Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Anna Bałazińska-Goliszewska

Sędziowie SSO Dorota Kropiewnicka (spr.)

(...) del. do SO Piotr Wylegalski

Protokolant Artur Łukiańczyk

przy udziale I. G. Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2013r.

sprawy S. A.

oskarżonego o przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

oraz z art. 276 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Oleśnicy

z dnia 9 października 2012 roku sygn. akt II K 1488/11

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt: IV Ka 1440/12

UZASADNIENIE

S. A. został oskarżony o to, że:

I.  we wrześniu 2007r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Klub Sportowy (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 199 złotych w ten sposób, że w dniu 25 września 2007r. zakupił w sklepie (...)-A.” przy ul. (...) na podstawie faktury VAT nr (...) wystawionej dla Klubu Sportowego (...)” obuwie sportowe w postaci damskich butów do biegania marki (...) o wartości 199 złotych z przeznaczeniem dla osoby nieuprawnionej, a następnie przekazał tą fakturę VAT do zaksięgowania i rozliczył, czym działał na szkodę Klubu Sportowego (...), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.;

II.  w okresie od 8 września 2008r. do grudnia 2008r. w O. i T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował wyłudzić pieniądze w kwocie 179 złotych w ten sposób, iż w dniu 8 września 2008r. zakupił w sklepie (...)-A.” przy ul. (...) na podstawie faktury VAT (...) wystawionej dla Klubu Sportowego (...) obuwie sportowe w postaci damskich butów do biegania marki (...) o wartości 179 złotych z przeznaczeniem dla osoby nieuprawnionej, a następnie na skutek upublicznienia sprawy zaniechał przekazania tej faktury VAT do zaksięgowania i rozliczenia, czym działał na szkodę Klubu Sportowego (...), tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.;

III.  w okresie od 8 września 2008r. do grudnia 2008r. pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...) ukrył dokument w postaci oryginału faktury VAT z dnia 8 września 2008r. nr (...) wystawionej przez firmę (...)-A.” z siedzibą w O. pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej sprzedaży obuwia sportowego w postaci damskich butów do biegania marki (...) o wartości 179 złotych czym działał na szkodę Klubu Sportowego (...), tj. o czyn z art. 276 k.k.;

IV.  w okresie od sierpnia 2006r. do kwietnia 2007r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 168 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 06 sierpnia 2006r. z firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą K. u. (...) 1 Punkt Sprzedaży W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 149,90 zł,

- nr (...) z dnia 24 kwietnia 2007r. z firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą K. u. (...) 1 Punkt Sprzedaży W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 219,91 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu dwukrotnie kwotę 100 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę K. S. (1), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

V.  w okresie od kwietnia 2003r. do sierpnia 2008r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 368 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 14 kwietnia 2003r. z firmy (...)-A.” A. A. (1) Z. z siedzibą w O. pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich 1 pary o wartości 299 zł,

- nr (...) z dnia 7 sierpnia 2008r. z firmy (...).pl (...) ul. (...) 27 dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich marki (...) – 1 para na kwotę 369 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu dwukrotnie kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę M. Ł., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

VI.  w okresie od września 2004r. do kwietnia 2007r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 184 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 21 września 2004r. z firmy (...) S.C. M. A. W. O. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 285 zł,

- (...) z dnia 06 kwietnia 2007r. z firmy (...). J. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 199 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu dwukrotnie kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę G. D., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

VII.  w okresie od sierpnia 2004r. do maja 2007r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 104,70 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 18 sierpnia 2004r. z firmy (...) Sp. jawna S. J. W. wspólnicy L. ul. (...) Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 229,80 zł,

- nr (...) z dnia 21 sierpnia 2006r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 179,95 zł,

- nr (...)-05/(...) z dnia 03 maja 2007r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 194,95 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu kwotę 200 złotych przy pierwszym zakupie, a następnie dwukrotnie kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę M. S. (1), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

VIII.  we wrześniu 2003r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 139 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktury:

- nr 80/F z dnia 18 kwietnia 2003r. z firmy (...). J. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 289 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę M. B., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.;

IX.  w kwietniu 2004r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 79 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktury:

- nr 37/F z dnia 06 kwietnia 2004r. z firmy (...). J. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 229 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę Ł. K., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.;

X.  w okresie od sierpnia 2004r. do sierpnia 2008r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 308,75 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 03 sierpnia 2004r. z firmy (...) Sp. jawna S. J. W. wspólnicy L. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 189,91 zł,

- nr (...) z dnia 16 września 2005r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 199,95 zł,

- nr (...) z dnia 30 września 2006r. z firmy (...) ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 229,99 zł,

- nr (...)/W./PG z dnia 21 września 2007r. z firmy (...) Sp. z o.o. S. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 179,00 zł,

- nr (...) z dnia 30 września 2008r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 209,90 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu kwotę 100 złotych przy pierwszym zakupie, a następnie czterokrotnie kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę J. O., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XI.  w okresie od kwietnia do sierpnia 2008r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 144,93 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 24 kwietnia 2008r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 179,90 zł i akcesoriów tekstylnych o wartości 34,04 zł,

- nr (...) z dnia 28 kwietnia 2008r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu rękawic bramkarskich marki R. o wartości 230,99 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu dwukrotnie kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę K. S. (2), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XII.  w sierpniu 2008r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 79,95 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktury:

- (...) (...) z dnia 9 sierpnia 2006r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 229,95 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę M. L., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k;

XIII.  w okresie od sierpnia 2004 do października 2008r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 248,75 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 27 sierpnia 2004r. z firmy z firmy (...) Sp. jawna S. J. W. wspólnicy L. ul. (...) Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 169,90 zł,

- nr (...) z dnia 12 kwietnia 2006r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 219,95 zł

- nr (...) z dnia 01 września 2007r. z firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą K. u. (...) 1 Punkt Sprzedaży W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 249,90 zł,

- nr (...) z dnia 06 października 2006r. z firmy (...)-A.” A. A. (1) Z. O. pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 209 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu czterokrotnie kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę D. W., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XIV.  w okresie od sierpnia 2004r. do września 2007r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 117,99 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 24 kwietnia 2004r. z firmy (...)-A.” A. A. (1) Z. O. pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 168,99 zł,

- nr (...) z dnia 31 marca 2006r. z firmy (...)-A.” A. A. (1) Z. O. pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 249 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu dwukrotnie kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę Z. R. (1), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XV.  w kwietniu 2003r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 49,90 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktury:

- nr (...) z dnia 12 kwietnia 2003r. z firmy (...) Sp. jawna S. J. W. i wspólnicy L. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 199,90 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę S. K., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.;

XVI.  w okresie od października 2005r. do kwietnia 2008r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 213,91 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 08 października 2005r. z firmy (...) Sp. jawna S. J. W. i wspólnicy L. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 219,91 zł,

- nr (...) z dnia 11 kwietnia 2008r. z firmy (...).H. (...) B. K. Os. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 194 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu dwukrotnie kwotę 100 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę K. B. (1), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XVII.  w okresie od października 2005r. do września 2008r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 218,85 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 09 października 2005r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 229,95 zł

- nr (...) z dnia 02 września 2007r. z firmy (...) pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 139,90 zł,

- (...) z dnia 11 września 2008r. z firmy (...).H. A. Sp. j. K. M. i Hajduk A. K. ul. (...) Filia W. pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 199,90 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu kwotę 100 złotych przy pierwszym zakupie, a następnie dwukrotnie kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę J. S., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XVIII.  w okresie od października 2005r. do kwietnia 2007r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 209 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- (...) z dnia 21 października 2005r. z firmy (...)-A.” A. A. (1) Z. O. pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 259,01 zł,

- (...) z dnia 30 marca 2007r. z firmy (...) ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 149,99 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu dwukrotnie kwotę 100 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę M. J. (1), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XIX.  w listopadzie 2005r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 119,91 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktury:

- nr (...) z dnia 29 października 2005r. z firmy (...). j. S. J. W. i wspólnicy L. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 219,91 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu kwotę 100 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę S. N., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.;

XX.  w okresie od września 2004r. do października 2007r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 277,85 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- (...) z dnia 09 września 2004r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 159,85 zł,

- (...) z dnia 23 marca 2005r. z firmy (...).65 J. W. (2) ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 190 zł,

- nr (...) z dnia 11 sierpnia 2005r. z firmy (...)-A.” A. A. (1) Z. O. pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 149 zł,

- nr (...) W./AW z dnia 1 października 2007r. z firmy (...) Sp. z o.o. S. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 179 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu czterokrotnie kwotę 100 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę P. P. , tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XXI.  w okresie od marca 2006r. do września 2007r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 178 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 07 marca 2006r. z firmy (...)-A.” A. A. (1) Z. O. pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 199 zł,

- nr (...) W./PG z dnia 02 września 2007r. z firmy (...) Sp. z o.o. S. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 189 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu dwukrotnie kwotę 100 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę A. O., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XXII.  w okresie od kwietnia 2006r. do października 2008r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 229,80 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 18 kwietnia 2006r. z firmy (...)-A.” A. A. (1) Z. O. pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 289,01 zł,

- nr (...) z dnia 03 października 2006r. z firmy (...) ul. (...) dl Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 229,99 zł,

- nr (...) z dnia 02 września 2007r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. pl. (...) Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 249,90 zł,

- nr (...) z dnia 26 marca 2008r. z firmy Firma Handlowa (...) s.c. O. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 188 zł

- nr (...) z dnia 06 października 2008r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 179 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu trzykrotnie kwotę 150 złotych, a następnie dwukrtonie kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę M. K. (1), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XXIII.  w sierpniu 2008r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 39 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktury:

- nr (...) z dnia 14.08.2008r. z firmy (...) ul. (...).H. Pasaż (...) pl. (...) dla (...) T. dot. zakupu obuwia o wartości 189 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę D. M., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.;

