Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2013 r. w Lublinie

sprawy J. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o stwierdzenie nieważności decyzji w przedmiocie ustalenia istnienia obowiązku ubezpieczenia społecznego

na skutek apelacji wnioskodawcy J. N.

od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie

z dnia 18 lipca 2012 r. sygn. akt VIII U 921/12

oddala apelację.

III AUa 241/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 września 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił J. N. stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej tego organu rentowego z dnia 17 maja 2005 r. stwierdzającej podleganie przez J. N. obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym w okresie od dnia 1 października 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2005 r. z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W odwołaniu od tej decyzji – z dnia 22 września 2011 r. J. N. zakwestionował jej prawidłowość. Według odwołującego się decyzja o podleganiu przez niego ubezpieczeniom społecznym w przedmiotowym okresie z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej została wydana bez postawy prawnej i z rażącym naruszeniem prawa, bowiem wtedy nie prowadził on już działalności gospodarczej.

Po jego rozpoznaniu Sąd Okręgowy w Lublinie wyrokiem z dnia 18 lipca 2012 r. oddalił odwołanie J. N.. Swoje rozstrzygnięcie Sąd Okręgowy oparł na poniższych ustaleniach faktycznych oraz ich ocenie prawnej: decyzją z dnia 17 maja 2005 r. pozwany organ rentowy objął J. N. obowiązkowymi ubezpieczeniami: emerytalnym rentowymi i wypadkowym za okres od dnia 1 października 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2005 r. z tytułu prowadzenia przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Przesyłka pocztowa zawierająca kopię decyzji była wysłana na adres ubezpieczonego ale mimo dwukrotnego jej awizowania nie została podjęta przez adresata.

Kolejną decyzją – z dnia 13 lipca 2005 r. pozwany organ rentowy wymierzył J. N. składki na obowiązkowe ubezpieczenia, z powyższego tytułu i za ten okres. Odwołanie J. N. od tej decyzji zostało prawomocnie oddalone przez Sąd Okręgowy w Lublinie wyrokiem z dnia 5 czerwca 2008 r. sygn. Akt VIII U 3644/05.

W dniu 2 września 2011 r. do pozwanego organu rentowego wpłynął wniosek J. N. o stwierdzenie nieważności decyzji pozwanego z dnia 17 maja 2005 r. Po przeprowadzonym postępowaniu pozwany decyzją z dnia 22 września 2011 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji.

Sąd Okręgowy dokonał analizy przepisu art. 156 § 1 kpa i uznał, że żadna z przesłanek nieważności w sytuacji wnioskodawcy nie występuje. Decyzja z dnia 17 maja 2005 r. została wydana gdy wnioskodawca spełniał wszystkie ustawowe przesłanki do objęcia go obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Prowadził on bowiem taką działalność, co wynika z dowodów zgromadzonych w cytowanej wyżej sprawie sygn. akt VIII U 3644/05, bo deklarował i wpłacał zobowiązania z tytułu podatku VAT i zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych. Ponadto fakt prowadzenia działalności wynika z pisma wnioskodawcy z dnia 1 lutego 2005 r. skierowanego do Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) w C. w upadłości ( k. 6 akt sprawy niniejszej). Dlatego w ocenie sądu pierwszej instancji decyzja pozwanego z dnia 17 maja 2005 r. została wydana w prawidłowy sposób i skoro nie istnieje żadna z ustawowych przesłanek uzasadniających stwierdzenie jej nieważności to odwołanie ubezpieczonego w tej sprawie jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

Apelację od wyroku Sądu Okręgowego wywiódł J. N. wnosząc o jego zmianę i jak należy wnioskować z treści apelacji, o uwzględnienie jego odwołania.

Skarżący zarzucił:

- naruszenie prawa materialnego, tutaj podano przepis art. 481 kpc poprzez jego błędną wykładnię,

- naruszenie przepisów postępowania, tu skarżący wskazał przepisy: art. 232 kpc przez zaniechanie wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy zgodnie z prawdą obiektywną i art. 366 kpc przez naruszenie powagi rzeczy osądzonej,

- błąd w ustaleniach faktycznych co skarżący określił jako „wadliwość podstawy faktycznej” wynikający z naruszenia przepisów art. 227 i 233 kpc, bez bliższego określenia o który paragraf tego przepisu chodzi.

