Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Magdalena Bombała

Protokolant: st.sekr.sąd. Anna Ignasiak

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2013r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. oraz J. N. i S. N. działających w imieniu małoletniej P. N.

przeciwko K. N. i Ł. S. (1)

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego Ł. S. (2) alimenty na rzecz małoletniej P. N. w kwocie po 200 zł(dwieście) zł miesięcznie, poczynając od dnia 24 stycznia 2013r., płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w ich płatności, do rąk J. i S. N. - jako ustawowych przedstawicieli małoletniej;

II.  zasądza od pozwanej K. N. alimenty na rzecz małoletniej P. N. w kwocie po 200 zł(dwieście) zł miesięcznie, poczynając od dnia 24 stycznia 2013r., płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w ich płatności, do rąk J. i S. N. - jako ustawowych przedstawicieli małoletniej;

III.  w pozostałej części powództwo oddala;

IV.  zasądza od pozwanych na rzecz Skarbu Państwa kwotę po 60 zł tytułem zwrotu opłaty od pozwu;

V.  nie obciąża pozwanych obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz powoda;

VI.  wyrokowi w pkt. I i II nadaje rygor natychmiastowej wykonalności .-

...............................................................

podpis Sędziego

Zarządzenie :

1.  odnotować ;

2.  tyt. wyk. doręczyć powódce ;

3.  kal. 21 dni .-

W. , dnia 15.04.2013r.

.....................................................

podpis Sędziego

Sygn. akt III RC 65/13

UZASADNIENIE

Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. wniósł o zasądzenie na rzecz małoletniej P. N. alimentów od pozwanych K. N. i Ł. S. (2) w wysokości po 300 zł miesięcznie od każdego z pozwanych płatnych do 10 dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat.

Uzasadniając żądanie pozwu powód podał, iż działa w imieniu J. i S. N., którzy stanowią rodzinę zastępczą dla małoletniej. Wskazał, iż MOPS przyznał powodom świadczenia na pokrycie kosztów utrzymania dziecka w rodzinie zastępczej w wysokości 660 zł miesięcznie, koszty te ponosi Gmina W.. Twierdził, że pozwani nie partycypują w kosztach utrzymania małoletniej i nie utrzymują z dzieckiem żadnych kontaktów. Podali, że małoletnia wymaga sporych nakładów finansowych, uprawia sporty, uczęszcza na lekcje języka angielskiego.

Na rozprawie w dniu 7 marca 2013 r. pozwana uznała powództwo do kwoty 100 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia powódka P. N., urodzona (...), pochodzi ze związku konkubenckiego K. N. i Ł. S. (2).

Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie sygn. akt III RNsm 323/04 tut. Sąd ograniczył władzę rodzicielską pozwanych K. N. i Ł. S. (2) nad małoletnią P. N. przez umieszczenie małoletniej w rodzinie zastępczej u powodów J. N. i S. N..

Rodzice nie interesują się córką, matka utrzymuje z nią bardzo sporadyczny kontakt, nie wykazuje chęci przejęcia opieki nad córką, nie płaci alimentów. Ojciec dziecka nie utrzymuje kontaktów z córką, nie płaci alimentów.

Decyzją z dnia 2.04.2012 r. MOPS we W. przyznał powodom świadczenie na pokrycie kosztów utrzymania małoletniej w kwocie 660 zł miesięcznie.

(dowód: - odpis zupełny aktu urodzenia – k. 6

- kserokopia decyzji MOPS z dnia 2.04.2012 r. – k. 7

- oświadczenie S. N. z dnia 6.06.2012 r. – k. 8)

Powodowie są dziadkami małoletniej, zajmują wraz z małoletnią mieszkanie własnościowe. Opłaty mieszkaniowe obejmują czynsz ok. 600-700zł, energia 200 zł.

Małoletnia uczęszcza na zajęcia z języka angielskiego, których koszt wynosi 1.400 zł rocznie, na zajęcia z Aikido, których koszt to 110 zł miesięcznie, podręczniki i przybory szkolne ok. 300 zł

Powódka pracuje i zarabia ok. 3.000 zł miesięcznie. Powód prowadzi działalność gospodarczą, zarabia ok. 6.000-7.000 zł miesięcznie, spłaca kredyt, rata wynosi 500 – 600 zł.

Pozwani zamieszkują wraz z matką pozwanego w jej mieszkaniu i dwiema babciami. Pozwana ponosi koszty utrzymania mieszkania, które wynoszą 500 zł.

Pozwana pracuje i zarabia 1.100 zł netto miesięcznie. Pozwany nie pracuje, czasami podejmuje prace dorywcze, nadużywa alkoholu.

(dowód: - przesłuchanie powódki – k. 21

- przesłuchanie powoda – k. 21

- przesłuchanie pozwanej – k. 21-22 )

PUP we W. dysponował ofertami pracy dla technika ekonomisty i osoby bez kwalifikacji za wynagrodzeniem 1.400-2.100 zł brutto miesięcznie.