XXIV.  w kwietniu 2008r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 59 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktury:

- nr (...) z dnia 18 kwietnia 2008r. z firmy (...) pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 159 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu kwotę 100 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę M. P., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.;

XXV.  w okresie od marca do września 2007r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 129,90 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 27 marca 2007r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 199,95 zł,

- nr (...).(...) z dnia 12 września 2007r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 129,95 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu dwukrotnie kwotę 100 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę P. U., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XXVI.  w kwietniu 2007r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 40 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktury:

- nr (...) z dnia 13 kwietnia 2007r. z firmy (...).H. F. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 140 zł,

- (...) z dnia 06 kwietnia 2007r. z firmy (...). J. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 199 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu kwotę 100 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę M. K. (2), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k

XXVII.  w okresie od sierpnia 2007r. do października 2008r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 281,51 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 17 sierpnia 2007r. z firmy (...) Sp. z o.o. (...) W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 268,60 zł

- nr (...) z dnia 24 października 2008r. z firmy (...) Sp. z o.o. (...) W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 312,91 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu dwukrotnie kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę D. D. (1), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XXVIII.  w okresie od września 2007r. do maja 2008r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 304,80 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 21 września 2007r. z firmy (...) Sp. z o.o. (...) W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 154,90 zł,

- nr (...) z dnia 2 maja 2008r. z firmy (...) Sp. z o.o. (...) W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 249,90 zł

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu dwukrotnie kwotę 100 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę D. R., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XXIX.  w okresie od października 2005r. do marca 2008r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 259,86 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 16 października 2005r. z firmy (...) i wspólnicy L. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 159,61 zł,

- nr (...) z dnia 23 marca 2007r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 199,95 zł,

- nr (...) z dnia 26 marca 2008r. z firmy (...) pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 200 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu trzykrotnie kwotę 100 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę Ł. S., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XXX.  w marcu 2008r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 49 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktury:

- nr (...) z dnia 09 maja 2008r. z firmy (...) Sp. z o.o. ul. (...) W. Sklep (...) ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 149 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu kwotę 100 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę M. S. (2), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.;

XXXI.  w okresie od września 2005r. do września 2006r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 19 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z dnia 06 września 2005r. z firmy (...) pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) T.” dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 159 zł,

- nr (...) z dnia 21 września 2006r. z firmy (...) S.C. M. A. W. O. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 160 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu dwukrotnie kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę M. J. (2), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XXXII.  w marcu 2003r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 48,99 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktury:

- nr (...) z dnia 17 lutego 2003r. z firmy (...) pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 198,99 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę G. M., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.;

XXXIII.  w sierpniu 2008r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 191,91 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktury:

- nr (...) z dnia 08.08.2008r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 341,91 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę T. K., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.;

XXXIV.  w marcu 2002r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 70 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktury:

- nr (...) z dnia 06 września 2005r. z firmy (...) pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) T.” dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 220 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę W. M., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.;

XXXV.  w okresie od sierpnia 2005r. do września 2006r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 79,90 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z datą 24.08.2005r. z firmy (...) Sp. z o.o. W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) T.” dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 279,90 zł,

- nr (...) z datą 21.09.2006 z firmy (...) ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 300 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu dwukrotnie kwotę 250 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę A. K. (2), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

XXXVI.  w kwietniu 2006r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 9 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktury:

- nr (...) z dnia 06 września 2005r. z firmy (...) Sp. z o.o. K. ul. (...) paw 1 Punkt Sprzedaży W. ul. (...) dla Klubu Sportowego (...) T.” dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 109 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu kwotę 100 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę A. T., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.;

XXXVII.  w okresie od sierpnia 2004r. do sierpnia 2005r. w T., pełniąc obowiązki Prezesa Zarządu Klubu Sportowego (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził zawodnika klubu (...) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 148,96 złotych w ten sposób, iż na podstawie faktur:

- nr (...) z datą 10 sierpnia 2004r. firmy (...) Sp. z o.o. dla Klubu Sportowego (...) T.” dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 189,95 zł,

- nr (...) z datą 26 sierpnia 2005r. z firmy (...) pl. (...) dla Klubu Sportowego (...) T.” dotyczącej zakupu butów piłkarskich o wartości 259,01 zł,

poprzez wprowadzenie go w błąd co do wielkości refundacji przez Klub Sportowy (...) zakupów sprzętu sportowego przez zawodników, gdzie Klub miał refundować 100 zł na zakup sprzętu przez zawodników drużyny juniorów, a 150 złotych przez zawodników seniorów, refundując mu dwukrotnie kwotę 150 złotych, podczas gdy faktycznie przez Klub refundowana była cała kwota wynikająca z faktury, czym działał na szkodę M. G., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

Wyrokiem z dnia 9 października 2012r. Sąd Rejonowy w Oleśnicy:

