Pełny tekst orzeczenia

112/9/A/2012

POSTANOWIENIE
z dnia 9 października 2012 r.
Sygn. akt SK 28/10

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Zbigniew Cieślak – przewodniczący
Stanisław Biernat
Maria Gintowt-Jankowicz
Mirosław Granat – II sprawozdawca
Teresa Liszcz – I sprawozdawca,

po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 października 2012 r., wniosku pełnomocnika skarżącego Zygmunta Goli, adwokata Marcina Soboty, o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, w tym zwrot kosztów zastępstwa prawnego,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić wniosku.

UZASADNIENIE

1. Po rozpoznaniu skargi konstytucyjnej o sygn. SK 28/10, w wyroku z 25 września 2012 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że: „Art. 55 § 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) w zakresie, w jakim nadaje ustanowionemu w nim terminowi do wniesienia aktu oskarżenia charakter prekluzyjny, jest zgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej”.




2. Pełnomocnik skarżącego wraz ze skargą konstytucyjną wniósł o „zasądzenie od Skarbu Państwa kosztów pełnomocnictwa z urzędu skarżącego Zygmunta Goli w ramach niniejszego postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym według norm prawem przepisanych”.


3. Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:


Zgodnie z treścią art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) zwrot kosztów postępowania orzekany jest wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną. W razie nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej Trybunał Konstytucyjny może orzec zwrot kosztów postępowania tylko „w uzasadnionych przypadkach” (art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK). Orzeczenie takie ma jednak charakter wyjątkowy jako odstępstwo od zasady ogólnej wyrażonej w art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o TK. Trybunał, rozpoznając wniosek złożony w niniejszej sprawie, nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, a ponadto ani sam skarżący, ani jego pełnomocnik nie wykazali zaistnienia takich szczególnych okoliczności, które przemawiałyby za przyznaniem kosztów postępowania.


Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.