Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu - IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Hanna Cackowska-Frank

Protokolant referent stażysta E. G.

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2013 r. w Toruniu

sprawy M. Ż.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. Ż.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 7 lutego 2012 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje wnioskodawcy M. Ż. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 lutego 2012r. do dnia 31 stycznia 2014r. i nie stwierdza odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

/-/SSO Hanna Cackowska-Frank

Sygn. akt IVU 436/12

UZASADNIENIE

M. Ż. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z 7 lutego 2012r., odmawiającej przywrócenia ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczony wskazywał, że od stycznia 1999r. do stycznia 2012r. przebywał na rencie i stan zdrowia nie pozwala mu na podjęcie pracy fizycznej w zawodzie montera instalacji budowlanych. Praca ta polega na pracy w uciążliwych warunkach, na dźwiganiu ciężkich materiałów budowlanych, pracy w wilgoci oraz ciągłym schylaniu się. Dodał ponadto, że choruje na POCHP, w wyniku której ma kłopoty z oddychaniem oraz na wirusowe zapalenie wątroby typu C.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania, powołując się na orzeczenie Lekarza Orzecznika z 16.01.2012r. oraz Komisji Lekarskiej z 1.02..2012r., w których nie uznano ubezpieczonego za niezdolnego do pracy.

Sąd ustalił, co następuje;

M. Ż. urodził się (...) Ukończył zasadniczą szkołę zawodową w zawodzie montera wewnętrznych instalacji budowlanych. W okresie od 21.09.1982r. do 31.12.1992r. pracował w (...) Przedsiębiorstwie Budowlanym w G. jako monter instalacji budowlanych i grzewczych. Pracował w głębokich wykopach przy doprowadzaniu instalacji (sanitarnych, wodnych i gazowych) do budynków. Za cały okres zatrudnienia zakład wystawił ubezpieczonemu świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych (z powołaniem się na Wykaz A dział V poz. 1 pkt 6 zarządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z 1 sierpnia 1983r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach, uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytury lub renty – Dz. Urz. MBiPMB nr 3 poz.6). Następnie w okresie od 17.10.1994r. do 14.04.1995r. ubezpieczony pracował jako pomocnik palacza, a od 16.10.1995r. do 31.12.1996. – jako palacz kotłów parowych przemysłowych. Także za te okresy zakład pracy wystawił mu świadectwo pracy w warunkach szczególnych. Bezpośrednio przed uzyskaniem prawa do renty ubezpieczony ponownie pracował jako monter instalacji zewnętrznych – przy doprowadzaniu instalacji do budynków. Była to praca połączona z dźwiganiem, wykonywana także w wykopach, choć praca przy montażu instalacji wewnętrznych także połączona jest z dźwiganiem (rury, piece gazowe, wanny), schylaniem i wysiłkiem fizycznym (np. wykuwanie otworów bądź skuwanie starej instalacji) oraz odbywa się w zmiennych warunkach atmosferycznych (bo najczęściej w wilgotnych budynkach w surowym stanie).

D owód: - wywiad zawodowy, k - 3 dokumentacji lekarskiej plik I,

-świadectwa pracy, k – 2, 4, 6 akt rentowych plik II,

- świadectwa pracy w warunkach szczególnych, k – 8 i 9 akt rentowych plik II,

- zaświadczenie, k – 10 akt rentowych plik II,

- zeznania ubezpieczonego, nagranie z 5.12.2012r. - od min.10:25 do 35:50,

k - 62v-63 akt.

W okresie od 24 stycznia 1999r. do 31 stycznia 2012r. ubezpieczony pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy z powodu wielopoziomowej dyskopatii lędźwiowej po dwukrotnym leczeniu operacyjnym z przewlekłym zespołem rwy kulszowej prawostronnej oraz zespołu bólowego kręgosłupa szyjnego. W okresie pobierania renty ubezpieczony pracował jako pracownik ochrony na umowę zlecenia w Koncesjonowanym Zakładzie Ochrony Osób i Mienia (...) w T..

D owód: - orzeczenia, k – 13, 20, 36, 47, 61 dokumentacji lekarskiej plik I oraz k – 9, 15, 30

i 38 dokumentacji lekarskiej plik II,

- decyzje o przyznaniu renty, k – 24-25, 35, 41, 46, 52, 55, 61, 70, 76, 85, 92 akt

rentowych plik II,

- zaświadczenia, k – 80, 83, 87, akt rentowych plik II,

- zeznania ubezpieczonego, nagranie z 5.12.2012r. - od min.10:25 do 35:50,

k - 62v-63 akt.