I.  uznał oskarżonego S. A. za winnego przestępstwa opisanego w pkt I części wstępnej zaskarżonego wyroku, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., i za to na podstawie art. 286 § 1 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 31 § 1, 2 i 3 k.k. wymierzył mu karę grzywny w ilości 20 (dwudziestu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwudziestu) złotych;

II.  uznał oskarżonego S. A. za winnego przestępstwa opisanego w pkt II części wstępnej zaskarżonego wyroku, tj. przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k, i za to na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 31 § 1, 2 i 3 k.k wymierzył mu karę grzywny w ilości 20 (dwudziestu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwudziestu) złotych;

III.  uznał oskarżonego za winnego przestępstwa opisanego w pkt III części wstępnej zaskarżonego wyroku, tj. przestępstwa z art. 276 k.k., i za to na podstawie art. 276 k.k. wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  od pozostałych zarzucanych oskarżonemu czynów, zawartych w pkt IV-XXXVII, oskarżony S. A. został uniewinniony;

V.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 k.k. wymierzył oskarżonemu S. A. karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 6 (sześciu) miesięcy oraz karę łączną grzywny w ilości 40 (czterdziestu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwudziestu) złotych;

VI.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

VII.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwrócił Klubowi Sportowemu (...) w T. dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych nr II/30/09 na k. 96 akt w wykazie dowodów rzeczowych nr III/215/09 na k. 497-501 akt;

VIII.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwrócił A. Z. (1) dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych Nr I/2/09 na k. 54 akt;

IX.  na podstawie art. 630 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. kosztami sądowymi obciążył Skarb Państwa, w pozostałej części zwalniając oskarżonego od ich ponoszenia, w tym opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, zarzucając Sądowi Rejonowemu:

I.  obrazę przepisów postępowania mogącą mieć wpływ na treść orzeczenia, a to art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez czynienie ustaleń faktycznych na podstawie wyselekcjonowanego materiału, nie zaś na podstawie wszystkich dowodów zgromadzonych w sprawie, dowolną ocenę dowodów akcentującą okoliczności niekorzystne dla oskarżonego, przy jednoczesnym pominięciu bądź bagatelizowaniu okoliczności dla niego korzystnych;

II.  błąd w ustaleniach faktycznych, mogący mieć wpływ na treść orzeczenia, poprzez przyjęcie jakoby oskarżony zakupił na podstawie faktury VAT nr (...) oraz faktury VAT nr (...) buty sportowe z przeznaczeniem dla osoby nieuprawnionej, a następnie ukrył fakturę VAT nr (...), podczas gdy prawidłowo rozważony i oceniony materiał nie daje podstaw do takiego rozstrzygnięcia.

Wskazując na powyższe, skarżący wniósł o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego S. A. od zarzucanych mu czynów opisanych w pkt I, II i III wyroku, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego była oczywiście bezzasadna. Sąd Rejonowy prawidłowo zebrał i ocenił materiał dowodowy sprawy, zasadnie przypisując oskarżonemu popełnienie przestępstw opisanych w pkt I- III części wstępnej zaskarżonego wyroku. W pełni adekwatne i sprawiedliwe pozostawały także wymierzone oskarżonemu kary jednostkowe oraz orzeczona wobec niego kara łączna. W konsekwencji zaskarżony wyrok przedstawił się jako w pełni prawidłowy i należało utrzymać go w mocy.

Wbrew zarzutom skarżącego zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w sposób jednoznaczny wskazywał, że w dniu 25 września 2007 r. oskarżony zakupił damskie buty sportowe z przeznaczeniem dla osoby nieuprawnionej, zaś stanowiącą dowód tej transakcji fakturę VAT nr (...) przekazał do zaksięgowania i rozliczenia w Klubie Sportowym (...). W trakcie pierwszego przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do popełnienia wskazanego czynu zabronionego, składając wówczas logiczne i spójne wyjaśnienia, które znalazły potwierdzenie w treści innych dowodów, w szczególności w zeznaniach świadków K. S. (1) (zawodnika, który miał rzekomo pobrać zakupione buty) oraz A. Z. (1) (właścicielki sklepu, w którym dokonano zakupu), a także w treści samej faktury VAT nr (...). Co prawda w toku rozprawy oskarżony wycofał swoje wcześniejsze wyjaśnienia, wskazując że w składające po raz pierwszy wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym został przesłuchany w sposób sprzeczny z przepisami Kodeksu postępowania karnego, co wyrażało się stosowaniem wobec niego niedopuszczalnych form nacisku, jednak argumentacja powyższa została przez Sąd I instancji zasadnie zakwestionowania. Nie powtarzając w tym miejscu trafnych uwag Sądu Rejonowego, należy dodatkowo wskazać, że gdyby rzeczywista relacja oskarżonego różniła się od treści spisanego wówczas protokołu, to oskarżony niewątpliwie dokumentu takiego by nie podpisał. Jednocześnie podkreślić należy, że w toku kolejnego przesłuchania przeprowadzonego w postępowaniu przygotowawczym oskarżony wyraźnie oświadczył, że chce odwołać swoje wcześniejsze wyjaśnienia, jednak nie dlatego że zostały one złożone pod przymusem, lecz wyłącznie dlatego, że „przemyślał swoje postępowanie i uznał, że w rzeczywistości nie działał na szkodę Klubu” (k. 527). Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w trakcie składania pierwszych wyjaśnień w toku postępowania sądowego oskarżony oświadczył, że „ odczytane mu wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego składał i podtrzymuje je w całości, z wyjątkiem dotyczącym faktury z 2007 r.” (k. 673). W świetle powyższego oraz przy uwzględnieniu treści zeznań przesłuchującego oskarżonego funkcjonariusza Policji- K. C., który kategorycznie zaprzeczył, by w toku przesłuchania wywierano na oskarżonego jakąkolwiek formę nacisku, linia obrony oskarżonego jawiła się jako skrajnie naiwna, nie znajdując żadnego wsparcia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

