Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: KIO 1036/13, KIO 1045/13

WYROK
z dnia 15 maja 2013 r.
Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:

Przewodniczący: Przemysław Dzierzędzki
Protokolant: Łukasz Listkiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2013 r. w Warszawie odwołań wniesionych do
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej:
A. w dniu 2 maja 2013 r. przez wykonawcę Jarper sp. z o.o. w Kolonii Warszawskiej
(sygn. akt KIO 1036/13),
B. dniu 2 maja 2013 r. przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia SITA Polska sp. z o.o. w Warszawie oraz SITA PUK Piaseczno sp. z o.o.
w Piasecznie (sygn. akt KIO 1045/13)

A. przy udziale wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia SITA
Polska sp. z o.o. w Warszawie oraz SITA PUK Piaseczno sp. z o.o. w Piasecznie,
zgłaszających przystąpienie do postępowania odwoławczego w sprawie o sygn. akt KIO
1036/13 po stronie zamawiającego,
B. przy udziale wykonawcy J…….. Z…………, prowadzącej działalność gospodarczą pod
nazwą P.P.H.U. Lekaro, J……….. Z………… w Woli Duckiej, zgłaszającej
przystąpienie do postępowania odwoławczego w sprawach o sygn. akt KIO 1036/13 oraz
sygn. akt KIO 1045/13 po stronie zamawiającego

w postępowaniu prowadzonym przez Miasto i Gminę Piaseczno z siedzibą w Piasecznie

orzeka:
1. uwzględnia odwołanie w sprawie o sygn. akt KIO 1036/13 i nakazuje
zamawiającemu unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej w
części I i III, unieważnienie czynności wykluczenia odwołującego z udziału w
postępowaniu, powtórzenie czynności badania i oceny ofert w części I i III z
uwzględnieniem oferty odwołującego, w tym wezwanie odwołującego na
podstawie art. 26 ust. 3 ustawy Prawo zamówień publicznych do uzupełnienia
dokumentów potwierdzających spełnienie warunku udziału w postępowaniu w

zakresie sytuacji ekonomicznej, o którym mowa w Części I, pkt 5.1., ppkt d), litera
a) SIWZ,
2. oddala odwołanie w sprawie o sygn. akt KIO 1045/13,
3. kosztami postępowania w sprawie o sygn. akt KIO 1036/13 obciąża Miasto i Gminę
Piaseczno z siedzibą w Piasecznie, zaś kosztami postępowania w sprawie o sygn. akt
KIO 1045/13 obciąża wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia
SITA Polska sp. z o.o. w Warszawie oraz SITA PUK Piaseczno sp. z o.o. w
Piasecznie i:
3.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 30.000 zł 00 gr
(słownie: trzydziestu tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę
Jarper sp. z o.o. w Kolonii Warszawskiej oraz wykonawców wspólnie
ubiegających się o udzielenie zamówienia SITA Polska sp. z o.o. w Warszawie
oraz SITA PUK Piaseczno sp. z o.o. w Piasecznie tytułem wpisów od odwołań,
3.2. zasądza od Miasta i Gminy Piaseczno z siedzibą w Piasecznie na rzecz
Jarper sp. z o.o. w Kolonii Warszawskiej kwotę 18.600 zł 00 gr (słownie:
osiemnastu tysięcy sześciuset złotych zero groszy), stanowiącą uzasadnione
koszty strony poniesione z tytułu wpisu od odwołania oraz wynagrodzenia
pełnomocnika.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ………………….…

Sygn. akt: KIO 1036/13, KIO 1045/13

U z a s a d n i e n i e
Zamawiający – Miasto Piaseczno prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego
postępowanie o udzielenie zamówienia na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia
2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759 ze zm.), zwanej
dalej „ustawą Pzp”, którego przedmiotem jest „odbiór i zagospodarowanie odpadów
komunalnych od właścicieli nieruchomości zamieszkałych i niezamieszkałych na terenie
gminy Piaseczno”.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej w dniu 14 lutego 2013 r., nr 2013/S 032-050672.
W dniu 24 kwietnia 2013 r. zamawiający zawiadomił za pośrednictwem faksu
wykonawcę Jarper sp. z o.o. w Kolonii Warszawskiej, zwanego dalej „odwołującym Jarper”, o
wykluczeniu go z udziału w postępowaniu, a także – w zakresie części I i III zamówienia - o
wyborze jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez wykonawcę J………. Z……….,
prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą P.P.H.U. Lekaro, J…….. Z……… w Woli
Duckiej.
W dniu 24 kwietnia 2013 r. zamawiający zawiadomił za pośrednictwem faksu
wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia SITA Polska sp. z o.o. w
Warszawie oraz SITA PUK Piaseczno sp. z o.o. w Piasecznie, zwanych dalej „odwołującym
SITA”, w zakresie części I i II zamówienia, o wyborze jako najkorzystniejszej oferty złożonej
przez wykonawcę J……… Z…………., prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą
P.P.H.U. Lekaro, J………. Z……….. w Woli Duckiej, zwaną dalej „przystępującym Lekaro”.
W dniu 2 maja 2013 r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wniósł
odwołujący Jarper i odwołujący SITA. Postępowania odwoławcze toczące się na skutek
wniesionych odwołań oznaczono odpowiednio: sygn. akt KIO 1036/13, sygn. akt KIO
1045/13.

KIO 1036/13
Odwołujący Jarper wniósł odwołanie wobec:
1) zaniechania przez zamawiającego czynności, polegającej na wezwaniu odwołującego
Jarper do uzupełnienia dokumentów potwierdzających spełnienie warunków udziału w
postępowaniu w trybie art. 26 ust. 3 Pzp i czynności wykluczenia go z postępowania z
uwagi na niewykazanie spełnienia warunków udziału w postępowaniu,
2) czynności zamawiającego polegającej na wyborze jako najkorzystniejszej oferty złożonej
przez przystępującego Lekaro, w zakresie części I i III przedmiotu zamówienia.
Odwołujący Jarper zarzucił zamawiającemu naruszenie:

1) art. 24 ust. 2 pkt 4 w zw. z art. 26 ust. 4 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp przez błędne
uznanie, że odwołujący nie wykazał spełniania warunku udziału w postępowaniu
odnoszącego się do posiadania wymaganego zapisami SIWZ zezwolenia na zbieranie
odpadów z uwagi na przedstawienie decyzji, która nie miała waloru „prawomocności” i w
związku z tym niezasadne wykluczenie odwołującego z postępowania, podczas gdy
decyzja załączona do oferty odwołującego potwierdzała spełnienie przedmiotowego
warunku udziału w postępowaniu,
2) art. 24 ust. 2 pkt 4 w zw. z art. 26 ust. 3 oraz art. 22 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp przez
zaniechanie wezwania odwołującego do uzupełnienia sprawozdania finansowego i
błędne uznanie, że odwołujący nie wykazał spełniania warunku udziału w postępowaniu,
odnoszącego się do posiadania zdolności ekonomicznej,
3) art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, przez naruszenie zasady zachowania w postępowaniu uczciwej
konkurencji oraz równego traktowania wykonawców.

Odwołujący Jarper wniósł o nakazanie zamawiającemu:
1) unieważnienie czynności wyboru najkorzystniejszej oferty w części I i III,
2) powtórzenia czynności badania i oceny ofert, w tym nakazanie wezwania odwołującego
do uzupełnienia sprawozdania finansowego,
3) nakazanie wyboru jako najkorzystniejszej oferty odwołującego w części I i III.

W uzasadnieniu odwołujący Jarper argumentował, że spełnił warunek udziału w
postępowaniu w zakresie posiadania uprawnień do wykonywania określonej działalności
określony przez zamawiającego w pkt 5.1 a SIWZ, składając decyzję Starosty
Piaseczyńskiego nr 90/2013 z dnia 22.03.2013r., udzielającą odwołującemu zezwolenia na
zbieranie odpadów. Twierdzenie zamawiającego, że ww. decyzja nie była na dzień składania
ofert, tj. na dzień 25.03.2013 r., prawomocna nie ma znaczenia dla oceny spełnienia
warunku udziału w postępowaniu, określonego w pkt 5.1 a SIWZ. Podniósł, że zamawiający
nie określił w pkt 5. 1a SIWZ, iż wykonawcy mają się legitymować „prawomocną” decyzją,
ale wskazał tam jedynie, że „wykonawca powinien posiadać aktualne zezwolenie na
zbieranie i transport wydane przez właściwy organ zgodnie z ustawą z dnia 14 grudnia
2012r. o odpadach (Dz. U. 2013 poz. 21).” Wywodził, że procedura administracyjna (kpa),
nie zawiera instytucji prawomocności decyzji administracyjnej. Reguluje ona natomiast
kwestie wykonalności decyzji i jej ostateczności rozumianej jako stan, w którym od decyzji
nie przysługuje odwołanie. Wobec powyższego, dla oceny, czy złożona przez odwołującego
decyzja uprawniała do prowadzenia działalności w niej określonej - na dzień składania ofert -
niezbędne jest rozważenie zagadnienia jej wykonalności, jako decyzji nieostatecznej.
Argumentował, że z treści decyzji z dnia 22.03.2013 r. wynika, że została ona wydana

uwzględniając wniosek strony - Jarper sp. z o.o., a zatem może być wykonywana także
przed upływem terminu do wniesienia odwołania od niej. Zgodnie bowiem z art. 130 § 4 kpa
(...) „decyzja podlega wykonaniu przed upływem terminu do wniesienia odwołania, gdy jest
zgodna z żądaniem wszystkich stron.” Odwołujący dysponował zatem uprawnieniem do
wykonania działalności, do której odnosi się decyzja z dnia 22.03.2013 r. przed upływem
terminu do wniesienia od niej odwołania, a co za tym idzie posiadał wymagane zapisami
SIWZ uprawnienia. Przywołał poglądy orzecznictwa i doktryny w tym zakresie.