W dniu 28.12.2011r. ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, w którym zaznaczył, że pracuje w Koncesjonowanym Zakładzie Ochrony Osób i Mienia (...) w T. jako pracownik ochrony.

D owód: - wniosek, k. - 86 akt rentowych plik I.

W orzeczeniu z 16.01.2012r.r. Lekarz Orzecznik ZUS rozpoznał u M. Ż. zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa l-s i c oraz stan po operacji dyskopatii l-s w 1998r. i uznał ubezpieczonego za zdolnego do pracy.

Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z 1.02.2012r. rozpoznała u ubezpieczonego zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa c i l-s z zespołem bólowym w wywiadzie, dyskopatię l-s leczoną operacyjnie w 1998r. oraz zakażenie wirusem HCV w okresie wydolności wątroby. Komisja podtrzymała stanowisko lekarza orzecznika o zdolności do pracy ubezpieczonego, nie stwierdzając długotrwałej niezdolności do pracy.

Dowód: - orzeczenia, k – 43 i 61 dokumentacji lekarskiej plik II,

W opinii z 11.10.2012r. biegli sadowi internista, ortopeda, neurolog, pulmonolog i specjalista chorób zakaźnych rozpoznali u M. Ż.:

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego z dyskopatią C3-C4 z okresowym zespołem bólowym szyjnym w okresie remisji,

- przebytą operację dyskopatii lędźwiowej bez cech wznowy w obrazie rezonansu magnetycznego z okresowym zespołem bólowym w okresie remisji,

- przewlekłą obturacyjną chorobę płuc – postać lekką – dobrze kontrolowaną lekami,

- cechy przewlekłego zapalenia wątroby typu C w okresie wydolności wątroby.

Biegli wskazali, że nie stwierdzili u ubezpieczonego niezdolności do pracy. W stanie zdrowia nastąpiła poprawa, brak objawów neurologicznych ze strony kręgosłupa, niewielkie ograniczenie ruchomości odcinka L-S przy prawidłowym napięciu mięśni przykręgosłupowych, ruchomość kręgosłupa szyjnego bez ograniczenia. Objawów rozciągowych z kończyn górnych brak, śladowe objawy rozciągowe z kończyny dolnej prawej. Bez zaburzeń czucia typu korzeniowego z kończyn górnych i dolnych. Przewlekła obturacyjna choroba płuc postać lekka dobrze kontrolowana lekami. Zakażenie wirusem HCV jest w okresie wydolności wątroby. Przeciwwskazana ciężka praca fizyczna.

Dowód: protokół badania i opinia, k – 41-42 akt sądowych.

W uzupełnieniu opinii z 17.01.2013r. biegli sądowi – autorzy opinii z 11.10.2012r. – odnosząc się do kwalifikacji ubezpieczonego, wskazali że badany utracił zdolność do zatrudnienia zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji i do pracy wykonywanej- czyli montera zewnętrznej instalacji budowlanej oraz pomocnika i palacza co - okresowo od 1.02.2012r. do 31.01.2014r. ze względu na przeciwwskazanie do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej. Zdaniem biegłych zajęcie ostatnio wykonywane – stróż – portier - należy traktować jako prace poniżej posiadanych kwalifikacji. Uwzględniając potencjalne możliwości kompensacyjne biegli uznawali, że ubezpieczony nie jest zdolny do regularnego wykonywania zatrudnienia w celu osiągnięcia wynagrodzenia na otwartym rynku pracy, wymaga dalszego leczenia i rehabilitacji społeczno-zawodowej w celu zapewnienia efektywnej długotrwałej poprawy.

Dowód: uzupełnienie opinii z 17.01.2013r. k – 72 akt sądowych.

