Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2013 roku

Sąd Okręgowy – V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Andrzej Marek

Protokolant: Justyna Alfawicka

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2013 r. w Legnicy

sprawy z wniosku J. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o emeryturę

na skutek odwołania J. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 9 stycznia 2013 roku

znak (...)

zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 9 stycznia 2013 r. znak (...)ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy J. P. prawo do emerytury od dnia 01 stycznia 2013 r.

Sygn. akt VU 242/13

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na mocy decyzji z dnia 9 stycznia 2013 r. odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wnioskodawca nie spełnia jednej z przesłanek z art. 184 ustawy emerytalnej, gdyż udowodnił staż pracy w warunkach szczególnych jedynie w wymiarze 4 lat 5 miesięcy i 25 dni. W dniu 29 stycznia 2013 r. organ rentowy wydał kolejna decyzję, w której zmienił poprzednią decyzję z 9 stycznia 2013 r. w ten sposób, że ze stażu pracy w warunkach szczególnych wyeliminował okres zatrudnienia od 1 października 1967 r. do 30 czerwca 1970 r. w (...) kiedy to wnioskodawca był zatrudniony jako pracownik młodociany – uczeń praktycznej nauki zawodu. Ostatecznie ZUS uznał wnioskodawcy staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 1 rok 8 miesięcy i 25 dni. Nie uznał do tego stażu okresów zatrudnienia:

- od 1 października 1967 r. do 30 czerwca 1970 r. w (...),

- od 24 kwietnia 1974 r. do 30 grudnia 1998 r. w Przedsiębiorstwie (...) S.A. w L..

Odwołanie od decyzji z 9 stycznia 2013 r. wniósł wnioskodawca domagając się jej zmiany, przyznania emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Powołał się na dowody w postaci zeznań świadków i świadectwa pracy w warunkach szczególnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca 60 lat ukończył (...) r. Udowodnił ogólny staż pracy na dzień 1 stycznia 1999 r. w wymiarze 31 lat 1 miesiąc i 3 dni.

W okresie od 24 kwietnia 1974 r. do 30 września 2002 r. zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Były to samochody marki S., J. Z., T.. Wnioskodawca woził nimi materiały budowlane na budowy. W całym okresie zatrudnienia wnioskodawca - poza kierowaniem samochodami ciężarowymi - nie wykonywał innych czynności - w szczególności czynności mechanika samochodowego. W zakładzie był warsztat, w którym zatrudnieni byli mechanicy. Wnioskodawca nigdy nie pracował w tym warsztacie.

Dowód: - zeznania świadków K. N., E. K., Z. T. k. 28 – odwr.

- przesłuchanie wnioskodawcy k. 21 – odwr.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym przed 01 stycznia 1949r., będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt.1, tj. innym niż 65 lat dla mężczyzn. Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom zatrudnionym w szczególnych warunkach przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, tj. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. I tak zgodnie z § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał pracę w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: 1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn, 2) ma wymagany okres zatrudnienia 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Z mocy art. 184 ustawy emerytalnej cytowane przepisy znajdują zastosowanie w stosunku do ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948r., którym przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (01.01.1999r.) osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Sporną kwestią było to, czy wnioskodawca posiada 15 lat pracy w szczególnych warunkach. ZUS odmówił zaliczenia wnioskodawcy do takiej pracy okresu zatrudnienia od 24 kwietnia 1974 r. do 30 grudnia 1998 r. w Przedsiębiorstwie (...) S.A. w L..

Ze spójnych i konsekwentnych zeznań świadków K. N., E. K., Z. T. oraz przesłuchania wnioskodawcy wynika, że od początku zatrudnienia w tym zakładzie wnioskodawca zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Mylnie wystawione świadectwo pracy w szczególnych warunkach (k.7), w którym wskazano zatrudnienie wnioskodawcy na łączonym stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony – mechanika nie może przekreślać uprawnień wnioskodawcy do świadczenia emerytalnego.

Wszyscy - pracujący z wnioskodawcą w Przedsiębiorstwie (...)S.A. w L. - świadkowie jednoznacznie potwierdzili, że J. P. nigdy nie wykonywał czynności mechanika samochodowego. Zajmował się wyłącznie kierowaniem samochodami ciężarowymi. Była to zatem stała praca w pełnym wymiarze określona w Dziale XIV poz. 16 załącznika do rozporządzenia RM z 7 lutego 1983 r.

Z tych względów okres pracy wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...) w L. od 24 kwietnia 1974 r. do 30 grudnia 1998 r. (24 lata 8 miesięcy i 7 dni) powinien zostać zaliczony do pracy w warunkach szczególnych.

Dlatego zmieniono zaskarżoną decyzję przyznając wnioskodawcy świadczenie emerytalne od pierwszego dnia miesiąca złożenia wniosku.