W dalszej części odwołania odwołujący Jarper zarzucił, że zamawiający był zobowiązany
wezwać go do uzupełnienia w trybie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp dokumentów potwierdzających
spełnienie warunków udziału w postępowaniu, opisanego w pkt 5.1.d SIWZ, czego jednak
zamawiający zaniechał. Wywodził, że redakcja przepisu art. 26 ust. 3 ustawy Pzp nie
pozostawia zamawiającemu swobody w zakresie decyzji, co do sytuacji, w których powinien
on wezwać wykonawcę do uzupełnienia dokumentów i oświadczeń. Nie zaistniał żaden z
wyjątków zwalniających zamawiającego z tego obowiązku, gdyż oferta odwołującego nie
podlegała odrzuceniu, zaś postępowanie nie podlegało unieważnieniu. Zamawiający w
uzasadnieniu decyzji o wykluczeniu odwołującego nie wskazał, by zachodziły podstawy do
odrzucenia jego oferty. Dokonanie przez zamawiającego wyboru najkorzystniejszej oferty
dowodzi zaś, że zamawiający nie widział także przesłanek do unieważnienia niniejszego
postępowania. Przywołał poglądy orzecznictwa i doktryny w ww. zakresie.
Odwołujący Jarper wywodził także, że wobec daty terminu składania ofert
przypadającej w 2013 r. - ostatnimi trzema latami obrotowymi dla odwołującego były
odpowiednio: 2010, 2011, 2012. Na okoliczność spełnienia tego warunku odwołujący
powinien więc przedłożyć także sprawozdanie finansowe za rok 2012, czego nie uczynił. W
tej sytuacji zamawiający winien wezwać odwołującego w trybie art. 26 ust. 3 Pzp do
uzupełnienia tego dokumentu. Wywodził, iż na dzień składania ofert dysponował
sprawozdaniem finansowym za rok 2012, które zostało zatwierdzone przez profesjonalistę
uprawnionego do prowadzenia ksiąg rachunkowych i podpisane przez Zarząd Spółki
odwołującego. Obowiązek złożenia sprawozdania w Krajowym Rejestrze Sądowym i
Urzędzie Skarbowym, nie ma wpływu na ocenę „ważności”, wiarygodności, czy rzetelności
sprawozdania, które zostało sporządzone przez profesjonalistę i zatwierdzone przez
przedsiębiorcę, którego dotyczy. Dla wykazania spełnienia warunku udziału w niniejszym
postępowaniu nie jest bowiem konieczne - w świetle przepisów Rozporządzenia w sprawie
dokumentów - przedłożenie sprawozdania „złożonego w KRS, czy w Urzędzie Skarbowym”,
ale sprawozdania, które w sposób realny i wiarygodny obrazuje obroty odwołującego

W związku z powyższym odwołujący Jarper wniósł o uwzględnienie odwołania w
całości.

KIO 1045/13
Odwołujący SITA wniósł odwołanie wobec:
1) czynności zamawiającego polegającej na wyborze jako najkorzystniejszej, w części I i II
przedmiotu zamówienia, oferty złożonej przez przystępującego Lekaro,
2) zaniechania czynności odrzucenia oferty złożonej przez przystępującego Lekaro w części
I i II przedmiotu zamówienia.
Odwołujący SITA zarzucił zamawiającemu naruszenie:
1) art. 90 ust. 3 ustawy Pzp, przez zaniechanie jego zastosowania, pomimo iż
przystępujący Lekaro nie udzielił na żądanie zamawiającego wyjaśnień dotyczących
elementów mających wpływ na wysokość ceny, w zakresie oferty na część I i II
przedmiotu zamówienia,
2) art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp, przez zaniechanie jego zastosowania, pomimo iż
złożone wyjaśnienia potwierdzają, że zaoferowana przez przystępującego Lekaro cena
na część I i II przedmiotu zamówienia jest ceną rażąco niską.
Odwołujący SITA wniósł o nakazanie zamawiającemu:
1) unieważnienia czynności wyboru i oceny oferty złożonej przez przystępującego Lekaro
na część I i II przedmiotu zamówienia,
2) powtórzenia oceny ofert i odrzucenie oferty przystępującego Lekaro złożonej w części I i
II przedmiotu zamówienia, jako oferty zawierającej rażąco niską cenę.

Odwołujący SITA argumentował, iż pismo przystępującego Lekaro z 12 kwietnia 2013
r., złożone w odpowiedzi na wezwanie zamawiającego skierowane w trybie art. 90 ust. 1
ustawy Pzp, nie może być uznane za wyjaśnienia w rozumieniu tego przepisu. Pismo to nie
zawiera żadnych elementów, o których mowa w art. 90 ust. 2 ustawy Pzp. Ponadto ma
ogólny charakter, wręcz uniwersalny, możliwy do zastosowania praktycznie we wszystkich
innych podobnych postępowaniach i to przez jakiegokolwiek wykonawcę.

Odwołujący SITA podniósł również, że o rażąco niskiej cenie można mówić już
choćby po porównaniu ceny zaoferowanej przez przystępującego Lekaro do kwoty jaką
zamawiający zamierza przeznaczyć na realizację zamówienia, które są niższe odpowiednio
o ok. 51% i 50% od kwot, jakie zamawiający zamierza przeznaczyć na realizację części I i
części II zamówienia.
W dalszej kolejności odwołujący dokonał porównania cen zaoferowanych przez
przystępującego Lekaro do cen zaoferowanych przez innych wykonawców. Zastrzegł, że

dokonując tego porównania nie uwzględnia ofert odrzuconych, ani ofert złożonych przez
wykonawców wykluczonych, tj. Jarper sp. z o.o. i MPK sp. z o.o., które, jego zdaniem, też
mają charakter rażąco niskich. Wywodził, że odnośnie części I przedmiotu zamówienia
kolejna cena w rankingu ofert jest o ok. 35 % wyższa od ceny zaoferowanej przez
przystępującego Lekaro, a następna cena wykonawcy droższa jest o ok. 55%. Odnośnie
części II przedmiotu zamówienia kolejna (tj. druga) cena w rankingu ofert jest o ok. 30 %
wyższa od ceny zaoferowanej przez przystępującego Lekaro na część II przedmiotu
zamówienia. Wywodził, że praktycznie wszyscy wykonawcy muszą ponieść takie same
koszty świadczenia tych usług (np. koszty pracy pracowników, koszty paliwa, koszty
zagospodarowania odpadów, itp.).
Odwołujący SITA, odnosząc się do wyjaśnień przystępującego Lekaro podniósł, że
koszt pojemników w ogóle nie występuje, gdyż zgodnie z warunkami postępowania
określonymi w SIWZ to właściciel danej posesji musi wyposażyć się w pojemnik.
Wywodził, że niezasadnym było powoływanie się na efekt skali, dzięki któremu
można uzyskiwać znaczne upusty cenowe przy nabywaniu między innymi części
zamiennych, paliw, samochodów, co też w efekcie wpływa na mniejsze koszty amortyzacji.
Argument ten jest nietrafny, albowiem w postępowaniu złożyli oferty wykonawcy prowadzący
działalność w większym niż przystępujący Lekaro rozmiarze. Szczególnie SITA Polska sp. z
o.o. i Remondis sp. z o.o. to dwa podmioty, które należą do dwóch największych w Polsce
grup kapitałowych, działających w branży komunalnej.
Co do kosztów paliwa odwołujący SITA wywodził, że baza sprzętowa
przystępującego Lekaro i instalacja RIPOK znajdują się w tym samym miejscu tj. w Woli
Duckiej. Wola Ducka jest oddalona od Piaseczna o 47,2 km. Tym samym każdy kurs (Wola
Ducka - Piaseczno - Wola Ducka) to co najmniej 94,4 km. Odwołujący SITA wywodził, że
korzystać będzie z bazy SITA Polska sp. z o.o. i bazy SITA PUK Piaseczno sp. z o.o. Baza
SITA Polska sp. z o.o. położona jest w Warszawie przy ul. Zawodzie, a instalacja RIPOK
(należąca do Remondis sp. z o.o.), z której będzie korzystać SITA, położona jest również w
Warszawie przy ul. Zawodzie. W konsekwencji odległości jakie muszą pokonać samochody
odwołującego SITA wynoszą 15 km pomiędzy bazą SITA Polska sp. z o.o., a Piasecznem,
15 km pomiędzy Piasecznem, a RIPOKiem i 0 km pomiędzy RIPOKiem, a bazą SITA Polska
sp. z o.o. Zatem w sumie jeden kurs to 30 km. To jest ponad trzykrotnie krótszy kurs od
kursu dla przystępującego Lekaro. Zatem koszty paliwa ponoszone przez odwołującego
SITA będą o ok. 70% niższe.
Odwołujący SITA podniósł również, że przedmiot niniejszego zamówienia
wykonywany będzie nie wcześniej niż od 1 lipca 2013 r., a od tego samego dnia gminy
przejmują obowiązki odbierania odpadów, co oznacza, że przestają obowiązywać umowy