W piśmie z 6.03.2013r. organ rentowy wskazał, że nie zgadza się z opinią biegłych z 17.01.2013r., gdyż zmiana sentencji (w stosunku do poprzednio wydanej opinii) nie została uzasadniona medycznie, o czym świadczy brak pogorszenia stanu zdrowia wnioskodawcy w stosunku do poprzedniego badania, zakończonego wydaniem opinii z 11.10.2012r. Opinia uzupełniająca nie ma też uzasadnienia merytorycznego, gdyż biegli nieprawidłowo ocenili dotyczący wnioskodawcy wywiad zawodowy. Od 1999r. pan Ż. nie pracuje jako hydraulik. Zdaniem Przewodniczącej Komisji Lekarskich ZUS (będącej specjalistą w zakresie medycyny pracy), mając na uwadze ocenę narażeń i charakterystykę czynników uciążliwych, wykonywane przez wnioskodawcę prace zakwalifikować należy jako lekkie, wykonywane w pozycji zmiennej i nie wymagające pełnej sprawności psychofizycznej. Ostatecznie więc nie uzasadniono deficytu funkcjonalnego skutkującego niemożnością wykonywania przez wnioskodawcę pracy charakteryzującej się wymienionymi cechami. Dlatego organ rentowy wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku o oddalenie odwołania.

(vide: pismo organu rentowego z 6.03.2013r., k – 86 akt sądowych)

W opinii uzupełniającej z 21.03.2013r. biegli sądowi – ustosunkowując się do zarzutów organu rentowego – podtrzymali stanowisko, że ubezpieczony nie jest zdolny do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Wskazali, że zmiana ich stanowiska wynika z analizy charakteru pracy jako montera zewnętrznej instalacji budowlanej oraz pomocnika i palacza co. Schorzenia kręgosłupa oraz przewlekłe zapalenie wątroby typu C są przeciwwskazaniem do ciężkiej pracy fizycznej. Zajęcie ostatnio wykonywane – ochroniarz – portier – należy traktować jako pracę poniżej posiadanych kwalifikacji. Badany pracując jako portier sam dokonał przekwalifikowania zawodowego i należy uznać, że tę pracę może wykonywać.

Dowód: uzupełnienie opinii z 21.03.2013r., k – 106 akt sądowych,

W piśmie z 24.04.2013r. organ rentowy wskazał, że nie zgadza się z opinią, podtrzymując stanowisko jak w piśmie z 6.03.2013r., że prace wykonywane przez ubezpieczonego mają charakter lekki, wykonywane są w pozycji zmiennej i nie wymagają pełnej sprawności psychofizycznej. Stwierdzone przez biegłych schorzenie wątroby nie ma znaczenia orzeczniczego, biegli nie uzasadnili deficytu funkcjonalnego skutkującego brakiem wykonywania pracy cechującej się powyższymi cechami. Dlatego organ rentowy wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych neurologa i specjalisty medycyny pracy ewentualnie o oddalenie odwołania.

(vide: pismo organu rentowego z 24.04.2013r., k – 121 akt sądowych)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sądowych, dołączonych do nich aktach rentowych oraz dokumentacji lekarskiej, albowiem ich treść nie budziła wątpliwości Sądu, a nadto żadna ze stron nie zakwestionowała autentyczności zawartych w nich informacji.

Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego co do posiadanych kwalifikacji zawodowych i charakteru wykonywanej pracy, gdyż zeznania te były szczere i spontaniczne, a ponadto znajdowały potwierdzenie w dokumentacji w postaci świadectw pracy ubezpieczonego. Ponadto organ rentowy nie kwestionował tych zeznań.

