Sygn. akt III Ca 630/14
Dnia 18 września 2014 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący - Sędzia SO Teresa Kołeczko - Wacławik
Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)
Sędzia SO Anna Hajda
Protokolant Wioletta Matysiok
po rozpoznaniu w dniu 18 września 2014 r. w Gliwicach na rozprawie
sprawy z powództwa T. S.
przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.
o zapłatę
na skutek apelacji powoda
od wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim
z dnia 15 stycznia 2014 r., sygn. akt I C 102/13
1. oddala apelację;
2. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 300 (trzysta) złotych z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa prawnej w postępowaniu odwoławczym.
SSO Anna Hajda SSO Teresa Kołeczko – Wacławik SSO Leszek Dąbek
Sygn. akt III Ca 630/14
Powód T. S. żądał zasądzenia na jego rzecz od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 3.677,70 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 14 01 2013r. oraz kosztów procesu.
Uzasadniając żądanie twierdził, że w wypadku drogowym został uszkodzony samochód marki N. (...) stanowiący własność A. D. (1). Sprawca wypadku był ubezpieczony w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Poszkodowana w umowie cesji zawartej z powodem w dniu 18 07 2012r. przelała na powoda wierzytelność przysługującą jej względem pozwanej z tytułu należnego odszkodowania. W niniejszej sprawie powód dochodzi zwrotu kosztów najmu samochodu zastępczego.
Pozwana (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła o oddalenie powództwa
oraz zasądzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu.
Podnosiła, że zapłaciła powodowi uznaną należność z tytułu szkody całkowitej, kosztów parkowania i holowania pojazdu oraz przygotowania go do oględzin. Twierdziła, że powód nie udowodnił faktu zawarcia przez poszkodowaną A. D. (1) umowy najmu pojazdu zastępczego w związku z kolizją drogową z dnia 29 06 2012r. Nie wykazał również, jaki pojazd został przez nią najęty i w jakim okresie czasu. Pozwana zakwestionowała wskazaną w pozwie długość okresu najmu pojazdu, stawkę dobową za najem oraz zasadność tego najmu.
Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim w wyroku z dnia 15 01 2014r. oddalił powództwo i orzekł o kosztach procesu.
W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał regulację
art. 822 § 1 k.c., art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 05 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. nr 124, poz. 1152 ze zm.) i art. 361 k.c. Stwierdził, iż powód wbrew obowiązkowi ciążącemu na nim z mocy regulacji art. 6 k.c. nie wykazał faktu najmu samochodu zastępczego przez poszkodowaną, rzeczywistego czasu najmu pojazdu oraz jego kosztu. W związku ze sprzecznościami w dokumentach, oświadczeniach powoda i zeznaniach świadka A. D. (1) biegły nie był w stanie wyliczyć uzasadnionego okolicznościami czasu najmu pojazdu zastępczego. O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł, stosując regulację art. 98 § 1 k.p.c.
Orzeczenie zaskarżył powód T. S. w części oddalającej po-wództwo co do kwoty 1.845 zł oraz kosztów procesu, który wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kwoty 1.845 zł
z ustawowymi odsetkami od dnia 14 01 2013r. oraz kosztami procesu bądź o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania „przy uwzględnieniu dotychczasowych kosztów postępowania”.
Zarzucił, że przy ferowaniu wyroku naruszono prawo procesowe tj. regulacje:
- art. 233 § 1 k.p.c. przez niewłaściwą ocenę dowodów, w szczególności zeznań świadka A. D. (1) i uznanie, że te zeznania nie potwierdzają zasadności wypożyczenia auta zastępczego ani okoliczności związanych z wypożyczeniem tego pojazdu oraz poprzez uznanie, że data wystawienia faktury za usługę wypożyczenia auta (z opóźnieniem 3 tygodni po zakończeniu usługi) powoduje, że roszczenie nie jest zasadne,
- art. 278 § 1 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i pominięcie ustaleń biegłego dotyczących określenia uzasadnionego kosztu wypożyczenia auta zastępczego na kwotę 1.845 zł
oraz naruszono prawo materialne tj. regulacje:
- art. 415 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że powodowi należne jest odszkodowanie w wysokości mniejszej aniżeli faktycznie poniesiona szkoda,
- art. 6 k.c. poprzez uznanie, że powód nie udowodnił dochodzonego roszczenia pomimo przedstawienia przez niego faktury za wypożyczenie auta zastępczego oraz przeprowadzenia przez Sąd dowodu z zeznań świadka A. D. (1).
