SK 33/04
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
160/10/A/2006
POSTANOWIENIE
z dnia 21 listopada 2006 r.
Sygn. akt SK 33/04
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Wiesław Johann – przewodniczący
Marian Grzybowski
Marek Mazurkiewicz – sprawozdawca
Janusz Niemcewicz
Bohdan Zdziennicki,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 listopada 2006 r., wniosku Ryszarda Płaczkowskiego o wyjaśnienie wątpliwości co do treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 grudnia 2005 r., sygn. akt SK 33/04 (Dz. U. z 2005 r. Nr 248, poz. 2102; OTK ZU nr 11/A/2005, poz. 130)
p o s t a n a w i a:
odmówić dokonania wykładni wobec braku wątpliwości co do treści wyroku.
UZASADNIENIE:
I
Wyrokiem z 6 grudnia 2005 r., sygn. akt SK 33/04, Trybunał Konstytucyjny orzekł o zgodności art. 5 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66, Nr 121, poz. 1264 i Nr 191, poz.1954 oraz z 2005 r. Nr 10, poz. 65 i Nr 130, poz. 1085; dalej: ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym) w związku z art. 36 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2005 r. Nr 122, poz. 1025) z art. 67 ust. 1 w związku z art. 32 Konstytucji oraz postanowił umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność wydania orzeczenia.
W dniu 21 września 2006 r. skarżący skierował do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o wykładnię wyroku z 6 grudnia 2005 r., zgłaszając następujące wątpliwości:
1) czy w sentencji wyroku Trybunał objął rozpoznaniem cały przepis art. 5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym;
2) czy Trybunał objął swymi rozważaniami wątpliwości co do zgodności z Konstytucją § 33 pkt 2 lit. b zarządzenia nr 74/MON z 15 października 1997 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy;
3) czy uwzględnienie w uzasadnieniu uchwały SN z 12 lipca 2005 r. (sygn. akt II UZP 5/05) oznacza odejście od kierunku orzecznictwa Trybunału zawartego w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 9 czerwca 1998 r. (sygn. K. 28/97);
4) z jakich względów Trybunał ustalił, iż żołnierze pozostający w okresie wypowiedzenia, w dniu wejścia w życie przepisów wykonawczych dotyczących dodatków do uposażenia, nie mogli zostać objęci nowymi regulacjami.
II
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) Trybunał Konstytucyjny w składzie orzekającym, który wydał wyrok, rozstrzyga wątpliwości co do jego treści.
Zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego wyrażonym w sprawach o sygn. K. 4/99 (OTK ZU nr 2/2000, poz. 65) i sygn. SK 28/01 (OTK ZU nr 6/A/2002, poz. 86) wykładni podlegać może sentencja orzeczenia, czyli rozstrzygnięcie w rozumieniu art. 71 ust. 1 pkt 6 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, które ma moc powszechnie wiążącą, w odróżnieniu od uzasadnienia przedstawiającego motywy i zapatrywania sędziów biorących udział w wydaniu wyroku. Uzasadnienie ma przede wszystkim przekonywać o racjonalności i słuszności orzeczenia.
W rozpatrywanej sprawie sentencja orzeczenia nie budzi wątpliwości interpretacyjnych. Z pisma skarżącego wynika, że wyrok jest dla skarżącego zrozumiały i nie ma wątpliwości w odczytaniu jego skutków prawnych. Zgłasza natomiast szereg wątpliwości co do tez uzasadnienia i zakresu rozpatrzenia sprawy przez Trybunał Konstytucyjny.
Skarżący wyraża wątpliwość, czy zmiany art. 5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym które nastąpiły po terminie ustalenia prawa do emerytury (30 kwietnia 2000 r.), mogły mieć wpływ na orzeczenie Trybunału. Trybunał w uzasadnieniu orzeczenia wyjaśnił, że wynikająca z art. 5 zasada, że „podstawę wymiaru emerytury lub renty inwalidzkiej stanowi uposażenie należne na ostatnio zajmowanym stanowisku”, która była poddana kontroli konstytucyjnej, pozostaje niezmienna od dnia wejścia w życie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym do chwili obecnej. Trybunał rozpatrywał skargę w sprawie zgodności z przepisami Konstytucji art. 5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym w brzmieniu obowiązującym w dniu ustalenia emerytury skarżącego i w takim zakresie orzekł w sentencji wyroku.
Skarżący wyraża wątpliwość, czy Trybunał rozważał zgodność z Konstytucją przepisów wykonawczych Ministra Obrony Narodowej dotyczących zmian charakteru dodatków do uposażenia żołnierzy. Trybunał Konstytucyjny przypomina, że przepisy te nie stanowiły podstawy prawnej rozstrzygnięcia Sądu Apelacyjnego i nie mogły być przedmiotem orzekania przez Trybunał Konstytucyjny w trybie skargi konstytucyjnej na podstawie art. 79 Konstytucji.
Skarżący wyraża wątpliwość, czy przywołanie w uzasadnieniu uchwały Sądu Najwyższego oznacza odejście od linii orzeczniczej ustalonej w wyroku Trybunału z 9 czerwca 1998 r. Uchwała Sądu Najwyższego dotyczyła wykładni art. 5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy i została powołana w uzasadnieniu w zakresie, w jakim Trybunał podzielił stanowisko Sądu Najwyższego. Natomiast przywołane przez skarżącego orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 9 czerwca 1998 r., sygn. akt K. 28/97, OTK ZU nr 4/1998, poz. 50, dotyczyło zupełnie innej materii – zgodności z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji przepisów ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych w zakresie ich prawa do sądu, co w oczywisty sposób nie było przedmiotem rozstrzygnięcia w sprawie o sygn. SK 33/04 objętej skargą.
Z tych względów Trybunał orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 21 listopada 2006 r.
Sygn. akt SK 33/04
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Wiesław Johann – przewodniczący
Marian Grzybowski
Marek Mazurkiewicz – sprawozdawca
Janusz Niemcewicz
Bohdan Zdziennicki,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 listopada 2006 r., wniosku Ryszarda Płaczkowskiego o wyjaśnienie wątpliwości co do treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 grudnia 2005 r., sygn. akt SK 33/04 (Dz. U. z 2005 r. Nr 248, poz. 2102; OTK ZU nr 11/A/2005, poz. 130)
p o s t a n a w i a:
odmówić dokonania wykładni wobec braku wątpliwości co do treści wyroku.
UZASADNIENIE:
I
Wyrokiem z 6 grudnia 2005 r., sygn. akt SK 33/04, Trybunał Konstytucyjny orzekł o zgodności art. 5 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66, Nr 121, poz. 1264 i Nr 191, poz.1954 oraz z 2005 r. Nr 10, poz. 65 i Nr 130, poz. 1085; dalej: ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym) w związku z art. 36 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2005 r. Nr 122, poz. 1025) z art. 67 ust. 1 w związku z art. 32 Konstytucji oraz postanowił umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność wydania orzeczenia.
W dniu 21 września 2006 r. skarżący skierował do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o wykładnię wyroku z 6 grudnia 2005 r., zgłaszając następujące wątpliwości:
1) czy w sentencji wyroku Trybunał objął rozpoznaniem cały przepis art. 5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym;
2) czy Trybunał objął swymi rozważaniami wątpliwości co do zgodności z Konstytucją § 33 pkt 2 lit. b zarządzenia nr 74/MON z 15 października 1997 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy;
3) czy uwzględnienie w uzasadnieniu uchwały SN z 12 lipca 2005 r. (sygn. akt II UZP 5/05) oznacza odejście od kierunku orzecznictwa Trybunału zawartego w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 9 czerwca 1998 r. (sygn. K. 28/97);
4) z jakich względów Trybunał ustalił, iż żołnierze pozostający w okresie wypowiedzenia, w dniu wejścia w życie przepisów wykonawczych dotyczących dodatków do uposażenia, nie mogli zostać objęci nowymi regulacjami.
II
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) Trybunał Konstytucyjny w składzie orzekającym, który wydał wyrok, rozstrzyga wątpliwości co do jego treści.
Zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego wyrażonym w sprawach o sygn. K. 4/99 (OTK ZU nr 2/2000, poz. 65) i sygn. SK 28/01 (OTK ZU nr 6/A/2002, poz. 86) wykładni podlegać może sentencja orzeczenia, czyli rozstrzygnięcie w rozumieniu art. 71 ust. 1 pkt 6 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, które ma moc powszechnie wiążącą, w odróżnieniu od uzasadnienia przedstawiającego motywy i zapatrywania sędziów biorących udział w wydaniu wyroku. Uzasadnienie ma przede wszystkim przekonywać o racjonalności i słuszności orzeczenia.
W rozpatrywanej sprawie sentencja orzeczenia nie budzi wątpliwości interpretacyjnych. Z pisma skarżącego wynika, że wyrok jest dla skarżącego zrozumiały i nie ma wątpliwości w odczytaniu jego skutków prawnych. Zgłasza natomiast szereg wątpliwości co do tez uzasadnienia i zakresu rozpatrzenia sprawy przez Trybunał Konstytucyjny.
Skarżący wyraża wątpliwość, czy zmiany art. 5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym które nastąpiły po terminie ustalenia prawa do emerytury (30 kwietnia 2000 r.), mogły mieć wpływ na orzeczenie Trybunału. Trybunał w uzasadnieniu orzeczenia wyjaśnił, że wynikająca z art. 5 zasada, że „podstawę wymiaru emerytury lub renty inwalidzkiej stanowi uposażenie należne na ostatnio zajmowanym stanowisku”, która była poddana kontroli konstytucyjnej, pozostaje niezmienna od dnia wejścia w życie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym do chwili obecnej. Trybunał rozpatrywał skargę w sprawie zgodności z przepisami Konstytucji art. 5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym w brzmieniu obowiązującym w dniu ustalenia emerytury skarżącego i w takim zakresie orzekł w sentencji wyroku.
Skarżący wyraża wątpliwość, czy Trybunał rozważał zgodność z Konstytucją przepisów wykonawczych Ministra Obrony Narodowej dotyczących zmian charakteru dodatków do uposażenia żołnierzy. Trybunał Konstytucyjny przypomina, że przepisy te nie stanowiły podstawy prawnej rozstrzygnięcia Sądu Apelacyjnego i nie mogły być przedmiotem orzekania przez Trybunał Konstytucyjny w trybie skargi konstytucyjnej na podstawie art. 79 Konstytucji.
Skarżący wyraża wątpliwość, czy przywołanie w uzasadnieniu uchwały Sądu Najwyższego oznacza odejście od linii orzeczniczej ustalonej w wyroku Trybunału z 9 czerwca 1998 r. Uchwała Sądu Najwyższego dotyczyła wykładni art. 5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy i została powołana w uzasadnieniu w zakresie, w jakim Trybunał podzielił stanowisko Sądu Najwyższego. Natomiast przywołane przez skarżącego orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 9 czerwca 1998 r., sygn. akt K. 28/97, OTK ZU nr 4/1998, poz. 50, dotyczyło zupełnie innej materii – zgodności z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji przepisów ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych w zakresie ich prawa do sądu, co w oczywisty sposób nie było przedmiotem rozstrzygnięcia w sprawie o sygn. SK 33/04 objętej skargą.
Z tych względów Trybunał orzekł jak w sentencji.