Sąd podzielił również wnioski biegłych sądowych zaprezentowane w opinii z 11.10.2012r. a w szczególności w uzupełnieniach opinii z 17.01.2013r. i 21.03.2013r. Powołani biegli są doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadają schorzeniom ubezpieczonemu. Przedmiotowa opinia została sporządzona w oparciu o przedłożoną dokumentację lekarską, informacje uzyskane w trakcie wywiadu oraz po przeprowadzeniu badań specjalistycznych. Trzeba zatem zaznaczyć, że wprawdzie w opinii z 11.10.2012r. biegli wskazali, że ubezpieczony jest zdolny do pracy, to jednak zaznaczyli, że przy występujących u niego schorzeniach przeciwwskazana jest ciężka praca fizyczna. Z tego względu Sąd zobowiązał biegłych do odniesienia oceny do kwalifikacji ubezpieczonego w zawodzie montera instalacji budowlanych ewentualnie palacza c.o. (bo do takiej pracy ubezpieczony uzyskał kwalifikacje i takie prace ubezpieczony wykonywał przed uzyskaniem prawa do renty). W odniesieniu do tych kwalifikacji biegli – w opiniach uzupełniających z 17.01.2013r. i 21.03.2013r. - uznali ubezpieczonego za nadal częściowo niezdolnego do pracy od 1.02.2012r. do 31.01.2014r. Należy zatem zgodzić się ze stanowiskiem biegłych, że praca w charakterze pracownika ochrony jest pracą poniżej posiadanych przez ubezpieczonego kwalifikacji. Praca w charakterze pracownika ochrony nie wymaga szczególnego wykształcenia – ponadto pracę tę ubezpieczony wykonywał na warunkach umowy zlecenia. Nie można zatem przyjąć, że ubezpieczony został przekwalifikowany do innej pracy. Ubezpieczony posiada zawód, w którym – gdyby nie przeciwwskazania dotyczące stanu zdrowia – nietrudno byłoby mu znaleźć pracę. Jednak ubezpieczony w znacznym stopniu utracił zdolność do pracy montera instalacji budowlanych jako ciężkiej pracy fizycznej (związanej z dźwiganiem, pochylaniem, wykonywanej często w zmiennych warunkach atmosferycznych). Nie można zgodzić się z zarzutem organu rentowego, że biegli nieprawidłowo ocenili wywiad zawodowy ubezpieczonego. To właśnie – w ocenie Sądu – organ rentowy nieprawidłowo ocenił wywiad zawodowy. Zaznaczyć przy tym należy, że w dokumentacji lekarskiej organu rentowego zebrano wywiad zawodowy dla ubezpieczonego udzielony przez Koncesjonowany Zakład Ochrony Osób i Mienia (...) w T. z 8.12.2011r. (k - 87 dokumentacji lekarskiej plik I), w którym pracę ubezpieczonego wskazywano jako pracę pracownika ochrony. Natomiast w wywiadzie zawodowym z 24.09.1998r. w odniesieniu do zawodu montera instalacji wod-kan pracę ubezpieczonego oceniano jako bardzo ciężką z przewagą wysiłku fizycznego ( k - 3 dokumentacji lekarskiej plik I). Taki też charakter pracy ubezpieczonego wynikał z jego zeznań. W tej sytuacji wobec błędnego założenia organu rentowego, że ocenę zdolności do pracy ubezpieczonego należy odnosić do lekkiej pracy (pracownika ochrony), zarzuty organu rentowego i wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych w nowym składzie ( w tym z biegłym z zakresu medycyny pracy) nie zasługiwały na uwzględnienie. W uzupełnieniu opinii z 21.03.2013r. biegli zaznaczyli, że schorzenia kręgosłupa oraz przewlekłe zapalenie wątroby typu C są przeciwwskazaniem do ciężkiej pracy fizycznej. Dodać należy, że taka uwaga biegłych zawarta była w opinii z 11.10.2012r., w której także przy badaniu lekarza chorób zakaźnych odnotowano, że stale aktualny proces zapalany - przeciwwskazana jest ciężka praca fizyczna. Ponadto w opiniach uzupełniających biegli już stanowczo stwierdzili częściową okresową niezdolność do pracy. Wprawdzie okoliczność wystawienia ubezpieczonemu świadectwa pracy w warunkach szczególnych w sprawie o rentę nie ma istotnego znaczenia to jednak wypada zaznaczyć, że wystawienie takiego świadectwa ubezpieczonemu potwierdza ocenę o dużej uciążliwości dla zdrowia pracy, jaką ubezpieczony wykonywał przed przyznaniem prawa do renty.

Zgodnie z treścią art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm., zwanej dalej ustawą o emeryturach i rentach), prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w tym przepisie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Z kolei stosownie do art. 61 ustawy o emeryturach i rentach prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stal się niezdolny do pracy.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (art. 12 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach), zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach).

Należy zatem zauważyć, iż częściowa niezdolność do pracy zarobkowej podlega zawsze ocenie przez pryzmat możliwości wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji osoby ubiegającej się o rentę. Trzeba jednocześnie podkreślić, że rozumienie pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami jest pojęciem szerokim i nie sprowadza się wyłącznie do wykonywania pracy zgodnej ze zdobytym zawodem, ale także pracy, którą w rzeczywistości osoba taka przez dłuższy czas wykonywała.