W zakresie czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku istotnym pozostawało, iż świadek A. Z. (1) potwierdziła, że faktura VAT nr (...) została wystawiona na rachunek Klubu Sportowego (...), zaś oskarżony nie kwestionował tego, iż przedmiotową fakturę ze sklepu pobrał. Na znajdującym się w aktach sprawy oryginale ww. dokumentu znajdują się jednocześnie dwa, wzajemnie wykluczające się odręczne zapiski. Z jednego z nich wynika, że buty zakupione zostały celem „promocji sportu wśród kobiet”, z kolei z drugiego wynika, że obuwie zostało osobiście pobrane przez mężczyznę- świadka K. S. (1), który kategorycznie zaprzeczył nie tylko temu, aby ów odręczny zapisek podpisał, ale również temu, by kwestionowane obuwie zostało mu kiedykolwiek wydane.

Podkreślić należy, że faktura VAT opisana w pkt I części wstępnej zaskarżonego wyroku została przekazana do zaksięgowania, a wydatek rozliczony jako część działalności statutowej Klubu. Sama faktura została przy tym ujawniona w dokumentacji księgowej Klubu, a w konsekwencji nie mogły w okolicznościach sprawy powstawać jakiekolwiek wątpliwości odnośnie ustalonego przez Sąd I instancji stanu faktycznego. W pełni prawidłowe było zwłaszcza ustalenie, że oskarżony działał na szkodę Klubu Sportowego (...), uzyskując korzyść majątkową poprzez wprowadzenie Klubu w błąd, czym wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 kk.

Zagadnieniem mającym istotny związek z czynami opisanym w pkt I oraz w pkt II części wstępnej zaskarżonego wyroku było ustalenie, czy w opisywanym w akcie oskarżenia okresie w Klubie Sportowym (...) grała dziewczyna, zaś obuwie wskazane w obu zarzutach mogło być nabywane właśnie dla niej. Na wskazaną okoliczność przeprowadzono w toku postępowania szereg dowodów, które nie dawały jednak wystarczających podstaw do ustalenia, że kwestionowane przez oskarżyciela publicznego zakupy obuwia mogły być związane z promocją sportu wśród kobiet. Przeprowadzoną w powyższym zakresie przez Sąd I instancji ocenę dowodów Sąd Okręgowy w pełni zaakceptował.

Wbrew zarzutom skarżącego wersji przebiegu zdarzeń podawanej przez oskarżonego nie wspierały zwłaszcza zeznania świadka P. D.. W toku postępowania przygotowawczego świadek zeznał, że „nie wie nic na temat kwestii zakupów butów damskich do biegania oraz nie wie nic na temat kwestii promocji sportu wśród kobiet” (k. 407). Natomiast w toku postępowania sądowego, a więc kilkanaście miesięcy po pierwszym przesłuchaniu w sprawie, świadek przypomniał sobie fakty istotne z punktu widzenia stawianych oskarżonemu zarzutów i zeznał, że „w klubie grały dwie dziewczyny w drużynie trampkarzy, w tym jego siostra A. D., która grała w czasie gdy prezesem był pan A.” (k. 875-876). Dziwi zwłaszcza fakt, że świadek, który deklarował swój bardzo silny związek z Klubem (świadek zeznał, że był zawodnikiem Klubu „od dziecka”) nie potrafił w toku postępowania przygotowawczego wskazać na tak charakterystyczną okoliczność, jaką niewątpliwie były treningi w Klubie dwóch dziewczyn. Zdziwienie musi być tym większe, gdy uwzględni się, że jedną z owych dziewczyn miała być siostra świadka D..