indywidualne. Tym samym owego efektu skali w ogóle nie będzie, bo umowy, na które
powołuje się przystępujący Lekaro nie będą obowiązywać.
Wywodził, że przystępujący Lekaro w swych wyjaśnieniach nie wyjaśnił poziomu
kosztu zagospodarowania/utylizacji odpadów i jego wpływu na koszt całości usługi.
Odwołujący SITA wyjaśnił, że aktualnie ceny za przyjęcie przez RIPOK należącego do
przystępującego Lekaro 1 tony odpadów o kodzie 20 03 01 wynosi ok. 300 zł netto.
Wprawdzie przystępujący Lekaro prowadząc instalację RIPOK osiąga z tego tytułu jakiś
zysk, który pozwala mu na obniżenie kosztu zagospodarowania/utylizacji odpadów na
potrzeby zamówienia. Jednakże marża/zysk Lekaro wynosi 25 zł na tonie odpadów. W
konsekwencji nawet dla przystępującego Lekaro koszt zagospodarowania 1 tony odpadów
wynosi co najmniej 275 zł netto. Jak wynika z danych zawartych w WPGO jeden
mieszkaniec wytwarza rocznie ok. 340 kg odpadów komunalnych o kodzie 20 03 01, czyli
28,33 kg miesięcznie. Zatem przy koszcie zagospodarowania odpadu na poziomie 275 zł
netto za tonę, koszt zagospodarowania 28,33 kg wynosi 7,79 zł (275 zł x 2,833 % = 7,79 zł).
Tymczasem dla części I przedmiotu zamówienia cena zaoferowana przez przystępującego
Lekaro w przeliczeniu na 1 mieszkańca wynosi 7,78 zł netto, a dla części II wynosi 7,88 zł. W
konsekwencji przystępujący Lekaro na wszystkie inne koszty niż koszty zagospodarowania
odpadów (np. paliwa, wynagrodzeń pracowników, bazy, napraw i konserwacji sprzętu,
amortyzacja i inne) na cały okres realizacji umowy pozostaje: w przypadku części I zadania
5.729,10 zł , w przypadku części II zadania 33.714,90 zł. Nie pozwala to nawet na pokrycie
kosztu jednego etatu pracownika zarabiającego najniższe miesięczne wynagrodzenie.
Niezasadnym jest także powoływanie się przystępującego na ceny za jakie świadczy
usługi na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej Jedność w Piasecznie, gdyż wykonawca próbuje
porównać nieporównywalne usługi.
W związku z powyższym odwołujący SITA wniósł o uwzględnienie odwołania w
całości.

Do postępowania odwoławczego o sygn. akt KIO 1036/13 oraz KIO 1045/13 po
stronie zamawiającego, zachowując termin ustawowy oraz obowiązek przekazania kopii
przystąpienia zamawiającemu i odwołującemu oraz wskazując interes w uzyskaniu
rozstrzygnięcia na korzyść zamawiającego przystąpił wykonawca J…….. Z……….,
prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą P.P.H.U. Lekaro, J……… Z………… w
Woli Duckiej. Wniosła o oddalenie odwołania.

Do postępowania odwoławczego o sygn. akt KIO 1036/13 po stronie zamawiającego,
zachowując termin ustawowy oraz obowiązek przekazania kopii przystąpienia
zamawiającemu i odwołującemu oraz wskazując interes w uzyskaniu rozstrzygnięcia na

korzyść zamawiającego zgłosili przystąpienie wykonawcy wspólnie ubiegający się o
udzielenie zamówienia SITA Polska sp. z o.o. w Warszawie oraz SITA PUK Piaseczno sp. z
o.o. w Piasecznie. Wnieśli o oddalenie odwołania.

Zamawiający w trakcie rozprawy wniósł o oddalenie obu odwołań. Przedstawił
uzasadnienie swego stanowiska.

Przystępujący Lekaro w trakcie rozprawy wniósł o oddalenie obu odwołań.
Przedstawił uzasadnienie swego stanowiska.

Przystępujący SITA w trakcie rozprawy wniósł o oddalenie odwołania w sprawie o
sygn. akt KIO 1036/13.


Uwzględniając całość dokumentacji z przedmiotowego postępowania, w tym w
szczególności: protokół postępowania, ogłoszenie o zamówieniu, postanowienia
SIWZ, odpowiedzi zamawiającego na wnioski wykonawców o wyjaśnienie treści SIWZ,
ofertę złożoną przez odwołującego Jarper, ofertę złożoną przez przystępującego
Lekaro, wyjaśnienia przystępującego Lekaro co do elementów oferty mających wpływ
na wysokość ceny z 12 kwietnia 2013 r., zawiadomienia zamawiającego o
rozstrzygnięciu postępowania z 24 kwietnia 2013 r., odwołania, zgłoszenia przystąpień
do postępowań odwoławczych, odpowiedzi na odwołania, pisma procesowe
przystępującego Lekaro, pismo procesowe odwołującego SITA, jak również biorąc
pod uwagę oświadczenia i stanowiska a także dokumenty stron i uczestników
postępowania złożone w trakcie posiedzenia i rozprawy, Krajowa Izba Odwoławcza
ustaliła i zważyła, co następuje:

W pierwszej kolejności Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, że wobec wszczęcia
postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, którego dotyczą rozpoznawane przez
Izbę odwołania przed dniem wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 12 października 2012
r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz ustawy o koncesji na roboty
budowlane lub usługi (Dz. U. z 19 listopada 2012 r., poz. 1271), co nastąpiło 20 lutego 2013
r., do rozpoznawania niniejszych spraw odwoławczych mają zastosowanie przepisy ustawy
Pzp w brzmieniu dotychczasowym - sprzed wejścia w życie wskazanych przepisów.
W drugiej kolejności ustalono, że odwołania nie zawierają braków formalnych oraz
zostały uiszczone od nich wpisy. W dalszej kolejności Izba stwierdziła, że nie została
wypełniona żadna z przesłanek skutkujących odrzuceniem któregokolwiek z odwołań na

podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp. W szczególności Izba stwierdziła, że wbrew
stanowisku zamawiającego, przedstawionym w odpowiedziach na odwołania, żadne z
odwołań nie podlega odrzuceniu na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 7 ustawy Pzp z powodu
nieprzekazania kopii odwołania zamawiającemu przed upływem terminu do jego złożenia w
taki sposób, aby mógł on zapoznać się z jego treścią.

Izba ustaliła, że obaj odwołujący przesłali skutecznie zamawiającemu kopię
odwołania faksem w dniu 2 maja 2013 r., który był dniem wolnym od pracy u zamawiającego.
Zaś termin na wniesienie obu odwołań upływał w dniu 4 maja 2013 r. Powyższy stan
faktyczny nie był sporny pomiędzy stronami, natomiast strony różniły się w jego ocenie.
Zgodnie z art. 180 ust. 5 ustawy Pzp odwołujący przesyła kopię odwołania
zamawiającemu przed upływem terminu do wniesienia odwołania w taki sposób, aby mógł
on zapoznać się z jego treścią przed upływem tego terminu. Domniemywa się, iż
zamawiający mógł zapoznać się z treścią odwołania przed upływem terminu do jego
wniesienia, jeżeli przesłanie jego kopii nastąpiło przed upływem terminu do jego wniesienia
za pomocą jednego ze sposobów określonych w art. 27 ust. 2.
Izba stwierdziła, że zamawiający nie obalił domniemania wynikającego ze zdania 2
art. 180 ust. 5 ustawy Pzp. Niewątpliwie przesłanie kopii odwołań w dniu 2 maja 2013 r.
nastąpiło przed upływem terminu do wniesienia odwołania, który upływał 4 maja 2013 r. o g.
24.00 (art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp w zw. z art. 180 ust. 5 ustawy Pzp). Okoliczność iż
nastąpiło to w dniu, który nie był dniem pracy zamawiającego nie była wystarczająca do
obalenia domniemania, iż zamawiający mógł się zapoznać z treścią przesłanych odwołań.
Niewątpliwie potencjalna możliwość przeczytania przesłanych faksów istniała zarówno dnia 2
maja 2013 r., jak i 3 oraz 4 maja 2013 r. Znajdowały się one bowiem wtedy w siedzibie
zamawiającego. Fakt, że zamawiający zapoznał się z treścią odwołań dopiero 6 maja 2013
r., gdy jego pracownicy stawili się do pracy, nie miał żadnego znaczenia z punktu widzenia
analizowanego przepisu. Obalenie domniemania wynikającego ze zdania 2 art. 180 ust. 5
ustawy Pzp wymagałoby bowiem wykazania, iż zaistniała taka okoliczność, która
uniemożliwiałaby zamawiającemu nawet potencjalną możliwość zapoznania się z treścią
odwołań do 4 maja 2013 r., do g. 24.00 (np. przesłany faks był nieczytelny wskutek
zaniedbań po stronie odwołującego), a takiego dowodu zamawiający nie przeprowadził.
Uwzględniając fakt, że postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, w którym
złożono rozpoznawane przez Izbę odwołanie jest postępowaniem powyżej tzw. progów
unijnych, wobec czego na podstawie przepisu art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp
dziesięciodniowy termin na wniesienie odwołania oraz przesłania zamawiającemu jego kopii
upływał w dniu 4 maja 2013 r. stwierdzić należy, że przesłanie zamawiającemu w dniu 2
maja 2013 r. faksem kopii odwołań, oznacza, że obaj odwołujący dopełnił obowiązku

wynikającego z przepisu art. 180 ust. 5 ustawy Pzp. W konsekwencji Izba stwierdziła, że nie
zachodzi podstawa do odrzucenia żadnego z odwołań na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 7
ustawy Pzp.
Zamawiający prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia w trybie przetargu
nieograniczonego z zastosowaniem przepisów ustawy Pzp wymaganych przy procedurze,
której wartość szacunkowa zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach wydanych
na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp.
W ocenie Izby, wypełnione zostały przesłanki dla wniesienia odwołań określone w art.
179 ust. 1 ustawy Pzp, tj. posiadanie przez każdego z odwołujących interesu w uzyskaniu
danego zamówienia oraz możliwości poniesienia szkody w wyniku naruszenia przez
zamawiającego przepisów ustawy. W przypadku odwołującego SITA w sprawie o sygn. akt
KIO 1045/13 Izba stwierdziła, że w świetle kryteriów oceny ofert jego oferta została, w części
I i II sklasyfikowana na drugim miejscu – za ofertą wybraną. Zarzucał on zamawiającemu
zaniechanie odrzucenia oferty złożonej przez wykonawcę, którego ofertę uznano za
najkorzystniejszą. Ustalenie, iż zamawiający wbrew przepisom ustawy Pzp zaniechał
czynności odrzucenia oferty wybranej, prowadziłoby do nakazania zamawiającemu jej
wykonania, czego efektem może być wybór oferty odwołującego jako najkorzystniejszej.
Natomiast szkoda, jaką wykonawca ponosi wyraża się w utracie korzyści, jakie wiążą się z
uzyskaniem zamówienia. Powyższe wyczerpuje przesłanki z art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.