Pozwana (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła o oddalenie apelacji oraz zasą-dzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.
Sąd odwoławczy ustalił i zważył, co następuje:
Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenia powoda przyjmując, że mają one źródło w łączących pozwaną ze sprawcą wypadku drogowego umowie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów oraz w reżimie odpowiedzialności deliktowej za szkodę.
Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną zaskarżonego orzeczenia, w znacznej części dotyczą okoliczności bezspornych pomiędzy stronami, a w pozostałym zakresie mają podstawę w zebranym w sprawie wiary-godnym materiale dowodowym.
Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.
Odpowiedzialność pozwanej za skutki przedmiotowego wypadku nie była negowana w toku postępowania i ma źródło w regulacji art. 415 k.c. w związku
z art. 436 § 1 k.c. i postanowieniach umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku
z ruchem tych pojazdów, zawartych przez pozwaną ze sprawcą wypadku drogowego oraz w regulacji art. 822 § 4 k.c., uprawniającej poszkodowanego
do dochodzenia roszczeń bezpośrednio od pozwanego zakładu ubezpieczeń.
Na zasadach ogólnych rodziła ona po stronie pozwanej obowiązek zapłaty poszkodowanemu odszkodowania za wynikłą w jego następstwie szkodę.
Jego zakres wyznacza regulacja art. 361 § 1 k.c., zgodnie z którą pozwana jest zobowiązana do zrekompensowania mu szkody (w rozumieniu art. 361 § 2 k.c.), będącej normalnym następstwem zdarzenia, z którego ona wynikła,
co stosownie do regulacji art. 6 k.c. rodziło po stronie powoda obowiązek jej wykazania.
Na okoliczność poniesienia przez poszkodowaną A. D. (1) kosztów wynajmu samochodu zastępczego powód zaoferował Sądowi dowody:
z kserokopii z faktury VAT oraz zeznań poszkodowanej w charakterze świadka.
Przedłożona przez niego faktura VAT nie została jednak prawidłowo uwierzytelniona.
Z tej przyczyny wiarygodność zawartych w niej informacji jest znikoma
i wymagały one potwierdzenia innym materiałem dowodowym.
Z zeznań A. D. (2) wynika, iż miała ona zawrzeć z powodem pisemną umowę najmu samochodu zastępczego.
Dowód z tej umowy nie został jednak zaoferowany Sądowi, więcej poszkodowana zeznała, że miała korzystać z samochodu zastępczego w celu dojazdu do pracy, co pozostaje w sprzeczności z zawartym w aktach szkody jej oświadczeniem, zgodnie z którym korzystała ona z tego samochodu w celu dojazdu do przychodni lekarskie.
Czyni to jej zeznania niewiarygodnymi, co w połączeniu z powyższym powoduje, iż w zebranym w sprawie materiale brak jest wiarygodnych informacji pozwalających poczynić na te okoliczność pozytywne ustalenia,
a konsekwencji tego brak jest podstaw i do przyjęcia, że w świetle przywołanych powyżej regulacji prawnych powód posiada skuteczne względem pozwanej roszczenie o naprawienie szkody.
Czyni to powództwo bezzasadnym, co ostatecznie znalazło prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku i apelacja jest bezzasadna.
Reasumując zaskarżony wyrok odpowiada prawu i dlatego apelację powoda jako bezzasadną oddalono na mocy art. 385 k.p.c.
O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono stosując regulację art. 98 § 1 k.p.c., biorąc pod uwagę, że pozwana w całości wygrała w postępowaniu odwoławczym, wobec czego powód winien zwrócić jej poniesione przez nią koszty zastępstwa procesowego przez profesjonalnego pełnomocnika w postępowaniu odwoławczym.
SSO Anna Hajda SSO Teresa Kołeczko – Wacławik SSO Leszek Dąbek