Kwestionując prawidłowość poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych, skarżący starał się wykazać, że fakt uczestnictwa A. D. w zajęciach sportowych prowadzonych w Klubie (...), znajdował potwierdzenie w zeznaniach świadków W. L., D. R., M. K. (1), K. B. (2) oraz J. R.. Odwołując się do treści zeznań wskazanych świadków skarżący w żaden sposób nie odniósł się do szczególnie znamiennego dla niniejszej sprawy procesu ewoluowania treści zeznań poszczególnych świadków. W toku postępowania przygotowawczego żaden ze wskazanych świadków nie potwierdził, by w Klubie (...) prowadzono promocję sportu wśród kobiet, w szczególności by zakupywano na ten cel obuwie sportowe. Na okoliczność tę świadkowie powołali się dopiero w toku rozprawy głównej, co jest to o tyle dziwne, że podobnie jak w przypadku świadka P. D., także wskazani wyżej świadkowie przesłuchiwani byli w postępowaniu sądowym po upływie kilkunastu miesięcy od ich przesłuchań w toku dochodzenia. Elementarne zasady doświadczenia życiowego nakazują uznać, że szczegóły określonego zdarzenia świadkowie dużo dokładniej relacjonują w toku przesłuchań, mających miejsce bezpośrednio po zaistnieniu owego zdarzenia. Upływ czasu w sposób zasadniczy wpływa na zakres zapamiętanych okoliczności, stąd zeznania składane przez świadków w toku postępowania sądowego są co do zasady dużo ogólniejsze, niż szczegółowe relacje przekazywane na wcześniejszym etapie postępowania.

W rozpoznawanej sprawie postawa świadków była zgoła odmienna. Dopiero w toku rozprawy przypomnieli oni sobie o tak istotnej dla sprawy okoliczności, jaką było uczestnictwo w zajęciach sportowych prowadzonych w Klubie (...) także dziewczyn. I tak, świadek W. L. zeznał, że A. D. trenowała w Klubie piłkę nożną (świadek przyznał jednocześnie, że nic mu nie wiadomo, by jakaś kobieta trenowała w Klubie biegi), zaś zeznania podobnej treści złożył świadek D. R.. Także świadek M. K. (1) potwierdził wersję skarżącego, jakoby w Klubie „grała jedna dziewczyna” (k. 873), zaś świadek K. B. (2) zeznał, że „była jedna lub dwie dziewczyny, które grały w drużynie juniorów” (k. 872). Abstrahując od faktu, że na okoliczności powyższe świadkowie powołali się dopiero w toku rozprawy, należy wskazać, że ich zeznania były wzajemnie sprzeczne w zakresie określenia ilości kobiet, które uczestniczyły w zajęciach sportowych prowadzonych w Klubie. Według P. D. w Klubie grały 2 dziewczyny, w tym jego siostra A. D., zdaniem świadka K. B. (2) w Klubie grały 1 lub 2 dziewczyny, natomiast zdaniem świadka D. R. oraz świadka M. K. (1) w Klubie grała 1 dziewczyna. Po raz kolejny należy zaś wskazać, że tak charakterystyczna okoliczność, jak udział w treningach piłki nożnej także dziewczyn (trenujących wspólnie z chłopcami) z pewnością byłaby zauważona przez osoby z bezpośredniego otoczenia Klubu, zaś świadkowie posiadający w tym zakresie rzeczywistą wiedzę nie tylko odwołaliby się do wskazanej okoliczności w toku pierwszego przesłuchania w sprawie, ale także potrafiliby bez większych wątpliwości wskazać na ilość trenujących w Klubie dziewczyn. Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że każdy ze wskazanych wyżej świadków odnosząc się do udziału kobiet w zajęciach sportowych użył słów „grały”, zaś niektórzy z nich wprost wskazywali na grę w piłkę nożną. W tych okolicznościach całkowicie niezrozumiałe byłyby motywy kupowania takim zawodniczkom butów przeznaczonych do biegania, zamiast butów przeznaczonych do gry w piłkę nożną. Taki sposób postępowania stanowiłby przejaw nienależytego wydatkowania przeznaczonych na ten cel środków pieniężnych, bowiem nie wymaga szerszego dowodzenia fakt, że buty przeznaczone do biegania w sposób zasadniczy różnią się swą budową od butów przeznaczonych do gry w piłkę nożną. Jednocześnie potrzeba odpowiedniego doboru obuwia do uprawianej dyscypliny sportowej ma nie tylko uzasadnienie techniczno-sportowe, ale również oczywiste uzasadnienie ekonomiczne, bowiem prawidłowy dobór obuwia zmniejsza jego podatność na zniszczenie, a tym samym ogranicza koszty jego ewentualnych napraw lub wymiany.

W powyższym kontekście należy również wskazać, że wielu spośród przesłuchanych w sprawie świadków- m.in. świadek Z. R. (2), S. K., K. S. (2), M. L., W. M.- nie wiedziało nic na temat zakupu butów dla kobiet, a także na temat uczestnictwa kobiet w zajęciach sportowych. Zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego trudno zaś uznać za wiarygodne, by tak istotny fakt, jak uczestnictwo w zajęciach z zakresu piłki nożnej również kobiet uszedł uwadze większości zawodników grających w Klubie oraz trenerowi grupy seniorów.