W przypadku odwołującego w sprawie o sygn. akt KIO 1036/13 został on wykluczony
z postępowania, czego efektem było uznanie jego oferty za odrzuconej w części I i III
zamówienia, w których to częściach była ona ofertą najtańszą. Zarzucał on zamawiającemu
bezzasadne wykluczenie z udziału w postępowaniu. Ustalenie, iż zamawiający wbrew
przepisom ustawy Pzp wykluczył odwołującego z udziału w postępowaniu, prowadziłoby do
nakazania zamawiającemu unieważnienia tej czynności, czego skutkiem może być
uzyskanie zamówienia w części I i III. Natomiast szkoda, jaką wykonawca ponosi wyraża się
w utracie korzyści, jakie wiążą się z uzyskaniem zamówienia. Powyższe wyczerpuje
przesłanki z art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.

Krajowa Izba Odwoławcza stwierdziła, że odwołanie wniesione w sprawie o sygn. akt
KIO 1036/13 zasługuje na uwzględnienie. Jednocześnie Krajowa Izba Odwoławcza
stwierdziła, że odwołanie złożone w sprawie o sygn. akt KIO 1045/13 nie zasługuje na
uwzględnienie.

KIO 1036/13

1. Zarzut naruszenia art. 24 ust. 2 pkt 4 w zw. z art. 26 ust. 4 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1
ustawy Pzp przez błędne uznanie, że odwołujący nie wykazał spełniania warunku
udziału w postępowaniu odnoszącego się do posiadania wymaganego
postanowieniami SIWZ zezwolenia na zbieranie odpadów z uwagi na
przedstawienie decyzji, która nie miała waloru „prawomocności”
Zarzut potwierdził się w ustalonym przez Izbę stanie faktycznym.

Krajowa Izba Odwoławcza, ustaliła co następuje.
W części I SIWZ, w pkt 5.1. a) zamawiający na podstawie art. 22 ust. 3 w zw. z art. 22
ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp przedstawił opis, w jaki sposób dokonywać będzie oceny warunku
udziału w postępowaniu dotyczącego posiadania przez wykonawcę wymaganych przez
przepisy prawa uprawnień niezbędnych do wykonywania działalności gospodarczej objętej
przedmiotem zamówienia. Wskazał, że wykonawca powinien posiadać aktualne zezwolenie
na zbieranie i transport odpadów wydane przez właściwy organ zgodnie z ustawą z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. 2013 poz. 21).
W celu potwierdzenia tak opisanego warunku udziału w postępowaniu należało
złożyć zezwolenia na zbieranie i transport odpadów wydane przez właściwy organ zgodnie z
ustawą z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. 2013 poz. 21) (część I SIWZ, pkt 5.2,
ppkt 2).
Termin składania ofert upływał w dniu 25 marca 2013 r.
Do upływu terminu składania ofert, ofertę złożył m.in. odwołujący Jarper. Załączył on
do oferty m.in. decyzję Starosty Piaseczyńskiego nr 90/2013 z 22 marca 2013 r., wydaną na
podstawie art. 42 ust. 1 i ust. 4 oraz art. 25 ust. 3 i art. 41 ust. 3 pkt 2 ustawy z 14 grudnia
2012 r. o odpadach oraz art. 104 kpa, mocą której, po rozpatrzeniu wniosku odwołującego
Jarper, organ ten udziela wnioskodawcy zezwolenia na zbieranie odpadów. Z uzasadnienia
decyzji wynika, że została ona wydana w odpowiedzi na wniosek odwołującego Jarper z 15
marca 2013 r., z późniejszymi wyjaśnieniami. W decyzji znalazło się pouczenie, że od
decyzji służy stronie odwołanie do SKO w Warszawie, za pośrednictwem organu I instancji,
w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Z treści decyzji wynika również, że podlega
ona doręczeniu wyłącznie wnioskodawcy - odwołującemu Jarper. Odpis decyzji do
wiadomości otrzymali również Wójt Gminy Lesznowola, Marszałek Województwa
Mazowieckiego, Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska.
Zamawiający w dniu 24 kwietnia 2013 r. wykluczył odwołującego Jarper z udziału w
postępowaniu na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 4 ustawy Pzp. W uzasadnieniu faktycznym
swego rozstrzygnięcia wskazał, że odwołujący Jarper nie wykazał warunku udziału w

postępowaniu określonego w pkt 5.1.a SIWZ, gdyż załączona do oferty ww. decyzja nie była
„prawomocna” na dzień upływu terminu składania ofert, tj. na 25 marca 2013 r.

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje.
Nie było spornym pomiędzy stronami, że złożona przez odwołującego Jarper decyzja
nr 90/2013 z 22 marca 2013 r. nie była decyzją ostateczną na dzień upływu terminu
składania ofert, tj. 25 marca 2013 r. Zgodzić należy się z odwołującym, że ocena ustalonego
stanu faktycznego dokonana przez zamawiającego nie była prawidłowa.
Zamawiający wskazał w SIWZ, że wykonawca winien posiadać „aktualne” zezwolenie
na zbieranie i transport odpadów wydane przez właściwy organ zgodnie z ustawą z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. 2013 poz. 21). W ocenie Izby „aktualne” zezwolenie na
zbieranie odpadów to takie, w oparciu o które wykonawca może prowadzić działalność
gospodarczą, poddaną reglamentacji. Nie można bowiem abstrahować od celu w jakim
zamawiający żądał ww. dokumentu. Dokonany przez zamawiającego na podstawie art. 22
ust. 3 ustawy Pzp opis sposobu interpretacji dotyczył wszak warunku udziału w
postępowaniu o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp. Zgodnie z przywoływanym
przepisem o udzielenie zamówienia mogą ubiegać się wykonawcy, którzy spełniają warunki
dotyczące posiadania uprawnień do wykonywania określonej działalności lub czynności,
jeżeli przepisy prawa nakładają obowiązek ich posiadania. Celem składania przez
wykonawcę ww. dokumentu nie było zatem jedynie wejście zamawiającego w jego
posiadanie, ale zweryfikowanie czy wykonawca jest uprawniony do wykonywania
reglamentowanej działalności gospodarczej. Zatem zasadniczym pytaniem, na jakie winien
udzielić odpowiedzieć sobie zamawiający, któremu złożono nieostateczną decyzję
administracyjną było to, czy w oparciu o złożone zezwolenie wykonawca może wykonywać
działalność, czy też nie. Odpowiedź w tym zakresie wymagała analizy właściwych przepisów
zarówno procesowego i materialnego prawa administracyjnego.
Zgodzić należy się z zamawiającym, że z art. 130 § 1 kpa wynika zasada
niewykonalności (niewykonywania) decyzji przed upływem terminu do wniesienia
odwołania. Jednakże zasada ta nie jest absolutna i doznaje wyjątków. Jeden z nich wynika
z art. 130 § 4 kpa, zgodnie z którym decyzja nieostateczna jest wykonalna, jeżeli jest
zgodna z żądaniem wszystkich stron (art. 130 § 4 kpa).
W doktrynie prawa administracyjnego wskazuje się, że Nie nasuwa wątpliwości
sytuacja, gdy w sprawie występuje tylko jedna strona postępowania, a decyzja realizuje w
pełni jej żądanie. W razie wielości stron dobrowolne wykonanie decyzji nieostatecznej
uzależnione jest od zaistnienia warunku zgodności decyzji z żądaniem wszystkich stron. W
istocie wymaga to tożsamości interesów reprezentowanych przez strony postępowania; co
najwyżej można by rozważać przypadek neutralności interesów poszczególnych stron