W uzasadnieniu apelacji jej autor wskazał, że po bezprawnym – w jego ocenie – wyłączeniu go z rolniczego systemu ubezpieczenia społecznego nie został poinformowany, że ma obowiązek podlegania innemu systemowi tego ubezpieczenia. Nie miał obowiązku dokonania zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych prowadzonych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W okresie wskazanym w decyzji pozwanego z dnia 17 maja 2005 r. nie prowadził już pozarolniczej działalności gospodarczej i wykonywał zawód rolnika. Na rozprawie apelacyjnej wnioskodawca złożył kopię pisma z dnia 26 kwietnia 2005 r. skierowanego do niego przez Zespół (...) w L. dotyczące zerwania umowy na remont dachu na budynku Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul (...) w H. przez przekroczenie terminu realizacji robót o 231 dni. Według skarżącego jest to dowód, że zaprzestał on prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje: należy w pełni podzielić ustalenia faktyczne i wnioskowania prawnicze sądu pierwszej instancji zawarte w motywach zaskarżonego wyroku. Nie ma zatem potrzeby przytaczania jeszcze raz tej samej argumentacji. Jedynie tytułem ustosunkowania się do zarzutów apelacji wskazać należy, że przepis art. 156 § 1 kpa normujący kwestę stwierdzenia nieważności decyzji zawiera katalog przyczyn które taką nieważność powodują. Sytuacja wnioskodawcy nie odpowiada żadnej z nich. Ubezpieczony w istocie chce doprowadzić do ponownego rozpoznania zasadności objęcia go obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, co nie jest zabronione, ale żądanie ubezpieczonego w tym zakresie podlega stosownym rygorom prawnym. W materiale dowodowym przedstawionym przez apelującego nie ma dowodu pozwalającego na uznanie, że decyzja pozwanego z dnia 17 maja 2005 r. stwierdzająca jego obowiązkowe podleganie ubezpieczeniom społecznym jest wadliwa. Dlatego brak jest jakichkolwiek przesłanek do zaakceptowania takiego poglądu ubezpieczonego i uwzględnienia jego odwołania a następnie apelacji. Co więcej, fakt prowadzenia przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej pośrednio wynika także z kopii pisma jakie złożył on na rozprawie apelacyjnej. W piśmie tym jest nadmienione, że kwota wskazana na jego fakturze nr (...) z dnia 26 kwietnia 2005 r. zostanie pomniejszona o naliczone kary umowne i o kwotę rachunku jaki wystawił inny wykonawca za usunięcie wad i usterek w wykonanych przez wnioskodawcę pracach remontowych. Nie wystawia się przecież faktur gdy już nie jest prowadzona działalność gospodarcza.

Przechodząc do zarzutów apelującego wskazać należy, że przepis art. 481 kpc został od dnia 1 października 1990 r. skreślony z regulacji tego kodeksu. W tej sprawie zadaniem sądu pierwszej instancji było tylko zbadanie czy istnieje któraś z przyczyn uzasadniających stwierdzenie nieważności decyzji wymienionych w art. 156 § 1 kpa a nie jeszcze raz rozstrzyganie o obowiązku podlegania przez niego obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym w systemie realizowanym przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Wobec trafnego ustalenia, że nie istnieje żadna z przyczyn uzasadniających stwierdzenie nieważności decyzji Sąd Okręgowy mógł jedynie oddalić odwołanie wnioskodawcy, co też uczynił.

W tej sytuacji wszystkie zarzuty podniesione przez apelującego, w oczywisty sposób, są chybione co powoduje, że jego apelacji należało odmówić słuszności. Jako bezzasadna apelacja wnioskodawcy podlegała oddaleniu.

Z tych zatem względów i z mocy art. 385 kpc Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku.