Ts 129/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II AKz 134/08 IV K 350/08
Pełny tekst orzeczenia
20/1/B/2010
POSTANOWIENIE
z dnia 24 listopada 2009 r.
Sygn. akt Ts 129/08
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Mirosław Wyrzykowski,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Marcina M. w sprawie zgodności:
art. 258 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) z art. 2, art. 41 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 1, art. 42 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej z 16 kwietnia 2008 r. wniesiono o zbadanie zgodności art. 258 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.; dalej: k.p.k.) z art. 2, art. 41 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 1, art. 42 ust. 3 Konstytucji.
Skarga konstytucyjna sformułowana została w związku z następującym stanem faktycznym. Sąd Okręgowy w Lublinie – IV Wydział Karny postanowieniem z 12 marca 2008 r. (sygn. akt IV K 350/08) przedłużył stosowanie wobec skarżącego i innych oskarżonych w sprawie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania. Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli obrońca skarżącego oraz sam skarżący. Postanowieniem z 2 kwietnia 2008 r. (sygn. akt II AKz 134/08) Sąd Apelacyjny w Lublinie – II Wydział Karny utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie w części dotyczącej przedłużenia tymczasowego aresztowania wobec skarżącego.
Skarżący zarzucił, że stosowanie tymczasowego aresztowania jedynie z uwagi na grożącą oskarżonemu surową karę „kłóci się ze standardami państwa prawnego (art. 2 Konstytucji) i nie znajduje uzasadnienia w treści art. 41 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 1 ustawy zasadniczej”. Zdaniem skarżącego, zastosowanie art. 258 § 2 k.p.k. w jego sprawie spowodowało, że naruszona została konstytucyjna zasada domniemania niewinności (art. 42 ust. 3 Konstytucji).
Zarządzeniem z 31 sierpnia 2009 r. skarżący został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej przez: doręczenie uzasadnienia postanowienia Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 2 kwietnia 2008 r. (sygn. akt II AKz 134/08); doręczenie czterech kopii skargi konstytucyjnej wraz z załącznikami; dokładne określenie sposobu naruszenia konstytucyjnych praw i wolności skarżącego, wyrażonych w art. 41 ust. 1 oraz art. 42 ust. 3 Konstytucji, przez zaskarżony przepis art. 258 § 2 k.p.k. Zarządzenie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego 4 września 2009 r. Termin do uzupełnienia braków skargi minął 11 września 2009 r.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że w ustawowym terminie pełnomocnik skarżącego nie usunął braków formalnych skargi konstytucyjnej, wskazanych w zarządzeniu z dnia 31 sierpnia 2009 r. Zgodnie z art. 49 w zw. z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) nieusunięcie braków skargi konstytucyjnej w ustawowym terminie 7 dni od daty zawiadomienia stanowi samoistną podstawę odmowy nadania biegu skardze.
Mając powyższe na względzie należało orzec jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 24 listopada 2009 r.
Sygn. akt Ts 129/08
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Mirosław Wyrzykowski,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Marcina M. w sprawie zgodności:
art. 258 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) z art. 2, art. 41 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 1, art. 42 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej z 16 kwietnia 2008 r. wniesiono o zbadanie zgodności art. 258 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.; dalej: k.p.k.) z art. 2, art. 41 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 1, art. 42 ust. 3 Konstytucji.
Skarga konstytucyjna sformułowana została w związku z następującym stanem faktycznym. Sąd Okręgowy w Lublinie – IV Wydział Karny postanowieniem z 12 marca 2008 r. (sygn. akt IV K 350/08) przedłużył stosowanie wobec skarżącego i innych oskarżonych w sprawie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania. Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli obrońca skarżącego oraz sam skarżący. Postanowieniem z 2 kwietnia 2008 r. (sygn. akt II AKz 134/08) Sąd Apelacyjny w Lublinie – II Wydział Karny utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie w części dotyczącej przedłużenia tymczasowego aresztowania wobec skarżącego.
Skarżący zarzucił, że stosowanie tymczasowego aresztowania jedynie z uwagi na grożącą oskarżonemu surową karę „kłóci się ze standardami państwa prawnego (art. 2 Konstytucji) i nie znajduje uzasadnienia w treści art. 41 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 1 ustawy zasadniczej”. Zdaniem skarżącego, zastosowanie art. 258 § 2 k.p.k. w jego sprawie spowodowało, że naruszona została konstytucyjna zasada domniemania niewinności (art. 42 ust. 3 Konstytucji).
Zarządzeniem z 31 sierpnia 2009 r. skarżący został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej przez: doręczenie uzasadnienia postanowienia Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 2 kwietnia 2008 r. (sygn. akt II AKz 134/08); doręczenie czterech kopii skargi konstytucyjnej wraz z załącznikami; dokładne określenie sposobu naruszenia konstytucyjnych praw i wolności skarżącego, wyrażonych w art. 41 ust. 1 oraz art. 42 ust. 3 Konstytucji, przez zaskarżony przepis art. 258 § 2 k.p.k. Zarządzenie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego 4 września 2009 r. Termin do uzupełnienia braków skargi minął 11 września 2009 r.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że w ustawowym terminie pełnomocnik skarżącego nie usunął braków formalnych skargi konstytucyjnej, wskazanych w zarządzeniu z dnia 31 sierpnia 2009 r. Zgodnie z art. 49 w zw. z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) nieusunięcie braków skargi konstytucyjnej w ustawowym terminie 7 dni od daty zawiadomienia stanowi samoistną podstawę odmowy nadania biegu skardze.
Mając powyższe na względzie należało orzec jak w sentencji.