Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Olsztynie VI Wydział Cywilny Rodzinny w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Błesińska

Sędziowie: SO Jolanta Piórkowska

SR del. do SO Andrzej Hinz (spr.)

Protokolant: sekretarz sądowy Joanna Niedzielska

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2014 roku w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. M.

przeciwko J. M.

o ustanowienie rozdzielności majątkowej

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Giżycku

z dnia 25 czerwca 2014 roku

sygn. akt III RC 33/14

I.  Apelację oddala.

II.  Odstępuje od obciążania pozwanej kosztami procesu za instancję odwoławczą.

Sygn. akt VI RCa 239/14

UZASADNIENIE

Powód M. M. wniósł o ustanowienie rozdzielności majątkowej z pozwaną z dniem 1 lipca 2013r. Domagał się również ustalenia kosztów procesu według norm przepisanych.

( k.2-3 )

Pozwana J. M. odpowiadając na pozew wniósł o jego oddalenie w całości. Domagała się również zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych.

( k. 40-41 )

Sąd Rejonowy w Giżycku wyrokiem z dnia 25 czerwca 2014r w sprawie III RC 33/14 ustanowił rozdzielność majątkową małżeńską pomiędzy stronami wynikającą z zawarcia przez nich związku małżeńskiego w dniu (...)r w K., zapisanego w USC w K.za nr (...)– z dniem 1 lipca 2013r. Jednocześnie Sąd Rejonowy w Giżycku zwolnił pozwaną od ponoszenia kosztów postępowania w sprawie.

Sąd Rejonowy ustalił, że strony zawarły związek małżeński w dniu (...). Z małżeństwa posiadają córkę N.. Z chwilą zawarcia małżeństwa strony połączył ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Od 1 lipca 2013r strony pozostają w separacji faktycznej – w tym dniu pozwana z obawy o swoje bezpieczeństwo i dobro dziecka wyprowadziła się na stancję. Od tej daty strony prowadzą oddzielne gospodarstwa domowe. Strony wspólnie zaciągnęły kredyt na zakup mieszkania, który spłaca powód. Na życzenie pozwanej strony przez cały czas posiadały własne, odrębne rachunki bankowe. W okresach kiedy pozwana nie pracowała powód przekazywał jej na rachunek bankowy w określonej kwocie środki na zakupy i inne potrzeby. W czasie kiedy powód przebywał na misji wojskowej poza granicami kraju jego wynagrodzenie za pracę wpływał na rachunek bankowy żony, zaś dodatkowe wynagrodzenia za służbę na misjach zagranicznych przekazywane były na jego rachunek bankowy. Separacja stron ma charakter trwały – strony deklarują wzajemną niechęć; pozwana w dniu 17 lipca 2013r wystąpiła do Sądu Okręgowego w Olsztynie o orzeczenie rozwodu.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd Rejonowy uznał, że powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Sąd powołując się na treść art. 52 § 1 i § 2 kro oraz orzecznictwo Sądu Najwyższego wskazał, iż w niniejszej sprawie zaszły ważne powody do zniesienia ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej łączącego strony. Takim powodem według Sądu Rejonowego jest przede wszystkim utrzymująca się od dnia 1 lipca 2013r separacja faktyczna stron uniemożliwiająca małżonkom współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym. Sąd podkreślił przy tym, że separacja stron ma charakter trwały – nie mają one zamiaru porozumienia się, deklarują wzajemną niechę. Powołując się na treść art. 52 § 2 kro, Sąd zgodnie z żądaniem powoda ustalił rozdzielność majątkową z datą wsteczną od 1 lipca 2013r

( k. 85, 89-91 )

Apelację od powyższego wyroku wniosła pozwana. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła, iż zostało wydane z naruszeniem przepisów prawa procesowego, co miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie, a co przejawiło się w :

- sprzeczności istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego materiału dowodowego, przez przyjęcie, że istniały podstawy do zniesienia wspólności majątkowej z datą wsteczną; że wymuszone przez postępowanie powoda wyprowadzenie się pozwanej z domu uzasadnia zniesienie wspólności majątkowej; że dysponowanie oddzielnymi rachunkami bankowymi wskazuje na brak współdziałania w zarządzie majątkiem wspólnym

- naruszeniu art. 233 k.p.c. przez rażąco wadliwą ocenę przeprowadzonych dowodów i dowolne przyjęcie, że naganne zachowanie powoda powinno być obecnie nagradzane przez korzystne dla niego rozstrzygnięcie o wstecznym zniesieniu wspólności majątkowej

- naruszenie treści art. 328 § 2 k.p.c. poprzez brak uzasadnienia co do zniesienia wspólności majątkowej z datą wsteczną oraz brak oceny wiarygodności przeprowadzonych dowodów

- naruszenie prawa materialnego – art. 52 kro poprzez jego błędną wykładnię, zastosowanie i uznanie, że w okolicznościach sprawy istniały przesłanki do zniesienia wspólności majątkowej, tym bardziej z datą wsteczną, zwłaszcza że rozstrzygnięcie takie odpowiada interesom jednej ze stron, która chce pokrzywdzić drugiego małżonka niewinnego rozpadu małżeństwa.

W oparciu o tak podniesione zarzuty wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości, a także zasądzenia na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

( k. 93 -95 )

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Apelacja pozwanej nie zasługuje na uwzględnienie.

Podniesione przez pozwanej w apelacji zarzuty, co do zasady nie są trafne, i w żaden sposób nie wpływają na ocenę zaskarżonego rozstrzygnięcia, które jest słuszne i zostało wydane po prawidłowo i wszechstronnie przeprowadzonym postępowaniu dowodowym.

Sąd Okręgowy w całej rozciągłości podziela i przyjmuje za własną dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę zebranego materiału dowodowego, poczynione na tej podstawie prawidłowe ustalenia faktyczne oraz wyciągnięte wnioski.

W szczególności Sąd Okręgowy w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego, który wskazując na utrzymującą się od 1 lipca 2013r trwałą separację stron oraz wytoczone przez pozwaną w dniu 17 lipca 2013r powództwo o rozwód uznał, że zachodzą ważne powody w rozumieniu art. 52 § 1 kro uzasadniające zniesienie łączącego strony ustroju wspólności majątkowej.

Zarzuty podniesione w apelacji są w tej mierze całkowicie niezasadne. Przede wszystkim niesłuszne są zarzuty apelacji wskazujące na istotne sprzeczności pomiędzy ustaleniami Sądu, a treścią zebranego materiału dowodowego. W sprawie poza sporem pozostawał bowiem fakt, że doszło do zerwania wszelkich więzi pomiędzy stronami, a w szczególności więzi ekonomicznej. Strony nie współdziałają w żadnej mierze, w tym w zarządzie ich wspólnym majątkiem – już wcześniej z inicjatywy pozwanej strony dysponowały oddzielnymi rachunkami bankowymi. Postępowanie pozwanej, która wyprowadziła się z domu, a następnie wystąpiła z pozwem o rozwód jednoznacznie okoliczność tą potwierdzają. Natomiast przyczyny takiego stanu rzeczy nie mają znaczenia dla oceny trafności wyroku Sądu Rejonowego, a co najwyżej mogą mieć znaczenie w sprawie o rozwód stron, przy ustalaniu ewentualnej winny za rozkład pożycia i alimentów między małżonkami.

Z tych samych powodów na podzielenie nie zasługują zarzuty pozwanej, która zaskarżony wyrok traktuje jako nagrodę dla pozwanego za jego naganne zachowanie; uważa wyrok Sądu Rejonowego jako krzywdzący małżonka niewinnego rozpadu małżeństwa. W ocenie Sądu Okręgowego wyrok Sądu Rejonowego jest sprawiedliwy – skoro strony się rozstały, to skutkiem tego powinno być również separacja ich majątku i dochodów. Również sama pozwana odchodząc od powoda, a następnie występując z pozwem o rozwód musiała mieć świadomość konsekwencji swojego postępowania. Jedną z tych konsekwencji jest ustanie ustroju wspólności majątkowej stron w rezultacie czego dochody każdej ze stron będą stanowiły ich majątek odrębny. Tym samym jej obecne zarzuty są dodatkowo niezrozumiałe i świadczą o braku konsekwencji w jej postępowaniu.

Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd I instancji trafnie przyjął również datę z jaką uzasadnione było zniesienie wspólności majątkowej stron, a która to data była datą wsteczna niż dzień wytoczenia pozwu. W przedmiotowej sprawie zachodziły wyjątkowe wypadki uzasadniające podzielenie żądań powoda w tym zakresie, a tym był w szczególności fakt, że małżonkowie żyli w rozłączeniu, łączące ich więzi ekonomiczne zostały całkowicie zerwane, a przed Sądem zawisła sprawa o rozwód. Wprawdzie uzasadnienie zaskarżonego wyroku jest w tej mierze bardzo lakoniczne – na co słusznie wskazywała skarżąca – i sprowadza się głównie do przywołania treści art. 52 § 2 kro, to wszakże nie jest to wystarczający to powód do wzruszenia tego orzeczenia. Dodatkowo podnieść należy, iż Sąd Rejonowy orzekł zniesienie ustroju wspólności majątkowej stron jedynie nieco pół roku wstecz w stosunku do daty wniesienia pozwu, i zaledwie 17 dni przed datą wystąpienia przez pozwaną z powództwem o rozwód.

W konsekwencji na podstawie art. 385 k.p.c. Sąd Okręgowy oddalił apelację pozwanej uznając ją za niezasadną. O kosztach procesu w postępowaniu odwoławczym Sąd orzekła na podstawie art. 102 k.p.c. mając na uwadze sytuację materialną pozwanej