Ł.
z dnia 25 lutego 2013 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. zwolnić skazanego od ponoszenia kosztów postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Kasacja obrońcy okazała się być bezzasadna w stopniu oczywistym.
W kasacji zarzucono:
1. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 85 k.k. polegającą na zaniechaniu
orzeczenia wobec M. S. kary łącznej w stosunku do wszystkich spełniających
warunki do połączenia kar wymierzonych na mocy wyroków jednostkowych
objętych orzeczeniem w przedmiocie wyroku łącznego, pomimo istnienia ku temu
warunków, co w rezultacie doprowadziło do umorzenia postępowania na podstawie
2
art. 527 k.p.k. w zakresie wyroku Sądu Rejonowego w K., który został orzeczony z
warunkowym zawieszeniem wykonania kary i wobec tego niezastosowanie w
stosunku do skazanego art. 89 k.k., który daje możność wydania wyroku łącznego z
warunkowym zawieszeniem jego wykonania;
2. rażące naruszenie prawa procesowego, mające istotny wpływ na treść
orzeczenia, a mianowicie art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. i 4 k.p.k. poprzez
przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów, w szczególności w zakresie
opinii kuratora sądowego o skazanym, które potwierdzają pozytywną prognozę
kryminologiczno- społeczną, co skutkowało przyjęciem przeciętnej opinii o
skazanym wbrew materiałom zgromadzonym w aktach sprawy i odrzuceniem
przez Sąd przyjęcia zasady pełnej absorpcji a tym samym oparcie się przez Sąd
przy wydaniu orzeczenia jedynie na okolicznościach niekorzystnych dla
skazanego, przy całkowitym pominięciu okoliczności korzystnych.
Podnosząc powyższe zarzuty obrońca wniósł o uchylenie orzeczeń Sądów I i
II instancji oraz zwrot do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
W pisemnej odpowiedzi na kasację prokurator wniósł o oddalenie kasacji
jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Przede wszystkim zauważyć należy, że autor kasacji zdaje się nie do końca
poprawnie postrzegać rolę nadzwyczajnego środka zaskarżenia, jakim jest kasacja.
W szczególności przypomnieć wypada, że kasacja jest środkiem zaskarżenia
służącym kontroli poprawności postępowania odwoławczego i zasadniczo
niedopuszczalne jest podnoszenie w kasacji uchybień, które miały miejsce w
postępowaniu przed sądem I instancji. Skarga wniesiona w przedmiotowej sprawie
w żadnym zakresie nie odnosi się do wad postępowania odwoławczego, przede
wszystkim zaś zmierza do ponownego zakwestionowania prawidłowości
stanowiska Sądu meriti, w tym dokonanych tam ustaleń faktycznych. Zważyć
jednak należy, że postępowanie kasacyjne nie może stanowić powtórzenia
postępowania odwoławczego i nie jest swego rodzaju „trzecią instancją”, która
służyć ma kolejnemu weryfikowaniu poprawności zapadłych orzeczeń. Tymczasem
wszystkie bez wyjątku zarzuty podniesione w kasacji są wiernym powtórzeniem
zarzutów podniesionych przez obrońcę w apelacji. Wszystkie one zostały należycie
3
rozważone przez Sąd odwoławczy, o czym świadczy treść uzasadnienia wyroku
Sądu Okręgowego – Sąd Najwyższy nie widzi potrzeby powtarzania zawartej tam
argumentacji.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 marca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 12 marca 2014 r.,
sprawy M. S.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 30 sierpnia 2013 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Ł.
z dnia 25 lutego 2013 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. zwolnić skazanego od ponoszenia kosztów postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Kasacja obrońcy okazała się być bezzasadna w stopniu oczywistym.
W kasacji zarzucono:
1. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 85 k.k. polegającą na zaniechaniu
orzeczenia wobec M. S. kary łącznej w stosunku do wszystkich spełniających
warunki do połączenia kar wymierzonych na mocy wyroków jednostkowych
objętych orzeczeniem w przedmiocie wyroku łącznego, pomimo istnienia ku temu
warunków, co w rezultacie doprowadziło do umorzenia postępowania na podstawie
2
art. 527 k.p.k. w zakresie wyroku Sądu Rejonowego w K., który został orzeczony z
warunkowym zawieszeniem wykonania kary i wobec tego niezastosowanie w
stosunku do skazanego art. 89 k.k., który daje możność wydania wyroku łącznego z
warunkowym zawieszeniem jego wykonania;
2. rażące naruszenie prawa procesowego, mające istotny wpływ na treść
orzeczenia, a mianowicie art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. i 4 k.p.k. poprzez
przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów, w szczególności w zakresie
opinii kuratora sądowego o skazanym, które potwierdzają pozytywną prognozę
kryminologiczno- społeczną, co skutkowało przyjęciem przeciętnej opinii o
skazanym wbrew materiałom zgromadzonym w aktach sprawy i odrzuceniem
przez Sąd przyjęcia zasady pełnej absorpcji a tym samym oparcie się przez Sąd
przy wydaniu orzeczenia jedynie na okolicznościach niekorzystnych dla
skazanego, przy całkowitym pominięciu okoliczności korzystnych.
Podnosząc powyższe zarzuty obrońca wniósł o uchylenie orzeczeń Sądów I i
II instancji oraz zwrot do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
W pisemnej odpowiedzi na kasację prokurator wniósł o oddalenie kasacji
jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Przede wszystkim zauważyć należy, że autor kasacji zdaje się nie do końca
poprawnie postrzegać rolę nadzwyczajnego środka zaskarżenia, jakim jest kasacja.
W szczególności przypomnieć wypada, że kasacja jest środkiem zaskarżenia
służącym kontroli poprawności postępowania odwoławczego i zasadniczo
niedopuszczalne jest podnoszenie w kasacji uchybień, które miały miejsce w
postępowaniu przed sądem I instancji. Skarga wniesiona w przedmiotowej sprawie
w żadnym zakresie nie odnosi się do wad postępowania odwoławczego, przede
wszystkim zaś zmierza do ponownego zakwestionowania prawidłowości
stanowiska Sądu meriti, w tym dokonanych tam ustaleń faktycznych. Zważyć
jednak należy, że postępowanie kasacyjne nie może stanowić powtórzenia
postępowania odwoławczego i nie jest swego rodzaju „trzecią instancją”, która
służyć ma kolejnemu weryfikowaniu poprawności zapadłych orzeczeń. Tymczasem
wszystkie bez wyjątku zarzuty podniesione w kasacji są wiernym powtórzeniem
zarzutów podniesionych przez obrońcę w apelacji. Wszystkie one zostały należycie
3
rozważone przez Sąd odwoławczy, o czym świadczy treść uzasadnienia wyroku
Sądu Okręgowego – Sąd Najwyższy nie widzi potrzeby powtarzania zawartej tam
argumentacji.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.