Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Cz 253/13

POSTANOWIENIE

Dnia 15 maja 2013r.

Sąd Okręgowy w Słupsku Wydział IV Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Dorota Curzydło,

Sędziowie SO: Andrzej Jastrzębski (spr.), Mariusz Struski

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2013r. w Słupsku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku J. J.

o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego z urzędu

w przedmiocie skargi J. J. na postanowienie referendarza sądowego Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 3.08.2012r. o zwolnienie radcy prawnego Ł. R. z obowiązku zastępowania wnioskodawcy w niniejszym postępowaniu

na skutek zażalenia wnioskodawcy

na postanowienie Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 23.10.2012r., sygn. akt I Co 25/10

postanawia: oddalić zażalenie.

Sygn. akt IV Cz 253/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Słupsku odrzucił skargę J. J. na postanowienie referendarza sądowego o zwolnieniu radcy prawnego Ł. R. z obowiązku zastępowania wnioskodawcy w niniejszym postępowaniu, stwierdzając na podstawie art. 398 22 § 1 kpc, że postanowienie w przedmiocie zwolnienia radcy prawnego od obowiązku zastępowania strony w procesie nie jest zaskarżalne.

Zażalenie na powyższe rozstrzygnięcie wywiódł wnioskodawca, który, zaskarżając je w całości, wniósł o jego uchylenie. W uzasadnieniu wskazał, że skarżone orzeczenie jest nietrafne, narusza wskazane w nim przepisy prawa procesowego, nadto przedwczesne z uwagi na powagę pisma procesowego. Skarżący podniósł, że przedmiotowe postanowienie podlega zaskarżeniu w trybie art. 394 kpc.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jest bezzasadne.

Sąd I instancji wydał prawidłowe rozstrzygnięcie, stwierdzając, że postanowienie w przedmiocie zwolnienia radcy prawnego od obowiązku zastępowania strony w procesie jest niezaskarżalne, w konsekwencji czego, uznając zażalenie za niedopuszczalne, prawidłowo odrzucił skargę na orzeczenie referendarza sądowego,

Odnosząc się do zawartej w treści zażalenia argumentacji stwierdzić należy, że podstawą odrzucenia skargi był przepis art. 389 22 § 1 kpc a contrario, dotyczący skargi na orzeczenie referendarza sądowego, nie zaś wskazywany przez skarżącego przepis art. 394 kpc, regulujący inną kwestię, mianowicie zażaleń na postanowienia Sądu I instancji.

Niezależnie od powyższego wskazać trzeba, że polska procedura cywilna nie zna pojęcia „powagi pisma procesowego”, zaś przywoływane również w treści zażalenia przepisy art. 109 uksc i art. 199 kpc nie znajdują zastosowania w niniejszej sprawie wpadkowej.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, mocą art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc, oddalił zażalenie J. J., jako że było ono niezasadne.