Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2013r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Barbara Orechwa-Zawadzka (spr.)

Sędziowie: SA Bożena Szponar - Jarocka

SO del. Bohdan Bieniek

Protokolant: Agnieszka Charkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2013 r. w Białymstoku

sprawy z wniosku K. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o wysokość świadczenia

na skutek apelacji wnioskodawczyni K. S.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku V Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 17 lipca 2012 r. sygn. akt V U 782/12

oddala apelację.

Sygn. akt III AUa 1089/12

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 12 kwietnia 2012 r. przyznał K. S. emeryturę od dnia 1 marca 2012 r. na podstawie art. 24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (D.U. z 2009r. Nr 153 poz.1227). Wysokość emerytury wyniosła 1608,77 zł. Wypłata emerytury została zawieszona z uwagi na to, że świadczeniem korzystniejszym okazała się emerytura wcześniejsza, przysługująca od dnia 17 stycznia 2007 r.

W odwołaniu od powyższej decyzji K. S. wniosła o jej zmianę i przyznanie emerytury w wyższej kwocie.

Wyrokiem z dnia 17 lipca 2012 r. Sąd Okręgowy w Białymstoku oddalił odwołanie.

Sąd Okręgowy ustalił, iż wysokość emerytury K. S. została wyliczona na podstawie art. 25 ust. 1 i 26 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (D.U. z 2009r. Nr 153 poz.1227). Kwota składki zaewidencjonowana na koncie odwołującej, z uwzględnieniem waloryzacji wynosiła 26325,09 zł, a kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosiła 375866,45 zł. Po uwzględnieniu czynnika średniego dalszego trwania życia wysokość świadczenia wyniosła 1608,77 zł.

Sąd I instancji stwierdził, że emerytura wnioskodawczyni wyliczona na powyższych zasadach jest niższa od emerytury wcześniejszej przyznanej decyzją z dnia 16 stycznia 2007 r., dlatego też ZUS wypłaca nadal emeryturę wcześniejszą jako świadczenie korzystniejsze. Sąd Okręgowy potwierdził, że organ rentowy uwzględnił późniejsze zatrudnienie wnioskodawczyni, przypadające po nabyciu prawa do wcześniejszej emerytury.

Nie znajdując podstaw do uwzględnienia odwołania, na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc Sąd Okręgowy orzekł o jego oddaleniu.

W apelacji od powyższego wyroku K. S. podniosła zarzut sprzeczności ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału oraz niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o zmianę wyroku i przyznanie wyższego świadczenia.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Sąd Apelacyjny w pełni podziela poczynione przez Sąd Okręgowy ustalenia i przyjmuje je za podstawę swojego rozstrzygnięcia, jak również podziela argumentację prawną przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Sąd I instancji zasadnie wskazał, iż zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (D.U. z 2009r. Nr 153 poz.1227) podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego. W myśl art. 26 ustawy emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 ustawy przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego. Kwota składki zaewidencjonowana na koncie odwołującej, z uwzględnieniem waloryzacji, wynosiła 26325,09 zł, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosiła 375866,45 zł, średnie dalsze trwanie życia wynosiło 250 miesięcy, a zatem wysokość emerytury wyniosła 1608,77 zł. [(26325,09 zł + 375866,45 zł) /250 = 1608,77 zł]. Należy zatem stwierdzić, że emerytura K. S. została wyliczona prawidłowo.

W dniu 10 marca 2011 r. wnioskodawczyni złożyła do ZUS świadectwo pracy z dnia 1 marca 2011 r., potwierdzające zatrudnienie w firmie (...) sp. z o.o. w Z. od 1 lipca 2009 r. do 28 lutego 2011 r. Organ rentowy doliczył okres zatrudnienia od dnia 6 stycznia 2011 r. do 28 lutego 2011 r. w decyzji z dnia 14 marca 2011 r. (k. 120-122 akt rentowych), zaś wcześniejszy okres zatrudnienia był już uwzględniony we wcześniej wydanych decyzjach. W przypadku wnioskodawczyni świadczenie emerytalne wyliczone na powyższych zasadach okazało się niższe od emerytury wcześniejszej przyznanej decyzją z dnia 16 stycznia 2007 r., które jest nadal wypłacane jako korzystniejsze.

Reasumując Sąd Apelacyjny uznał, że obliczenie wysokości emerytury dokonane w zaskarżonej decyzji z dnia 12.04.2012 r. jest prawidłowe, zgodne z wyżej powołanymi przepisami. Wbrew podnoszonym zarzutom organ rentowy wziął pod uwagę wszystkie istotne dane mające wpływ na wysokość świadczenia, w tym zatrudnienie wnioskodawczyni w okresie od dnia 1 lipca 2009 r. do 28 lutego 2011 r.

Dlatego też uznając zarzuty podnoszone w apelacji za niezasadne, Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 385 kpc.