postępowania względem siebie. (por. Grzegorz Łaszczyca, Komentarz do art.130 Kodeksu
postępowania administracyjnego, Lex). Z przepisu tego wynika, że chodzi tu o przede
wszystkim o decyzje uwzględniające w całości wniosek strony lub większej liczby stron
mających wspólne i niesprzeczne interesy, ewentualnie uwzględniające wniosek jednej lub
kilku ze stron, przy aprobacie żądania przez pozostałe strony. (por. Agnieszka Krawczyk,
Wykonalność nieostatecznych aktów jurysdykcji administracyjnej, [w:] Wykonalność aktu i
czynności organu administracji publicznej, Lex).
Analiza decyzji administracyjnej z dnia 22 marca 2013 r. prowadziła do
jednoznacznego wniosku, że była ona zgodna z żądaniem jedynej strony tego
postępowania administracyjnego, jaką był odwołujący Jarper. O tym, że wyłącznie
wnioskodawca był stroną postępowania administracyjnego świadczyła treść samej decyzji,
która została skierowana wyłącznie do odwołującego Jarper (pkt 1 rozdzielnika). O takiej
naturze ww. postępowania administracyjnego świadczą także wprost przepisy ustawy o
odpadach, które wyłączają możliwość zastosowania art. 31 kpa (wstąpienia do
postępowania organizacji społecznej), jak również przesądzają, że za strony nie uznaje się
właścicieli nieruchomości sąsiednich. Stosownie bowiem do przepisu art. 170 ust. 1 ustawy
o odpadach Do postępowań w sprawach zezwolenia na zbieranie odpadów (…) nie stosuje
się art. 31 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego. Z
ust. 2 przywoływanego przepisu wynika zaś, że stronami postępowań, o których mowa w
ust. 1, nie są właściciele nieruchomości sąsiadujących z instalacją lub nieruchomością, na
której będzie prowadzone zbieranie odpadów (...). Przedstawiony pogląd znajduje również
odzwierciedlenie w zachowującym aktualność orzecznictwie sądów administracyjnych.
Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 3
lipca 2008 r., wydanym w sprawie o sygn. akt II SA/Bk 836/07, Sąd ten stwierdził, że
Zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów wydawane w
oparciu o art. 28 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2007 r. Nr 39, poz.
261) nie nakłada żadnych obowiązków ani nie przydaje jakichkolwiek uprawnień żadnemu
innemu podmiotowi, poza wnioskodawcą. Zezwolenie to bez wątpienia jest
rozstrzygnięciem dotyczącym praw podmiotowych osoby wnioskującej o jego wydanie.
Powyższe ustaleniu nie stoi na przeszkodzie to, że – jak wynika z pkt 2 rozdzielnika
decyzji – decyzja administracyjna została przekazana do wiadomości innym podmiotom
(Wójt Gminy Lesznowola, Marszałek Województwa Mazowieckiego, Mazowiecki
Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska). Podmioty, którym decyzję się doręcza, a
zatem które są stronami, wymieniono w pkt 1 i był to wyłącznie odwołujący Jarper.
Przekazanie decyzji do wiadomości innym podmiotom nie oznacza, że adresaci ci są
stronami. W ocenie Izby było to zwykłe wypełnienie przez organ I instancji obowiązku z art.
238 ust. 6 ustawy o odpadach, zgodnie z którym kopię wydanego zezwolenia na zbieranie

lub przetwarzanie odpadów odpowiednio marszałek województwa lub starosta przekazuje
wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska oraz wójtowi, burmistrzowi lub
prezydentowi miasta, właściwym ze względu na miejsce zbierania lub przetwarzania
odpadów.

Reasumując, skoro zatem stroną postępowania administracyjnego był wyłącznie
odwołujący Jarper, a decyzja została wydana zgodnie z jego żądaniem, to znajdował
zastosowanie przepis art. 130 § 4 kpa. Decyzja organu I instancji z 22 marca 2013 r. była
wykonalna i w oparciu o nią odwołujący Jarper – w dacie upływu terminu składania ofert tj.
25 marca 2013 r. - był uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie
zbierania odpadów, czym wykazał spełnienie opisanego przez zamawiającego warunku
udziału w postępowaniu. A zatem rozstrzygnięcie zamawiającego, który doszedł do
przeciwnego wniosku, nie było prawidłowe i naruszało przepis art. 24 ust. 2 pkt 4 ustawy
Pzp.


2. Zarzut naruszenia art. 24 ust. 2 pkt 4 w zw. z art. 26 ust. 3 oraz art. 22 ust. 1 pkt 4
ustawy Pzp przez zaniechanie wezwania odwołującego Jarper do uzupełnienia
sprawozdania finansowego i błędne uznanie, że odwołujący Jarper nie wykazał
spełniania warunku udziału w postępowaniu odnoszącego się do posiadania
zdolności ekonomicznej
Zarzut potwierdził się w ustalonym przez Izbę stanie faktycznym.
Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, co następuje.
W części I SIWZ, w pkt 5.1. d) zamawiający na podstawie art. 22 ust. 3 w zw. z art. 22
ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp przedstawił opis, w jaki sposób dokonywać będzie oceny warunku
udziału w postępowaniu dotyczącego znajdowania się w odpowiedniej sytuacji
ekonomicznej. Wskazał, że wykonawca winien posiadać za okres ostatnich 3 lat obrotowych,
a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – w tym okresie, średnie roczne
przychody netto (bez podatku VAT ) ze sprzedaży w wysokości nie mniejszej niż:
− dla Części 1 (Sektor I – Zachodni): 4 500 000 PLN (słownie: cztery miliony pięćset tysięcy
00/100 złotych),
− dla Części 2 (Sektor II – Wschodni): 3 000 000 PLN (słownie: trzy miliony 00/100 złotych),
− dla Części 3 (Sektor III – Północny): 9 500 000 PLN (słownie: dziewięć milionów pięćset
tysięcy 00/100 złotych).
W przypadku składania oferty na więcej niż jedną część zamówienia, Wykonawca
winien posiadać za okres ostatnich 3 lat obrotowych, a jeżeli okres prowadzenia działalności

jest krótszy – w tym okresie, średnie roczne przychody netto (bez podatku VAT ) ze
sprzedaży w wysokości nie mniejszej niż suma w/w kwot dla tych części.
W celu potwierdzenia tak opisanego warunku udziału w postępowaniu należało złożyć
części sprawozdania finansowego, a jeżeli podlega ono badaniu przez biegłego rewidenta
zgodnie z przepisami o rachunkowości, również z opinią odpowiednio o badanej części
sprawozdania, a w przypadku wykonawców nie zobowiązanych do sporządzania
sprawozdania finansowego, innych dokumentów określających obroty oraz zobowiązania i
należności – za okres nie dłuższy niż ostatnie 3 lata obrotowe, a jeżeli okres prowadzenia
działalności jest krótszy – za ten okres (część I, pkt 5.2. ppkt 3 SIWZ).
W trakcie postępowania jeden z wykonawców złożył wniosek o wyjaśnienie treści części I
pkt 5.2., ppkt 3 SIWZ o następującej treści: Prosimy o doprecyzowanie za które lata należy
złożyć sprawozdanie. Czy załączenie sprawozdań za lata 2011, 2010, 2009 będzie
potwierdzało spełnianie warunków udziału w postępowaniu? W odpowiedzi na tak
sformułowany wniosek zamawiający w dniu 28 lutego 2013 r. udzielił odpowiedzi: Załączenie
sprawozdań za lata 2011, 2010, 2009 będzie potwierdzało spełnianie warunków udziału w
postępowaniu.

Termin składania ofert upływał w dniu 25 marca 2013 r. Do upływu terminu składania
ofert, ofertę na część I i III złożył m.in. odwołujący Jarper. Złożył wraz z ofertą sprawozdania
finansowe za lata 2009, 2010, 2011, z których wynika, że jego przychód ze sprzedaży
wyniósł: w 2009 r. – 13.087.622,11 zł, w 2010 r. – 14.204.482,12 zł, w 2011 r. –
14.035.257,53 zł.
W rozstrzygnięciu postępowania z dnia 24 kwietnia 2013 r. zamawiający wykluczył
odwołującego Jarper z udziału w postępowaniu na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 4 ustawy Pzp.
Wywiódł, że odwołujący nie spełnia warunku udziału w postępowaniu określonego w pkt
5.1.d. SIWZ, gdyż z załączonych do oferty sprawozdań finansowych wynika, że średnie
roczne obroty netto firmy ze sprzedaży za 3 ostatnie lata obrotowe wynoszą 13.775.820,59
zł. Ponieważ wykonawca złożył ofertę na I i III część zamówienia, średnie roczne obroty
netto za 3 ostatnie lata obrotowe winny wynosić 14 mln zł.
Zamawiający nie kierował do odwołującego Jarper wezwania do uzupełnienia
dokumentów na potwierdzenie spełnienia warunku udziału w postępowaniu, o którym mowa
w pkt 5.1. d SIWZ w trybie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp.

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje.
Rozstrzygnięcie zamawiającego polegające na wykluczeniu odwołującego Jarper z
postępowania na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 4 ustawy Pzp było przedwczesne, gdyż nie
zostało poprzedzone procedurą sanacyjną, o której mowa w art. 26 ust. 3 ustawy Pzp.

Przypomnienia w tym miejscu wymaga, że każdorazowa decyzja zamawiającego o
wykluczeniu wykonawcy z udziału w postępowaniu na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 4 ustawy
Pzp musi być poprzedzona procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 3 ustawy Pzp, w
przypadku zaktualizowania się przesłanek opisanych w tym przepisie. W myśl
przywoływanego przepisu zamawiający wzywa wykonawców, którzy w określonym terminie
nie złożyli wymaganych przez zamawiającego oświadczeń lub dokumentów, o których mowa
w art. 25 ust. 1 ustawy Pzp albo którzy złożyli wymagane przez zamawiającego
oświadczenia lub dokumenty, o których mowa w art. 25 ust. 1, zawierające błędy do ich
złożenia w wyznaczonym terminie, chyba że pomimo ich złożenia oferta wykonawcy podlega
odrzuceniu albo konieczne byłoby unieważnienie postępowania. Przepis art. 26 ust. 3 ustawy
Pzp ma charakter obligatoryjny na co wskazuje sformułowanie „wzywa”, a nie „może
wezwać” i obliguje zamawiającego do wezwania do uzupełnienia oświadczeń i dokumentów
w sytuacjach uregulowanych w tym przepisie.
Izba wskazuje, że z mocy samego przepisu art. 26 ust. 3 ustawy Pzp wezwanie do
uzupełnienia dokumentów, oświadczeń lub pełnomocnictw nie będzie konieczne, gdy nawet
mimo uzupełnienia postępowanie musiałoby być unieważnione, tj. wystąpiłaby którakolwiek z
przesłanek wymienionych w art. 93 ust. 1 ustawy Pzp. Ponadto zamawiający nie jest
obowiązany do wezwania wykonawcy do uzupełnienia dokumentów również w sytuacji, gdy
pomimo uzupełnienia wymaganych dokumentów oferta wykonawcy podlegać będzie
odrzuceniu. Nie było sporne pomiędzy stronami, iż oba wskazane wyjątki od zasady
wzywania nie znajdują zastosowania w rozpatrywanej sprawie. Nie zachodzą bowiem
przesłanki do unieważnienia postępowania, zaś oferta odwołującego w sytuacji uzupełnienia
wymaganych dokumentów nie będzie podlegała odrzuceniu.

Podkreślenia wymaga, że w orzecznictwie i piśmiennictwie dotyczącym przepisu art. 26
ust. 3 ustawy Pzp jednolicie przyjmuje się, że sytuacja „niezłożenia” dokumentów lub
oświadczeń potwierdzających spełnienie warunków udziału w postępowaniu zachodzi
również w przypadku, w którym przedłożony dokument nie potwierdza spełnienia warunków
udziału w postępowaniu. Powyższe pogląd wywodzi się z wnioskowania a maiori ad minus.
Jeżeli w świetle przywoływanego przepisu dopuszczalne jest uzupełnienie dokumentów,
które nie zostały przedłożone w ogóle (nawet wszystkich dokumentów), to tym bardziej
możliwe jest i konieczne uzupełnianie dokumentów zawierających mniej doniosłe błędy czy
braki. Tym samym sytuacja, w której dokument (np. wykaz osób, robót, dostaw czy usług),
który został złożony, a nie potwierdza spełniania warunków udziału w postępowaniu jest
równoważna z brakiem złożenia dokumentu potwierdzającego spełnianie warunku udziału w
postępowaniu (por. m.in. wyrok KIO z dnia 4 lutego 2010 r. sygn. akt KIO/UZP 1724/09;

KIO/UZO 1731/09, wyrok KIO z dnia 19 kwietnia 2010 r., sygn. akt KIO/UZP 463/10, wyrok
KIO z dnia 9 listopada 2009 r. sygn. akt KIO/UZP 1495/09).

Zamawiający wymagał złożenia sprawozdania finansowego za trzy ostatnie lata
obrotowe. Pojęcie „trzy ostatnie lata obrotowe” należy rozpatrywać z uwzględnieniem
obowiązujących w tym zakresie przepisów o rachunkowości. Zakres, sposób oraz terminy
sporządzania sprawozdania finansowego a także jego badania przez biegłego rewidenta
reguluje ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U.09.152.1223 z późn.
zm.). Ustawa ta w art. 3 ust. 1 pkt 8 stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o okresie
sprawozdawczym - rozumie się przez to okres, za który sporządza się sprawozdanie
finansowe w trybie przewidzianym ustawą lub inne sprawozdania sporządzone na podstawie
ksiąg rachunkowych; zaś w ust. 1 pkt 9 tego przepisu definiuje rok obrotowy, jako rok
kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych,
stosowany również do celów podatkowych. Rok obrotowy lub jego zmiany określa statut lub
umowa, na podstawie której utworzono jednostkę. Jeżeli jednostka rozpoczęła działalność w
drugiej połowie przyjętego roku obrotowego, to można księgi rachunkowe i sprawozdanie
finansowe za ten okres połączyć z księgami rachunkowymi i sprawozdaniem finansowym za
rok następny. W przypadku zmiany roku obrotowego pierwszy po zmianie rok obrotowy
powinien być dłuższy niż 12 kolejnych miesięcy. Art. 45 ust. 1 i 2 ustawy wskazuje, że
sprawozdanie finansowe sporządza się na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych, lub na
inny dzień bilansowy, i składa się ono z bilansu, rachunku zysków i strat, informacji
dodatkowej, obejmującej wprowadzenie do sprawozdania finansowego oraz dodatkowe
informacje i objaśnienia, a w odniesieniu do podmiotów zobligowanych do corocznego
badania i ogłaszania rocznych skonsolidowanych sprawozdań finansowych grup
kapitałowych oraz rocznych sprawozdań finansowe podmiotów kontynuujących działalność –
dodatkowo zestawienie zmian w kapitale (funduszu) własnym, a w przypadku funduszy
inwestycyjnych - zestawienie zmian w aktywach netto, oraz rachunek przepływów
pieniężnych. Do rocznego sprawozdania finansowego dołącza się także sprawozdanie z
działalności jednostki - jeżeli obowiązek jego sporządzania wynika z ustawy lub odrębnych
przepisów.
Przepis art. 52 ust. 1 powołanej ustawy przewiduje natomiast, że kierownik jednostki
zapewnia sporządzenie rocznego sprawozdania finansowego nie później niż w ciągu 3
miesięcy od dnia bilansowego (za który - zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 pkt 10 ustawy -
rozumie się dzień, na który jednostka sporządza sprawozdanie finansowe) i przedstawia je
właściwym organom, zgodnie z obowiązującymi jednostkę przepisami prawa,
postanowieniami statutu lub umowy. W myśl natomiast art. 53 ust. 1 ustawy, roczne

sprawozdanie finansowe jednostki, podlega zatwierdzeniu przez organ zatwierdzający, nie
później niż 6 miesięcy od dnia bilansowego. Przed zatwierdzeniem, roczne sprawozdanie
finansowe podmiotów zobligowanych do corocznego badania i ogłaszania rocznych
skonsolidowanych sprawozdań finansowych oraz rocznych sprawozdań finansowych,
podlega badaniu przez biegłego rewidenta.

Analiza ww. przepisów prowadzi do wniosku, że co do zasady pełne, ostateczne i
zatwierdzone sprawozdanie finansowe wraz z opinią biegłego rewidenta wykonawca
powinien posiadać najpóźniej do dnia 30 czerwca danego roku kalendarzowego – jeśli rok
obrotowy dla konkretnego podmiotu przyjęty został, mocą statutu lub umowy, za tożsamy z
rokiem kalendarzowym, albo w innym terminie wynikającym z przyjęcia w statucie lub
umowie roku obrotowego, jako innego okresu trwającego 12 kolejnych pełnych miesięcy
kalendarzowych.
W zakresie wykładni wyrażenia „sprawozdania finansowe za trzy ostatnie lata obrotowe”
możliwe jest przyjęcie dwóch stanowisk.
a) przyjęcie, obok sprawozdań finansowych za lata poprzednie i sprawozdania finansowego
za ostatni rok obrotowy; nawet jeśli wykonawcy nie mieli obowiązku jeszcze go złożyć,
b) przyjęcie sprawozdań finansowych za te ostatnie lata obrotowe, za jakie – zgodnie z
przepisami o rachunkowości – wykonawca zobligowany jest na dany moment posiadać
takie sprawozdania.

Każde z opisanych zachowań ma swoje racje: pierwsze podejście uwzględnia cel
regulacji, którym jest nie tyle wejście w posiadanie przez zamawiającego odpowiedniego
dokumentu i dopełnienie tym formalnego brzmienia przepisu, ale uzyskanie dokumentów,
których treść pozwoli na materialną ocenę spełnienia postawionego warunku w zakresie
zdolności ekonomicznej i finansowej. Realizacji tego celu bliższe jest uzyskanie aktualnego,
choć może niepełnego, czy niezatwierdzonego sprawozdania finansowego za ostatni rok
obrotowy, które na tej podstawie pozwoli na dokonanie oceny zdolności ekonomicznej w
oparciu o dane bardziej aktualne, choć może nieostateczne. Również przepis § 1 ust 1 pkt 8
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2009r. w sprawie rodzajów
dokumentów, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy, oraz form, w jakich te
dokumenty mogą być składane zdaje się nawiązywać do realizacji celu, którym jest
uzyskanie możliwie najaktualniejszych informacji niezbędnych dla oceny zdolności
ekonomicznej, skoro wskazuje, że wymienione w nim dokumenty (sprawozdania finansowe
albo sprawozdania finansowe opatrzone opinią biegłego rewidenta lub ich części) należy
złożyć „za okres nie dłuższy niż ostatnie trzy lata obrotowe”.

Drugi wariant zakłada, że jeśli w przepisie mowa o „ostatnich trzech latach obrotowych”,
to z formalnego punktu widzenia chodzi o ostatnie lata obrotowe, co do których konkretny
wykonawca w danym momencie zobligowany jest posiadać pełne – zgodnie z ustawą o
rachunkowości - sprawozdania finansowe wraz z wymaganymi opiniami biegłego rewidenta.
Ocena tak uzyskanych dokumentów mogłaby jednak być obarczona ryzykiem, że za
wcześniejsze lata obrotowe wykonawca wykaże spełnienie warunku zdolności ekonomicznej
i finansowej, podczas gdy za ostatni rok, za który sprawozdania finansowego nie złożono,
znajduje się on w sytuacji zagrożenia kontynuacji działalności czy z jego uwzględnieniem
wykonawca nie spełniłby warunku zdolności ekonomicznej i finansowej wymaganej
maksymalnie dla ostatnich trzech lat. Opisane podejście zatem w mniejszym stopniu zdaje
się realizować cel, jakim jest zbadanie spełniania warunku zdolności ekonomicznej. Może się
jednak zdarzyć, że termin składania ofert, wypadnie na początku roku obrotowego, gdy
wykonawca nie tylko nie posiada opinii biegłego rewidenta, ale jeszcze nie może mieć
sprawozdania finansowego: przykładowo, przy roku obrotowym tożsamym z kalendarzowym,
gdy termin składania ofert ustalono na pierwsze dni nowego roku – wtedy wszyscy
wykonawcy funkcjonujący w ramach konwencjonalnego, równego z kalendarzowym roku
obrotowego nie będą posiadali sprawozdań za rok bezpośrednio poprzedzający rok
składania ofert, i jedyną możliwą sytuacją będzie złożenie ofert opatrzonych sprawozdaniami
finansowymi za lata wcześniejsze.
Ponadto pomocnym może być przepis art. 26 ust. 2c ustawy Pzp, zgodnie z którym jeżeli
z uzasadnionej przyczyny wykonawca nie może przedstawić dokumentów dotyczących
sytuacji finansowej i ekonomicznej wymaganych przez zamawiającego, może przedstawić
inny dokument, który w wystarczający sposób potwierdza spełnianie opisanego przez
zamawiającego warunku.

Zgodnie z pkt 5.2. ppkt 3 części I SIWZ wykonawcy obowiązani byli złożyć sprawozdania
finansowe za trzy ostatnie lata obrotowe. W ocenie Izby opisanego wymogu nie zmieniała
udzielona przez zamawiającego odpowiedź z 28 lutego 2013 r. Dopuściła ona jedynie
możliwość złożenia sprawozdań za lata 2009-2011 r. Zamawiający w odpowiedzi na pytanie
wykonawcy „czy załączenie sprawozdań finansowych na lata 2009-2011 będzie potwierdzało
spełnienie warunku udziału w postępowaniu” odpowiedział, że „załączenie sprawozdań za
lata 2009-2011 będzie potwierdzało spełnienie warunków udziału w postępowaniu”.
Odpowiedź ta natomiast nie oznaczała, że nieprawidłowym będzie złożenie sprawozdań za
lata 2010-2012 r. Zamawiający nie odpowiedział na pierwszą część pytania wykonawcy o
treści: „prosimy o doprecyzowanie za które lata należy złożyć sprawozdanie finansowe”.
Ponadto zamawiający w wyniku odpowiedzi nie dokonał modyfikacji warunku udziału w

postępowaniu, z którego w dalszym ciągu wynikało, że należy złożyć sprawozdania
finansowe za trzy ostatnie lata obrotowe.
Izba wzięła pod uwagę ponadto to, że zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem
niejednoznacznych postanowień SIWZ, rozbieżności pomiędzy odpowiedziami na pytania a
treścią SIWZ nigdy nie rozstrzyga się na niekorzyść wykonawcy. Powyższe wywodzi się
stąd, że to zamawiający odpowiada za precyzyjne formułowanie w SIWZ wymogów
stawianych wykonawcom.
Nie ulegało wątpliwości, że dla odwołującego Jarper rok obrotowy równy był rokowi
kalendarzowemu, co można było ustalić choćby w oparciu o treść złożonych wraz z ofertą
sprawozdań finansowych. Biorąc pod uwagę, że termin składania ofert upływał 25 marca
2013 r., oznaczało to, że dla tego wykonawcy trzema ostatnimi latami obrotowymi były lata
2010, 2011, 2012. Z oświadczenia wykonawcy złożonego w odwołaniu i w trakcie rozprawy
wynika, że w dniu 25 marca 2013 r. dysponował on już sprawozdaniem finansowym za rok
2012 r. Sprawozdania finansowego za ten rok nie złożył zamawiającemu, a więc
obowiązkiem zamawiającego, który w oparciu o sprawozdania finansowe odwołującego
Jarper za lata 2009-2011 stwierdził, że nie potwierdzają one spełnienia warunku udziału w
postępowaniu, było wezwanie odwołującego Jarper do uzupełnienia wymaganych
dokumentów na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp. W niniejszej sprawie w wyniku
wezwania w trybie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp sytuacja prawna odwołującego Jarper
niewątpliwie może się zmienić. W wyniku wezwania przez zamawiającego odwołujący będzie
miał bowiem możliwość złożenia sprawozdania finansowego za jego ostatni rok obrotowy,
które może potwierdzić spełnianie opisanego przez zamawiającego warunku w zakresie
sytuacji ekonomicznej wykonawcy.
Z powyższych powodów Izba uznała za zasadny zarzut naruszenia art. 24 ust. 2 pkt 4
ustawy Pzp poprzez niezasadne wykluczenie odwołującego Jarper z udziału z postępowaniu
oraz naruszenia art. 26 ust. 3 poprzez zaniechanie wezwania tego wykonawcy do
uzupełnienia dokumentu potwierdzającego spełnienie warunku udziału w postępowaniu, o
którym mowa w pkt 5.1. d SIWZ.


KIO 1045/13
Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, że zamawiający na sfinansowanie zamówienia
przeznaczył: w zakresie części I – kwotę 9.880.000,00 zł, w zakresie części II – kwotę
6.460.000,00 zł.
Za wykonanie części I zamówienia wykonawcy zaoferowali następujące ceny brutto:
1) wykonawca Jarper sp. z o.o. w Kolonii warszawskiej – 4.566.321,86 zł,

2) przystępujący Lekaro 4.813.818,98 zł,
3) wykonawca MPK sp. z o.o. w Ostrołęce 5.550.122,92 zł,
4) wykonawca Zakład Usług Komunalnych Błysk sp. z o.o. w Otwocku – 6.220.800,00 zł,
5) odwołujący SITA 6.439.629,60 zł,
6) wykonawca SIR-COM, S……… Z……….. 7.452.000,00 zł,
7) wykonawca Remondis sp. z o.o. w Warszawie 7.595.250,12 zł,
8) wykonawca Byś, W…….. B………….. 12.895.200,00 zł

Za wykonanie części II wykonawcy zaproponowali następujące ceny brutto:
1) przystępujący Lekaro 3.188.080,94 zł,
2) wykonawca MPK sp. z o.o. w Ostrołęce 3.629.071,84 zł,
3) odwołujący SITA 4.164.242,40 zł,
4) wykonawca Zakład Usług Komunalnych Błysk sp. z o.o. w Otwocku 4.212.000,00 zł,
5) wykonawca Remondis sp. z o.o. w Warszawie 5.298.342,19 zł,
6) wykonawca Byś, W………. B…………. 8.424.000,00 zł,
Zamawiający, działając na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy Pzp, wezwał
przystępującego Lekaro do złożenia wyjaśnień dotyczących elementów oferty mających
wpływ na wysokość ceny. Przystępujący Lekaro, pismem z dnia 12 kwietnia 2013 r., złożył
wyjaśnienia.

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje.
Zarzuty nie potwierdziły się w ustalonym przez Izbę stanie faktycznym.
Nie można się zgodzić ze stanowiskiem odwołującego SITA jakoby przystępujący
Lekaro w odpowiedzi na wezwanie nie złożył zamawiającemu wymaganych wyjaśnień co do
elementów oferty mających wpływ na wysokość ceny, gdyż jego pismo nie zawiera żadnych
elementów, o których mowa w art. 90 ust. 2 ustawy Pzp. W ocenie Izby przystępujący Lekaro
w sposób dostateczny odpowiedział na wezwanie zamawiającego, wyjaśniając w sposób
opisowy kluczowe z punktu widzenia przedmiotu zamówienia elementy cenotwórcze.
Przystępujący, w złożonych wyjaśnieniach z 12 kwietnia 2013 r. wskazał na wyjątkowo
sprzyjające warunki zamówienia dostępne przystępującemu, to jest posiadanie własnej
instalacji posiadającej – w świetle Wojewódzkiego Planu Gospodarki Odpadami
Województwa Mazowieckiego - status RIPOK (regionalnej instalacji przetwarzania odpadów
komunalnych). Wskazał, że instalacja ta znajduje się w jego bezpośredniej dyspozycji.

Ponadto przystępujący Lekaro zwrócił uwagę na niedostępne innym wykonawcom czynniki
jak: posiadanie instalacji do sortowania odpadów komunalnych, czy też posiadanie modułu
do produkcji paliwa alternatywnego, co zmniejsza ilość odpadów składowanych. Wywiódł, że
dzięki temu możliwe jest obniżenie kosztów zagospodarowania odebranych odpadów, gdyż
znaczna część odpadów jest przetwarzana na surowce wtórne przekazywane odpłatnie
dalszym recyklerom. Podniósł także, że czerpie zyski z produkcji paliwa alternatywnego.
Zdaniem Izby przywołane czynniki nie są dostępne odwołującemu SITA, co było powodem
braku możliwości zaoferowania niższej ceny przez tego wykonawcę. Nie było bowiem
spornym, że odwołujący SITA nie dysponuje instalacją, mającą status RIPOK. Nie posiada
on również sortowni surowców wtórnych. Jak wynika bowiem z Wojewódzkiego Planu
Gospodarki Odpadami dysponuje on jedynie urządzeniem technicznym typu sito mobilne do
odzysku zmieszanych odpadów komunalnych w Warszawie, przy ul. Mszczonowskiej,
jednakże – w odróżnieniu od instalacji przystępującego Lekaro - umożliwia ona jedynie
separowanie frakcji biodegradowalnej. Nie posiada on także instalacji do produkcji paliwa
alternatywnego.
Wbrew stanowisku odwołującego SITA z wyjaśnień przystępującego Lekaro z 12
kwietnia 2013 r. nie wynika, jakoby wykonawca ten skalkulował w cenie ofertowej koszt
pojemników i worków. Wskazał wyraźnie, że „zgodnie z przedmiotem zamówienia,
wykonawca nie jest zobowiązany do zagwarantowania pojemników lub worków do
gromadzenia odpadów oraz wliczania ich zakupu i eksploatacji do zaoferowanej ceny”. Jego
intencją było zatem wyłącznie wskazanie różnic w stosunku do wcześniejszych postępowań
realizowanych na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej w Piasecznie.
W ocenie Izby podstawowym elementem budującym przewagę konkurencyjną
przystępującego jest posiadanie przez jego instalację statusu RIPOK. Kalkulację
odwołującego co do kosztów zagospodarowania odpadów w instalacji przystępującego
Lekaro Izba uznaje za mocno uproszczoną i nie uwzględniającą wszystkich czynników.
Istotnie dla przystępującego Lekaro koszt zagospodarowania zmieszanych odpadów
komunalnych wynosić będzie 275,00 zł netto/1 mg, a odpadów zielonych i
boidegradowlanych – 175 zł netto/ 1 mg. Odwołujący SITA niezasadnie zakładał jednak, że
całość odpadów trafiać będzie do instalacji RIPOK, tymczasem założenie to nie było
prawidłowe. Zgodnie bowiem z art. 9e ust. 1 pkt ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w
gminach podmioty odbierające odpady komunalne od właścicieli nieruchomości obowiązane
są do przekazywania odebranych od właścicieli nieruchomości zmieszanych odpadów
komunalnych, odpadów zielonych oraz pozostałości z sortowania odpadów komunalnych
przeznaczonych do składowania do regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów
komunalnych. Nie ma zatem przeszkód, aby odpad surowcowy trafiał do sortowni surowców

