Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Stanisław Jabłoński

Protokolant Artur Łukiańczyk

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2013r.

sprawy Z. S.

obwinionego z art. 51 § 1 k.w. i art. 107 k.w.

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Trzebnicy

z dnia 27 listopada 2012 roku sygn. akt II W 436/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnia obwinionego od popełnienia wykroczenia z art. 107 k.w., w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy, przyjmując za podstawę skazania i wymiaru kary przepis art. 51 § 1 k.k.;

II.  zwalnia obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Z. S. obwiniony został o to,że:

1.  w dniu 04 lipca 2011 r. około godziny 6.00 w T. zakłócił ciszę nocną M. L. przez odpalenie petard;

to jest o wykroczenie z art. 51 § 1 k.w.

2.  w okresie od czerwca do lipca 2011 r. przez usypane gruby z ziemi sprowadził w stan zaniepokojenia i lęku M. L. złośliwie go niepokojąc.

to jest o wykroczenie z art. 107 k.w.

Sąd Rejonowy w Trzebnicy wyrokiem z dnia 27 listopada 2012r. sygn. akt II W 436/12 :

I.  uznał obwinionego Z. S. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt 1 i 2 części wstępnej wyroku tj. wykroczeń z art. 51 § 1 k.w. i art. 107 k.w. i za to na podstawie art. 51 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. wymierzył mu łącznie karę grzywny w kwocie 300 /trzystu/ złotych;

II.  na podstawie art. 118§1 kpw zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 100zł, koszty związane z wydaniem opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej oraz opłatę w kwocie 30 złotych.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obwiniony Z. S. zarzucając wyrokowi błędne ustalenia popełnienia przestępstwa z art.51 i 107kw – „podczas gdy w rzeczywistości nie strzelałem na złość sąsiadowi, ani nie paliłem zniczy”.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja obwinionego zasługuje jedynie w części na uwzględnienie, a mianowicie w części dotyczącej czynu przypisanego mu z art. 107 kw. W pozostałym zakresie, czyli co do czynu z art. 51 § 1 kw apelacja obwinionego nie jest zasadna.

Odnosząc się do apelacji obwinionego w części dotyczącej czynu z art. 51§ 1 kw Sąd Okręgowy uznał, ze apelacja obwinionego stanowi jedynie polemikę z prawidłowo poczynionymi ustaleniami faktycznymi dokonanymi przez Sąd Rejonowy.

Podnieść należy, że Sąd Rejonowy przypisując obwinionemu czyn sprowadzający się do zakłócenia ciszy nocnej poprzez odpalenie petard dokonał prawidłowej oceny zebranych i przeprowadzonych na rozprawie głównej dowodów. Zasadnie Sąd I Instancji czyniąc ustalenia dotyczącego zakłócania ciszy nocnej oparł się na zeznaniach M. L. i D. L., gdyż zeznania tychże świadków nie dosyć, że korespondują ze sobą to jeszcze mają pośrednio potwierdzenie w wyjaśnieniach obwinionego /k. 117 odwrót / , a także żony obwinionego /k. 118 / H. S., którzy potwierdzili odpalanie petard celem straszenia ptaków w okresie dojrzewania czereśni, przy czym podali oni, ze odpalanie petard miało miejsce po godz. szóstej rano i odpalanie petard było ogólnie stosowaną praktyką przez innych mieszkańców.

Zasadnie też zauważył Sąd Rejonowy, ze między obwinionym a oskarżycielem posiłkowym trwa konflikt a zatem ta sytuacja z pewnością nakazywała wnikliwą i wszechstronna ocenę materiału dowodowego / co zalecił też Sąd Okręgowy uchylając poprzednio zapadły wyrok i przekazując sprawę do ponownego rozpoznania / i tym wymogom , co znajduje odzwierciedlenie w pisemnych motywach wyroku, Sąd I Instancji w pełni sprostał i w żaden sposób nie wykroczył poza ramy zakreślone zasadą swobodnej oceny materiału dowodowego.

Znamiennym jest też i to, że w krytycznym czasie obwiniony nie dysponował zezwoleniem na odpalanie petard i dopiero po przedmiotowym zdarzeniu obwiniony o tę zgodę wystąpił i takie zezwolenie otrzymał / k. 117 odwrót /.

Odnosząc się zaś do czynu przypisanego obwinionemu z art. 107 kw to należy na wstępie podnieść, że Sąd Okręgowy w tym składzie nie podziela zapatrywania prawnego wyrażonego w uzasadnieniu wyroku Sądu Okręgowego z dnia 30 maja 2012 r. a dotyczącego prawnej oceny zachowania obwinionego co do tegoż czynu.

Należy stwierdzić, że czyn stanowiący wykroczenie z art. 107 k.w. polega na działaniu kierunkowym - "w celu dokuczenia innego osobie", a zatem należy ustalić, że po stronie sprawcy tego wykroczenia zachodzi złośliwość. Nawet samo stwierdzenie umyślności działania nie daje podstawy do przyjęcia odpowiedzialności za wykroczenia penalizowane tym przepisem / patrz wyrok SN 1995.06.22 sygn. III KRN 44/95 /.

Znamię złośliwości oznacza natomiast szczególne nastawienie podmiotowe sprawcy przejawiające się w chęci dokuczenia, zrobienia przykrości, wyprowadzenia z równowagi (Bafia i in., Kodeks, s. 250; Bojarski, Radecki, Kodeks, s. 637; M. Mozgawa (w:) Mozgawa i in., Kodeks, s. 366).. Z pisemnych motywów wyroku Sądu Rejonowego nie wynika, aby znamię złośliwości było przedmiotem szczegółowej analizy. Ograniczenie się do zapatrywania wyrażonego przez Sąd Okręgowy w poprzednim składzie wymogów tych nie spełnia. Z zenan M. L. /k. 118 / wynika, że nie widział on aby to obwiniony zapalał znicze, zaś obwiniony podał, ze jeden z dwóch kopców / usytuowanych na posesji obwinionego / był grobem rybki jego córki, a drugi powstał w wyniku porządkowania ogrodu. W materiale dowodowym brak też dowodów świadczących o tym aby to obwiniony palił znicze. W tej sytuacji Sąd Rejonowy nie odniósł się w pełni do kwestii dotyczącej realizacji uprawnień wynikających z realizacji prawa własności przez obwinionego i dlaczego palenie zniczy , czynność w zasadzie obojętna emocjonalnie dla osób postronnych, stanowiła przejaw złośliwości.

Nie kwestionując zatem dokonanych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych dotyczących palenia zniczy to jednak ocena prawna tej czynności nie wypełnia znaniom czynu z art. 107 kw i z tych powodów Sąd Okręgowy w obecnym składzie zmienił zaskarżony wyrok , uniewinniając obwinionego od popełnienia czynu z art. 107 kw, utrzymując w mocy wyrok w pozostałym zakresie , przyjmując za podstawę skazania i wymiaru kary przepis art. 51 kw oraz zwalniając obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa