Ts 124/03
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
185
POSTANOWIENIE
z dnia 26 stycznia 2004 r.
Sygn. akt Ts 124/03
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Bohdan Zdziennicki
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Marii Zborowskiej w sprawie zgodności:
– art. 3933 § 1 pkt 3 i art. 393 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) z art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
oraz
– art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 107, poz. 464 ze zm.) z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej w zakresie odnoszącym się do art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 107, poz. 464 ze zm.).
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej zarzucono, że art. 3933 § 1 pkt 3 i art. 393 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) jest niezgodny z art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz że art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 107, poz. 464 ze zm.) jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem skarżącej przesłanki dopuszczalności kasacji, o których mowa w art. 393 § 1 k.p.c. zostały określone ogólnie, co czyni rozstrzygnięcie o pozostawieniu kasacji bez rozpoznania dowolnym. Ponadto w art. 3933 § 1 pkt 3 ustawodawca sformułował względem skarżącej wymóg nie do spełnienia w sytuacji, gdy nie zachodzą przesłanki z art. 393 § 1 k.p.c., a uznanie kasacji byłoby uzasadnione względami, o których mowa w § 2 tego ostatniego przepisu. Odnośnie art. 63 ust. 2 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw, skarżąca sformułowała zarzut wyłączenia możliwości tak sądowej, jak i administracyjnej kontroli aktów własności ziemi wydanych przed 6 kwietnia 1982 r. w oparciu o przepisy ustawy z 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodność z Konstytucją art. 63 ust. 2 ustawy z 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw była już badana przez Trybunał Konstytucyjny. W wyroku z 15 maja 2000 r. o sygn. SK 29/99 (OTK ZU nr 4/2000, poz. 110) Trybunał Konstytucyjny stwierdził, iż przepis ten jest zgodny z art. 77 ust. 2 Konstytucji. W cytowanym wyroku Trybunał Konstytucyjny rozważył argumenty podniesione w niniejszej skardze konstytucyjnej, co w świetle art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym czyni zbędnym wydanie w tym zakresie orzeczenia.
Mając powyższe na względzie należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
2
POSTANOWIENIE
z dnia 26 stycznia 2004 r.
Sygn. akt Ts 124/03
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Bohdan Zdziennicki
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Marii Zborowskiej w sprawie zgodności:
– art. 3933 § 1 pkt 3 i art. 393 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) z art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
oraz
– art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 107, poz. 464 ze zm.) z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej w zakresie odnoszącym się do art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 107, poz. 464 ze zm.).
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej zarzucono, że art. 3933 § 1 pkt 3 i art. 393 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) jest niezgodny z art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz że art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 107, poz. 464 ze zm.) jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem skarżącej przesłanki dopuszczalności kasacji, o których mowa w art. 393 § 1 k.p.c. zostały określone ogólnie, co czyni rozstrzygnięcie o pozostawieniu kasacji bez rozpoznania dowolnym. Ponadto w art. 3933 § 1 pkt 3 ustawodawca sformułował względem skarżącej wymóg nie do spełnienia w sytuacji, gdy nie zachodzą przesłanki z art. 393 § 1 k.p.c., a uznanie kasacji byłoby uzasadnione względami, o których mowa w § 2 tego ostatniego przepisu. Odnośnie art. 63 ust. 2 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw, skarżąca sformułowała zarzut wyłączenia możliwości tak sądowej, jak i administracyjnej kontroli aktów własności ziemi wydanych przed 6 kwietnia 1982 r. w oparciu o przepisy ustawy z 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodność z Konstytucją art. 63 ust. 2 ustawy z 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw była już badana przez Trybunał Konstytucyjny. W wyroku z 15 maja 2000 r. o sygn. SK 29/99 (OTK ZU nr 4/2000, poz. 110) Trybunał Konstytucyjny stwierdził, iż przepis ten jest zgodny z art. 77 ust. 2 Konstytucji. W cytowanym wyroku Trybunał Konstytucyjny rozważył argumenty podniesione w niniejszej skardze konstytucyjnej, co w świetle art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym czyni zbędnym wydanie w tym zakresie orzeczenia.
Mając powyższe na względzie należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
2