W przedmiotowej sprawie ubezpieczony posiada wykształcenie zawodowe, zdobył zawód montera instalacji budowlanych, praktycznie przez cały okres aktywności zawodowej pracował w tym zawodzie (a ponadto przez bardzo krótki okres pracował także w zawodzie pomocnika i palacza co) i biegli sądowi odnosili swoje twierdzenia o niezdolności do pracy ubezpieczonego właśnie do pracy w tym charakterze.

Zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 - 3 ustawy o emeryturach i rentach przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Niezdolność do pracy orzeka się na okres dłuższy niż 5 lat, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma możliwości odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu.

Co do wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii nowego zespołu biegłych należy wskazać, iż w uznaniu Sądu potrzeba jego przeprowadzenia w ogóle nie istniała. Kwestią uprawnienia żądania dodatkowej opinii tych samych lub innych biegłych zajmowało się orzecznictwo, które stanęło na stanowisku, iż jeżeli opinia biegłego jest jednoznaczna i tak przekonująca, że Sąd określoną okoliczność uznaje za wyjaśnioną, to nie ma obowiązku dopuszczania dowodu z dalszej opinii biegłych (patrz wyrok SN z dnia 21 listopada 1974r. II CR 638/74, OSP 1975/5/108). Stanowisko to podziela również Sąd orzekający w niniejszej sprawie. Dodatkowo w wyroku z dnia 15 lutego 1974r., II CR 817/73, LEX nr 7404, Sąd Najwyższy przyjął, że dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mają więc zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c., który stanowi, iż strona może aż do zamknięcia rozprawy przytaczać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie swych wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej, z zastrzeżeniem niekorzystnych skutków, jakie według przepisów kpc mogą dla niej wyniknąć z działania na zwłokę lub niezastosowania się do zarządzeń przewodniczącego i postanowień sądu. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych czy też z opinii instytutu w każdym wypadku, gdy opinia złożona jest niekorzystna dla strony. W świetle art. 286 k.p.c. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z dalszych biegłych lub z opinii instytutu, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, czy nie wyjaśnia istotnych okoliczności (patrz też wyrok SN z dnia 5 listopada 1974r., I CR 562/74, Lex nr 7607). Odmienne stanowisko oznaczałoby bowiem przyjęcie, że należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, by się upewnić, czy niektórzy z nich nie byliby takiego samego zdania co strona.

W realiach niniejszej sprawy złożona do akt opinia biegłych sądowych z uzupełnieniami z 17.01.2013r. i 21.03.2013r. w sposób pełny i wyczerpujący udzieliła odpowiedzi na pytania ujęte w tezie postanowienia dopuszczającego ten dowód. Należy bowiem po raz kolejny podkreślić, że Sąd nie stwierdził niezgodności między opinią z 11.10.2012r. a opiniami uzupełniającymi właśnie ze względu na to, że już w opinii z 11.10.2012r. biegli wskazywali na przeciwwskazanie do ciężkiej pracy fizycznej a w opiniach uzupełniających odnieśli się do pracy ubezpieczonego w zawodzie montera instalacji budowlanych. Z kolei z pism organu rentowego oraz wywiadu zebranego w trakcie postępowania przed tym organem wynika, że organ rentowy powoływał się na kwalifikacje do pracy w charakterze pracownika ochrony i pracę w tym charakterze oceniał jako pracę lekką. W ocenie sądu praca w charakterze pracownika ochrony jest dla ubezpieczonego pracą zdecydowanie poniżej jego kwalifikacji zawodowych.

Mając zatem na uwadze powyższe rozważania co do niezdolności do pracy ubezpieczonego oraz fakt, że z opinii wynikało, iż niezdolność ubezpieczonego do pracy jest częściowa i okresowa, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc uwzględnił odwołanie i zmienił zaskarżoną decyzję, przyznając M. Ż. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na kolejny okres od 1 lutego 2012r. do 31 stycznia 2014r.

Ze względu na to, że zmiana decyzji wynikała z uznania ubezpieczonego częściowo niezdolnym do pracy na podstawie opinii biegłych sądowych, a biegli w badaniu odnośnie schorzenia w postaci przewlekłego zapalenia wątroby typu C powołali się także na wynik USG z 8 czerwca 2012r. Sąd stosownie do art. 118 ust.1a ustawy o emeryturach i rentach nie stwierdził odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Przewodnicząca:

SSO Hanna Cackowska- Frank