(dowód: informacja z PUP z dnia 18.03.2013 r. – k. 27)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.
Okoliczności faktyczne niniejszej sprawy Sąd ustalił przede wszystkim na podstawie przesłuchania powodów, przesłuchania pozwanej, a ponadto na podstawie dołączonych przez strony dokumentów.

Podstawy prawnej swego żądania małoletnia powódka upatrywała w treści art. 133 § 1 k.r.o., który stanowi, iż rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Przy czym zgodnie z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. W myśl powołanego przepisu zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczają dwie przesłanki, mianowicie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Między wymienionymi przesłankami zachodzi współzależność wyrażająca się w tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspokojone w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego.

Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumie się przede wszystkim jego potrzeby bieżące. Przez potrzeby w zakresie utrzymania rozumie się zwłaszcza potrzeby materialne uprawnionego, tj. potrzeby w zakresie wyżywienia, ubrania, mieszkania. Do potrzeb w zakresie utrzymania zalicza się jednak nie tylko potrzeby materialne, ale również potrzeby niematerialne człowieka. Sąd Najwyższy zauważył, iż potrzeby te są zróżnicowane i kształtują się w zależności od indywidualnych cech uprawnionego, tj. od wieku, stanu zdrowia, zawodu, pozycji społecznej itd. (uzasadnienie tezy III uchwały SN z dnia 16 grudnia 1987 r.). Przez potrzeby w zakresie wychowania należy natomiast rozumieć te potrzeby uprawnionego, których zaspokojenie zapewni mu prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy (teza IV uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r.).

Najszerszy zakres usprawiedliwionych potrzeb przysługuje dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Nałożony na rodziców obowiązek alimentacyjny w stosunku do własnego dziecka podlega regulacji uprzywilejowanej. Ta forma uprzywilejowania wyraża się między innymi w tym, że obowiązek rodziców dostarczania środków utrzymania i wychowania trwa dopóty, dopóki dziecko nie zdobędzie kwalifikacji zawodowych niezależnie od osiągnięcia wieku. Zakres usprawiedliwionych potrzeb dziecka powinien być jednocześnie stymulowany zasadą utrzymania równej stopy życiowej, co oznacza, że powinien być ustalony w ten sposób, aby w razie zaspokojenia potrzeb stopa życiowa dziecka była taka sama jak stopa życiowa rodziców.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy podkreślić należy, że w ocenie Sądu analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi bez wszelkich wątpliwości do wniosku, iż po stronie pozwanych istnieje obowiązek alimentacyjny wobec małoletniej. Nie budzi bowiem wątpliwości, że małoletnia nie posiadając dochodów z majątku wystarczających na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania, nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie.

Niewątpliwie zatem żądanie małoletniej powódki co do zasady należało uznać za usprawiedliwione.

Odnosząc się zaś do spornej między stronami niniejszego postępowania kwestii zakresu obowiązku alimentacyjnego rozumianego jako wysokość kwoty świadczenia alimentacyjnego, które pozwani mają obowiązek łożyć na rzecz małoletniej powódki, Sąd miał na uwadze, że w świetle całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego zasadne jest przyjęcie, że miesięczny koszt utrzymania małoletniej kształtuje się na poziomie ok. 1.000 zł i obejmuje: opłaty mieszkaniowe 267 zł, język angielski 116 zł, aikido 110 zł, podręczniki 25 zł, odzież 100 zł, obuwie 100 zł, wyżywienie 300 zł.

Ustalając wysokość kosztów utrzymania małoletniej Sąd oparł się przede wszystkim na przesłuchaniu powodów, których zeznania Sąd uznał w świetle zasad doświadczenia życiowego za wiarygodne.

Wysokość poszczególnych wydatków wskazana przez powodów nie budziła wątpliwości Sądu.

W ocenie Sądu dla zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb powoda odpowiednią kwotą jest kwota 1.000 zł miesięcznie. Sąd wziął pod uwagę, że powodowie, którzy postanowieniem z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie sygn. akt III RNsm 323/04 zostali ustanowieni rodziną zastępczą dla małoletniej, na mocy decyzji MOPS we W. z dnia 2.04.2012 r. otrzymują świadczenie na pokrycie kosztów utrzymania małoletniej w kwocie 660 zł miesięcznie. Zdaniem Sądu rodzice są zobowiązani pokryć koszty utrzymania córki w pozostałym zakresie, czyli w kwocie 400 zł. Zgodnie z treścią art. 193 ust. 1 Ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej za pobyt dziecka w pieczy zastępczej rodzice ponoszą miesięczną opłatę w wysokości przyznanych świadczeń oraz dodatków, o których mowa w art. 80 ust. 1 i art. 81 - w przypadku umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej spokrewnionej, rodzinie zastępczej zawodowej, rodzinie zastępczej niezawodowej lub rodzinnym domu dziecka. Za ponoszenie opłaty, o której mowa w ust. 1, rodzice odpowiadają solidarnie (ust. 2). Pozwani nie ponoszą żadnych opłat z tytułu umieszczenia małoletniej w rodzinie zastępczej, a koszty te w całości ponosi Gmina W.. Sąd wziął również pod uwagę, że powodowie uzyskują wysokie dochody, powódka pracuje i zarabia ok. 3.000 zł miesięcznie, powód prowadzi działalność gospodarczą i zarabia ok. 6.000-7.000 zł miesięcznie, a zatem stać ich na to, aby ponosić ewentualne dodatkowe koszty utrzymania małoletniej ponad kwoty uzyskiwane na rzecz małoletniej z MOPS i od rodziców tytułem alimentów.