Podkreślić wreszcie należy, że obie kwestionowane przez oskarżyciela publicznego faktury VAT dotyczyły zakupu butów damskich, nie przeznaczonych do gry w piłkę, tylko do biegania, co dziwi o tyle, że z niekwestionowanego materiału dowodowego sprawy, w szczególności z zabezpieczonych w sprawie rachunków i faktur, wynikało że pozostałym zawodnikom grającym w Klubie oskarżony kupował buty do grania w piłkę. Gdyby prawdą było, że grającej w Klubie dziewczynie zakupiono buty do biegania, to taki sposób postępowania byłby oczywiście nielogiczny i nieuzasadniony. Stanowiło to kolejną przyczynę zakwestionowania wiarygodności wyjaśnień oskarżonego oraz uznania ich za element przyjętej przez oskarżonego linii obrony, sprzecznej z ujawnionym w sprawie materiałem dowodowym.

Wbrew zarzutom skarżącego, Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił także stan faktyczny sprawy związany z przestępstwami opisanymi w pkt II i III części wstępnej wyroku. Ze spójnych, logicznych i konsekwentnych zeznań świadków A. Z. (1), P. Z., K. G. oraz A. Z. (2) a także częściowo z wyjaśnień samego oskarżonego, wynikało że w dniu 8 września 2008 r. oskarżony zakupił w sklepie obuwie damskie do biegania, prosząc o wystawienie faktury VAT na klub sportowy (...). Faktura VAT została wystawiona przez pracownicę sklepu (...). Fakt jej wystawienia potwierdza m.in. znajdująca się w aktach sprawy kserokopia wskazanego dokumentu. Świadkowie A. Z. (1), K. G. oraz P. Z. spójnie i logicznie wskazali, że buty damskie zakupione w dniu 8 września 2008 r. zostały zareklamowane w dniu 2 października 2008 r. przez oskarżonego oraz osobę dla której buty zostały uprzednio zakupione. Osobą tą była świadek W. S., co potwierdzają częściowo także złożone przez nią zeznania. Jednocześnie zeznania świadków A. Z. (1) oraz K. G. dotyczące zdenerwowania, jakie oskarżony okazał, gdy odmówiono mu wymiany butów z uwagi na stwierdzone na nich ślady użytkowania, korespondowały z zeznaniami świadka M. C. (d. D.), D. Z. oraz W. O..

W kontekście wskazanych wyżej dowodów w pełni uzasadnione było zakwestionowanie przez Sąd I instancji wiarygodności zeznań K. M.. W toku postępowania przygotowawczego świadek zeznała, że była na zakupach w pierwszych dniach września 2008 r. wraz z oskarżonym, świadkiem W. S. oraz jej wnuczką. W toku postępowania sądowego zeznała początkowo, że była na zakupach z oskarżonym i świadkiem W. S., a po odczytaniu zeznań z postępowania przygotowawczego dodała, że „nie mówiła, że była z wnuczką bo nie myślała, że to istotne” (k. 1199). Istotnym za to pozostaje, że fakt przebywania świadka K. M. w sklepie nie został potwierdzony przez zeznania innych świadków zdarzenia, a to przez A. Z. (1), P. Z. oraz K. G.. Podkreślić przy tym należy, że świadek W. S. zeznała, że była na zakupach wyłącznie ze świadkiem K. M.. Zeznania świadków K. M. oraz W. S. pozostawały więc w sprzeczności nie tylko z zeznaniami innych świadków, którzy twierdzili, że zakupu dokonali oskarżony wraz z towarzysząca mu W. S., ale również w sprzeczności między sobą- obie kobiety nie potrafiły bowiem spójnie odnieść się do rzekomego faktu obecności w sklepie także wnuczki W. S.. Co prawda oskarżony w wyjaśnieniach złożonych w toku postępowania sądowego w całości potwierdził wersję świadka W. S., jednak po raz kolejny znamiennym pozostawało, że na fakty powyższe nie powoływał się w toku postępowania przygotowawczego, a więc w czasie zbliżonym do opisywanych zdarzeń, a dopiero w toku rozprawy głównej.

Podobnie jak w przypadku zachowania związanego z posłużeniem się fakturą VAT nr (...), zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazywał, iż zachowanie oskarżonego opisane w pkt II części wstępnej zaskarżonego wyroku wypełniło znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 kk, przy czym z uwagi na ukrycie faktury VAT nr (...), a w konsekwencji nie przekazanie jej do księgowości Klubu, czynu opisanego w II pkt części wstępnej wyroku oskarżony nie dokonał, lecz usiłował dokonać. Zgodnie z poglądami orzecznictwa usiłowanie zaczyna się z chwilą, gdy podjęte zachowanie zmierza bezpośrednio do dokonania czynu zabronionego (tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 2009r., sygn akt. WK 10/09). Natomiast określenie „bezpośrednio zmierza” oznacza całość zachowań wiodących wprost do wypełnienia znamion czynu zabronionego, stwarzając realne zagrożenie dla chronionego dobra prawnego (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 kwietnia 2007r., sygn. akt II KK 322/06). Oskarżony od momentu zlecenia wystawienia faktury VAT na rachunek Klubu, bezpośrednio zmierzał do dokonania wyłudzenia, zaś jedynie z uwagi na awanturę w Sklepie (...)-A., a następnie zainteresowanie mediów, do dokonania przestępstwa nie doszło, zaś sam oskarżony zdecydował się na ukrycie kwestionowanej przez oskarżyciela publicznego faktury VAT.

