Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V ACz 415/13

POSTANOWIENIE

Dnia 16 maja 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach Wydział V Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSA Iwona Wilk

Sędziowie : SA Olga Gornowicz-Owczarek

SO del. Jerzy Strzygocki ( spr. )

po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2013 r. w Katowicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółki jawnej z siedzibą w S.

przeciwko (...) Spółce
z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

o zapłatę

na skutek zażalenia strony pozwanej

na postanowienie Sądu Okręgowego w Gliwicach

z dnia 25 stycznia 2013 r. sygn. akt X GC 39/13

p o s t a n a w i a :

o d d a l i ć z a ż a l e n i e.

UZASADNIENIE :

W zarzutach od wydanego w sprawie nakazu zapłaty strona pozwana zgłosiła wniosek o wstrzymanie wykonania nakazu zapłaty w oparciu o dyspozycje art. 742 § 1 k.p.c. w związku z art. 492 § 2 zd. 2 i 3 k.p.c. Podano, że działania strony powodowej polegające na wszczęciu postępowania w celu wykonania zabezpieczenia poprzez zajęcie wierzytelności należnych stronie pozwanej zmierza do zaspokojenia roszczenia, a nadto narusza przepis art. 730 1 § 3 k.p.c. uniemożliwiając stronie pozwanej prowadzenie bieżącej działalności. Podniesiono także, że powódka mogła w pełni zabezpieczyć swe roszczenie ustanawiając hipotekę przymusową na nieruchomości powódki.

Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2013 r. Sąd Okręgowy w Gliwicach oddalił wniosek pozwanej o wstrzymanie wykonania nakazu zapłaty jako bezprzedmiotowy wskazując, że możliwość wstrzymania wykonania nakazu zapłaty na podstawie art. 492 § 3 k.p.c. nie dotyczy nakazu zapłaty jako tytułu zabezpieczającego.

W zażaleniu strona pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez wstrzymanie wykonania nakazu zapłaty wydanego w sprawie, albo uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy sądowi I instancji celem ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu zażalenia skarżąca zrzuciła, że Sąd Okręgowy w Gliwicach stracił z pola widzenia okoliczność oparcia wniosku o wstrzymanie wykonania nakazu zapłaty nie samoistnie o dyspozycję art. 492 § 3 k.p.c., lecz o konstrukcję 742 § 1 k.p.c. w związku z art. 492 § 2 zdania 2 i 3 k.p.c.

Sąd apelacyjny zważył co następuje :

Zażalenie jako oczywiście bezzasadne podlegało oddaleniu.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym nie został w niniejszej sprawie wydany na podstawie weksla, warrantu, rewersu lub czeku, co oznacza, że nie był natychmiast wykonalny (wniosek z art. 492 § 3 k.p.c.). Tym samym nie było podstaw, jak słusznie przyjął Sąd Okręgowy, do „wstrzymywania wykonania niewykonalnego nakazu” – do czego zmierzał zgłoszony przez stronę pozwaną w zarzutach od nakazu, a ponowiony w zażaleniu, wniosek.

Zarzut zażalenia sugerujący, że jej wniosek winien zostać rozpatrzony przy uwzględnieniu podstaw ograniczenia zabezpieczenia na podstawie art. 492 § 2 k.p.c. w zw. z art. 742 k.p.c. jest bezpodstawny. Strona pozwana bowiem, reprezentowana przez radcę prawnego, nie tylko nie zgłosiła wniosku o ograniczenie zabezpieczenia, co wymagałoby precyzyjnego i konkretnego wskazania sposobu ograniczenia zabezpieczenia, ale jednoznacznie wniosła o wstrzymanie wykonania nakazu zapłaty, który to wniosek Sąd Okręgowy właściwie rozpoznał. Wprawdzie
w uzasadnieniu wniosku strona pozwana powołała się na przepisy art. 742 § 1 k.p.c. w związku z art. 492 § 2 zd. 2 i 3 k.p.c., to jednak nie jest rzeczą sądu zastępowanie strony, zwłaszcza fachowo reprezentowanej, we właściwym formułowaniu wniosków
i rozstrzyganie o wnioskach de facto nie zgłoszonych, na podstawie jedynie domniemanych intencji strony. Dlatego też, przy uznaniu prawidłowości rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym postanowieniu, bezprzedmiotowym jest dalsze szczegółowe odnoszenie się do wywodów zażalenia dotyczących sposobu wykonanego zabezpieczenia i jego skutków oraz do niewyjaśnionego bliżej zarzutu, że „nie bez znaczenia w niniejszej sprawie pozostaje okoliczność, że stanowiący tytuł zabezpieczenia nakaz zapłaty został wydany przez Sąd Okręgowy w Toruniu, którego właściwości miejscowej nie sposób racjonalnie wytłumaczyć”.

Z powyższych względów, zażalenie jako nieuzasadnione, podlegało oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13