II KK 2/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
-
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24 poz. 141 - art. 111, art. 112)
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-05-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 2/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 marca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Cesarz
SSN Jacek Sobczak
Protokolant Ewa Oziębła
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz-Śliwy
w sprawie D. B.
skazanego z art. 87 § 1 k.w. i art. 94 § 1 k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 26 marca 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 25 października 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia
o środku karnym zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych i sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi
Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 25 października 2013 r., uznając za ujawnione
dowody dołączone do wniosku o ukaranie i przyjmując na ich podstawie, że
okoliczności czynów i wina obwinionego nie budzą wątpliwości, Sąd Rejonowy:
I. uznał D. B. za winnego tego w dniu 13 kwietnia 2013 r. około godziny 15.40 w
W. przy ulicy G. 125 kierował pojazdem marki BMW o nr. rej. […], znajdując
się w stanie po użyciu środków odurzających – marihuany, a ponadto w tym
samym miejscu i czasie kierował tym pojazdem nie posiadając do tego
uprawnień, tj. czynów stanowiących wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. oraz art. 94
§ 1 k.w. i za to na podstawie art. 87 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. wymierzył
mu łącznie 800 złotych grzywny;
II. na podstawie art. 87 § 3 k.w. w zw. z art. 87 § 1 k.w. orzekł wobec
obwinionego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym
na okres 4 miesięcy;
III.na podstawie art. 29 § 4 k.w. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia
pojazdów zaliczył obwinionemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 13
kwietnia 2013 r. do dnia 25 października 2013 r.;
IV. wymierzył obwinionemu opłatę i obciążył go kosztami postępowania.
Orzeczenie to nie zostało zaskarżone w trybie instancyjnym i uprawomocniło
się w dniu 27 listopada 2013 r.
Kasację od opisanego wyroku wniósł na niekorzyść obwinionego, w części
dotyczącej orzeczenia środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych, Prokurator Generalny, zarzucając na podstawie art. 111 k.p.s.w.
oraz art. 526 § 1 k.p.k. i art. 537 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 112 k.p.s.w., rażące i
mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie prawa materialnego, tj. art. 29 § 1
k.w., polegające na orzeczeniu wobec obwinionego za popełnienie wykroczenia z
art. 87 § 1 k.w. środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w
ruchu lądowym na okres 4 miesięcy, podczas gdy przepis ten stanowi, iż zakaz
prowadzenia pojazdów mechanicznych wymierza się w miesiącach lub latach na
okres od 6 miesięcy do 3 lat.
3
W następstwie tak sformułowanego zarzutu skarżący wniósł o uchylenie
wyroku w zaskarżonej części i przekazanie w tym zakresie sprawy Sądowi
Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna, ponieważ zaskarżony wyrok zapadł z
rażącą obrazą prawa materialnego, która miała istotny wpływ na jego treść.
Obwinionemu przypisano m.in. popełnienie wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. i w
konsekwencji, na podstawie art. 87 § 3 k.w. orzeczono wobec niego obligatoryjny
środek karny w postaci prowadzenia pojazdów, wskazując przy tym, że zakaz ten
dotyczy prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. W związku z tym,
że przepis stanowiący podstawę orzeczenia środka karnego nie zawiera granic
jego wymiaru, konieczne było sięgnięcie do przepisu art. 29 § 1 k.w., który stanowi,
iż zakaz prowadzenia pojazdów wymierza się w miesiącach lub latach, na okres od
6 miesięcy do 3 lat. W świetle tej regulacji jest oczywiste, że Sąd Rejonowy
dopuścił się obrazy prawa materialnego skoro wymierzył obwinionemu zakaz
prowadzenia pojazdów na cztery miesiące w sytuacji, gdy najniższy przewidziany
prawem wymiar tego środka karnego to sześć miesięcy.