Oczywiście nieuzasadniony był zarzut skarżącego, jakoby oskarżony nie przekazał księgowości faktury VAT ponieważ jej nie posiadał. Należy zauważyć, że zgromadzony materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że oskarżony nabył obuwie sportowe na fakturę VAT wystawioną na rzecz klubu sportowego (...). Jednocześnie bezsprzecznie wynika, że oskarżony obawiał się upublicznienia zdarzenia w mediach, zaś sposobem na uniknięcie zainteresowania dziennikarzy było w ocenie oskarżonego ukrycie niewygodnego dla niego dokumentu. Jak wynikało przy tym z zeznań M. K. (3), księgowej Klubu, jedynie od oskarżonego lub świadka J. R. otrzymywała ona do zaksięgowania faktury VAT na zakupy obuwia sportowego. W odniesieniu do opisywanego w akcie oskarżenia zdarzenia świadek nie miał zaś wątpliwości, że „nie otrzymała do zaksięgowania faktury VAT z 8 września 2008 r. nr (...) dotyczącej zakupu butów sportowych damskich do biegania marki A.” (k. 88). Jednocześnie świadek A. Z. (1) kategorycznie i bez cienia wątpliwości wskazała, że to właśnie oskarżonemu przekazała przedmiotową fakturę VAT. Potwierdzeniem spójnych zeznań świadka A. Z. (1) są korespondujące z nimi zeznania świadka A. R., która potwierdziła fakt zaksięgowania obu spornych faktur w dokumentacji księgowej sklepu (...)-A.”. Jednocześnie w toku dokonanych oględzin dokumentacji księgowej Klubu (...) nie ujawniono w niej faktury VAT nr (...) i w tych okolicznościach oczywistym było, że to właśnie oskarżony, jako jedyny dysponent faktury, musiał ukryć wskazany dokument, czym wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 276 kk.

Mając na uwadze wszystkie wskazane wyżej okoliczności Sąd Okręgowy uznał, że Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w konsekwencji poczynił trafne ustalenia w przedmiocie sprawstwa i winy oskarżonego. Podkreślić przy tym należy, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowym, norma art. 424 kpk nie nakłada na sąd orzekający bezwzględnego obowiązku przywoływania w uzasadnieniu orzeczenia wszystkich bez wyjątku dowodów. Sąd bowiem, mając na uwadze całokształt przeprowadzonych dowodów, zgodnie z zasadą swobodnej ich oceny, ma prawo oprzeć się na jednych dowodach, a pominąć inne, gdy ich treści są zbieżne (tak np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 28 listopada 2012, sygn. akt II Aka 255/12). Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną zasady z art. 7 kpk, jeżeli jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego oraz jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (tak np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 2012r., sygn. akt III KK 298/12). Sąd I instancji dokładnie wskazał jakie dowody stanowiły podstawę do ustalenia, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił ustawowe znamiona zarzucanych mu przestępstw. Ustalony przez Sąd I instancji stan faktyczny znajdował wsparcie w treści konkretnych, opisanych przez Sąd Rejonowy dowodów, które potwierdziły wypełnienie znamion strony podmiotowej i przedmiotowej zarzucanych oskarżonemu przestępstw. Tym samym nie zachodziły w sprawie żadne okoliczności uzasadniające możliwość zmiany zaskarżonego wyroku, ewentualnie jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy w pełni zaakceptował również rozstrzygnięcie Sądu I instancji w zakresie wymiaru kary. Zarówno wymierzone oskarżonemu kary jednostkowe, które pozostawały w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, jak i orzeczona wobec niego kara łączna uwzględniały stopień winy oskarżonego oraz stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów. Jednocześnie zastosowanie wobec oskarżonego instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej na najkrótszy z możliwych okres 2 lat próby nakazywało uznać, że orzeczenie o karze było w przypadku oskarżonego bardzo łagodne.

Na marginesie należy zaznaczyć, że błąd w ustaleniach faktycznych Sądu Rejonowego, dotyczący ustalenia, że oskarżony S. A. był uprzednio karany, nie miał wpływu na treść orzeczenia. Świadczy o tym fakt, że Sąd I instancji prawidłowo rozważył dolegliwość kar, tak aby nie przekraczały one stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości czynów sprawcy oraz uwzględniały potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a w konsekwencji orzekł wobec oskarżonego bardzo łagodną karę łączną, której wykonanie dodatkowo warunkowo zawiesił na wskazany wyżej, bardzo krótki okres próby.

Mając na uwadze wszystkie wskazane wyżej okoliczności, Sąd Okręgowy uznał apelację obrońcy oskarżonego za oczywiście bezzasadną i zaskarżony wyrok utrzymał w całości w mocy.

Jednocześnie mając na uwadze sytuację osobistą i majątkową oskarżonego, Sąd Okręgowy zwolnił go od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.