Sąd w niniejszej sprawie oceniał również możliwości zarobkowe pozwanych. Z punktu widzenia art. 135 § 1 k.r.o. o zakresie świadczeń alimentacyjnych decydują nie rzeczywiste i faktycznie osiągane dochody zobowiązanego, ale zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, czyli te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do sił umysłowych i fizycznych. Pozwana pracuje i zarabia 1.110 zł miesięcznie. Pozwana jest osobą zdrową, zdolną do pracy, stać ją więc, w ocenie Sądu, na uiszczanie alimentów w zasądzonej wysokości. W ocenie sądu pozwana wykorzystuje swoje możliwości zarobkowe. Pozwana wskazała, że ponosi koszty utrzymania mieszkania, w którym zamieszkuje wraz z konkubentem, jego matką i dwiema babciami w wysokości 500 zł miesięcznie. Sąd wziął ponadto pod uwagę, że pozwana utrzymuje z małoletnią bardzo sporadyczny kontakt, nie wykazuje chęci przejęcia opieki nad córką, wykazuje nikłe zainteresowanie dzieckiem, nie partycypuje w żaden sposób w kosztach jej utrzymania. Ojciec dziecka natomiast nie pracuje, nie utrzymuje żadnych kontaktów z córką, nie płaci alimentów, jednakże jak wynika z informacji PUP rynek pracy dysponował ofertami pracy dla technika ekonomisty i osoby bez kwalifikacji za wynagrodzeniem 1.400-2.100 zł brutto miesięcznie. W ocenie sądu tyle wynoszą możliwości zarobkowe pozwanego, które przy dołożeniu należytej staranności jest w stanie osiągać. Sąd ustalając zakres świadczeń alimentacyjnych bierze pod uwagę przede wszystkim możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego, a nie faktycznie uzyskiwane przez niego dochody. W ocenie Sądu pozwany nie wykorzystuje swoich możliwości zarobkowych. Zdaniem Sądu wykorzystując swoje wszystkie możliwości zarobkowe pozwany jest w stanie i powinien łożyć na rzecz małoletniej pozwanej alimenty w zasądzonej wysokości. Biorąc pod uwagę, że pozwany nie ponosi żadnych kosztów mieszkaniowych, ponieważ jest na utrzymaniu matki, a także fakt, iż mógłby on z wykonywanej pracy uzyskiwać dochody na wskazanym wyżej poziomie, Sąd nie miał wątpliwości, iż jest w stanie i powinien łożyć na rzecz małoletniej alimenty w kwocie 200 zł miesięcznie. Sąd owszem wziął pod uwagę, że dochody pozwanego, które mógłby uzyskiwać wykorzystując swoje możliwości zarobkowe byłyby na niskim poziomie, a dochody, które uzyskuje pozwana również są na podobnym poziomie, jednakże, co wskazał także Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 stycznia 2000 r., I CKN 1077/99, rozważając przepisy art. 135 § 1 k.r.o. i art. 138 k.r.o. nie można abstrahować od obowiązków wynikających z innych przepisów. Art. 96 k.r.o. nakłada na rodziców obowiązek troski o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, zaś wedle art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie także wtedy, gdy nie znajduje się w niedostatku. Wobec treści tych przepisów uznać trzeba, że rodzic powinien dzielić się z dzieckiem skromnym nawet dochodem.

Wobec powyższego Sąd uznał, że pozwani powinni partycypować w kosztach utrzymania małoletniej powódki w kwotach po 200 zł miesięcznie, o czym orzeczono jak w punkcie I i II sentencji wyroku. Pozwany nie stawił się na rozprawę, a zatem w stosunku do niego wyrok ma charakter wyroku zaocznego, ponieważ, na podstawie art. 339 § 1 k.p.c., zgodnie z treścią którego, jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny.

Sąd w pozostałym zakresie powództwo oddalił jako nadmiernie wygórowane, o czym orzekł w punkcie III sentencji wyroku.

W punkcie IV sentencji wyroku Sąd zasądził od pozwanych na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 zł tytułem opłaty sądowej.

W punkcie V sentencji wyroku Sąd nie obciążył pozwanych obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz powoda.

Orzeczenie o rygorze natychmiastowej wykonalności zawarte w punkcie VI sentencji wyroku oparto na treści art. 333 § 1 k.p.c.

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.