wtórnych, w której to instalacji koszt zagospodarowania odpadu może być niższy aniżeli w
instalacji RIPOK. Bierze się to stąd, że koszt zagospodarowania odpadów zmieszanych
trafiających do RIPOK jest wyższy, gdyż w tej instalacji wykorzystywane są droższe,
biologiczno-mechaniczne elementy unieszkodliwiania i odzysku odpadów.
Ponadto nie jest znany poziom odzysku surowców wtórnych, od którego zależeć
będą przychody przystępującego Lekaro. Trudno na ten moment wyrokować czy zakładana
przez przystępującego Lekaro skala odzysku na poziomie 50% jest realistyczna czy też nie.
Natomiast nie można powiedzieć z całą pewnością, że jest to poziom nieprawidłowy,
wyłącznie w oparciu o dane zaczerpnięte z Wojewódzkiego Planu Gospodarki Odpadami. Z
danych tych wynikało, że w 2010 r. poziom odzysku kształtował się na poziomie 10% (s. 161
planu). Jednakże nie można na ich podstawie wyrokować, że tak niski poziom utrzyma się
również po 1 lipca 2013 r., kiedy to wejdzie w życie reforma w zakresie zagospodarowania
odpadów i kiedy to gminy staną się właścicielami większości z nich. Wszak celem reformy w
zakresie gospodarowania odpadami jest zwiększenie poziomu odzysku odpadów.
Oczekiwanie to jest uzasadnione, gdyż gminy, ustalając wysokość opłat za odbiór śmieci,
starają się wymusić segregowanie ich u źródła, a więc można zakładać, że poziom
posegregowania odpadów u źródła będzie znacząco wyższy niż w roku 2010 r.
W ocenie Izby przystępujący mógł w wyjaśnieniach z 12 kwietnia 2013 r. powoływać
się częściowo na efekt skali wynikający z obsługi wielu klientów indywidualnych i
instytucjonalnych w gminach przyległych do gminy Piaseczno (ok. 20.000), który pozwala
osiągnąć niższe jednostkowe koszty opróżnienia jednego rodzaju pojemników. Prawdą jest
uwaga odwołującego SITA, że z dniem 1 lipca 2013 r. umowy z klientami indywidualnymi
(osobami fizycznymi) wygasną, jednakże nie ulegną rozwiązaniu umowy z przedsiębiorcami.
Ponadto przystępujący przywołał dane porównawcze, z których wynika, że
oszacowane przez tego wykonawcę stawki nie odbiegają od cen rynkowych, jakie kształtują
na lokalnym rynku, w tym nie odbiegają również od cen stosowanych przez tego wykonawcę
na lokalnym rynku piaseczyńskim. W piśmie z dnia 12 kwietnia 2013 r. powołał stawki
odbioru i zagospodarowania odpadów na poziomie 8,35 zł brutto, po jakich świadczy usługę
na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej w Piasecznie, jak również list referencyjny od tego
podmiotu potwierdzający fakt należytego wykonania tych usług. Porównanie ww. stawki do
oferowanych zamawiającemu w postępowaniu (8,06 zł, 8,51zł od osoby brutto za miesiąc)
świadczy o tym, że stawki te nie są zaniżone. Należy wziąć pod uwagę, że stawki usługi
wykonywanej na rzecz SM w Piasecznie obejmowały również koszt zakupu i eksploatacji
pojemników, który nie jest kosztem w analizowanym postępowaniu, a zatem uzasadnionym
było zaoferowanie stawki nieznacznie niższej. Nie można się zgodzić, że stawki stosowane
przy realizacji zamówienia na rzecz spółdzielni nie mogły być punktem odniesienia do

badania, czy zaoferowano zamawiającemu cenę rażąco niską. Z treści referencji wynikało
bowiem, że zamówienie miało charakter kompleksowy.
Fakt nieodbiegania zaoferowanych przez przystępującego stawek od cen rynkowych
wynika również z dowodów załączonych przez przystępującego do pisma procesowego z 14
maja 2013 r., które złożył w trakcie posiedzenia Izby (5,85 zł netto/1 os./1 miesiąc w
przetargu organizowanym przez Miasto Sulejówek, zaoferowane przez wykonawcę
Remondis; 6,60 zł netto/ 1 os./1 miesiąc w przetargu gminy Wieliszew, zaoferowane przez
wykonawcę Eko-Trans sp. z o.o.).
Wreszcie o rażąco niskiej cenie nie można było wnosić poprzez zwykłe porównanie
cen ofertowych przystępującego Lekaro do kwot, jakie zamawiający przeznaczył na
sfinansowanie zamówienia (4.813.818,98 zł wobec 9.880.000 zł w części I oraz 3.188.080,94
zł wobec 6.460.000 zł w części II). Jak wyjaśnił zamawiający w trakcie rozprawy, kwoty
przeznaczone na sfinansowanie zamówienia, w tym w części I i II, ustalił w sposób
uproszczony i teoretyczny, choć w oparciu o analizę rynku. Nie mając w tym zakresie
doświadczenia posłużył się takimi danymi jak długość dróg, ilość odpadów, założył
zwiększenie pewnej ilości ceny paliwa. Intencją zamawiającego było to, aby zapewnić w
budżecie odpowiednią kwotę. Izba oceniając ww. wyjaśnienia stwierdziła, że są one
wiarygodne. Oczywistym jest bowiem, że szacunek musiał być uproszczony i pobieżny.
Zamawiający nie dysponował danymi historycznymi, albowiem jest to pierwsze
postępowanie na odbiór i zagospodarowanie odpadów komunalnych jakie prowadzi, gdyż
obowiązek odbioru odpadów komunalnych ustawodawca nałożył na gminy z dniem 1 lipca
2013 r. Zatem Izba uznała punkt odniesienia, jakim jest szacunek zamawiającego, w tym
przypadku za niemiarodajny.
Również odniesienie do cen zaoferowanych przez innych wykonawców nie
prowadziło do wniosku, że stawki zaoferowane przez przystępującego Lekaro są zaniżone, a
tym bardziej w sposób rażący. W części I oferta przystępującego (4.813.818,98 zł) nie była
nawet najtańszą, albowiem korzystniejszą ofertę złożył wykonawca Jarper sp. z o.o.
(4.566.321,86 zł), nie odbiegała również znacząco od oferty wykonawcy MPK sp. z o.o.
(5.550.122,92 zł). Z kolei w części II oferta przystępującego (3.188.080,94 zł) była zbliżona
do oferty złożonej przez wykonawcę MPK sp. z o.o. (3.629.071,84 zł).
Z powyższych powodów Izba uznała zarzut naruszenia art. 90 ust. 3 i 89 ust. 1 pkt 4
ustawy Pzp za niezasadny.

Zgodnie z przepisem art. 192 ust. 2 ustawy Pzp, Krajowa Izba Odwoławcza
uwzględnia odwołanie w sytuacji, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało

wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia, co ze
wskazanych wyżej względów miało miejsce w sprawie o sygn. akt KIO 1036/13. Biorąc
powyższe pod uwagę, na podstawie art. 192 ust. 1 oraz art. 192 ust. 3 pkt 1 ustawy Pzp
orzeczono jak w pkt 1 sentencji. Natomiast nie stwierdzono żadnego naruszenia przepisów
ustawy Pzp w sprawie o sygn. akt KIO 1045/13. W konsekwencji, na podstawie art. 192 ust.
1 orzeczono jak w pkt 2 sentencji.


O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku postępowania - na
podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp oraz w oparciu o przepisy § 5 ust. 4 w zw. z § 3 pkt
1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010r. w sprawie wysokości i
sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41 poz. 238).
W sprawie o sygn. akt KIO 1036/13 Izba uwzględniła koszty wynagrodzenia
pełnomocnika odwołującego w wysokości 3600,00 zł, na podstawie rachunku złożonego do
akt sprawy, stosownie do brzmienia § 5 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 3 pkt 2 lit. b przywoływanego
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r., ograniczając wysokość
kosztów do kwoty 3.600,00 zł maksymalnie dopuszczalnej w myśl przywołanego przepisu.


Przewodniczący: ………………….…