Kierując się powyższym, należało uchylić zaskarżony wyrok w części
dotyczącej rozstrzygnięcia o środku karnym zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych i sprawę w tym zakresie przekazać Sądowi Rejonowemu do
ponownego rozpoznania. W toku ponowionego postępowania Sąd ten będzie
zobowiązany do przestrzegania obowiązującego prawa.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 marca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Cesarz
SSN Jacek Sobczak
Protokolant Ewa Oziębła
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz-Śliwy
w sprawie D. B.
skazanego z art. 87 § 1 k.w. i art. 94 § 1 k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 26 marca 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 25 października 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia
o środku karnym zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych i sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi
Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 25 października 2013 r., uznając za ujawnione
dowody dołączone do wniosku o ukaranie i przyjmując na ich podstawie, że
okoliczności czynów i wina obwinionego nie budzą wątpliwości, Sąd Rejonowy:
I. uznał D. B. za winnego tego w dniu 13 kwietnia 2013 r. około godziny 15.40 w
W. przy ulicy G. 125 kierował pojazdem marki BMW o nr. rej. […], znajdując
się w stanie po użyciu środków odurzających – marihuany, a ponadto w tym
samym miejscu i czasie kierował tym pojazdem nie posiadając do tego
uprawnień, tj. czynów stanowiących wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. oraz art. 94
§ 1 k.w. i za to na podstawie art. 87 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. wymierzył
mu łącznie 800 złotych grzywny;
II. na podstawie art. 87 § 3 k.w. w zw. z art. 87 § 1 k.w. orzekł wobec
obwinionego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym
na okres 4 miesięcy;
III.na podstawie art. 29 § 4 k.w. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia
pojazdów zaliczył obwinionemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 13
kwietnia 2013 r. do dnia 25 października 2013 r.;
IV. wymierzył obwinionemu opłatę i obciążył go kosztami postępowania.
Orzeczenie to nie zostało zaskarżone w trybie instancyjnym i uprawomocniło
się w dniu 27 listopada 2013 r.
Kasację od opisanego wyroku wniósł na niekorzyść obwinionego, w części
dotyczącej orzeczenia środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych, Prokurator Generalny, zarzucając na podstawie art. 111 k.p.s.w.
oraz art. 526 § 1 k.p.k. i art. 537 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 112 k.p.s.w., rażące i
mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie prawa materialnego, tj. art. 29 § 1
k.w., polegające na orzeczeniu wobec obwinionego za popełnienie wykroczenia z
art. 87 § 1 k.w. środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w
ruchu lądowym na okres 4 miesięcy, podczas gdy przepis ten stanowi, iż zakaz
prowadzenia pojazdów mechanicznych wymierza się w miesiącach lub latach na
okres od 6 miesięcy do 3 lat.
3
W następstwie tak sformułowanego zarzutu skarżący wniósł o uchylenie
wyroku w zaskarżonej części i przekazanie w tym zakresie sprawy Sądowi
Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna, ponieważ zaskarżony wyrok zapadł z
rażącą obrazą prawa materialnego, która miała istotny wpływ na jego treść.
Obwinionemu przypisano m.in. popełnienie wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. i w
konsekwencji, na podstawie art. 87 § 3 k.w. orzeczono wobec niego obligatoryjny
środek karny w postaci prowadzenia pojazdów, wskazując przy tym, że zakaz ten
dotyczy prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. W związku z tym,
że przepis stanowiący podstawę orzeczenia środka karnego nie zawiera granic
jego wymiaru, konieczne było sięgnięcie do przepisu art. 29 § 1 k.w., który stanowi,
iż zakaz prowadzenia pojazdów wymierza się w miesiącach lub latach, na okres od
6 miesięcy do 3 lat. W świetle tej regulacji jest oczywiste, że Sąd Rejonowy
dopuścił się obrazy prawa materialnego skoro wymierzył obwinionemu zakaz
prowadzenia pojazdów na cztery miesiące w sytuacji, gdy najniższy przewidziany
prawem wymiar tego środka karnego to sześć miesięcy.
Kierując się powyższym, należało uchylić zaskarżony wyrok w części
dotyczącej rozstrzygnięcia o środku karnym zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych i sprawę w tym zakresie przekazać Sądowi Rejonowemu do
ponownego rozpoznania. W toku ponowionego postępowania Sąd ten będzie
zobowiązany do przestrzegania obowiązującego prawa.