Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 24/14
POSTANOWIENIE
Dnia 9 maja 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi J. B.
o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Sądu Okręgowego
w W. z dnia 22 września 2009 r.,
w sprawie z wniosku J. B.
przy uczestnictwie M. M. i in.,
o zmianę postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 9 maja 2014 r.,
zażalenia skarżącej na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 5 sierpnia 2013 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
2
W sprawie z wniosku J. B. z udziałem […] o zmianę postanowienia o
stwierdzeniu nabycia spadku po S. M., Sąd Rejonowy w P. postanowieniem z dnia
22 kwietnia 2008 r. oddalił wniosek, a postanowieniem z dnia 22 września 2009 r.
Sąd Okręgowy w W. oddalił apelację wnioskodawczyni od tego postanowienia.
Postanowieniem z dnia 9 września 2011 r. Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną
wnioskodawczyni wniesioną od postanowienia Sądu Okręgowego.
W dniu 7 września 2012 r. wnioskodawczyni złożyła we wskazanej sprawie
skargę o wznowienie postępowania powołując się na brak należytej reprezentacji
i pozbawienie możności działania.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w W. odrzucił skargę o
wznowienie postępowania jako wniesioną po upływie przewidzianego przepisami
k.p.c. terminu. Sąd Okręgowy wskazał również, że skarga nie została oparta na
ustawowej podstawie wznowienia zważywszy, że wszystkie zawarte w skardze
zarzuty dotyczyły postępowania o stwierdzenie nabycia spadku zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w P. z dnia 26 września 2000 r.
W zażaleniu wnioskodawczyni zarzuciła, że zaskarżone postanowienie
wydane zostało w oparciu o błędne ustalenia faktyczne. Sąd Okręgowy przyjął
bowiem, że zarzuty dotyczą jedynie postępowania o stwierdzenie nabycia spadku,
w sytuacji, gdy celem skarżącej było wskazanie, że zarzuty dotyczące tamtego
postępowania nie zostały rzetelnie zbadane w sprawie o zmianę postanowienia
o stwierdzenia nabycia spadku. Skarżąca zarzuciła nadto naruszenie art. 410 § 2
oraz art. 130 §1 w związku z art. 406 i art. 409 k.p.c. przez zaniechania wezwania
jej do usunięcia braków formalnych skargi o wznowienie postępowania. Podniosła
również, że wezwanie do usunięcia braków formalnych powinno zawierać
pouczenie o możliwości przywrócenia terminu do złożenia skargi o wznowienie
postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
3
Zgodnie z art. 407 § 1 k.p.c. (w związku z art. 13 § 2 k.p.c.) skargę
o wznowienie wnosi się w terminie trzymiesięcznym; termin ten liczy się od dnia,
w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą
wznowienia jest pozbawienie możności działania lub brak należytej reprezentacji -
od dnia, w którym o orzeczeniu dowiedziała się strona, jej organ lub jej
przedstawiciel ustawowy.
Ponieważ, zdaniem skarżącej, była ona nienależycie reprezentowana oraz
została pozbawiona możności działania w sprawie o zmianę postanowienia
o stwierdzenia nabycia spadku, a skargą o wznowienie zaskarżone zostało
postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 22 września 2009 r., przy tych
podstawach wznowienia termin trzech miesięcy liczyć należało od dnia,
w którym skarżąca dowiedziała się o postanowieniu z dnia 22 września 2009 r.
Zważywszy, że skarżąca była obecna na rozprawie apelacyjnej oraz podczas
ogłaszania zaskarżonego postanowienia (k. 373), należało przyjąć,
że trzymiesięczny termin z art. 407 § 1 k.p.c. upłynął 22 grudnia 2009 r. Biorąc pod
uwagę, że skarga o wznowienie postępowania została złożona w dniu 7 września
2012 r., jest jasne, że była spóźniona. Stąd też, na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.,
prawidłowo została odrzucona. Podkreślić należy, że wniesienie skargi kasacyjnej
nie przerywa biegu terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 czerwca 2009 r. V CZ 24/09, OSNC -
ZD 2010, nr 2, poz. 46 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada
2012 r., IV CZ 115/12, nie publ.).
Na marginesie można zauważyć, że nie było podstawy do wnioskowania,
iż skarga o wznowienie postępowania zawierała wniosek o przywrócenie terminu
do jej złożenia. Jasne brzmienie skargi i nie budzący wątpliwości cel, dla którego
skarga została złożona, wyklucza przypisanie jej innej treści niż wprost w niej
wyrażona. Sąd nie miał też obowiązku informowania strony o możliwości złożenia
wniosku o przywrócenia terminu do złożenia skargi o wznowienie postępowania.
Ponieważ z okoliczności sprawy wynikało niezbicie, że skarga została
wniesiona z naruszeniem przepisanego terminu, jej odrzucenie a limine nie mogło
być poczytane za nieprawidłowe.
4
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
należało zażalenie oddalić.