Ts 34/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I Co 1733/08
Pełny tekst orzeczenia
209/3/B/2010
POSTANOWIENIE
z dnia 23 marca 2010 r.
Sygn. akt Ts 34/09
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Liszcz,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Jacka G. w sprawie zgodności:
art. 110 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, ze zm.) z art. 41 ust. 4, art. 40, art. 30 oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 4 lutego 2009 r. pełnomocnik skarżącego zarzucił art. 110 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, ze zm.) sprzeczność z art. 41 ust. 4, art. 40, art. 30 oraz art. 2 Konstytucji.
Dyrektor Zakładu Karnego Nr 1 we Wrocławiu w decyzji z 23 września 2008 r. (DOP-0510/123/08/S) uznał – z powołaniem się na zaskarżony przepis – że zarzuty podnoszone przez skarżącego, a dotyczące m.in. nieodpowiedniej powierzchni celi mieszkalnej, są nieuzasadnione. Powyższe stanowisko podzielił Okręgowy Inspektorat Służby Więziennej we Wrocławiu w decyzji z 30 października 2008 r. (znak: OI/OP – 0510/42/08/S).
W ocenie skarżącego sytuacja, w której skazany przebywa w celi o powierzchni wynoszącej 3m2 stanowi naruszenie: prawa do traktowania w sposób humanitarny w okresie odbywania kary pozbawienia wolności (art. 41 ust. 4 Konstytucji), zakazu karania w sposób okrutny, nieludzki i poniżający (art. 40 Konstytucji), zasady państwa prawnego (art. 2 Konstytucji) oraz zakazu naruszania przyrodzonej godności człowieka (art. 30 Konstytucji).
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 6 maja 2009 r. wezwano skarżącego o nadesłanie: pism Dyrektora ZK Nr 1 we Wrocławiu z 16 i 23 września 2008 r. (DOP – 0510/123/08/S), postanowienia właściwego sądu o ustanowienie dla skarżącego pełnomocnika z urzędu celem wniesienia skargi konstytucyjnej, a także decyzji właściwej Okręgowej Rady Adwokackiej wyznaczającej pełnomocnika dla skarżącego.
W dniu 20 maja 2009 r. nadesłano wskazane w zarządzeniu rozstrzygnięcia oraz pismo Okręgowej Rady Adwokackiej wyznaczające dla skarżącego pełnomocnika. Podkreślić należy, że zarówno w postanowieniu Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieście, Wydział I Cywilny z 6 października 2008 r. (sygn. akt I Co 1733/08), jak i w decyzji Okręgowej Rady Adwokackiej z 10 października 2008 r. (Nr 12/USK/08) wskazano wyraźnie, że pełnomocnik zostaje wyznaczony celem sporządzenia skargi konstytucyjnej w związku z decyzją Dyrektora Zakładu Karnego w Wołowie z 9 czerwca 2008 r. oraz decyzją Dyrektora Okręgowego Inspektoratu Służby Więziennej we Wrocławiu z 22 lipca 2008 r.
W związku z powyższym, zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 16 listopada 2009 r. wezwano pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia w terminie 7 dni braków skargi konstytucyjnej przez wyjaśnienie niezgodności pomiędzy oznaczeniem decyzji wskazanych w skardze jako ostateczne rozstrzygnięcia a oznaczeniem decyzji, w związku z którymi pełnomocnik skarżącego został umocowany do wniesienia skargi konstytucyjnej postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieście – Wydział I Cywilny z 6 października 2008 r. (sygn. akt I Co 1733/08) oraz wyznaczony przez Okręgową Radę Adwokacką pismem z 10 października 2008 r., a także o wyjaśnienie, czy od rozstrzygnięć, z których wydaniem wiąże skarżący naruszenie przysługujących mu praw i wolności konstytucyjnych, została wniesiona skarga do sądu.
W ustawowym terminie 7 dni pełnomocnik skarżącego nie usunął wskazanych braków skargi konstytucyjnej. Należy nadto stwierdzić, że do Trybunału Konstytucyjnego nie wpłynęło, mimo skutecznego doręczenia pełnomocnikowi skarżącego 23 listopada 2009 r. zarządzenia sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 16 listopada 2009 r., żadne pismo pełnomocnika.
W tym stanie rzeczy jest oczywiste, że w wyznaczonym terminie nie zostały usunięte braki skargi konstytucyjnej o sygn. Ts 34/09 i z tego względu, na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.), należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Należy podkreślić, że nieuzupełnienie w terminie wskazanych w zarządzeniu braków uniemożliwia stwierdzenie, czy skarga została sporządzona przez prawidłowo umocowanego pełnomocnika, a także ustalenie, czy zostały spełnione przesłanki skargi konstytucyjnej, w tym, czy została wyczerpana droga prawna.
POSTANOWIENIE
z dnia 23 marca 2010 r.
Sygn. akt Ts 34/09
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Liszcz,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Jacka G. w sprawie zgodności:
art. 110 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, ze zm.) z art. 41 ust. 4, art. 40, art. 30 oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 4 lutego 2009 r. pełnomocnik skarżącego zarzucił art. 110 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, ze zm.) sprzeczność z art. 41 ust. 4, art. 40, art. 30 oraz art. 2 Konstytucji.
Dyrektor Zakładu Karnego Nr 1 we Wrocławiu w decyzji z 23 września 2008 r. (DOP-0510/123/08/S) uznał – z powołaniem się na zaskarżony przepis – że zarzuty podnoszone przez skarżącego, a dotyczące m.in. nieodpowiedniej powierzchni celi mieszkalnej, są nieuzasadnione. Powyższe stanowisko podzielił Okręgowy Inspektorat Służby Więziennej we Wrocławiu w decyzji z 30 października 2008 r. (znak: OI/OP – 0510/42/08/S).
W ocenie skarżącego sytuacja, w której skazany przebywa w celi o powierzchni wynoszącej 3m2 stanowi naruszenie: prawa do traktowania w sposób humanitarny w okresie odbywania kary pozbawienia wolności (art. 41 ust. 4 Konstytucji), zakazu karania w sposób okrutny, nieludzki i poniżający (art. 40 Konstytucji), zasady państwa prawnego (art. 2 Konstytucji) oraz zakazu naruszania przyrodzonej godności człowieka (art. 30 Konstytucji).
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 6 maja 2009 r. wezwano skarżącego o nadesłanie: pism Dyrektora ZK Nr 1 we Wrocławiu z 16 i 23 września 2008 r. (DOP – 0510/123/08/S), postanowienia właściwego sądu o ustanowienie dla skarżącego pełnomocnika z urzędu celem wniesienia skargi konstytucyjnej, a także decyzji właściwej Okręgowej Rady Adwokackiej wyznaczającej pełnomocnika dla skarżącego.
W dniu 20 maja 2009 r. nadesłano wskazane w zarządzeniu rozstrzygnięcia oraz pismo Okręgowej Rady Adwokackiej wyznaczające dla skarżącego pełnomocnika. Podkreślić należy, że zarówno w postanowieniu Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieście, Wydział I Cywilny z 6 października 2008 r. (sygn. akt I Co 1733/08), jak i w decyzji Okręgowej Rady Adwokackiej z 10 października 2008 r. (Nr 12/USK/08) wskazano wyraźnie, że pełnomocnik zostaje wyznaczony celem sporządzenia skargi konstytucyjnej w związku z decyzją Dyrektora Zakładu Karnego w Wołowie z 9 czerwca 2008 r. oraz decyzją Dyrektora Okręgowego Inspektoratu Służby Więziennej we Wrocławiu z 22 lipca 2008 r.
W związku z powyższym, zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 16 listopada 2009 r. wezwano pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia w terminie 7 dni braków skargi konstytucyjnej przez wyjaśnienie niezgodności pomiędzy oznaczeniem decyzji wskazanych w skardze jako ostateczne rozstrzygnięcia a oznaczeniem decyzji, w związku z którymi pełnomocnik skarżącego został umocowany do wniesienia skargi konstytucyjnej postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieście – Wydział I Cywilny z 6 października 2008 r. (sygn. akt I Co 1733/08) oraz wyznaczony przez Okręgową Radę Adwokacką pismem z 10 października 2008 r., a także o wyjaśnienie, czy od rozstrzygnięć, z których wydaniem wiąże skarżący naruszenie przysługujących mu praw i wolności konstytucyjnych, została wniesiona skarga do sądu.
W ustawowym terminie 7 dni pełnomocnik skarżącego nie usunął wskazanych braków skargi konstytucyjnej. Należy nadto stwierdzić, że do Trybunału Konstytucyjnego nie wpłynęło, mimo skutecznego doręczenia pełnomocnikowi skarżącego 23 listopada 2009 r. zarządzenia sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 16 listopada 2009 r., żadne pismo pełnomocnika.
W tym stanie rzeczy jest oczywiste, że w wyznaczonym terminie nie zostały usunięte braki skargi konstytucyjnej o sygn. Ts 34/09 i z tego względu, na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.), należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Należy podkreślić, że nieuzupełnienie w terminie wskazanych w zarządzeniu braków uniemożliwia stwierdzenie, czy skarga została sporządzona przez prawidłowo umocowanego pełnomocnika, a także ustalenie, czy zostały spełnione przesłanki skargi konstytucyjnej, w tym, czy została wyczerpana droga prawna.